Πίτσες,
μπύρες και καλή παρέα είναι τα απαραίτητα συστατικά σε κάθε μεγάλο
ποδοσφαιρικό ραντεβού. Τι νόημα έχουν όμως όλα αυτά, αν το ματς που
περιμένεις με τόση λαχτάρα να δεις, προκύψει «σούπα»; Ή αν υποστηρίζεις
μια εκ των δύο φιναλίστ και τελικά η ομάδα σου γνωρίσει οδυνηρή ήττα;
Πάμε να δούμε όλες τις περιπτώσεις, τι εύχεται ή απεύχεται να δει απόψε
ένας ουδέτερος ποδοσφαιρόφιλος και τι παρακαλάει ή δε θέλει ούτε καν να
σκέφτεται να δει ο οπαδός της Ρεάλ ή της Ατλέτικο.
Θέλουμε να δούμε
- Τελικό σαν το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι το 2008 στο Λουζνίκι. Το 1-1 (Ρονάλντο-Λάμπαρντ) σε 90λεπτο και παράταση ήταν πολύ μικρό σκορ συγκριτικά με το ρυθμό και τις ευκαιρίες που είχαν οι δύο ομάδες. Το σασπένς φυσικά ήταν μεγαλύτερο στη διαδικασία των πέναλτι. Η Τσέλσι έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου, ο Τέρι γλίστρησε στην 5η εκτέλεση των μπλε, έχασε το πέναλτι, με τη Γιουνάιτεντ στη συνέχεια να παίρνει το τρόπαιο με 6-5. Ένας σούπερ τελικός που ευχαριστήθηκε ο κάθε ουδέτερος φίλος της μπάλας.
- Τελικό σαν το Ρεάλ Μαδρίτης-Λεβερκούζεν 2-1 το 2002 στη Γλασκώβη. Γιατί μια ποδοσφαιρική βραδιά μπορεί να μετατραπεί σε πανδαισία, μόνο και μόνο από ένα γκολ. Ένα τέρμα σαν αυτό που πέτυχε ο Ζινεντίν Ζιντάν και χάρισε το τελευταίο τρόπαιο στη «βασίλισσα». Το γκολ αποτελεί την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου και όταν σημειώνεται ένα τόσο σπάνιας ομορφιάς σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, αποτελεί από μόνο του λόγο για να παρακαλάς να... σου ξανασυμβεί.
Δε θέλουμε να δούμε
- Τελικό σαν το Μίλαν-Γιουβέντους το 2003 στο Μάντσεστερ. Λίγοι είναι οι φίλαθλοι που θυμούνται κάτι περισσότερο από την τελευταία εκτέλεση πέναλτι του Αντρέι Σεφτσένκο, που χάρισε το κύπελλο στη Μίλαν. Η εντύπωση που άφησε στους ποδοσφαιρόφιλους εκείνος ο τελικός ήταν πως μέχρι... σήμερα να έπαιζαν οι δύο ομάδες, γκολ δε θα έμπαινε. Το 0-0 σε 120 λεπτά ήταν απόλυτα φυσιολογικό βάση της εικόνας των δύο ομάδων, που θυσίασαν τα πάντα, για χάρη της σκοπιμότητας.
- Τελικό σαν το Πόρτο-Μονακό 3-0 το 2004 στο Γκεζελκίρχεν. Τα τρία τέρματα σε έναν τελικό μπορεί να θεωρείται ικανοποιητικό νούμερο, όμως η διαφορά της Πόρτο με τη Μονακό ήταν τόσο μεγάλη, που ο αγώνας έχασε κάθε ενδιαφέρον από πολύ νωρίς. Έτσι, κανείς φίλαθλος δε έμεινε ικανοποιημένος από το σασπένς και την αγωνία, που περιμένει να έχει ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι. Συν το γεγονός για εμάς τους Έλληνες, που ο δικός μας Άκης Ζήκος της Μονακό έχασε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που θα κατακτούσε το τρόπαιο.
Δε θέλει να δει ο φίλαθλος της Ρεάλ ή της Ατλέτικο:
- Τελικό σαν το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 2-1 το 1999 στο Καμπ Νου. Τα συναισθήματα όταν είσαι νικητής είναι πάνω-κάτω τα ίδια είτε κερδίσεις τον τελικό με 4-0, είτε κερδίσεις τον τελικό, όπως η Γιουνάιτεντ το 1999. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τους φίλους της Μπάγερν. Μέχρι το 91’ βρίσκονταν αγκαλιά με το τρόπαιο, όμως με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και φυσικά το κύπελλο. Το απόλυτο σοκ, που αποτελεί εφιάλτη για κάθε φίλαθλο. Και φυσικά δε θα ήθελε μια τέτοια ήττα απόψε κανείς Μαδριλένος.
- Τελικό σαν το Μίλαν-Λίβερπουλ το 2005 στην Κωνσταντινούπολη. Για τους ίδιους λόγους με το Γιουνάιτεντ-Μπάγερν. Γιατί είναι πολύ οδυνηρό να είσαι οπαδός μιας ομάδας, να νικάς με 3-0 στο ημίχρονο και στο τέλος να μένεις με άδεια χέρια. Έτσι και οι «ροσονέρι» βίωσαν μια σκληρή ήττα, αφού το 3-0, μετετράπη σε 3-3 και μετά τη διαδικασία των πέναλτι το κύπελλο κατέληξε στα χέρια του Στίβεν Τζέραρντ.
Θέλει να δει ο φίλαθλος της Ρεάλ ή της Ατλέτικο
- Τελικό σαν της Αθήνας το 2007. Τοποθετήσαμε αυτή την κατηγορία στο τέλος για να εξηγήσουμε πόση μεγάλη χαρά παίρνει ένας φίλαθλος όταν κατακτά το τρόπαιο και ταυτόχρονα εκδικείται τον αντίπαλό του. Αυτό ακριβώς συνέβη στο Ολυμπιακό Στάδιο, με τη Μίλαν να νικά τη Λίβερπουλ με 2-1 και να κατακτά το τρόπαιο. Η χαρά για τους φίλους των «ροσονέρι» ήταν διπλή. Όχι μόνο για το 7ο κύπελλο στην ιστορία της ομάδας, αλλά και για την εκδίκηση που πήραν από τη Λίβερπουλ για την οδυνηρή ήττα στην Κωνσταντινούπολη δύο χρόνια νωρίτερα.
- Τελικό σαν το Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια 3-0 το 2000 στο Παρίσι. Ο λόγος που μπήκε αυτός ο τελικός στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι πως ήταν η τελευταία φορά που δύο ομάδες από την Ισπανία αναμετρήθηκαν σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι, ο κάθε Μαδριλένος φίλαθλος απόψε θα ήθελε να δει μια τόσο εκκωφαντική νίκη στον ισπανικό εμφύλιο, απέναντι σε ένα μισητό αντίπαλο. Μια αντίστοιχη επικράτηση ονειρεύονται απόψε, τόσο οι φίλοι της Ρεάλ, όσο και οι φίλοι της Ατλέτικο.
Θέλουμε να δούμε
- Τελικό σαν το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι το 2008 στο Λουζνίκι. Το 1-1 (Ρονάλντο-Λάμπαρντ) σε 90λεπτο και παράταση ήταν πολύ μικρό σκορ συγκριτικά με το ρυθμό και τις ευκαιρίες που είχαν οι δύο ομάδες. Το σασπένς φυσικά ήταν μεγαλύτερο στη διαδικασία των πέναλτι. Η Τσέλσι έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου, ο Τέρι γλίστρησε στην 5η εκτέλεση των μπλε, έχασε το πέναλτι, με τη Γιουνάιτεντ στη συνέχεια να παίρνει το τρόπαιο με 6-5. Ένας σούπερ τελικός που ευχαριστήθηκε ο κάθε ουδέτερος φίλος της μπάλας.
- Τελικό σαν το Ρεάλ Μαδρίτης-Λεβερκούζεν 2-1 το 2002 στη Γλασκώβη. Γιατί μια ποδοσφαιρική βραδιά μπορεί να μετατραπεί σε πανδαισία, μόνο και μόνο από ένα γκολ. Ένα τέρμα σαν αυτό που πέτυχε ο Ζινεντίν Ζιντάν και χάρισε το τελευταίο τρόπαιο στη «βασίλισσα». Το γκολ αποτελεί την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου και όταν σημειώνεται ένα τόσο σπάνιας ομορφιάς σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, αποτελεί από μόνο του λόγο για να παρακαλάς να... σου ξανασυμβεί.
Δε θέλουμε να δούμε
- Τελικό σαν το Μίλαν-Γιουβέντους το 2003 στο Μάντσεστερ. Λίγοι είναι οι φίλαθλοι που θυμούνται κάτι περισσότερο από την τελευταία εκτέλεση πέναλτι του Αντρέι Σεφτσένκο, που χάρισε το κύπελλο στη Μίλαν. Η εντύπωση που άφησε στους ποδοσφαιρόφιλους εκείνος ο τελικός ήταν πως μέχρι... σήμερα να έπαιζαν οι δύο ομάδες, γκολ δε θα έμπαινε. Το 0-0 σε 120 λεπτά ήταν απόλυτα φυσιολογικό βάση της εικόνας των δύο ομάδων, που θυσίασαν τα πάντα, για χάρη της σκοπιμότητας.
- Τελικό σαν το Πόρτο-Μονακό 3-0 το 2004 στο Γκεζελκίρχεν. Τα τρία τέρματα σε έναν τελικό μπορεί να θεωρείται ικανοποιητικό νούμερο, όμως η διαφορά της Πόρτο με τη Μονακό ήταν τόσο μεγάλη, που ο αγώνας έχασε κάθε ενδιαφέρον από πολύ νωρίς. Έτσι, κανείς φίλαθλος δε έμεινε ικανοποιημένος από το σασπένς και την αγωνία, που περιμένει να έχει ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι. Συν το γεγονός για εμάς τους Έλληνες, που ο δικός μας Άκης Ζήκος της Μονακό έχασε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που θα κατακτούσε το τρόπαιο.
Δε θέλει να δει ο φίλαθλος της Ρεάλ ή της Ατλέτικο:
- Τελικό σαν το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 2-1 το 1999 στο Καμπ Νου. Τα συναισθήματα όταν είσαι νικητής είναι πάνω-κάτω τα ίδια είτε κερδίσεις τον τελικό με 4-0, είτε κερδίσεις τον τελικό, όπως η Γιουνάιτεντ το 1999. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τους φίλους της Μπάγερν. Μέχρι το 91’ βρίσκονταν αγκαλιά με το τρόπαιο, όμως με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και φυσικά το κύπελλο. Το απόλυτο σοκ, που αποτελεί εφιάλτη για κάθε φίλαθλο. Και φυσικά δε θα ήθελε μια τέτοια ήττα απόψε κανείς Μαδριλένος.
- Τελικό σαν το Μίλαν-Λίβερπουλ το 2005 στην Κωνσταντινούπολη. Για τους ίδιους λόγους με το Γιουνάιτεντ-Μπάγερν. Γιατί είναι πολύ οδυνηρό να είσαι οπαδός μιας ομάδας, να νικάς με 3-0 στο ημίχρονο και στο τέλος να μένεις με άδεια χέρια. Έτσι και οι «ροσονέρι» βίωσαν μια σκληρή ήττα, αφού το 3-0, μετετράπη σε 3-3 και μετά τη διαδικασία των πέναλτι το κύπελλο κατέληξε στα χέρια του Στίβεν Τζέραρντ.
Θέλει να δει ο φίλαθλος της Ρεάλ ή της Ατλέτικο
- Τελικό σαν της Αθήνας το 2007. Τοποθετήσαμε αυτή την κατηγορία στο τέλος για να εξηγήσουμε πόση μεγάλη χαρά παίρνει ένας φίλαθλος όταν κατακτά το τρόπαιο και ταυτόχρονα εκδικείται τον αντίπαλό του. Αυτό ακριβώς συνέβη στο Ολυμπιακό Στάδιο, με τη Μίλαν να νικά τη Λίβερπουλ με 2-1 και να κατακτά το τρόπαιο. Η χαρά για τους φίλους των «ροσονέρι» ήταν διπλή. Όχι μόνο για το 7ο κύπελλο στην ιστορία της ομάδας, αλλά και για την εκδίκηση που πήραν από τη Λίβερπουλ για την οδυνηρή ήττα στην Κωνσταντινούπολη δύο χρόνια νωρίτερα.
- Τελικό σαν το Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια 3-0 το 2000 στο Παρίσι. Ο λόγος που μπήκε αυτός ο τελικός στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι πως ήταν η τελευταία φορά που δύο ομάδες από την Ισπανία αναμετρήθηκαν σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι, ο κάθε Μαδριλένος φίλαθλος απόψε θα ήθελε να δει μια τόσο εκκωφαντική νίκη στον ισπανικό εμφύλιο, απέναντι σε ένα μισητό αντίπαλο. Μια αντίστοιχη επικράτηση ονειρεύονται απόψε, τόσο οι φίλοι της Ρεάλ, όσο και οι φίλοι της Ατλέτικο.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου