Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, τη βαριά
φανέλα της ομάδας, αλλά και το... "ευχαριστώ" που πρέπει να πούν οι
πράσινοι!
Είναι μεγάλη ιστορία τελικά η φανέλα και αυτό που συνηθίζουμε να λέμε το DNA μιας ομάδας.
Είναι μεγάλο το βάρος μερικές φορές, αλλά απ' την άλλη είναι τεράστια η
δύναμη και η ώθηση που δίνει μια φανέλα με έξι αστέρια στο στήθος της
και το DNA μιας ομάδας που έχει περάσει δεκάδες φορές δια πυρός και
σιδήρου μέχρι να φτάσει στο στόχο της.
Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα για το σημερινό τεράστιο διπλό του Παναθηναϊκού μέσα στο ΣΕΦ.
Και ειδικά του σημερινού. Γιατί διπλά στο ΣΕΦ έχει κάνει κι άλλες φορές
ο Παναθηναϊκός. Έχει... κουραστεί να κάνει για την ακρίβεια. Μέχρι και
κούπες έχει κερδίσει με διπλό εκεί μέσα.
Σήμερα όμως, ήταν τεράστιο το διπλό. Ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας των
συνθηκών κάτω από τις οποίες πήγε ο Παναθηναϊκός να παίξει στο ΣΕΦ το
τελευταίο του χαρτί.
Με σερί κακών εμφανίσεων. Με μπόλικη μουρμούρα, με πολλή αμφισβήτηση
ειδικά μέσα από τις ίδιες τις... γραμμές του για το αν μπορεί αυτή η
ομάδα να κάνει την ανατροπή. Με μια ήττα που τον έκανε να χάσει το
πλεονέκτημα μέσα στο ΟΑΚΑ, η ποία είχε μπόλικο... τρίτο ημίχρονο, αρκετά
νεύρα και ιδιόμορφες καταστάσεις.
Κι όμως.
Πήγαν περίπατο όλα αυτά.
Καθώς δεν ήταν μόνο η νίκη που στην τελική άντε να πεις ότι κερδήθηκε στο τέλος αν θες να παρηγορήσεις και λιγάκι τον χαμένο.
Αλλά ήταν η άνεση και η ευκολία με την οποία ο Παναθηναϊκός πήρε την πρωτοπορία και την κράτησε σε όλο το παιχνίδι.
Όσο για τα τελευταία συγκλονιστικά 2,5 λεπτά, ε κι αυτά δεν είναι στην
σφαίρα του παραλόγου, αφού και ο Ολυμπιακός είναι μια μεγάλη ομάδα και
δεν γινόταν να μην αντιδράσει έστω και ενστικτωδώς όταν έβλεπε να φεύγει
ένα ολόκληρο πρωτάθλημα μέσα απ' τα χέρια του.
Αν θέλετε μάλιστα να μιλήσουμε και περισσότερο συγκεκριμένα, για μένα η
μεγάλη ευκαιρία του Ολυμπιακού να γυρίσει στο παιχνίδι, δεν ήταν στην
απεγνωσμένη προσπάθεια που έκανε στα τελευταία δύο λεπτά στο τέλος του
αγώνα.
Αλλά εκεί που κατέβασε την διαφορά στους έξι πόντους στα μισά του
τρίτου δεκαλέπτου και φάνηκε να έχει το... μομέντουμ (που λένε και οι...
τηλεσχολιαστές) του παιχνιδιού.
Αλλά εκεί και ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, μίλησε πέρα από την
ψυχραιμία και την κλάση των παικτών του Αλβέρτη και η ανίκητη ηλιθιότητα
που βασιλεύει τελικά σε όλες τις εξέδρες.
Αντί λοιπόν στο σημείο αυτό το ΣΕΦ να πάρει φωτιά με φωνές, να σπρώξει
τον Ολυμπιακό και δημιουργήσει καταστάσεις πανικού ή έστω προσωρινής
σύγχυσης στον Παναθηναϊκού, φρόντισαν οι ανεγκέφαλοι να ανάψουν
καπνογόνα, να γεμίσει το γήπεδο καπνούς, να αλλάξει συνολικά η εικόνα
και το τέμπο του αγώνα. Ήρθαν και τα δύο τρίποντα του Παναθηναϊκού, ήρθε
και η διακοπή για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από τους καπνούς και άντε
μετά να ξαναβρείς τέμπο και ρυθμό να ξαναμπείς στο παιχνίδι και ειδικά
κόντρα σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό που πάταγε γερά στο γήπεδο και δεν ήθελε
και πολύ για καταφέρει να το ξανακάνει από την στιγμή που του δόθηκε
σαν... δώρο αυτή η ευκαιρία και χρονικά και από πλευράς ανάσας και
ψυχολογικά.
Γι' αυτό λοιπόν, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε -τουλάχιστον σαν ένδειξη...
ευγενούς άμιλλας- να βγάλει μια ευχαριστήρια ανακοίνωση στα συγκεκριμένα
μέλη της Θ.7 που του έκαναν τέτοιο μεγάλο... δώρο, στο πιο δύσκολο
μάλιστα σημείο του αγώνα γι' αυτόν.
Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός με την νίκη του σήμερα,
κρατάει ξανά την υπόθεση τίτλος στα χέρια του, στο βαθμό και το ποσοστό
τουλάχιστον που κρατούσε και τα δύο πριν αρχίσει αυτή η συγκλονιστική
από πλευράς εξέλιξης σειρά των πέντε αγώνων.
Αρκεί να κρατήσει την σημερινή εμφάνισή του σαν παρακαταθήκη και αρκεί η
δικιά του εξέδρα στο πέμπτο παιχνίδι να αποφύγει... δώρα παρόμοια με
αυτά που έκανε σήμερα στην ομάδα τους η εξέδρα των... απέναντι.
Πηγή: sportdog.gr
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου