Ο
Γιώργος Καραγκούνης με κουστούμι και γραβάτα να κάθεται στον πάγκο δίπλα
στον Ρανιέρι στο Ελσίνκι στο ματς με τους Φινλανδούς... Μία εικόνα που
σήμερα που την φαντάζομαι μοιάζει πολύ πρώιμη, πολύ βιαστική, σχεδόν
απότομη. Και για τον ίδιο και για την ίδια την ομάδα...
Από την άλλη υπάρχει στην Εθνική ομάδα ένα κενό, το οποίο δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον, όχι καλύτερο από τον Καραγκούνη, κάποιον γενικά, να το καλύψει...
Προσοχή, δεν υποστηρίζω ότι ο Καραγκούνης είναι βάση προσόντων ο
ιδανικότερος για να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον Ρανιέρι
και τους παίκτες. Υπάρχουν σίγουρα κάποιοι που θα είχαν περισσότερα
τεχνοκρατικά προσόντα για να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Οταν όμως έχεις την
δυνατότητα ή πιθανότητα, όπως θέλετε πείτε το να έχεις ξανά στους
κόλπους της Εθνικής τον φυσικό ηγέτη της, τότε δεν το συζητάς, δεν το
διαπραγματεύεσαι, το κάνεις και μάλιστα με κλειστά μάτια.
Η ατμόσφαιρα στους κόλπους της Εθνικής είναι τέτοια που μόνο μία επιλογή σαν αυτή του Καραγκούνη, θα διώξει τα σύννεφα ή έστω κι' αν κάποιοι δεν τα θεωρούν τέτοια, τις θεωρίες συνωμοσίας. Διότι ο παίκτης που παίζει σήμερα στην Εθνική οτιδήποτε τον ενοχλεί στην ομάδα, θα ξέρει ότι έχει κάποιον στον οποίο μπορεί να απευθυνθεί με κλειστά μάτια. Θα ξέρει ότι έχει κάποιον να τον ακούσει και να του δώσει λύση, κυρίως θα ξέρει ότι θα υπάρχει κάποιος μέσα στην ομάδα που αν μη τι άλλο δεν θα επιτρέπει σε κανέναν μάνατζερ ή παρατρεχάμενο
να κάνει βόλτες στο ξενοδοχείο και να επικοινωνεί με τους παίκτες προκειμένου να μάθει την κατάσταση στην οποία βρίσκονται προκειμένου να ενημερώσει τον προπονητή.
Ο Καραγκούνης είναι για τα παιδιά που στελεχώνουν σήμερα την Εθνική ομάδα κάτι παραπάνω από αρχηγός και συμπαίκτης. Είναι κάτι σαν μεγάλος αδερφός και όταν στην επόμενη ημέρα της ομάδας δεν υπάρχει κανένα κοινό πρόσωπο με την προηγούμενη, είτε στον πάγκο, είτε στις σημαντικές θέσεις, η παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη σε ρόλο τιμ μάνατζερ θα αποτελέσει για αυτούς την ασφάλεια που αναζητούν. Διότι κακά τα ψέματα, το βασικό ζητούμενο, όχι μόνο στην Εθνική Ελλάδας, αλλά σε κάθε Εθνική ομάδα είναι οι ποδοσφαιριστές της.
Ακόμη και για τον ίδιο τον Καραγκούνη όμως που λατρεύει παθολογικά την Εθνική ομάδα, αυτή η προοπτική είναι η καλύτερη. Δεν ξέρω τι προτάσεις έχει στα χέρια του προκειμένου να παίξει μπάλα για έναν ακόμη χρόνο, αλλά νομίζω ότι η προοπτική του να σταματήσει το ποδόσφαιρο σήμερα και αύριο (κυριολεκτικά) να κάτσει στον πάγκο της Εθνικής με το κουστούμι του, όχι απλώς δεν είναι άσχημη, αλλά ενδεχομένως αποτελεί ταυτόχρονα ένα ιδανικό φινάλε σε μία σπουδαία καριέρα και ένα εξαιρετικό ξεκίνημα σε μία άλλη...
Να είναι το τελευταίο ματς της καριέρας σου ένας νοκ άουτ αγώνας στην φάση των 16 ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ένα παράσημο όπως και να το κάνουμε... Οπως είναι ιδανικό ξεκίνημα για την επόμενη ημέρα από αυτήν που κρέμασες τα παπούτσια σου, το να βάλεις την γραβάτα σου και να καθίσεις στον πάγκο της Εθνικής ομάδας.
Από την άλλη υπάρχει στην Εθνική ομάδα ένα κενό, το οποίο δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον, όχι καλύτερο από τον Καραγκούνη, κάποιον γενικά, να το καλύψει...
ADVERTISEMENT
Η ατμόσφαιρα στους κόλπους της Εθνικής είναι τέτοια που μόνο μία επιλογή σαν αυτή του Καραγκούνη, θα διώξει τα σύννεφα ή έστω κι' αν κάποιοι δεν τα θεωρούν τέτοια, τις θεωρίες συνωμοσίας. Διότι ο παίκτης που παίζει σήμερα στην Εθνική οτιδήποτε τον ενοχλεί στην ομάδα, θα ξέρει ότι έχει κάποιον στον οποίο μπορεί να απευθυνθεί με κλειστά μάτια. Θα ξέρει ότι έχει κάποιον να τον ακούσει και να του δώσει λύση, κυρίως θα ξέρει ότι θα υπάρχει κάποιος μέσα στην ομάδα που αν μη τι άλλο δεν θα επιτρέπει σε κανέναν μάνατζερ ή παρατρεχάμενο
να κάνει βόλτες στο ξενοδοχείο και να επικοινωνεί με τους παίκτες προκειμένου να μάθει την κατάσταση στην οποία βρίσκονται προκειμένου να ενημερώσει τον προπονητή.
Ο Καραγκούνης είναι για τα παιδιά που στελεχώνουν σήμερα την Εθνική ομάδα κάτι παραπάνω από αρχηγός και συμπαίκτης. Είναι κάτι σαν μεγάλος αδερφός και όταν στην επόμενη ημέρα της ομάδας δεν υπάρχει κανένα κοινό πρόσωπο με την προηγούμενη, είτε στον πάγκο, είτε στις σημαντικές θέσεις, η παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη σε ρόλο τιμ μάνατζερ θα αποτελέσει για αυτούς την ασφάλεια που αναζητούν. Διότι κακά τα ψέματα, το βασικό ζητούμενο, όχι μόνο στην Εθνική Ελλάδας, αλλά σε κάθε Εθνική ομάδα είναι οι ποδοσφαιριστές της.
Ακόμη και για τον ίδιο τον Καραγκούνη όμως που λατρεύει παθολογικά την Εθνική ομάδα, αυτή η προοπτική είναι η καλύτερη. Δεν ξέρω τι προτάσεις έχει στα χέρια του προκειμένου να παίξει μπάλα για έναν ακόμη χρόνο, αλλά νομίζω ότι η προοπτική του να σταματήσει το ποδόσφαιρο σήμερα και αύριο (κυριολεκτικά) να κάτσει στον πάγκο της Εθνικής με το κουστούμι του, όχι απλώς δεν είναι άσχημη, αλλά ενδεχομένως αποτελεί ταυτόχρονα ένα ιδανικό φινάλε σε μία σπουδαία καριέρα και ένα εξαιρετικό ξεκίνημα σε μία άλλη...
Να είναι το τελευταίο ματς της καριέρας σου ένας νοκ άουτ αγώνας στην φάση των 16 ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ένα παράσημο όπως και να το κάνουμε... Οπως είναι ιδανικό ξεκίνημα για την επόμενη ημέρα από αυτήν που κρέμασες τα παπούτσια σου, το να βάλεις την γραβάτα σου και να καθίσεις στον πάγκο της Εθνικής ομάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου