Εχουν
περάσει 43 χρόνια από την κορυφαία στιγμή ελληνικής ομάδας στο ευρωπαϊκό
ποδόσφαιρο και σήμερα που αναφέρομαι σε αυτό το παιχνίδι απλά ΖΗΛΕΥΩ
αυτούς, που έζησαν από κοντά το Ουέμπλεϊ. Την μεγάλη εκείνη βραδιά στο
Λονδίνο σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια, όταν οι παικταράδες του
Παναθηναϊκού έπαιξαν στον τελικό κόντρα στον τεράστιο Αγιαξ. Το πάλεψαν,
αλλά το έχασαν. Εχω ζήσει μεγάλες στιγμές με τον Παναθηναϊκό στην
Ευρώπη. Ημιτελικούς εντός και εκτός έδρας, προημιτελικούς , μεγάλες
προκρίσεις, μεγάλα διπλά, αλλά έχω ένα
παράπονο, που δεν ήμουν και εγώ τότε στο Ουέμπλει.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα , το γεγονός, ότι ο Παναθηναϊκός έφθασε στον τελικό αποτελεί τεράστιο επίτευγμα. Και αυτό αποδεικνύεται , ότι 43 χρόνια μετά ΚΑΜΙΑ άλλη ομάδα δεν το έχει πετύχει. Και ο μόνος, που πήγε να το ξανακάνει ήταν και πάλι ο Παναθηναϊκός, όταν έφθασε κοντά στον τελικό το 1996, μετά το διπλό επί του Αγιαξ στο Αμστερνταμ. Στη ρεβάνς, όμως, δεν τα κατάφεραν οι «πράσινοι» και δεν προκρίθηκαν στον τελικό. Αλλά και αυτή η επιτυχία το 1996 ήταν μοναδική. Όπως και το 1985, όταν και πάλι ο Παναθηναϊκός έφθασε στα ημιτελικά, αλλά αποκλείστηκε από την Λίβερπουλ.
Φυσικά υπάρχουν κάποιοι που για το Ουέμπλει λένε διάφορα. Είναι αυτοί, που επειδή δεν μπόρεσαν να δουν κάτι ανάλογο από την αγαπημένη τους ομάδα , προσπαθούν να ….δηλητηριάσουν την τεράστια επιτυχία του αντιπάλου. Γνωστές τακτικές….
Από σήμερα θα υπάρχει μία προτομή του Πούσκας στο γήπεδο της Λεωφόρου στην μνήμη του αρχιτέκτονα αυτής της ομάδας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λέει η παροιμία. Εδώ και καιρό έπρεπε να έχει γίνει.
Αυτές είναι στιγμές, που όσα χρόνια και να περάσουν δεν σβήνουν με τίποτα. Και κάνουν όλους εμάς, να λέμε, ότι είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Παναθηναϊκοί. Η μοναδική ελληνική ομάδα, που έχει τόσες πολλές ευρωπαϊκές διακρίσεις, διαχρονικά, από γενιά σε γενιά και μας έχει ταξιδέψει σε ονειρικές βραδυές…
ΥΓ: Περηφάνια νοιώσαμε και χθες το βράδυ με το διπλό στο ΣΕΦ, που έφερε ξανά τους τελικούς μπάσκετ στο ΟΑΚΑ.
παράπονο, που δεν ήμουν και εγώ τότε στο Ουέμπλει.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα , το γεγονός, ότι ο Παναθηναϊκός έφθασε στον τελικό αποτελεί τεράστιο επίτευγμα. Και αυτό αποδεικνύεται , ότι 43 χρόνια μετά ΚΑΜΙΑ άλλη ομάδα δεν το έχει πετύχει. Και ο μόνος, που πήγε να το ξανακάνει ήταν και πάλι ο Παναθηναϊκός, όταν έφθασε κοντά στον τελικό το 1996, μετά το διπλό επί του Αγιαξ στο Αμστερνταμ. Στη ρεβάνς, όμως, δεν τα κατάφεραν οι «πράσινοι» και δεν προκρίθηκαν στον τελικό. Αλλά και αυτή η επιτυχία το 1996 ήταν μοναδική. Όπως και το 1985, όταν και πάλι ο Παναθηναϊκός έφθασε στα ημιτελικά, αλλά αποκλείστηκε από την Λίβερπουλ.
Φυσικά υπάρχουν κάποιοι που για το Ουέμπλει λένε διάφορα. Είναι αυτοί, που επειδή δεν μπόρεσαν να δουν κάτι ανάλογο από την αγαπημένη τους ομάδα , προσπαθούν να ….δηλητηριάσουν την τεράστια επιτυχία του αντιπάλου. Γνωστές τακτικές….
Από σήμερα θα υπάρχει μία προτομή του Πούσκας στο γήπεδο της Λεωφόρου στην μνήμη του αρχιτέκτονα αυτής της ομάδας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λέει η παροιμία. Εδώ και καιρό έπρεπε να έχει γίνει.
Αυτές είναι στιγμές, που όσα χρόνια και να περάσουν δεν σβήνουν με τίποτα. Και κάνουν όλους εμάς, να λέμε, ότι είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Παναθηναϊκοί. Η μοναδική ελληνική ομάδα, που έχει τόσες πολλές ευρωπαϊκές διακρίσεις, διαχρονικά, από γενιά σε γενιά και μας έχει ταξιδέψει σε ονειρικές βραδυές…
ΥΓ: Περηφάνια νοιώσαμε και χθες το βράδυ με το διπλό στο ΣΕΦ, που έφερε ξανά τους τελικούς μπάσκετ στο ΟΑΚΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου