Ο
Γιάννης Αναστασίου, ο Νίκος Νταμπίζας και ο Δημήτρης Σαραβάκος είναι οι
βασικοί άξονες του ποδοσφαιρικού τμήματος, που έχουν το μεγαλύτερο
μερίδιο για την πολύ καλή αγωνιστική παρουσία της ομάδας και την
τεράστια βελτίωσή της από μήνα, σε μήνα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τους
ρόλους τους τους έχουμε αναλύσει και εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε .
Εγώ τουλάχιστον νοιώθω πολύ ικανοποιημένος διότι και τους τρεις τους πίστεψα από την αρχή μέχρι παρεξήγησης από κάποιους που στα σχόλια από κάτω χλεύαζαν και τον Αναστασίου και τον Νταμπίζα και έλεγαν ότι με αυτούς ο Παναθηναϊκός θα βουλιάξει. Σήμερα, όμως, ήρθε η ώρα να πούμε δύο λόγια παραπάνω για τον άνθρωπο, που όλοι οι Παναθηναϊκού του χρωστάμε όχι ένα αλλά πολλά ευχαριστώ. Και φυσικά αναφέρομαι στον Γιάννη Αλαφούζο. Πρώτος από όλους εγώ του έκανα κριτική την πρώτη του χρονιά στην ομάδα-και σκληρή πολλές φορές- για τα λάθη που είχε κάνει στις επιλογές.
Τώρα, λοιπόν, δεν έχω παρά να του βγάλω το καπέλο και απλά να πω Respect. Η πορεία του χρόνου μας έδειξε ότι ο Αλαφούζος με υπομονή , με πίστη στο πλάνο , με πολλές προσωπικές οικονομικές θυσίες (χωρίς να το φωνάζει) έφτιαξε μία ομάδα ΜΟΝΤΕΛΟ, που είναι πρότυπο για όλες τις ομάδες. Με χαμηλό μπάτζετ μεν, αλλά με θεαματικό ποδόσφαιρο που ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε, όταν η ομάδα είχε πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ. Με επιλογές με μεγάλο ρίσκο, που τις πίστεψε φανατικά .
Δεν έκανε πίσω για τον Νταμπίζα παρά τις μεγάλες αντιδράσεις από οπαδούς , δεν επηρεάστηκε καθόλου από τα άσχημα αποτελέσματα στην αρχή της χρονιάς και στήριξε έμπρακτα και όχι με λόγια τον Αναστασίου, τον Νταμπίζα και τον Σαραβάκο και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Το καλοκαίρι του 2012 ο Αλαφούζος βγήκε μπροστά σε μία αποστολή αυτοκτονίας. Με χρέη να πνίγουν την ομάδα και με τον ίδιο να πιστεύει στο μοντέλο της λαϊκής βάσης, που φαινόταν δύσκολο να έχει εφαρμογή στην Ελλάδα την εποχή της κρίσης.
Ουδείς ήθελε τότε να είναι στην θέση του. Εξάλλου αυτό φαίνεται και από το γεγονός, ότι όλοι όσοι είχαν εμπλακεί με τον Παναθηναϊκό αποφάσισαν να απεμπλακούν. Και έτσι έμεινε ο ρομαντικός Αλαφούζος να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, Να σώσει το καράβι από τον επερχόμενο Τιτανικό. Πέρυσι τέτοια εποχή ελάχιστοι πίστευαν, ότι φέτος θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα των κινήσεων του Αλαφούζου και ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πηγαίνει στο γήπεδο και θα αποχωρεί συνήθως από αυτό ευτυχισμένος από αυτό που έβλεπε.
Οι περισσότεροι προέβλεπαν ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει την τύχη της ΑΕΚ και ότι θα οδηγηθεί στην οικονομική καταστροφή. Πολλοί στην αρχή της χρονιάς έλεγαν ότι δεν θα βγάλει την χρονιά ο Παναθηναϊκός και ότι με τους Αναστασίου , Νταμπίζα, Σαραβάκο θα γελάσει και το ...σκυλί. Και φυσικά πολλοί προέβλεπαν, ότι ο Παναθηναϊκός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δεν θα πάρει την άδεια και θα μείνει εκτός Ευρώπης. Σε όλα ο Αλαφούζος δικαιώθηκε και σήμερα ο Παναθηναϊκός οφείλει την ύπαρξή του σε αυτόν . Και κάτι νέο και υγιές γεννιέται εξαιτίας της απόφασης του Αλαφούζου να μπει μπροστά στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Ναι έκανε πολλά λάθη την πρώτου του χρονιά.
Επιλογές αποτυχημένες(Φάμπρι, Βαρέλα). Αλλά έμαθε πολύ πιο γρήγορα από άλλους παράγοντες ομάδων και στην δεύτερή του χρονιά στην ομάδα πήρε κύπελλο. Δεν θυμάμαι πολλούς με τόσο δύσκολες οικονομικές συνθήκες να αναλαμβάνουν μία ομάδα και την δεύτερη χρονιά να παίρνουν κούπα. Το πέτυχε ο Αλαφούζος που στο κάτω-κάτω ποτέ δεν υποσχέθηκε , ότι θα βάλει χρήματα και θα σώσει τον Παναθηναϊκό μόνος του. Αυτό, που υποσχέθηκε είναι, ότι θα προσπαθήσει να πετύχει την οικονομική εξυγίανση της ομάδας με στόχο να τον ξανακάνει μεγάλο με συμπαραστάτες τους οπαδούς της ομάδας.
Τα μέλη της Συμμαχίας βοήθησαν τα μέγιστα την ομάδα και οικονομικά και ο κόσμος όλη την χρονιά με την συμπαράστασή του και την στήριξη στα δύσκολα βοήθησε στην ηρεμία της ομάδας. Ολα αυτά δεν θα γινόντουσαν, όμως, αν δεν έμπαινε μπροστά ο Αλαφούζος , που με ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ του χρήματα βοήθησε και στο να πάρει την άδεια φέτος η ομάδα και να επιστρέψει στην Ευρώπη και οι παίκτες φέτος να πληρώνονται στην ώρα τους.
Για αυτό εγώ προσωπικά βγάζω το καπέλο στον Γιάννη Αλαφούζο και πιστεύω ότι όλοι οι Παναθηναϊκοί του οφείλουμε ένα ευχαριστώ.
ΥΓ: Επειδή προβλέπω, ότι κάποιοι θα σχολιάσουν ότι εννοώ, ότι είμαι ευχαριστημένος σε μία χρονιά που ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα από την αρχή άντε να εξηγήσω πάλι τα αυτονόητα. Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα , που μόνο με πρωτάθλημα και ευρωπαϊκή καλή παρουσία είσαι ευχαριστημένος σαν οπαδός του. Υπό κανονικές συνθήκες, όμως.
Την τελευταία διετία οι συνθήκες για τον Παναθηναϊκό είναι προτόγνωρες. Και με βάση τις τεράστιες δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα είναι επιτυχία για αυτή την ομάδα και το θέαμα , που προσφέρει και η κατάκτηση του κυπέλλου. Πιστεύω, όμως, ότι με βάση την φετινή δουλειά και όλο το τιμ, που ασχολείται με την ομάδα, σύντομα ο Παναθηναϊκός θα είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό. Τώρα για να το πάρει χρειάζεται να καθαρίσει και η σαπίλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σιγά μην γίνει θα μου πείτε κάποιοι. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, λέω εγώ. Υπομονή, έρχονται εξελίξεις...
Εγώ τουλάχιστον νοιώθω πολύ ικανοποιημένος διότι και τους τρεις τους πίστεψα από την αρχή μέχρι παρεξήγησης από κάποιους που στα σχόλια από κάτω χλεύαζαν και τον Αναστασίου και τον Νταμπίζα και έλεγαν ότι με αυτούς ο Παναθηναϊκός θα βουλιάξει. Σήμερα, όμως, ήρθε η ώρα να πούμε δύο λόγια παραπάνω για τον άνθρωπο, που όλοι οι Παναθηναϊκού του χρωστάμε όχι ένα αλλά πολλά ευχαριστώ. Και φυσικά αναφέρομαι στον Γιάννη Αλαφούζο. Πρώτος από όλους εγώ του έκανα κριτική την πρώτη του χρονιά στην ομάδα-και σκληρή πολλές φορές- για τα λάθη που είχε κάνει στις επιλογές.
Τώρα, λοιπόν, δεν έχω παρά να του βγάλω το καπέλο και απλά να πω Respect. Η πορεία του χρόνου μας έδειξε ότι ο Αλαφούζος με υπομονή , με πίστη στο πλάνο , με πολλές προσωπικές οικονομικές θυσίες (χωρίς να το φωνάζει) έφτιαξε μία ομάδα ΜΟΝΤΕΛΟ, που είναι πρότυπο για όλες τις ομάδες. Με χαμηλό μπάτζετ μεν, αλλά με θεαματικό ποδόσφαιρο που ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε, όταν η ομάδα είχε πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ. Με επιλογές με μεγάλο ρίσκο, που τις πίστεψε φανατικά .
Δεν έκανε πίσω για τον Νταμπίζα παρά τις μεγάλες αντιδράσεις από οπαδούς , δεν επηρεάστηκε καθόλου από τα άσχημα αποτελέσματα στην αρχή της χρονιάς και στήριξε έμπρακτα και όχι με λόγια τον Αναστασίου, τον Νταμπίζα και τον Σαραβάκο και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Το καλοκαίρι του 2012 ο Αλαφούζος βγήκε μπροστά σε μία αποστολή αυτοκτονίας. Με χρέη να πνίγουν την ομάδα και με τον ίδιο να πιστεύει στο μοντέλο της λαϊκής βάσης, που φαινόταν δύσκολο να έχει εφαρμογή στην Ελλάδα την εποχή της κρίσης.
Ουδείς ήθελε τότε να είναι στην θέση του. Εξάλλου αυτό φαίνεται και από το γεγονός, ότι όλοι όσοι είχαν εμπλακεί με τον Παναθηναϊκό αποφάσισαν να απεμπλακούν. Και έτσι έμεινε ο ρομαντικός Αλαφούζος να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, Να σώσει το καράβι από τον επερχόμενο Τιτανικό. Πέρυσι τέτοια εποχή ελάχιστοι πίστευαν, ότι φέτος θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα των κινήσεων του Αλαφούζου και ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πηγαίνει στο γήπεδο και θα αποχωρεί συνήθως από αυτό ευτυχισμένος από αυτό που έβλεπε.
Οι περισσότεροι προέβλεπαν ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει την τύχη της ΑΕΚ και ότι θα οδηγηθεί στην οικονομική καταστροφή. Πολλοί στην αρχή της χρονιάς έλεγαν ότι δεν θα βγάλει την χρονιά ο Παναθηναϊκός και ότι με τους Αναστασίου , Νταμπίζα, Σαραβάκο θα γελάσει και το ...σκυλί. Και φυσικά πολλοί προέβλεπαν, ότι ο Παναθηναϊκός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δεν θα πάρει την άδεια και θα μείνει εκτός Ευρώπης. Σε όλα ο Αλαφούζος δικαιώθηκε και σήμερα ο Παναθηναϊκός οφείλει την ύπαρξή του σε αυτόν . Και κάτι νέο και υγιές γεννιέται εξαιτίας της απόφασης του Αλαφούζου να μπει μπροστά στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Ναι έκανε πολλά λάθη την πρώτου του χρονιά.
Επιλογές αποτυχημένες(Φάμπρι, Βαρέλα). Αλλά έμαθε πολύ πιο γρήγορα από άλλους παράγοντες ομάδων και στην δεύτερή του χρονιά στην ομάδα πήρε κύπελλο. Δεν θυμάμαι πολλούς με τόσο δύσκολες οικονομικές συνθήκες να αναλαμβάνουν μία ομάδα και την δεύτερη χρονιά να παίρνουν κούπα. Το πέτυχε ο Αλαφούζος που στο κάτω-κάτω ποτέ δεν υποσχέθηκε , ότι θα βάλει χρήματα και θα σώσει τον Παναθηναϊκό μόνος του. Αυτό, που υποσχέθηκε είναι, ότι θα προσπαθήσει να πετύχει την οικονομική εξυγίανση της ομάδας με στόχο να τον ξανακάνει μεγάλο με συμπαραστάτες τους οπαδούς της ομάδας.
Τα μέλη της Συμμαχίας βοήθησαν τα μέγιστα την ομάδα και οικονομικά και ο κόσμος όλη την χρονιά με την συμπαράστασή του και την στήριξη στα δύσκολα βοήθησε στην ηρεμία της ομάδας. Ολα αυτά δεν θα γινόντουσαν, όμως, αν δεν έμπαινε μπροστά ο Αλαφούζος , που με ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ του χρήματα βοήθησε και στο να πάρει την άδεια φέτος η ομάδα και να επιστρέψει στην Ευρώπη και οι παίκτες φέτος να πληρώνονται στην ώρα τους.
Για αυτό εγώ προσωπικά βγάζω το καπέλο στον Γιάννη Αλαφούζο και πιστεύω ότι όλοι οι Παναθηναϊκοί του οφείλουμε ένα ευχαριστώ.
ΥΓ: Επειδή προβλέπω, ότι κάποιοι θα σχολιάσουν ότι εννοώ, ότι είμαι ευχαριστημένος σε μία χρονιά που ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα από την αρχή άντε να εξηγήσω πάλι τα αυτονόητα. Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα , που μόνο με πρωτάθλημα και ευρωπαϊκή καλή παρουσία είσαι ευχαριστημένος σαν οπαδός του. Υπό κανονικές συνθήκες, όμως.
Την τελευταία διετία οι συνθήκες για τον Παναθηναϊκό είναι προτόγνωρες. Και με βάση τις τεράστιες δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα είναι επιτυχία για αυτή την ομάδα και το θέαμα , που προσφέρει και η κατάκτηση του κυπέλλου. Πιστεύω, όμως, ότι με βάση την φετινή δουλειά και όλο το τιμ, που ασχολείται με την ομάδα, σύντομα ο Παναθηναϊκός θα είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό. Τώρα για να το πάρει χρειάζεται να καθαρίσει και η σαπίλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σιγά μην γίνει θα μου πείτε κάποιοι. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, λέω εγώ. Υπομονή, έρχονται εξελίξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου