Vamos vamos Argentina!!

Πρώτος... έλεγχος μεταγραφών στην εφετινή Σούπερ Λίγκα με τη συμπλήρωση σχεδόν του 1/4 του πρωταθλήματος και ο νικητής μάλλον είναι... ένας μεταξύ των αλλοδαπών, κατά τον Γιάννη Σερέτη.

Δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε, αλλά έχοντας πια πίσω μας σχεδόν το 1/4 του πρωταθλήματος (8 από τις 34 αγωνιστικές) άρχισαν οι πρώτες κρίσεις για τις μεταγραφές του καλοκαιριού. Διάολε, 1/4 – μαζί με φιλικά, “ευρωπαϊκά”, ματς Κυπέλλου - είναι ένα πρώτο χειροπιαστό δείγμα γραφής. Οχι για όλους. Υπάρχουν παλικάρια τα οποία για διάφορους λόγους ακόμη δεν έχουν ιδρώσει τη φανέλα σε τέτοιο βαθμό, ούτως ώστε να είναι σοβαρή μια πρώτη αξιολόγηση. Ομως για τους περισσότερους η εικόνα σταδιακά ξεθολώνει, γίνεται πιο καθαρή.
Πώς, άραγε, αξιολογείται ένας νέος παίκτης; Βάσει των απαιτήσεων για τις οποίες έχει αποκτηθεί; Βάσει του κόστους; Με κυρίαρχο κριτήριο την προσφορά του, την εξέλιξη και πρόοδό του, την αύξηση της αγοραστικής αξίας του, την απόδοσή του σε συγκεκριμένα (δύσκολα/κρίσιμα) παιχνίδια;
Κατά περίπτωση θα έλεγα. Αλλιώς αξιολογείται ο νέος και ο έμπειρος, ο φτηνός και ο ακριβός, ο Ελληνας και ο ξένος. Στο δικό μου το μυαλό ξένο παίκτη πρέπει να παίρνει μια ελληνική ομάδα ειδικά αυτή την περίοδο υπό τρεις προϋποθέσεις: α) Σπουδαία ευκαιρία οικονομικά β) νέος και εξελίξιμος με ξεκάθαρη προοπτική βελτίωσης και μεταπώλησης γ) Αδυναμία απόκτησης ισάξιου Ελληνα δ) παίκτης “ανώτερου επιπέδου” που θα κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλα θα βοηθήσει περισσότερο την ομάδα για την επίτευξη των στόχων της.
Εφέτος έχει μειωθεί το ποσοστό των αλλοδαπών παικτών στη Σούπερ Λίγκα. Οι 202 από τους 537 παίκτες είναι ξένοι: 36,6%. Υψηλότατο και πάλι δεδομένων των οικονομικών συνθηκών! Τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 40% στην Primera Division, 45,5% στηνLigue 1, 69,6% στην Premier League, 53,9% στην Serie A. Mόλις 23,7% στην Bundesliga! Και πολύ χαμηλότερα τα ποσοστά στα πρωταθλήματα “βεληνεκούς” ή επιπέδου Σούπερ Λίγκας. Στην Αυστρία, τη Σουηδία, τη Σκωτία, τη Ρουμανία, έτσι ενδεικτικά. Μεταξύ 20%-30%.
Στο ψηλότερο βάθρο οι Ισπανοί εφέτος στη χώρα μας: 32. Δηλαδή περίπου το 16%. Και στη δεύτερη θέση οι Αργεντινοί: 29. Τρίτοι οι Βραζιλιάνοι (19), τέταρτοι οι Πορτογάλοι (17), ακολουθούν Σέρβοι (11), Αλβανοί (7), Γάλλοι (6).
Υψηλότερο ποσοστό αποδοτικότητας ή “ευστοχίας”; Σχεδόν πάντα οι ίδιοι: οι Αργεντινοί!
Σαβιόλα, Τσόρι, Φιγκερόα, Ντε Βινσέντι, Σολάρι, Ούμπιδες, Τσάβες, Ιγκλέσιας, Ιμπαγάσα, Καρντόσο, Περόνε, Αλβαρες, Μπαράλες, Ντε Μπλάσις, Πίτου, Μπαρτολίνι, Γοδόι, Πόι, Καράσκο, Γκαλέτι!
Σύμφωνοι, υπάρχουν πολλοί στα “τελευταία” τους. Οταν πρωοήρθαν στην Ελλάδα, όμως, ο Ιμπαγάσα και ο Γκαλέτι έκαναν ή δεν έκαναν τη διαφορά; Κι αν δεν υπήρχαν ορισμένοι από τους 8 του Αστέρα Τρίπολης (πλην του τραυματία Μπαρτολίνι και του άτυχου Φορμίκα που επέστρεψε στις προπονήσεις εδώ και τριες εβδομάδες και το παλεύει για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο), το ποσοστό επιτυχίας θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο.
Δυστυχώς, όμως, από τους 29 μόνο τέσσερις είναι κάτω των 25: ο δαιμόνιος Ντε Μπλάσις στο “όριο”, ο 24χρονος Ντε Βινσέντι, ο 23χρονος Γοδόι του Παναιτωλικού και ο 22χρονος πρώην συμπαίκτης του Βερόν στην Εστουδιάντες, Μίκαελ Ογιος του ΟΦΗ, ο οποίος ήρθε ως “ρίσκο” για την “επανεκκίνηση” μετά το σοβαρό προπέρσινο ατύχημά του, αλλά ακόμη δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τη θέση του βασικού αριστερού χαφ.
Γιατί “πιάνουν” ευκολότερα οι Αργεντινοί στην Ελλάδα; Εχει απαντήσει σε συνεντεύξεις του ο Χουάν Ραμόν Ρότσα: “Διότι ταιριάζουμε στα χαρακτηριστικά και τη νοοτροπία ως λαοί, διότι είναι μαχητές, διότι το δικό μας ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο 'οικείο' για εκείνους συγκριτικά με παίκτες άλλης εθνικότητας και κουλτούρας”.
Κι όμως, απ΄αυτή την αγορά μόνο τρεις κάτω των 25 ετών παίζουν στην Σούπερ Λίγκα! Μα, από την άλλη πλευρά, αν εξαιρέσει κάποιος τη “γειτονιά” της Χιλής, όπου βγάζουν μεροκάματο 98 συμπατριώτες του Μέσι και το Μεξικό των 34 Αργεντινών, η Ελλάδα είναι ο Νο1 προορισμός ποσοστιαία! Προεξάρχοντος του Ιγουαϊν (άντε, και του Καρλίτο) 40 παίζουν στην Ιταλία, 27 στην Primera, 29στη Σούπερ Λίγκα. Κι άλλοι 12 στον νότιο και βόρειο όμιλο της Β΄ Εθνικής, συνολικά 41!
Μα, ακόμη κι, έτσι, μάλλον οι ελληνικές ομάδες πρέπει να ψάξουν περισσότερο για τους πιο “Ευρωπαίους” Νοτιοαμερικάνους. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα βρούμε όχι μόνο δεκάδες που στέριωσαν, ομόρφυναν και έδωσαν αίγλη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά αποφάσισαν να κρεμάσουν εδώ τα ποδοσφαιρικά παπούτσια τους, ή και να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα.
Υ.Γ.: Ο “Ρίμπο” είναι ασφαλώς ο σημαντικότερος ξένος που μας έκανε την τιμή να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ο αγαπημένος μου.

Πηγή: gazzetta.gr