Πέρασε ένα παιχνίδι μπελάς,
που μόνο ζαλάδα μπορούσε να μας προκαλέσει και τίποτα περισσότερο. Ο
ΠΑΟΚ κέρδισε χωρίς να είναι καλός, ο Ηρακλής έκανε κάποιες ευκαιρίες για
να πείσει πως πάλεψε και αυτή είναι η αλήθεια και στη ρεβάνς, το κοντέρ
θα γράψει γιατί απλούστατα η πρόκληση ήταν μεγάλη.
Πρώτα απ όλα, πάμε να πιάσουμε αυτή τη γελοία την ΕΠΟ που θέλει να διοργανώνει και κύπελλο, θέλει να ελέγχει και τη διαιτησία.
Έστειλε αυτό το παιδάκι να σφυρίξει στο Καυτανζόγλειο, σε έναν αγώνα ειδικών συνθηκών και το καημένο τα έχασε. Τρεις φορές άλλαξε φιλοσοφία σφυριγμάτων, ενώ έγινε και επικίνδυνος για την σωματική ακεραιότητα των παικτών. Με αποκορύφωμα τον Καράτε Κιντ Σαββίδη που έκανε και τον ανήξερο όταν είδε την κόκκινη. Χωριάτικη νοοτροπία στο φουλ, από παιδιά που αντί να σκεφτούν πως είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, παίζουν για ένα κομμάτι της κερκίδας.
Το πέναλτι που δεν δίνει το παιδάκι, σε φάση που ο Σαββίδης κάνει μπλογκ αλά βόλεϊ, είναι μία φάση που εμένα προσωπικά μου αποδεικνύει πως υπάρχει γραμμή να μη παίρνει πέναλτι ο ΠΑΟΚ. Μην αρχίσω να τα μετράω και νομίζετε πως είμαι ο Χρύσανθος, αφού μέχρι και αυτός μου έστειλε μήνυμα την ώρα της φάσης. Δε νομίζω να έχει θέμα που το αναφέρω.
Το παιδάκι, αμέσως μετά το πέναλτι που δεν δίνει, αρχίζει και παίζει ΠΑΟΚ γιατί σου λέει ξεφτιλίστηκα. Δίνει φάουλ εκείνη τη φάση με τον Ονουάτσι που γελάνε και τα τσιμέντα.
Ο ΠΑΟΚ σκοράρει και πάλι την γυρίζει τη δουλειά. Λες και σφυρίζει κανένα χωριό. Και αυτό το παιδάκι, θα συνεχίζει να σφυρίζει. Άντε ρε δρόμο όλοι..
Αναφορά για αυτούς που σουλάτσαραν στην αρχή του αγώνα πίσω από την εστία του Γλύκου δεν θα κάνω, γιατί θεωρώ πως η κατάσταση ναι μεν ήταν αστεία, όμως όλοι τα έχουμε κάνει. Αν δεν μηδενίσει το κοντέρ και δεν πούνε όλοι πως κομμένες οι βλαχομαγκιές, δε νομιμοποιείται κανένας να λέει τίποτα.
Αγωνιστικά, το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που την ώρα που είσαι στο πέναλτι, μπορείς να γίνεις Θεός. Σήμερα, το παράδειγμα είναι ο Κλάους.
Τον τάισαν οι συμπαίκτες του τέσσερις πέντε φορές και οι επιλογές του ήταν κάκιστες. Τελικά, εκεί που σε έχει κάνει έξαλλο, είναι αυτός που σε ξελασπώνει. Έχει δρόμο ακόμη για να βρει ψυχολογία, όμως με τα ψέματα έξι γκολάκια τα έχει. Θέλει στήριξη και φαίνεται.
Ο Μαντούρο, ήταν κομβικός για το παιχνίδι αφού ηρέμησε τη μεσαία μας γραμμή και όσο είχε δυνάμεις και ρυθμό, ήταν και το σημείο που ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε, πέτυχε το γκολ και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Σε έναν μήνα, έτσι όπως τον είδα μπορεί να παίξει 90λεπτό. Μόνο ως στόπερ μπορεί να πάρει φανέλα βασικού νωρίτερα. Πάντως, είδα καλά μαρκαρίσματα, καλή τεχνική και κάθετο ποδόσφαιρο όταν βρήκε χώρο.
Ο Κάτσε πήρε χρόνο συμμετοχής. Ήταν φως φανάρι, αφού σε ένα γήπεδο που θα βρίζουν τους πάντες, ήταν ο ένας παραπάνω. Ήταν η ώρα του να μπει. Και βέβαια μη χάσει το παιδάκι, ο Ελληναράς, την έβγαλε την κίτρινη στη πρώτη φάση, ενώ δεν έκανε τίποτα. Εγώ αν ήμουν στον ΠΑΟΚ, αυτή την φάση της κίτρινης δεν θα την άφηνα έτσι να περάσει.
Το πότε θα ξαναμπεί, είναι ένα θέμα, όμως εγώ είμαι της άποψης πως μία ψυχή που είναι να βγει, ας βγει όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στον Παναγιώτη Γλύκο. Όσοι με διαβάζετε, έχετε κατανοήσει πως τον πιστεύω πολύ εδώ και καιρό. Φέτος, από την προετοιμασία έλεγα πως είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Χακόμπο. Χαίρομαι που το αποδεικνύει και δε με εκθέτει, ελπίζω να συνεχίσει έτσι και το Μουντιάλ θα είναι δικό του. Στην αποστολή εννοώ.
Πρώτα απ όλα, πάμε να πιάσουμε αυτή τη γελοία την ΕΠΟ που θέλει να διοργανώνει και κύπελλο, θέλει να ελέγχει και τη διαιτησία.
Έστειλε αυτό το παιδάκι να σφυρίξει στο Καυτανζόγλειο, σε έναν αγώνα ειδικών συνθηκών και το καημένο τα έχασε. Τρεις φορές άλλαξε φιλοσοφία σφυριγμάτων, ενώ έγινε και επικίνδυνος για την σωματική ακεραιότητα των παικτών. Με αποκορύφωμα τον Καράτε Κιντ Σαββίδη που έκανε και τον ανήξερο όταν είδε την κόκκινη. Χωριάτικη νοοτροπία στο φουλ, από παιδιά που αντί να σκεφτούν πως είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, παίζουν για ένα κομμάτι της κερκίδας.
Το πέναλτι που δεν δίνει το παιδάκι, σε φάση που ο Σαββίδης κάνει μπλογκ αλά βόλεϊ, είναι μία φάση που εμένα προσωπικά μου αποδεικνύει πως υπάρχει γραμμή να μη παίρνει πέναλτι ο ΠΑΟΚ. Μην αρχίσω να τα μετράω και νομίζετε πως είμαι ο Χρύσανθος, αφού μέχρι και αυτός μου έστειλε μήνυμα την ώρα της φάσης. Δε νομίζω να έχει θέμα που το αναφέρω.
Το παιδάκι, αμέσως μετά το πέναλτι που δεν δίνει, αρχίζει και παίζει ΠΑΟΚ γιατί σου λέει ξεφτιλίστηκα. Δίνει φάουλ εκείνη τη φάση με τον Ονουάτσι που γελάνε και τα τσιμέντα.
Ο ΠΑΟΚ σκοράρει και πάλι την γυρίζει τη δουλειά. Λες και σφυρίζει κανένα χωριό. Και αυτό το παιδάκι, θα συνεχίζει να σφυρίζει. Άντε ρε δρόμο όλοι..
Αναφορά για αυτούς που σουλάτσαραν στην αρχή του αγώνα πίσω από την εστία του Γλύκου δεν θα κάνω, γιατί θεωρώ πως η κατάσταση ναι μεν ήταν αστεία, όμως όλοι τα έχουμε κάνει. Αν δεν μηδενίσει το κοντέρ και δεν πούνε όλοι πως κομμένες οι βλαχομαγκιές, δε νομιμοποιείται κανένας να λέει τίποτα.
Αγωνιστικά, το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που την ώρα που είσαι στο πέναλτι, μπορείς να γίνεις Θεός. Σήμερα, το παράδειγμα είναι ο Κλάους.
Τον τάισαν οι συμπαίκτες του τέσσερις πέντε φορές και οι επιλογές του ήταν κάκιστες. Τελικά, εκεί που σε έχει κάνει έξαλλο, είναι αυτός που σε ξελασπώνει. Έχει δρόμο ακόμη για να βρει ψυχολογία, όμως με τα ψέματα έξι γκολάκια τα έχει. Θέλει στήριξη και φαίνεται.
Ο Μαντούρο, ήταν κομβικός για το παιχνίδι αφού ηρέμησε τη μεσαία μας γραμμή και όσο είχε δυνάμεις και ρυθμό, ήταν και το σημείο που ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε, πέτυχε το γκολ και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Σε έναν μήνα, έτσι όπως τον είδα μπορεί να παίξει 90λεπτό. Μόνο ως στόπερ μπορεί να πάρει φανέλα βασικού νωρίτερα. Πάντως, είδα καλά μαρκαρίσματα, καλή τεχνική και κάθετο ποδόσφαιρο όταν βρήκε χώρο.
Ο Κάτσε πήρε χρόνο συμμετοχής. Ήταν φως φανάρι, αφού σε ένα γήπεδο που θα βρίζουν τους πάντες, ήταν ο ένας παραπάνω. Ήταν η ώρα του να μπει. Και βέβαια μη χάσει το παιδάκι, ο Ελληναράς, την έβγαλε την κίτρινη στη πρώτη φάση, ενώ δεν έκανε τίποτα. Εγώ αν ήμουν στον ΠΑΟΚ, αυτή την φάση της κίτρινης δεν θα την άφηνα έτσι να περάσει.
Το πότε θα ξαναμπεί, είναι ένα θέμα, όμως εγώ είμαι της άποψης πως μία ψυχή που είναι να βγει, ας βγει όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στον Παναγιώτη Γλύκο. Όσοι με διαβάζετε, έχετε κατανοήσει πως τον πιστεύω πολύ εδώ και καιρό. Φέτος, από την προετοιμασία έλεγα πως είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Χακόμπο. Χαίρομαι που το αποδεικνύει και δε με εκθέτει, ελπίζω να συνεχίσει έτσι και το Μουντιάλ θα είναι δικό του. Στην αποστολή εννοώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου