Κόπερ: Μέρα 1η!
Η διαδρομή στον παραλιακό δρόμο που συνδέει την Τεργέστη με το Κόπερ δε γίνεται να μη σου φτιάξει το κέφι, ακόμα κι αν ο συνήθης Ιταλός απατεωνίσκος ταξιτζής, ζητά 70 ευρώ για να διανύσει μία διαδρομή 25 χιλιομέτρων. Και με μέση ωριαία ταχύτητα επίσης 25 χιλιομέτρων , ώστε να πειστείς εσύ, ο αδαής ταξιδιώτης, ότι στο διάστημα που βρισκόσουν στο αυτοκίνητο, διένυσες τη μισή Σλοβενία και να σκεφτείς στο φινάλε ότι μέχρι και κότσο τον έπιασες. Βεβαίως, ο συμπαθής απατεωνίσκος, όπως έμαθα αργότερα, όχι μόνο τα 70 δεν πήρε, αλλά επέστρεψε στη βάση του χωρίς να παντελονιάσει ούτε ένα τσακιστό σεντ. Το έπαιξε πιο πονηρός απ'όσο έπρεπε. Οταν ο επιβάτης διαμαρτυρήθηκε επειδή ο οδηγός αντί για απόδειξη προσπάθησε να του δώσει μία .πατσαβούρα, έδωσε εντολή στον ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου. «Polizia». O επιβάτης βέβαια ατάραχος, συμφώνησε. Κι όταν η Polizia ή όπως τη λένε τέλος πάντων έφτασε, ο Τριεστίνος σοφέρ, επέστρεψε στη βάση του με τα αυτιά κατεβασμένα κι ευτυχής που δεν κατέληξε με περισσότερα προβλήματα επειδή δεν είχε θέση σε λειτουργία το ταξίμετρο.
Η μέρα στο Κόπερ ξεκίνησε αργά, καθότι η Λουμπλιάνα είναι μεν κοντινός αλλά δύσκολος προορισμός . Είχε αρχίσει όμως από πολύ νωρίτερα. Με τον Νίκο Ζήση να μου υπενθυμίζει ότι στο ξενοδοχείο που θα έμενε η Εθνική στο Τρεβίζο, είχε κάνει μία από τις πιο σημαντικές γνωριμίες της ζωής του. Με τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ ο Νικόλας, από μία πολύ μεγάλη τύχη κι έναν τεράστιο αγώνα, πήρε συνέντευξη από το Μεγαλέξανδρο της Γιουβέντους, που στο τέλος του ζήτησε και αυτόγραφο. Με την χαρακτηριστικό έκφραση κι ένα γλυκό επιτακτικό ύφος που δεν σήκωνε αντίλογο: «Και στα ελληνικά παρακαλώ». Ηταν 17 Ιανουαρίου 2006! Πέρασαν 7 χρόνια από τότε και είναι η δεύτερη φορά που ο Νικόλας επισκέπτεται το ίδιο ξενοδοχείο. Το Ματζιόρ Κονσίλιο. Εγω πάντως δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Μη φανταστείτε ότι μέσα σε λίγες ώρες προλάβαμε να δούμε την πόλη από την οποία κατάγεται ο Ιωάννης Καποδίστριας. Φαίνεται όμως, ότι από ξενοδοχείο δεν σκίζει κιόλας το σλοβένικο θέρετρο. Αν λάβουμε υπόψιν μας τα δεδομένα του ΒΙΟ hotel τότε, τύφλα να έχουν οι ημιδιαμονές της Ομόνοιας.
Οσο για την Εθνική ομάδα; Μία χαρά πτήση είχε μέχρι τη Βενετία, αν δεν υπήρχαν και οι αναφορές περί μεταλλίων από τους δημοσιογράφους, ο κουλ Αντρέα θα ήταν ακόμα πιο ευτυχισμένος. Οι διεθνείς προπονήθηκαν την Κυριακή στο Τρεβίζο , όπου κοιμήθηκαν κιόλας μεχρι να αναχωρήσον οδικών για το Κόπερ και το ξενοδοχείο που βρίσκεται 16 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο.
Τα αστεία τελείωσαν. Ολοι πλέον περιμένουν το μεγάλο ξεκίνημα στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Τρινκιέρι γνωρίζει ότι αν πάει κάτι στραβά, τότε θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον πληθυσμό των 11εκ. προπονητών που έχει η Ελλάδα. Και θα είναι το εύκολο θύμα. Αν πετύχει θα ιςσχυριστούν κάποιοι: Ε, σε αυτό το Ευρωμπάσκετ μετάλλιο έπαιρνα κι εγώ! Ικανοποιημένος ο Ελληνας δεν είναι ποτέ. Οπότε, όπως είπε και στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ΟΤΕTV και θα προβληθεί την Τρίτη. «Δε χρειάζεται να ξοδέψεις ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη ζωή σου για να αλλάξεις κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις». Θα πείσει τους Ελληνες ο Ιταλός ότι δεν είναι προπονητές;
Η εικόνα πάντως με τον Σπανούλη για αρκετή ώρα, μέχρι και τα στιγμή που οι ρόδες άρχισαν να κυλούν για την απογείωση, να συνομιλεί, να γελάει και να αφιερώνει όλη τη στοργή, την αγάπη και τη φροντίδα του στα παιδιά που τα έβλεπε για τόση ώρα μέσα από το κινητό τηλέφωνό του. Μία από τις πιο συγκινητικές και αξιαγάπητες εικόνες που μπορεί να συναντήσει κανείς στο βίο ενός σούπερ αθλητή.
Η διαδρομή στον παραλιακό δρόμο που συνδέει την Τεργέστη με το Κόπερ δε γίνεται να μη σου φτιάξει το κέφι, ακόμα κι αν ο συνήθης Ιταλός απατεωνίσκος ταξιτζής, ζητά 70 ευρώ για να διανύσει μία διαδρομή 25 χιλιομέτρων. Και με μέση ωριαία ταχύτητα επίσης 25 χιλιομέτρων , ώστε να πειστείς εσύ, ο αδαής ταξιδιώτης, ότι στο διάστημα που βρισκόσουν στο αυτοκίνητο, διένυσες τη μισή Σλοβενία και να σκεφτείς στο φινάλε ότι μέχρι και κότσο τον έπιασες. Βεβαίως, ο συμπαθής απατεωνίσκος, όπως έμαθα αργότερα, όχι μόνο τα 70 δεν πήρε, αλλά επέστρεψε στη βάση του χωρίς να παντελονιάσει ούτε ένα τσακιστό σεντ. Το έπαιξε πιο πονηρός απ'όσο έπρεπε. Οταν ο επιβάτης διαμαρτυρήθηκε επειδή ο οδηγός αντί για απόδειξη προσπάθησε να του δώσει μία .πατσαβούρα, έδωσε εντολή στον ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου. «Polizia». O επιβάτης βέβαια ατάραχος, συμφώνησε. Κι όταν η Polizia ή όπως τη λένε τέλος πάντων έφτασε, ο Τριεστίνος σοφέρ, επέστρεψε στη βάση του με τα αυτιά κατεβασμένα κι ευτυχής που δεν κατέληξε με περισσότερα προβλήματα επειδή δεν είχε θέση σε λειτουργία το ταξίμετρο.
Η μέρα στο Κόπερ ξεκίνησε αργά, καθότι η Λουμπλιάνα είναι μεν κοντινός αλλά δύσκολος προορισμός . Είχε αρχίσει όμως από πολύ νωρίτερα. Με τον Νίκο Ζήση να μου υπενθυμίζει ότι στο ξενοδοχείο που θα έμενε η Εθνική στο Τρεβίζο, είχε κάνει μία από τις πιο σημαντικές γνωριμίες της ζωής του. Με τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ ο Νικόλας, από μία πολύ μεγάλη τύχη κι έναν τεράστιο αγώνα, πήρε συνέντευξη από το Μεγαλέξανδρο της Γιουβέντους, που στο τέλος του ζήτησε και αυτόγραφο. Με την χαρακτηριστικό έκφραση κι ένα γλυκό επιτακτικό ύφος που δεν σήκωνε αντίλογο: «Και στα ελληνικά παρακαλώ». Ηταν 17 Ιανουαρίου 2006! Πέρασαν 7 χρόνια από τότε και είναι η δεύτερη φορά που ο Νικόλας επισκέπτεται το ίδιο ξενοδοχείο. Το Ματζιόρ Κονσίλιο. Εγω πάντως δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Μη φανταστείτε ότι μέσα σε λίγες ώρες προλάβαμε να δούμε την πόλη από την οποία κατάγεται ο Ιωάννης Καποδίστριας. Φαίνεται όμως, ότι από ξενοδοχείο δεν σκίζει κιόλας το σλοβένικο θέρετρο. Αν λάβουμε υπόψιν μας τα δεδομένα του ΒΙΟ hotel τότε, τύφλα να έχουν οι ημιδιαμονές της Ομόνοιας.
Οσο για την Εθνική ομάδα; Μία χαρά πτήση είχε μέχρι τη Βενετία, αν δεν υπήρχαν και οι αναφορές περί μεταλλίων από τους δημοσιογράφους, ο κουλ Αντρέα θα ήταν ακόμα πιο ευτυχισμένος. Οι διεθνείς προπονήθηκαν την Κυριακή στο Τρεβίζο , όπου κοιμήθηκαν κιόλας μεχρι να αναχωρήσον οδικών για το Κόπερ και το ξενοδοχείο που βρίσκεται 16 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο.
Τα αστεία τελείωσαν. Ολοι πλέον περιμένουν το μεγάλο ξεκίνημα στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Τρινκιέρι γνωρίζει ότι αν πάει κάτι στραβά, τότε θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον πληθυσμό των 11εκ. προπονητών που έχει η Ελλάδα. Και θα είναι το εύκολο θύμα. Αν πετύχει θα ιςσχυριστούν κάποιοι: Ε, σε αυτό το Ευρωμπάσκετ μετάλλιο έπαιρνα κι εγώ! Ικανοποιημένος ο Ελληνας δεν είναι ποτέ. Οπότε, όπως είπε και στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ΟΤΕTV και θα προβληθεί την Τρίτη. «Δε χρειάζεται να ξοδέψεις ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη ζωή σου για να αλλάξεις κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις». Θα πείσει τους Ελληνες ο Ιταλός ότι δεν είναι προπονητές;
Η εικόνα πάντως με τον Σπανούλη για αρκετή ώρα, μέχρι και τα στιγμή που οι ρόδες άρχισαν να κυλούν για την απογείωση, να συνομιλεί, να γελάει και να αφιερώνει όλη τη στοργή, την αγάπη και τη φροντίδα του στα παιδιά που τα έβλεπε για τόση ώρα μέσα από το κινητό τηλέφωνό του. Μία από τις πιο συγκινητικές και αξιαγάπητες εικόνες που μπορεί να συναντήσει κανείς στο βίο ενός σούπερ αθλητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου