Μάρτυρας του ο Θεός και αμαρτία εξομολογούμενη, παίρνει άφεση εξάλλου. Αν περνούσε από το χέρι του, αν ήταν… απάνθρωπος, Χριστουγεννιάτικες άδειες δεν πρόκειται να μοίραζε, όπως μεταξύ αστείου-σοβαρού το εκμυστηρεύθηκε αστειευόμενος παραμονές εορτών.
«Μαντρωμένους» θα τους ήθελε όλους τους στο Ρέντη, να τρώνε τα μελομακάρονα με μέτρο και ενεργοποιημένες τις κάμερες big brother να καταγράφουν κάθε τους κίνηση (και ιδίως των… σιαγώνων τους ώστε να μη χρειάζονται μετά και τα ζυγίσματα…).
Αυτά φυσικά δεν γίνονται πουθενά, καθότι καλός ο επαγγελματισμός και η αυστηρότητα που διέπει τον πρωταθλητισμό, όμως υπάρχει και ο παράγων «άνθρωπος» που επιτάσσει ανάπαυση του οργανισμού. Αλλαγή παραστάσεων, ξεκούραση και ανανέωση.
Όπως όλοι οι προπονητές του κόσμου – πλην ίσως εκείνου του απίθανου Ζίκο (ή μήπως… Ζήκου γιατί στην προπονητική κι ο «Μπακαλόγατος» Κώστας Χατζηχρήστος καλύτερα θα τα ‘φερνε βόλτα!) είχε στείλει εορταστικές διακοπές περισσότερες μέρες κι από… τις καλοκαιρινές τους παίκτες του! – έτσι κι ο Μίτσελ δικαίως την «έτρεμε» την πρεμιέρα του 2ου γύρου.
Εντάξει, όχι δα για την Καλλονή, αλλά γι’ αυτή τη δόλια την ανάκαμψη στην αγωνιστική δράση ύστερα από το ξεφάντωμα και τη «χρυσόσκονη» του 8ήμερου διαστήματος που προηγήθηκε, είχε το «βραχνά» του ο Ισπανός.
Και που ούτε τώρα, μετά το καλό, άνετο, ξεκούραστο, επιβλητικό ποδαρικό του Ολυμπιακού στο 2014 θα του ‘χει φύγει, καθώς το ζητούμενο είναι η ανάκτηση ρυθμού και η ψυχική σταθερότητα η οποία χτίζεται, μερεμέτι-μερεμέτι, μέσα από τις νίκες και την αγωνιστική πρόοδο.
Άλλωστε ο «ερυθρόλευκος» τεχνικός έχει στο πρόγραμμα και το “alert» της ειδικής προετοιμασίας για τον επερχόμενο αγώνα Κυπέλλου, στην επανάληψη του ζευγαριού του περυσινού τελικού και με έναν αντίπαλο (Αστέρα) που είναι γνωστό ότι ζορίζει (σχεδόν πάντα) τους πρωταθλητές.
Ανεξάρτητα από το πότε ο Μίτσελ θα ησυχάσει από την «ταραχή» μέσα στην οποία ζει εξαιτίας των διακοπών των ποδοσφαιριστών του και ένα βασικό ζητούμενο που είναι δίχως άλλο η ταχεία και σταθερά νικηφόρα επιστροφή σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό και φόρμα υψηλού επιπέδου, με το ξεκίνημα του δεύτερου μισού του πρωταθλήματος… ξαναγίναμε στο ίδιο έργο θεατές.
Η… προπόνηση ξανάρχισε, οι καλές συνήθειες των «4άμπαλων» ξαναπροβάλλονται στις οθόνες μας, τα γκολ πέφτουν σαν… χαλάζι, ο Ολυμπιακός νικά εύκολα και, κυρίως, αφοπλιστικά. Πειστικά. Σκοράροντας και γοητεύοντας.
Παίζει ποδόσφαιρο με αρετές, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης όχι για τις νίκες του, αλλά για το γεγονός ότι δεν έχει αντίπαλο, δεν «παίζεται» από κανέναν, ποτέ και πουθενά στην Ελλάδα.
Οι σκηνές στο τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Παπαπέτρου, με τους παίκτες της Καλλονής διασκορπισμένους στον αγωνιστικό χώρο να ζητούν με δέος τη φανέλα του Σαβιόλα, του Τσόρι, του Βάις, του Κάμπελ, για ενθύμιο από το ματς της 4ης Ιανουαρίου 2014, είναι η πιο τρανή απόδειξη για το απομακρυσμένο σημείο του Ολυμπιακού με τους υπόλοιπους (απλά) συμμετέχοντες στο πρωτάθλημα!..
Η σοβαρότητα και η όρεξη που μπήκε ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι με την Καλλονή, ήταν για μένα τα βασικά σημεία αναφοράς του αγώνα του Καραϊσκάκη.
Τη διάθεση των παικτών του να παίξουν - και να το καταφέρουν – καλό ποδόσφαιρο, να κάνουν ένα γεμάτο, πλουραλιστικό ματς, με σαφείς αγωνιστικούς προσανατολισμούς, τρεξίματα, αυτοματισμούς και κυκλοφορία μπάλας σαν να μην… έλειψε μια μέρα από τη ζωή των «ερυθρολεύκων» η συνοχή τους στο γήπεδο, όλα αυτά μαζί και στο τέλος το κερασάκι του «4-0», δεν θυμάμαι εδώ και πολλά χρόνια να το έχω δει στους πρωταθλητές στην πρώτη υποχρέωση του Νέου Χρόνου.
«Πιασμένοι» ήταν συνήθως, κουρασμένα παλικαράκια, «αφημένα» στις διακοπές και τις ξάπλες, με το μυαλό να μην έχει επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο.
Τους έχει στην «τσίτα»
Για το διαφοροποιημένο αποτέλεσμα από άλλες χρονιές, πέρα ασφαλώς από τα εύσημα στους παίκτες για την επαγγελματική τους ωριμότητα και επάρκεια, για μένα τα δικαιούται με το παραπάνω και ο Μίτσελ.
Για τον τρόπο που έχει να διατηρεί την ομάδα του στην «τσίτα». Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, δεδομένα, καιρικές ή εποχικές ιδιαιτερότητες.
Αυτός ο ίδιος προπονητής που, ατομικά, μεμονωμένα, μπορεί και συντηρεί το αναλλοίωτο το ενδιαφέρον και το κίνητρο για την ομάδα, παλιών και νέων, βασικών και αναπληρωματικών, τόσο των top όσο και των ονομάτων της αμέσως από κάτω «γραμμής»…
Για την 17η νίκη του Ολυμπιακού στη Λίγκα, με το πρώτο γκολ προτού συμπληρωθεί 15άλεπτο στο ματς και την Καλλονή να έχει, έτσι κι αλλιώς, τη… ροπή στις βαριές ήττες, δεν έχεις να πεις πολλά πράγματα. Θα σταθώ:
-Στις δύο ασίστ, το γκολ και την πολυτιμότητα του Τσόρι Ντομίνγκες στο παιχνίδι, που είναι μακράν πλέον μαζί με Κάμπελ, Φουστέρ η κορυφαία τριάδα σε μοιρασιές σκοραρίσματος στους συμπαίκτες τους (19 συνολικά).
-Στην συνολική ομαδικότητα Κάμπελ και Φουστέρ.
-Στην σταδιακή επιστροφή στα επίπεδα υποβολής σοβαρής υποψηφιότητας από Μασάντο και Βάις για μια θέση στην 11άδα στο άμεσο μέλλον.
-Σε ένα ακόμα μεγάλο (αμυντικά αλλά και… επιθετικά) παιχνίδι του Κώστα Μανωλά
-Στην παραγωγικότητα 23 τερμάτων (5 εξ’ αυτών ο Σαβιόλα) στο διάστημα των 7 ματς που λείπει ο Μήτρογλου από το γήπεδο… Σκέψου να γυρίσει κιόλας δηλαδή!
-Στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πήρε τα 4 γκολ του με την Καλλονή από παίκτες όλων των γραμμών και θέσεων (Σαβιόλα, Ντομίνγκες, Μασάντο, Μανωλάς) με την ίδια ποικιλία που το «απολαμβάνει» το σκοράρισμα έτσι κι αλλιώς στη σεζόν, αφού έχουν βρει δίχτυα 13 ποδοσφαιριστές και με πιο χαρακτηριστική παρατήρηση ότι οι 11 από αυτούς έχουν και συχνότητα καθώς πανηγύρισαν τέρμα πάνω από μία φορά.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου