Ο Δημήτρης Ευαγγελάτος απορεί με την ταύτιση των ηττών
Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ και καταγράφει τις μεγάλες διαφορές των δύο
περιπτώσεων.
Η οποία ατμόσφαιρα προφανώς και δημιουργείται από το τάιμινγκ, δηλαδή ότι την ίδια μέρα και δη μέσα σε λίγες ώρες έχασαν δύο «μεγάλοι» και νίκησαν δύο «μικροί».
Στην πραγματικότητα όμως πέρα από το βαθμολογικό του πράγματος (δηλαδή τους τρεις πόντους που και για τους δύο χάθηκαν) δεν υπάρχει καμία απολύτως ομοιότητα μεταξύ των δύο ηττών. Αλλη ήττα του ΠΑΟ, άλλη του ΠΑΟΚ. Του ΠΑΟΚ έγινε επειδή υποτίμησε τον αντίπαλο, του ΠΑΟ επειδή ο αντίπαλος έχει δύο-τρεις παίκτες ποιότητας που ο ΠΑΟ στο σημείο που έχει φτάσει δεν τους έχει. Του ΠΑΟΚ έγινε επειδή όπως είπε ο Στέφενς όλοι είχαν το μυαλό τους στη Σάλκε, σε αντίθεση με τον ΠΑΟ που καμία ευρωπαϊκή υποχρέωση δεν έχει στο μυαλό του.
Του ΠΑΟΚ έγινε επειδή πολλοί μπορεί να καβάλησαν το καλάμι από το αποτέλεσμα της Γερμανίας και κάποιος έπρεπε να τους προσγειώσει. Στον ΠΑΟ δεν γίνεται να καβαλήσουν κανένα καλάμι, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει καλάμι. Το ρόστερ είναι πιο περιορισμένων δυνατοτήτων από ποτέ και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Στον ΠΑΟΚ αυτή η ήττα μπορεί τελικά να κάνει καλό, στη λογική ότι θα κοπεί λιγάκι αυτή η θριαμβευτική ατμόσφαιρα των προηγούμενων ημερών που έκανε τον κόσμο να πιστεύει ότι... ήδη ο Δικέφαλος είναι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, και άρα η ομάδα μπορεί να κατέβει πιο καλά συγκεντρωμένη, πιο σεμνή και ταπεινή, την Τρίτη στον επαναληπτικό με την Σάλκε.
Στον Παναθηναϊκό αυτή η ήττα δεν μπορώ να βρω πού και πώς θα κάνει καλό. Τα παιδαρέλια των πράσινων έχουν ανάγκη πάνω απ' όλα από αυτοπεποίθηση και αυτές οι ήττες και μάλιστα με τόσο βαρύ σκορ μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν. Στον ΠΑΟ επιπλέον δεν υπήρχε καμία θριαμβευτική ατμόσφαιρα για να πει κανείς ότι αυτή η ήττα θα μπορούσε να προσγειώσει. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν για τις δύο αυτές ήττες κολλάει όσο τίποτα άλλο το «άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας». Πράγματα ανόμοια, εντελώς διαφορετικά, που δεν γίνεται να μπουν στο ίδιο καζάνι. Ξεκάθαρα πράγματα.
Σε ό,τι αφορά τον ΠΑΟ αυτόν καθεαυτόν, εννοείται ότι αυτή η ήττα δεν πρέπει να βάλει κανέναν στο στόχαστρο ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο ΠΑΟ κάνει «rebuilding» από το μηδέν και σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται πάνω απ' όλα υπομονή και ρεαλισμός. Το κάθε ματς είναι περισσότερο τροφή για σκέψη για το τι πρέπει να αλλάξει και να διορθωθεί στο μέλλον και λιγότερο... βιβλική καταστροφή. Ο ΠΑΟ δεν πάει για πρωτάθλημα, είναι ξεκάθαρο αυτό εκ προοιμίου. Και γενικώς φέτος δεν έχει μεγάλες δυνατότητες, επίσης πράγμα ξεκάθαρο. Το ξέρει και ο κόσμος του, που βλέπει και καταλαβαίνει. Το στάδιο για την ομάδα είναι απολύτως μεταβατικό.
Ο ρεαλιστικός στόχος είναι να «χτίσουν» προσωπικότητα ορισμένα από τα νεαρά παιδιά του για να αποκτηθεί κάποια στιγμή ένας κορμός. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι σε αυτά θα ήταν καλό να προστεθούν και δύο-τρεις ακόμα έμπειροι παίκτες (στην δύση της καριέρας τους, δηλαδή με μειωμένο σε σχέση με παλαιότερα κασέ, άρα προσεγγίσιμοι) για να καθοδηγήσουν τους νέους και να τους βοηθήσουν να χτίσουν την προσδοκώμενη προσωπικότητα. Και όταν εννοώ στην δύση, δεν εννοώ τα 32 χρόνια του Πράνιτς (που εννοείται ότι θα είναι εξαιρετική προσθήκη). Μπορεί να κυνηγήσει και παίκτες πολύ πιο προχωρημένων «ποδοσφαιρικών» ηλικιών, φτάνει να έχουν προσωπικότητα, εκτόπισμα και χαρακτήρα καθοδηγητών.
Αντιθέτως, όμως, διαβάζω ότι ο ΠΑΟ παίρνει έναν ακόμα πιτσιρικά, από την Ουρουγουάη και σκέφτομαι ότι ίσως να ήταν καλύτερο αντ' αυτού να αγοραστεί ένας πιο πεπειραμένος για να... βάλει πλάτη στην ενηλικίωση άλλων.
Τέλος πάντων, η μεταγραφική περίοδος δεν έχει ακόμα λήξει, άρα θα πρέπει να περιμένουμε το φινάλε για να κρίνουμε ολοκληρωμένα πλέον το πράσινο ρόστερ. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο τέλος των μεταγραφών, που κρύβει πάντα εκπλήξεις. Μόλις το παζάρι τελειώσει, εδώ θα είμαστε να τα κουβεντιάσουμε εκ νέου.
Πηγή: SportDay.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου