Ανοιξε και σήκωσε μια μεγάλη
κουβέντα ο Δημήτρης Μελισσανίδης με όσα είπε και δεν είπε την
προηγούμενη Τετάρτη για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και με όσα εξήγγειλε
σχετικά με τα εισιτήρια διαρκείας. Η κουβέντα σηκώθηκε ψηλά κυρίως λόγω
των υψηλών, για την εποχή που ζούμε και την κατηγορία που θα παίξει η
ΑΕΚ, τιμών. Και δευτερευόντως επειδή ο βιαστικός σχεδιασμός δεν πρόλαβε
μια μέριμνα για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους.
Ο Μελισσανίδης άνοιξε την κουβέντα με ένα επικοινωνιακό μειονέκτημα. Δεν είχε, δεν θα μπορούσε να έχει έτοιμα αρχιτεκτονικά σχέδια για να δείξει μια μακέτα και να απεικονίσει τη φιλοδοξία και το όραμά του για το νέο γήπεδο, μια μακέτα που πιθανόν να ενέπνεε και να “έψηνε” περισσότερους. Και κυρίως δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει στο χέρι του για να την επιδείξει την άδεια ανέγερσης, την άδεια εργασιών. Διότι όλα αυτά, τόσο τα πρώτα όσο και – κυρίως αυτά – τα δεύτερα χρειάζονται χρόνο. Αρκετό. Χρόνο που η ΑΕΚ δεν έχει.
Δεν είναι αφελής ο Μελισσανίδης, το αντιλαμβανόταν αυτό.
Πιέζεται όμως από την ανάγκη να δείξει ότι θα υπάρξουν πηγές
χρηματοδότησης, αλλά και να δείξει μια δυναμική που αναπτύσσει αυτό το
σχέδιο. Διότι μόνο έτσι, με κόσμο πολύ και κόσμο που συμμετέχει ενεργά,
αντιλαμβάνεται ότι θα πάρει τη φόρα που του χρειάζεται για να ξεπεράσει
τα εμπόδια, να πείσει και να εξασφαλίσει τα “ναι” που του χρειάζονται
ώστε να φτάσει στη ημέρα της έναρξης των εργασιών για την κατασκευή
γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Μου κάνει εντύπωση που ακόμη και οι υμνητές του δεν έχουν συλλάβει και αναδείξει όλο το νόημα των λόγων και των εξαγγελιών του σχετικά με το γήπεδο την περασμένη Τετάρτη. Διότι ο Μελισσανίδης εξήγησε εκεί πολύ κατανοητά τον λόγο από τον οποίο προκύπτει η ανάγκη μαζικής συμμετοχής του κόσμου στη χρηματοδότηση της κατασκευής του νέου “σπιτιού” της ΑΕΚ: “Γήπεδο, μόνο γήπεδο, χωρίς εμπορικό κέντρο, χωρίς εμπορικές χρήσεις, ένα γήπεδο σαν το παλιό μας, μόνο που θα είναι καινούργιο”. Τέτοιο σχέδιο δεν γίνεται να βρει εύκολα στη σημερινή εποχή επενδυτές – χρηματοδότες, διότι δεν υπόσχεται ταχεία απόσβεση και φυσικά δεν υπόσχεται κερδοφορία από την επένδυση που θα κάνει ο οποιοσδήποτε. Αν είχε εμπορικό κέντρο, ο Μελισσανίδης θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί/εμπορευθεί τα μαγαζιά και τους ψυχαγωγικούς χώρους, να τάξει ένα μαγαζί – γωνία σε έναν επιχειρηματία και να δημιουργήσει έτσι το κεφάλαιο για την κάλυψη του προϋπολογισμού ανέγερσης. Αν είχε τέτοια προσδοκώμενα έσοδα, που θα ήταν υψηλά, θα μπορούσε να τα βάλει μπροστά σε έναν τραπεζίτη ή ένα fund και να ψήσει, ώστε να βρει χρηματοδότες. Σήμερα που έχει φωνάξει “θα φτιάξω ένα γυμνό γήπεδο, χωρίς μαγαζιά”, ποιος και γιατί να επενδύσει; Για να περιμένει μετά από πολλά χρόνια να κάνει απόσβεση από τα εισιτήρια ή/και τα εμπορικά/διαφημιστικά έσοδα; Αυτή η κουβέντα, για τα εισιτήρια, έμπαινε τελευταία στη διαδικασία των συζητήσεων χρηματοδότησης τέτοιων έργων ακόμη και στον καιρό του εύκολου χρήματος στην Ελλάδα, πόσο μάλλον σήμερα που ουδείς μπορεί να ξέρει πόσα εισιτήρια θα κόβει, δεσμευτικά, η ΑΕΚ μετά από μια 5ετία.
Δέκα χρόνια τώρα η ΑΕΚ, και μαζί της οι ΑΕΚτσήδες, ζει χωρίς γήπεδο. Και σήμερα υπάρχει ένας επιχειρηματίας, με ονοματεπώνυμο, από τους πιο δυνατούς και με την μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα, που δήλωσε δημόσια, με το πρόσωπο και τη φωνή του, ότι παίρνει επάνω του την ευθύνη για την ανέγερση νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκανε μια εξήγηση, “θα σας κάνω όλους μέτοχους στην εταιρεία του νέου γηπέδου”, έκανε δεύτερη εξήγηση, “τα μισά λεφτά του κάθε εισιτηρίου πηγαίνουν κατευθείαν στον κουμπαρά του νέου γηπέδου”, έκανε τρίτη εξήγηση “για τα λεφτά που θα λείπουν μπαίνω εγώ εγγυητής”. Τρεις μήνες πίσω η ΠΑΕ ΑΕΚ διαλυόταν και η “θα αποκτήσει η ΑΕΚ γήπεδο” συζήτηση δεν γινόταν ούτε για αστείο, διότι το αστείο αυτό πονούσε πολύ και προκαλούσε θυμό ή και οργή.
Είναι διαχρονικό το ελάττωμα των Ελλήνων να ξεχνούν. Αν και οι ΑΕΚτσήδες ξεχάσουν, θα αποδειχθεί ότι δεν θέλουν γήπεδο, αλλά κάποιον να τους φτιάξει τσάμπα και να τους κάνει δώρο ένα γήπεδο και μάλιστα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του καθενός. Και μετά να τους κάνει και μια ελληνική έκδοση της Μπαρτσελόνα ή της Μπάγερν, που θα παίζει ποδόσφαιρο της υψηλότερης ποιότητας και θα κατακτά τον ένα τίτλο πίσω από τον άλλο. Και τότε θα πάνε στο γήπεδο, αν το εισιτήριο είναι σε προσιτή τιμή και εξασφαλίσουν μια θέση από την οποία θα βλέπουν καλά.
Από αυτή την κουβέντα βεβαίως κανείς πρέπει να εξαιρέσει την περίπτωση των ανθρώπων που θέλουν, αλλά δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν για τη συμμετοχή στην ανέγερση του νέου γηπέδου. Και αυτούς που θα είχαν, θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν λίγα, αλλά η τιμή των εισιτηρίων δεν τους δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής. Η κουβέντα αυτή αφορά όλους τους υπόλοιπους. Και κυρίως αυτούς που απαξιώνουν μια προσπάθεια, που κοιτάζουν τον γάιδαρο στα δόντια την ώρα που η ΑΕΚ περπατά ξυπόλητη στα αγκάθια.
Δικαίωμα του οποιουδήποτε είναι να μην εμπνέεται από την προσπάθεια του Μελισσανίδη, ή και να μην τον εμπιστεύεται. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο το “έχω την απαίτηση να το φτιάξει μόνος του, με τα δικά του λεφτά, και να είναι και τέλειο, και να φέρει και να το γεμίσει με παικταράδες”. Σε ποιον το χρωστά αυτό ο οποιοσδήποτε Μελισσανίδης, από τη στιγμή μάλιστα που η καθαρή εξήγηση είναι ότι δεν θα εκμεταλλεύεται ο ίδιος εμπορικά το γήπεδο, αφού αυτό θα ανήκει στον κόσμο και την ΑΕΚ και σε αυτό δεν θα υπάρχουν χώροι για εμπορική εκμετάλλευση; Θες να κάνει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, σε χρόνο dt, και μόνο με δικά του έξοδα ο Μελισσανίδης. Γιατί; Στο χρωστάει; Το είδες κάπου γραμμένο ότι το φέρει ως υποχρέωση; Αυτή η αντίληψη είναι βγαλμένη από το μαύρο κουτί της Ελλάδας. Από το κουτί με τις εξηγήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ και το γιατί δεν θα φύγουμε από δω.
Ο Μελισσανίδης άνοιξε την κουβέντα με ένα επικοινωνιακό μειονέκτημα. Δεν είχε, δεν θα μπορούσε να έχει έτοιμα αρχιτεκτονικά σχέδια για να δείξει μια μακέτα και να απεικονίσει τη φιλοδοξία και το όραμά του για το νέο γήπεδο, μια μακέτα που πιθανόν να ενέπνεε και να “έψηνε” περισσότερους. Και κυρίως δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει στο χέρι του για να την επιδείξει την άδεια ανέγερσης, την άδεια εργασιών. Διότι όλα αυτά, τόσο τα πρώτα όσο και – κυρίως αυτά – τα δεύτερα χρειάζονται χρόνο. Αρκετό. Χρόνο που η ΑΕΚ δεν έχει.
Μου κάνει εντύπωση που ακόμη και οι υμνητές του δεν έχουν συλλάβει και αναδείξει όλο το νόημα των λόγων και των εξαγγελιών του σχετικά με το γήπεδο την περασμένη Τετάρτη. Διότι ο Μελισσανίδης εξήγησε εκεί πολύ κατανοητά τον λόγο από τον οποίο προκύπτει η ανάγκη μαζικής συμμετοχής του κόσμου στη χρηματοδότηση της κατασκευής του νέου “σπιτιού” της ΑΕΚ: “Γήπεδο, μόνο γήπεδο, χωρίς εμπορικό κέντρο, χωρίς εμπορικές χρήσεις, ένα γήπεδο σαν το παλιό μας, μόνο που θα είναι καινούργιο”. Τέτοιο σχέδιο δεν γίνεται να βρει εύκολα στη σημερινή εποχή επενδυτές – χρηματοδότες, διότι δεν υπόσχεται ταχεία απόσβεση και φυσικά δεν υπόσχεται κερδοφορία από την επένδυση που θα κάνει ο οποιοσδήποτε. Αν είχε εμπορικό κέντρο, ο Μελισσανίδης θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί/εμπορευθεί τα μαγαζιά και τους ψυχαγωγικούς χώρους, να τάξει ένα μαγαζί – γωνία σε έναν επιχειρηματία και να δημιουργήσει έτσι το κεφάλαιο για την κάλυψη του προϋπολογισμού ανέγερσης. Αν είχε τέτοια προσδοκώμενα έσοδα, που θα ήταν υψηλά, θα μπορούσε να τα βάλει μπροστά σε έναν τραπεζίτη ή ένα fund και να ψήσει, ώστε να βρει χρηματοδότες. Σήμερα που έχει φωνάξει “θα φτιάξω ένα γυμνό γήπεδο, χωρίς μαγαζιά”, ποιος και γιατί να επενδύσει; Για να περιμένει μετά από πολλά χρόνια να κάνει απόσβεση από τα εισιτήρια ή/και τα εμπορικά/διαφημιστικά έσοδα; Αυτή η κουβέντα, για τα εισιτήρια, έμπαινε τελευταία στη διαδικασία των συζητήσεων χρηματοδότησης τέτοιων έργων ακόμη και στον καιρό του εύκολου χρήματος στην Ελλάδα, πόσο μάλλον σήμερα που ουδείς μπορεί να ξέρει πόσα εισιτήρια θα κόβει, δεσμευτικά, η ΑΕΚ μετά από μια 5ετία.
Δέκα χρόνια τώρα η ΑΕΚ, και μαζί της οι ΑΕΚτσήδες, ζει χωρίς γήπεδο. Και σήμερα υπάρχει ένας επιχειρηματίας, με ονοματεπώνυμο, από τους πιο δυνατούς και με την μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα, που δήλωσε δημόσια, με το πρόσωπο και τη φωνή του, ότι παίρνει επάνω του την ευθύνη για την ανέγερση νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκανε μια εξήγηση, “θα σας κάνω όλους μέτοχους στην εταιρεία του νέου γηπέδου”, έκανε δεύτερη εξήγηση, “τα μισά λεφτά του κάθε εισιτηρίου πηγαίνουν κατευθείαν στον κουμπαρά του νέου γηπέδου”, έκανε τρίτη εξήγηση “για τα λεφτά που θα λείπουν μπαίνω εγώ εγγυητής”. Τρεις μήνες πίσω η ΠΑΕ ΑΕΚ διαλυόταν και η “θα αποκτήσει η ΑΕΚ γήπεδο” συζήτηση δεν γινόταν ούτε για αστείο, διότι το αστείο αυτό πονούσε πολύ και προκαλούσε θυμό ή και οργή.
Είναι διαχρονικό το ελάττωμα των Ελλήνων να ξεχνούν. Αν και οι ΑΕΚτσήδες ξεχάσουν, θα αποδειχθεί ότι δεν θέλουν γήπεδο, αλλά κάποιον να τους φτιάξει τσάμπα και να τους κάνει δώρο ένα γήπεδο και μάλιστα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του καθενός. Και μετά να τους κάνει και μια ελληνική έκδοση της Μπαρτσελόνα ή της Μπάγερν, που θα παίζει ποδόσφαιρο της υψηλότερης ποιότητας και θα κατακτά τον ένα τίτλο πίσω από τον άλλο. Και τότε θα πάνε στο γήπεδο, αν το εισιτήριο είναι σε προσιτή τιμή και εξασφαλίσουν μια θέση από την οποία θα βλέπουν καλά.
Από αυτή την κουβέντα βεβαίως κανείς πρέπει να εξαιρέσει την περίπτωση των ανθρώπων που θέλουν, αλλά δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν για τη συμμετοχή στην ανέγερση του νέου γηπέδου. Και αυτούς που θα είχαν, θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν λίγα, αλλά η τιμή των εισιτηρίων δεν τους δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής. Η κουβέντα αυτή αφορά όλους τους υπόλοιπους. Και κυρίως αυτούς που απαξιώνουν μια προσπάθεια, που κοιτάζουν τον γάιδαρο στα δόντια την ώρα που η ΑΕΚ περπατά ξυπόλητη στα αγκάθια.
Δικαίωμα του οποιουδήποτε είναι να μην εμπνέεται από την προσπάθεια του Μελισσανίδη, ή και να μην τον εμπιστεύεται. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο το “έχω την απαίτηση να το φτιάξει μόνος του, με τα δικά του λεφτά, και να είναι και τέλειο, και να φέρει και να το γεμίσει με παικταράδες”. Σε ποιον το χρωστά αυτό ο οποιοσδήποτε Μελισσανίδης, από τη στιγμή μάλιστα που η καθαρή εξήγηση είναι ότι δεν θα εκμεταλλεύεται ο ίδιος εμπορικά το γήπεδο, αφού αυτό θα ανήκει στον κόσμο και την ΑΕΚ και σε αυτό δεν θα υπάρχουν χώροι για εμπορική εκμετάλλευση; Θες να κάνει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, σε χρόνο dt, και μόνο με δικά του έξοδα ο Μελισσανίδης. Γιατί; Στο χρωστάει; Το είδες κάπου γραμμένο ότι το φέρει ως υποχρέωση; Αυτή η αντίληψη είναι βγαλμένη από το μαύρο κουτί της Ελλάδας. Από το κουτί με τις εξηγήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ και το γιατί δεν θα φύγουμε από δω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου