O Χάκετ και ο Τσερέλα παραλίγο και η... Στιρέλα!!

Το έχει το γήπεδο; Εχει κάποια μεταφυσική δύναμη το Φόρουμ και κάνει τους παίκτες της Μιλάνο να μοιάζουν με σούπερ ώρωες όταν υποδέχονται ελληνικές; Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.

Δεν εξηγείται αυτό που έγινε με τον Ολυμπιακό απέναντι στην Αρμάνι. Οπως δεν μπορεί ακόμα να εξηγήσει κανείς πώς είχε χάσει ο Αρης πριν 28 χρόνια με 34 πόντους στο Κύπελλο Κόρατς. Οπως είχε χάσει ο Παναθηναϊκός στον ημιτελικό του Σαπόρτα με 25 πόντους διαφορά... Οπως είχε χάσει από τον Πορταλούπι ο Ολυμπιακός το 1996 και από τον Βιτάλι το 2009 πάλι ο Ολυμπιακός... Γιατί πριν από μία εβδομάδα το Μιλάνο ήταν για γέλια και για κλάματα απέναντι στον Παναθηναϊκό και τώρα ο Χάκετ έμοιαζε με τον πλέι μέικερ του 2050, ο Λαβάλ σκέπασε τα καλάθια, ο Λάγκφορντ σκόραρε με κάθε τρόπο και ο Τσερέλα ήρθε από το πουθενά και ήταν όλο το παιχνίδι... Κυνήγησε τον Σπανούλη, του έβγαλε τα σηκώτια... Καλά που δεν υπήρχε και η Στιρέλα για να σιδερώσει τον Ολυμπιακό, που τσαλάκωσε από κάθε άποψη την εικόνα του στη δεύτερη αγωνιστική του Top 16.

Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να πει κανείς ότι κοιμήθηκε. Γιατί άρχισε καλά το ματς, είδε τον Μος, τον Χάκετ και τον Μέλι να έχουν από δύο φάουλ... Αν κοιμόταν ο Ολυμπιακός θα ξυπνούσε κάποια στιγμή από έναν θόρυβο, από ένα χειροκρότημα. . Τίποτα όμως. Κανείς στο παρκέ δεν κατάλαβε τι ακριβώς συμβαίνει, οι ερυθρόλευκοι δεν έπαιξαν ποτέ μπάσκετ, δεν αντέδρασαν μετά το καλό πρώτο δεκάλεπτο.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε 11, 8 και 11 πόντους... Σύνολο 30, σε τρεις περιόδους! Μία εβδομάδα πριν είχε 95... Είχε 33 μόνο στην τελευταία περίοδο. Λες και βγήκε από την πρίζα, λες και δεν είχε ενέργεια. Δεν δούλεψε απολύτως τίποτα, ούτε σκριν έγινε, ούτε την αδύνατη πλευρά έβλεπε κανείς, ούτε τα μις ματς. Και μην πει κανείς ότι οι ερυθρόλευκοι μπλόκαραν από την άμυνα της Αρμάνι, θα γελάει και ο Τζόρτζιο, που από το πολύ τσίτωμα το αποφεύγει.

Α και να μην ξεχάσω το πιο σημαντικό. Το μεγάλο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό δεν ήταν η απουσία του Πέτγουεϊ ή του Λο. Ηταν η απουσία του Τζεντίλε από το Μιλάνο. Συνήθως θέλει μια μπάλα μόνος του, τώρα έλειπε και κατάλαβαν και οι άλλοι πώς είναι να έχουν την μπάλα στα χέρια. Αλλαξε η χημεία της Αρμάνι, μπήκε ο Τσερέλα και έγινε ο εργάτης που ήθελε ο προπονητής και μεταμορφώθηκε η ιταλική ομάδα. Κάτι που πρέπει πλέον να κάνει ο Ολυμπιακός, γιατί υπάρχει το καθοριστικό ματς με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ.

Πηγή:  Superbasket.gr