Εκ των υστέρων θυμήθηκα όλες τις δηλώσεις που προϊδέαζαν για αυτή την αγωνιστική στροφή στο πιο ρεαλιστικό παιχνίδι, οι οποίες όμως εκείνη τη στιγμή που έγιναν, δε σε υποψίαζαν καν. Πως να φανταστεί κανείς ότι η Μπάρτσα που είχε φτάσει ακόμα και στους διασυρμούς από τη Μπάγερν στα περσινά ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, να έχει εξωπραγματικά ποσοστά κατοχής και πολλές περισσότερες πάσες, να χάνει το ρεκόρ της από μία ταπεινή αντίπαλο που μετρούσε τέσσερις διαδοχικές ήττες στην Πριμέρα; Τότε, στην «Αλιάνζ Αρένα», Οι Μπλαουγκράνα που δέχτηκαν τέσσερα αναπάντητα γκολ, είχαν υπέρ τους το 66% και οι πάσες ήταν 688 αντί μόλις 365 των Βαυαρών. Προφανώς εκείνο ήταν και το σημείο καμπής που έβαλε άπαντες στο σύλλογο σε σκέψεις. Μήπως είχε φτάσει η στιγμή ο ρεαλισμός να παραβιάσει τα άδυτα της «Μασία»;
Ωστόσο, ο Χεράρδο Μαρτίνο και ο αναγκαστικός πηγαιμός του στο «Καμπ Νόου» ήταν που οριστικά τους έβαλε στον δρόμο της αλλαγής, μιας και αυτή με τον Τίτο Βιλανόβα δεν θα είχε συντελεστεί ποτέ. Ο Ζεράρ Πικέ υπήρξε (10 Σεπτεμβρίου, με συνέντευξη του στην Gazzetta dello Sport) ο πρώτος που κατέθεσε μαρτυρία για το τι θα ακολουθούσε. «Είχαμε για κάποια χρόνια προπονητές μέσα από το σύλλογο και παίζαμε το δικό μας στιλ παιχνιδιού. Αυτό ήταν καλό, μα στην πορεία υπήρξαν πολλές φορές που αισθάνθηκα ότι ήμασταν σκλάβοι του δικού μας tiki taka. Υστερα ήρθε ο Τάτα που έχει την ίδια επιθετική φιλοσοφία για το παιχνίδι, αλλά μπορεί να δώσει και κάποιες εναλλακτικές στο παιχνίδι. Το να κάνεις και καμία μακρινή μπαλιά καμία φορά, δεν είναι δα και τόσο κακό!»
Δεν πέρασαν τότε παρά μόλις τρεις μέρες και ο ίδιος ο Αργεντινός κόουτς συνηγόρησε: «Η αλήθεια είναι πως δεν ήρθα στη Μπαρτσελόνα για να αλλάξω τον τόσο επιτυχημένο τρόπο που παίζουμε. Εδώ υπάρχει κάτι εξαιρετικό. Ωστόσο, οφείλουμε να δημιουργήσουμε και άλλους τρόπους, μιας και οι αντίπαλοι έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο στιλ. Θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο απρόβλεπτοι και να βρίσκουμε λύσεις, όταν τα πράγματα δεν λειτουργούν με την παλιά ιδέα!» Ο Μαρτίνο προφανώς είναι ένας πανέξυπνος και πραγματιστής κόουτς. Το πιο πιθανό είναι να διαπίστωσε και ο ίδιος πως η Μπάρτσα πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει με όλους τους κανόνες και τα πλαίσια που είχε πρωτοθέσει μία φορά και έναν καιρό ο Γιόχαν Κρόιφ και μετεξέλιξε ο Γκουαρδιόλα (ΕΔΩ όλα αυτά που άλλαξε ο Πεπ στη Μπάρτσα)
Τα συμπεράσματα εκείνης της βραδιάς με τη Βαγιεκάνο θα μπορούσαν να είναι και αβάσιμα. Ωστόσο, δύο μήνες μετά, τα νούμερα, μα πάνω απ' όλα η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, επιβεβαιώνουν ότι οι Μπλαουγκράνα έχουν περάσει για τα καλά σε μια νέα εποχή ή για την ακρίβεια, βρίσκονται στη μετάβαση προς το νέο προορισμό τους. Από το ξεκίνημα του Γκουαρδιόλα έως και πέρσι είχαν Μ.Ο. κατοχής το εκπληκτικό 66%, με το μεγαλύτερο ποσοστό τους σε ματς να αγγίζει το ασύλληπτο 84%. Και εάν λοιπόν τότε στο «Βαγιέκας» μάθαμε όλοι ότι η Μπαρτσελόνα μπορεί να σκοράρει τέσσερις φορές στην κόντρα, στο Clasico του «Καμπ Νόου» την είδαμε να παίζει για πρώτη φορά για το αποτέλεσμα. Ολη της η τακτική ήταν εστιασμένη στη νίκη και όχι στο πως θα επιβάλει το δικό της παιχνίδι, όπως ανέκαθεν έπραττε. Μάλιστα υπήρξαν φορές που έπρεπε να κρατήσει το αποτέλεσμα και δεν ήξερε πως. Τώρα φαίνεται σταδιακά να το μαθαίνει και αυτό. Ο Βαλδές πιάστηκε επ' αυτοφώρω από τη στατιστική να διώχνει στα... κουτουρού. Συνολικά στο ντέρμπι έκανε 17 γεμίσματα και μόλις τα τρία πήγαν σε συμπαίκτη του, ενώ μέχρι πρόσφατα έψαχνε πάντοτε τη σίγουρη κοντινή μπαλιά. Το αποτέλεσμα ήταν κόντρα στη Ρεάλ η Μπάρτσα να έχει κατοχή 55% που ήταν και χαμηλότερο εντός έδρας νούμερο της από το 2006.
Στο «Μπαλαΐδος» είδαμε για πρώτη φορά τον Μπουσκέτς και τον Σονγκ μαζί στην 11άδα. Δύο τέτοιου στιλ αμυντικοί μέσοι ταυτόχρονα θα ήταν έγκλημα στην εποχή Πεπ. Κανείς όμως δεν γκρίνιαξε όσο άσχημα και εάν έπαιξε η ομάδα σε εκείνο το ματς, μιας και πήρε τη νίκη (3-0). Ωσπου φτάσαμε στο παιχνίδι του Αμστερνταμ, αυτό με τον Αγιαξ. Το ημίχρονο βρήκε τους Καταλανούς να μην έχουν την κατοχή της μπάλας στα πρώτα 45' για πρώτη φορά σε όλες τις διοργανώσεις από το Μάη του 2008. Ο Αγιαξ είχε το υπέρ του 51%-49% που σε κάποιο σημείο του αγώνα είχε φτάσει και το 58%-42%. Η επιβεβαίωση της μεταμόρφωσης ήρθε παρέα με την πρώτη ήττα από τότε που ανέλαβε ο Τάτα Μαρτίνο (στο 21ο ματς του).
«Μου αρέσει αυτό το πιο άμεσο που θέλει να παίξει ο Μαρτίνο», έσπευσε να ανακατευτεί στην κουβέντα ακόμα και ο παροπλισμένος μπάρμπα Χαβιέρ Κλεμέντε, κάτι που δείχνει ότι την εν λόγω μετάλλαξη την εντοπίζουν άπαντες. Η Μπαρτσελόνα αναζητά διαφορετικούς τρόπους παίξει και ένας από αυτούς είναι οι μεγάλες μπαλιές και οι αντεπιθέσεις. Οπως π.χ. σκότωσε πρόσφατα τη Μπέτις (4-1), με τα τρία γκολ να μπαίνουν όχι με τη μπάλα κάτω, αλλά με 30άρες-40άρες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας των Ανδαλουσιανών που έπαιζαν. Τα παλιά αγαπημένα τριγωνάκια και το ασφυκτικό passing game απουσίαζαν ξανά. Από την άλλη βέβαια θα μπορούσε κάλλιστα να αναρωτηθεί κανείς, τι να την κάνεις την κατοχή, όταν π.χ. στην Παμπλόνα με την Οσασούνα, στην πρώτη ισοπαλία (0-0) του Μαρτίνο είχε ανέλθει ανούσια στο 74%;
Η Μπαρτσελόνα μετατρέπεται από παιχνίδι σε παιχνίδι σε κάτι που ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί. Είναι και έτσι, είναι και αλλιώς. Το βέβαιο είναι πως αυτή η διεργασία μόλις ξεκίνησε και αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα. Σίγουρα έπονται πολλά που θα δούμε. Οπως για παράδειγμα την απόκτηση «σεντερφορίσιου» κεντρικού επιθετικού, κάτι που ενδέχεται να... ξενερώσει ακόμα περισσότερο τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος δεν θέλει να παίζει στα δεξιά. Αυτό κατ' επέκταση θα φέρει και την εξάλειψη του «false 9» από τη διάταξη της ομάδας. Ισως έτσι να γλιτώσει από την… κακοδιαχείριση και ο έρμος ο Σεσκ Φάμπρεγας που σε αυτό το ρόλο δεν έχει ούτε γκολ ούτε ασίστ (μόλις 1), ενώ όταν εβρισκόμενος στην κανονική θέση του, έχει μετρήσει 5 τέρματα και 14… κεράσματα.
«Ασε τις πολλές πάσες και δώσε γρήγορα εκεί... »
Όλα τα παραπάνω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήρθαν να απογυμνωθούν με την επίσκεψη στο Μπιλμπάο. Ηταν η πιο δύσκολη έξοδος μέχρι στιγμής στη σεζόν και ο Ερνέστο Βαλβέρδε έκλεψε ταυτότητα, διαβατήριο και κάθε λογής προπονητικό έγγραφο από τον αντίπαλο του. Το χειρότερο όμως δεν ήταν η ήττα. Αυτή έχει έρθει και θα έρθει ξανά. Το μεγαλύτερο μαρτύριο ήταν ότι για πρώτη φορά αυτή η ομάδα παραδόθηκε μόλις δέχτηκε γκολ και δεν έκανε ούτε μία προσπάθεια αντίδρασης, ενώ είχε μπόλικο χρόνο. Αντιθέτως, όλοι γνωρίζουμε πως μέχρι τώρα έστηνε απίστευτη πολιορκία μήπως και γυρίσει το αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα πιο καλά από τον καθένα όμως μπορούν να το αντιληφθούν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές και οι δύο εξ αυτών πήραν πριν λίγο καιρό ξεκάθαρη θέση: «Ο κόσμος μιλάει συχνά για το πραγματικό ποδόσφαιρο που καλούμαστε να παίξουμε. Για εμάς όμως το πραγματικό είναι αυτό που ξέρουμε και εφαρμόζουμε εδώ και χρόνια», αντιτέθηκε σε ανύποπτο χρόνο ο Αντρές Ινιέστα. «Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρουμε να παίξουμε κάτι διαφορετικό», συμφώνησε ο Τσάβι. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχτεί αυτή η ιστορία. Αναμφίβολα όμως αυτή η Μπαρτσελόνα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη νικηφόρα φιλοσοφία του Γκουαρδιόλα, ο οποίος είχε ως Νο1 αρχή του το: «Προτιμώ να χάσουμε ένα παιχνίδι, αλλά όχι τον αγωνιστικό εαυτό μας. Αν είναι να χάσουμε, τουλάχιστον ας το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο!»
ΥΓ.: «Κάναμε ένα από τα καλύτερα ημίχρονα μας», δήλωσε μετά το ματς με την Αθλέτικ ο Τάτα Μαρτίνο. Αυτό μοιάζει πιο επικίνδυνο και από την ήττα αυτή καθ’ αυτή. Ο Αργεντινός δείχνει να μην καταλαβαίνει που βρίσκεται και το πώς λειτουργεί η ψυχή αυτού που έπαιζε η Μπάρτσα και τούτο δεν διορθώνεται μόνο με νίκες, απλά… μακιγιάρεται, μιας και η ομάδα του δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο!
ΥΓ1.: Για όσους θεωρούσαν κακό προπονητή τον Γκουαρδιόλα, τον οποίο έκαναν μάγκα οι παίκτες του και για όσους εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο Μέσι δεν είναι τίποτα χωρίς όλους αυτούς από πίσω του!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου