Η σημασία του αγοράζω (Ρομπέρτο) και πουλάω (Μήτρογλου)!!

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τα deals του Ολυμπιακού με Βάις, Μήτρογλου, Ρομπέρτο και τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελαν να πορεύονται από εδώ και στο εξής οι “ερυθρόλευκοι”.  

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει το παράπονο ενός φιλάθλου μεγάλης ελληνικής ομάδας “τι παραπάνω έχει από εμάς η Πόρτο, ή η Λυών και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το μοντέλο τους;”

Πιθανότατα δεκάδες φορές, για να μην πω εκατοντάδες. Τι σημαίνει όμως αλήθεια να “γίνουμε Πόρτο” που τόσο πολλοί όλοι θα ήθελαν να συμβεί. Σημαίνει βγάζω παίκτες που αγοράζω φθηνά και τους πουλάω ακριβά, σημαίνει παίρνω νεαρούς ταλαντούχους και τους μετατρέπω σε έτοιμους παίκτες για τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Αυτή είναι η κεντρική φιλοσοφία της Πόρτο, τα υπόλοιπα έπονται. Με βάση αυτή την φιλοσοφία λειτουργεί. Ναι, προφανώς επειδή προέρχεται από μία χώρα ποδοσφαιρικά πιο προηγμένη από την Ελλάδα και επειδή έχει και την... συγγενική σχέση με την τεράστια δεξαμενή ποδοσφαιριστών που λέγεται Βραζιλία είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνει. Οπως επίσης είναι πολύ πιο εύκολο όταν η... φουρνιά είναι καλή να μπορεί να την κρατά για ένα χρόνο στην ομάδα και να φτάνει ψηλά στην Ευρώπη ακόμη και στην κατάκτηση τροπαίων.

Ακόμη όμως και όταν αυτό συμβαίνει, δεν συμβαίνει επειδή η λογική άλλαξε και αποφάσισαν να μην πουλάνε τους παίκτες που βγάζουν. Απλώς καταλαβαίνουν ότι η χρονιά είναι τέτοια και το έμψυχο δυναμικό είναι τέτοιο που για ένα χρόνο δεν πρέπει να πουλήσουν κανένα ώστε τον επόμενο ως πρωταθλητές Ευρώπης ή ως ομάδα που έφτασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ να πουλήσει τα “κομμάτια” που έβγαλαν ακόμη πιο ακριβά.

Οταν λοιπόν ζητάς να γίνεις Πόρτο, αυτό ακριβώς ζητάς. Να βγάζεις παίκτες που θα τους πουλάς. Να είναι όμως τέτοιοι παίκτες που εκεί που θα πηγαίνουν θα παίζουν και θα διακρίνονται, ώστε ο επόμενος που θα έρθει να αγοράσει από εσένα να ξέρει ότι αγοράζει έναν παίκτη που τον έχεις μεγαλώσει με τον σωστό τρόπο και αξίζει τον κόπο να πληρώσει. Οταν λοιπόν αυτό το χτίσεις, μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο, τότε ναι, θα αρχίζεις να μοιάζεις στην Πόρτο.

Μην νομίζετε για παράδειγμα ότι όσα κάνει ο Μιραλάς εδώ και ενάμιση χρόνο στην Πρέμιερ Λιγκ δεν μέτρησαν στην τιμή του Μήτρογλου. Ασφαλώς και μέτρησαν. Ο Ολυμπιακός στις διαπραγματεύσεις που έκανε με τη Φούλαμ επιχειρηματολόγησε πάνω σε αυτό. “Εμείς δώσαμε τον Μιραλάς στην Εβερτον με 7 εκατ. ευρώ και σήμερα κάνει 15. Εμείς δώσαμε στην 5η καλύτερη αγγλική ομάδα έναν παίκτη μας και είναι βασικός και αναντικατάστατος για αυτήν. Συνεπώς αν θέλετε τον Μήτρογλου που είναι ο καλύτερός μας παίκτης και σέντερ φορ που είναι πάντα πιο ακριβοί θα πρέπει να πληρώσετε...”

Αν ο Μήτρογλου πιάσει στην Αγγλία, ο επόμενος που θα έρθει να ψωνίσει από τον Ολυμπιακό θα ξέρει ότι πρέπει να ανοίξει το πορτοφόλι μέχρι να ξεχειλώσει. Ολα παίζουν τον ρόλο τους. Ακόμη και αν ο Αμπντούν που πλέον αρχίζει και παίζει στη Νότινγχάμ Φόρεστ ή ο Τζεμπούρ που πήγε τώρα και σκόραρε, βοηθήσουν σημαντικά την ιστορική ομάδα του Νότινγχαμ να ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ μέσω των πλέι οφ, θα πρόκειται για μία επιτυχία του Ολυμπιακού την οποία αύριο μεθαύριο θα εξαργυρώσει με κάποιον τρόπο.

Και το ίδιο ισχύει με κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά. Η καλύτερη Ρόμα των τελευταίων ετών αρχίζει πλέον και χρησιμοποιεί τον Τοροσίδη ως βασικό. Και ο “Τόρο” τα πάει μία χαρά. Είναι λογικό λοιπόν να θέλει τον Μανωλά. Τον οποίο έχει τσεκάρει και σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Και είναι λογικό όταν ακούει ότι ο Ολυμπιακός πούλησε τον Μήτρογλου 15 και τον Βάις (δεν ήταν βασικός παίκτης) 5 εκατ. ευρώ, να αντιλαμβάνεται ότι για να πάρει τον Μανωλά θα πρέπει να πληρώσει πολλά. Προσέφερε 5 ή 6 εκατ. ευρώ και ο Ολυμπιακός τα βρήκε λίγα. Το καλοκαίρι αν επανέλθει για τον Μουντιαλικό Μανωλά θα ξέρει ότι θα πρέπει να πληρώσει περίπου 10 εκατ. για να τον πάρει. Ισως το κάνει, ίσως όχι. Πάντως αν ο Μανωλάς φύγει, που θα φύγει λογικά το καλοκαίρι, με ένα τέτοιο ποσό θα πωληθεί.

Αυτομάτως θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη συνείδηση στα ευρωπαϊκά club, πρώτον ότι πρέπει να κοιτάνε προς Ολυμπιακό μεριά για τους παίκτες που βγάζει και δεύτερον ότι για να ψωνίσουν και δη βασικό θα πρέπει να ξηλωθούν κανονικά...

Αυτή λοιπόν η... φάμπρικα που άνοιξε ο Ολυμπιακός είναι μία εξαιρετική φάμπρικα και για τα επόμενα χρόνια θα ήταν ευλογία για το σύλλογο να συνεχιστεί. Ευλογία θα ήταν να πωληθεί και ο Μανωλάς και ο Σάμαρης και ο Μανιάτης και όποιος άλλος. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνω στην ελίτ της Ευρώπης, διότι στην ελίτ δεν μπαίνεις επειδή μία χρονιά έφτασες στους 16 ή στους 8, αλλά στην ελίτ μπαίνεις, όταν τα μέλη της ελίτ έρχονται στο μαγαζί σου και ψωνίζουν με κλειστά μάτια τους παίκτες σου, πληρώνοντας μάλιστα πολύ ακριβά.

Βεβαίως αυτή η... φάμπρικα για να συνεχιστεί πρέπει εκτός από το να ξέρεις να πουλάς ακριβά και σωστά τα καλά κομμάτια σου, να βγάζεις και τέτοια. Και αυτό είναι εξίσου δύσκολο. Είναι σημαντικό λοιπόν για να το κάνεις να κρατάς πρώτον ως ομάδα ένα υψηλό επίπεδο και φυσικά κάποια από τα χρήματα που παίρνεις να τα ρίχνεις στην αγορά για να παραμένεις σε υψηλό επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός σε αυτή τη λογική έδωσε 6 εκατ. ευρώ και πήρε τον Ρομπέρτο. Η επιτυχία δεν είναι ασφαλώς ότι έδωσε τα 6 εκατ. ευρώ, η επιτυχία είναι ότι έπεισε τον Ρομπέρτο να μείνει στην ομάδα ως το 2018. Η επιτυχία είναι να κάνεις τον παίκτη της Βιγιαρεάλ να θέλει τρέχοντας να έρθει σε εσένα όπως ήρθε ο Πέρες και ο Μαρκάνο να δέχεται να πάρει και λιγότερα από όσα έπαιρνε στη Ρωσία για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Αυτό ο Ολυμπιακός δείχνει να το πετυχαίνει, δείχνει να έχει τον τρόπο να το καταφέρνει χάρη στον τρόπο που συμπεριφέρεται γενικά ως club στους παίκτες του.

Το πιο δύσκολο κομμάτι όμως σε αυτή τη φάμπρικα είναι η παραγωγή του επόμενου Μήτρογλου, του επόμενου Φετφατζίδη, του επόμενου Μανωλά και φυσικά ο εντοπισμός και η εξέλιξη του επόμενου Βάις, του επόμενου Μιραλάς ή ακόμη ακόμη του επόμενου Αμπντούν που ήρθε ελεύθερος από την Καβάλα με αστείο συμβόλαιο για τα επίπεδα του Ολυμπιακού και έφυγε με 2,5 εκατ. ευρώ στα ταμεία του συλλόγου. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν θα μπορεί να πουλά όλους τους παίκτες του 10 και 15 εκατ. ευρώ.

Στην Ελλάδα λοιπόν αυτό μπορεί και το κάνει. Προφανώς το παρακάνει. Προφανώς παίρνοντας ότι κυκλοφορεί χάνει το μέτρο, αλλά σε γενικές γραμμές την κάθε αξιόλογη περίπτωση που βγαίνει, μπορεί και την αποκτά. Στην Ευρώπη ακόμη δυσκολεύεται. Η στροφή στη γαλλική αγορά για παράδειγμα ήταν μάλλον ένα φιάσκο. Ο Μετζανί έφυγε πριν καλά καλά έρθει, ο Γιαταμπαρέ πήγε δανεικός πίσω στην Μπαστιά και Ντινγκά δεν έχει πείσει κανέναν και δύσκολα θα παραμείνει. Ακόμη και ο Μπονγκ η θεωρητικά καλύτερη από τις γαλλικές προσθήκες, απλώς ένας αξιόπιστος αναπληρωματικός του Χολέμπας αποδεικνύεται.

Σε αυτόν τον τομέα λοιπόν ο Ολυμπιακός πρέπει να βελτιωθεί. Εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος του ώστε να κάνει καλύτερες επιλογές. Και πολλές φορές οι επιλογές αυτές δεν είναι μόνο θέμα σκάουτινγκ αλλά και θέμα σχέσεων με τους μάνατζερ, τους μεγάλους “νταβαντζήδες” της Ευρώπης. Ο Ραιόλα για παράδειγμα τα έπιασε τα φράγκα μέσω Ολυμπιακού για τον Βάις και για αυτό έστειλε τον Λάζιτς με τη φράση “είναι καλύτερος του Βάις πάρτε τον”. Ο μικρός δεν θα είχε έρθει ποτέ Ελλάδα και μάλιστα στην ομάδα νέων του Ολυμπιακού, αν δεν του το είχε πει ο Ραϊόλα. Και ο Ραιόλα δεν θα του το είχε πει ποτέ αν ο Ολυμπιακός δεν είχε πει αμέσως “ναι” όταν ο Ιταλός έφερε τα λεφτά των Αράβων για τον Βάις. Δεν λέω ότι ο Λάζιτς θα πιάσει. Μπορεί όπως ήρθε να φύγει, αλλά πάντως αν πιάσει αυτό θα έχει συμβεί γιατί δέχτηκε να έρθει. Και για να έρθει είχαν προηγηθεί όλα όσα προανέφερα στη σχέση Ραϊόλα - Ολυμπιακού. Οπως πολλά από όσα έχουν συμβεί στην Πόρτο οφείλονται στη σχέση του συλλόγου με μάνατζερ τύπου Ραϊόλα...

Πηγή: gazzetta.gr