Η στάση του Ολυμπιακού στις τάσεις φυγής των Αλγερινών, θα περάσει
μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση για το παρόν αλλά και για το μέλλον.
«Αχάριστοι» και «παλιόπαιδα» δεν ξέρω αν είναι, ξέρω όμως ότι τόσο η διοίκηση όσο και ο κόσμος της ομάδας τους έχει φερθεί με τρόπο καλό. Για τον Τζεμπούρ από την πρώτη στιγμή υπήρχε χειροκρότημα κι αυτός τα ανταπέδωσε με γκολ. Ο Αμπντούν τα «άκουσε» λιγάκι στην αρχή, μέχρι να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ομάδας που ήταν μέγεθος πολύ μεγαλύτερο από την Καβάλα από την οποία ήρθε, αλλά η επιμονή του Βαλβέρδε να κλείνει τα αυτιά στις αποδοκιμασίες και να του δίνει φανέλα βασικού, βοήθησαν τον Αμπντούν να βρει ρυθμό, να ανεβάσει την απόδοσή του και να γίνει φέτος MVP της χρονιάς. Όσο για τη διοίκηση, εκείνη τους στήριξε με κάθε τρόπο, ο Πρόεδρος χειρίστηκε προσωπικά το θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου του Ραφίκ και έδωσε λύση όταν η ιστορία έδειχνε να κολλάει, με τον Τζαμέλ πρόβλημα δεν είχε φανεί σε καμία φάση της συνεργασίας τους, τα χρήματα πάντα έπεφταν στην ώρα τους, άρα;
Αν το θέμα είναι οικονομικό, τότε αρκεί ένα ραντεβού για να μιλήσουν με τον Πρόεδρο και να του πουν ότι θέλουν τάδε λεφτά. Το αν θα τα πάρουν ή όχι είναι μια άλλη ιστορία, αλλά μια ειλικρινής συζήτηση είναι πάντα καλύτερη από τα μισόλογα και τα κατεβασμένα μούτρα. Πρόβλημα με τον Μίτσελ εγώ δεν έχω διακρίνει - βασικοί παίζουν και οι δυο, ελευθερία στο παιχνίδι τους έχουν και δεν τους «καλουπώνει» και στη θέση που τους αρέσει αγωνίζονται. Όσο για καλύτερη ομάδα και καλύτερο πρωτάθλημα είναι μια σκέψη, αλλά αν αναλογιστούμε ότι ο Τζεμπούρ βρέθηκε κοντά στο να υπογράψει σε αγγλική ομάδα της Τσάμπιονσιπ και όχι της Πρέμιερ, δείχνει ότι δεν έχει πρόβλημα να πάει και σε παρακάτω κατηγορία, χωρίς ούτε καν την προοπτική Ευρώπης για του χρόνου, αν πληρωθεί ικανοποιητικά. Αποκλείοντας λοιπόν ένα σωρό πράγματα, αναρωτιέμαι τι έχουν «τα έρμα και ψοφούν»;
Η αλήθεια μοιάζει να βρίσκεται κάπου στη μέση από το «εδώ που είμαστε δεν έχει παραπάνω» και το «να βγάλουμε λεφτά τώρα που μας παίρνει». Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος, η «υποψία» ότι κανένας σκάουτ δεν κοιτάει με πάθος παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα και το γεγονός ότι ναι μεν η παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι εξασφαλισμένη αλλά η διάκριση εκεί μοιάζει απίθανη, τους κάνει - φαντάζομαι - να θέλουν να πάνε αλλού. Ο Τζεμπούρ 30άρισε, άρα ψάχνει ένα τελευταίο καλό συμβόλαιο όσο περνάει η μπογιά του και με προίκα τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Σούπερ Λίγκας, ο Αμπντούν είναι μερικά χρόνια μικρότερος αλλά δεν θέλει στα 30 του να ψάχνει κι αυτός ένα καλό συμβόλαιο τότε και να μην βρίσκει.
Τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός για όλο αυτό; Να εξασφαλίσει ότι θα πάρει όσο καλύτερα χρήματα μπορεί και από τους δυο, να τους ευχαριστήσει και να τους ευχηθεί καλή επιτυχία. Παίκτες ξενερωμένους δεν τους κρατάς με το ζόρι και ειδικά παίκτες ΚΑΙ ξενερωμένους ΚΑΙ μυστήριους τύπους, που σήμερα μπορεί να τους δώσεις παραπάνω και να μείνουν με το χαμόγελο στα χείλη και αύριο μπορεί να σου ξανακάνουν τα ίδια. Στο ταψί κανένας δεν μπορεί να χορεύει μια σοβαρή ΠΑΕ, που έχει και το όνομα και την οικονομική επιφάνεια και το δέλεαρ του Τσάμπιονς Λιγκ ώστε να προσελκύσει αντίστοιχα ή και καλύτερα ονόματα και ο χειρισμός που θα κάνει η ΠΑΕ εδώ και τώρα με τους δυο παίκτες, θα είναι μπούσουλας για το μέλλον αλλά και δείγμα γραφής, ώστε να ξέρουν οι επόμενοι με αντίστοιχες τάσεις φυγής τι είδους αντιμετώπιση θα βρουν. Και να καταλάβουν άπαντες, ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει και να είναι μεγαλύτερο μέγεθος από την ομάδα η οποία τον πληρώνει.
Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου