Καλά τα είπε ο Ισπανός προπονητής για το επίπεδο της SuperLeague, το οποίο προφανώς και είναι υποτιμημένο περισσότερο από όσο του... αρμόζει (ειδικά με την... μανία που πασχίζουν να το απαξιώσουν τα γνωστά 'κέντρα αποσταθεροποίησης', που αρέσκονται και στον χαρακτηρισμό 'αντί-συστημικοί'! - ωστόσο δεν χωράει αμφιβολία ότι η ανταγωνιστικότητα του σε “υψηλές ταχύτητες” δεν γίνεται να το καταστήσει δυστυχώς και συναρπαστικό.
Η απόσταση του Ολυμπιακού από τους άλλους είναι τόση που ναι μεν ο τίτλος δεν μπορεί να είναι μια φράση: “Φύγαμε για να τον πανηγυρίσουμε και φέτος”, η οποία θα υλοποιηθεί το... επόμενο δευτερόλεπτο, όμως όλοι παραδέχονται ότι ακόμα ένας γύρος θριάμβου δεν απέχει πολύ από τις πραγματικές συνθήκες και τα δεδομένα ανωτερότητας των Ερυθρολεύκων.
Αρκεί φυσικά οι παίκτες του Ολυμπιακού να παίζουν την μπάλα τους, να φαίνονται δηλαδή αντάξιοι της κλάσης τους, αλλά και αυστηροί επαγγελματίες που δεν διαλέγουν αγώνες, τραβάνε μια ευθεία γραμμή στο βαθμό δυσκολίας κάθε αναμέτρησης που έπεται της άλλης και στάζουν ιδρώτα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, ανεξαρτήτως αντιπάλου και διοργάνωσης.
Μην το κουράζουμε: Να μπαίνουν στο γήπεδο και να κάνουν τη δουλειά τους.
Να παίζουν αυτό που η ποιότητά τους υπαγορεύει και ο εγωισμός τους επιβάλλει.
Έτσι η φετινή σεζόν δεν πρόκειται να διαφέρει ιδιαίτερα από το “έργο” που παρακολουθήσαμε πέρσι και γενικά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και αυτό που επί της ουσίας εννοεί ο Μίτσελ: Ότι πιθανά κάπου στις γιορτές ίσως και να έχει διαφανεί η κατάληξη της χρονιάς, αντικατοπτρισμένη στην εικόνα του βαθμολογικού πίνακα, που κυνικά και αφοπλιστικά θα παρουσιάζει την αριθμητική διαφορά του Ολυμπιακού από τους υπόλοιπους.
Επιμένω ότι ο αγωνιστικός μήνας που αρχίζει από το Σάββατο στο Περιστέρι θα σταθεί εν πολλοίς καθοριστικός, αφού περιλαμβάνει τα τρία γερά ντέρμπι του 1ου γύρου, καθώς και τις ευρωπαϊκές αποστολές των πρωταθλητών, σε Μάλμε και Τορίνο, που σε συνάρτηση με τη “φιλοξενία” της Γιουβέντους στο Καραϊσκάκη ενδιάμεσα, θα κρίνει ταυτόχρονα και το μέλλον των Ερυθρολεύκων στο Champions League.
Σημειωτέο ότι αυτό το εξοντωτικό και κρίσιμο - για Ελλάδα και Ευρώπη - αγωνιστικό πρόγραμμα είναι στα πόδια των παικτών του Ολυμπιακού ουσιαστικά στο ξεκίνημα της σεζόν. Προτού ζεσταθούν οι μηχανές και επιτευχθεί η ομοιογένεια της ομάδας.
Γιατί μην αυταπατάται κανείς... Με ένα υπέροχο ματς κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, δεν επιτεύχθηκε ως δια μαγείας η χημική σχέση 8 ή και 9 καινούργιων προσώπων στην 11άδα!
Ο αγώνας του Περιστερίου, σε ένα γήπεδο και με έναν αντίπαλο που κατά κανόνα δυσκολεύουν τον Ολυμπιακό, ορίζουν ένα “κανονικό ντέρμπι” το Σάββατο.
Δυσκολότερο μάλιστα των εξ ορισμού χαρακτηριστικών του. Όχι γιατί λίγα 24ωρα μετά είναι προγραμματισμένο το ταξίδι στη Σουηδία και η συγκέντρωση όλων θα βρίσκεται εκεί.
Ο Ολυμπιακός έδειξε ξεκάθαρα και κατά την περσινή σεζόν ότι δεν διακατέχεται από τέτοια παρωχημένα σύνδρομα. Διαχωρίζει με επαγγελματική ακρίβεια τους στόχους του.
Να πάρει αυτό που αξίζει
Αλλού είναι το ζήτημα. Στον Ατρόμητο. Που παρουσιάζεται “δυσκοίλιος” στις πρώτες αγωνιστικές, ένιωσε η διοίκηση του την ανάγκη μιας ανατρεπτικής αλλαγής – αφού προφανώς ο Γιώργος Παράσχος είχε πιάσει ταβάνι, είχε κλείσει ακόμα ένα κύκλο του σ' αυτό το σύλλογο, μη έχοντας να δώσει στην ομάδα κατιτίς παραπάνω – προσλαμβάνοντας έναν αξιόλογο νέο προπονητή με προοπτική βάθους.
Γιατί ο 41χρονος και θεμιτά φιλόδοξος, Ρικάρντο Σα Πίντο, έκανε στον ΟΦΗ με... υπερβολική επιτυχία το δεύτερο (μετά το πέρασμα από τον Ερυθρό Αστέρα) “αγροτικό του” στην εκτός Πορτογαλίας προπονητική αναζήτηση και τώρα καθιστά μια ειδική παράμετρο δυσκολίας για τους Πειραιώτες.
Ξέρουμε ότι σχεδόν πάντα οι αλλαγές στους πάγκους δρουν θετικά στις ομάδες, ανεβάζοντας την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών και συντελώντας στην ύπαρξη νέου, αναζωογονημένου, υγιέστερου περιβάλλοντος.
Ταυτόχρονα ο Ατρόμητος προέρχεται από κακή εμφάνιση και ήττα στο Ηράκλειο, δείχνει σύνολο χωρίς νεύρο και διάθεση για μπάλα, παίζει μονότονο, αργό στατικό ποδόσφαιρο και βάζει γκολ... με αίτηση. Δεν είναι αυτές οι δυνατότητες του σε καμιά περίπτωση!
Οπότε οι προσδοκίες άμεσης αφύπνισης με την ανάληψη καθηκόντων του Σα Πίντο είναι αυξημένες στο Περιστέρι, σε συνδυασμό με το κίνητρο που λέγεται Ολυμπιακός.
Εντάξει όλα αυτά και αφού τα αναλύσαμε όμως θα επαναλάβω το τετριμμένο, το οποίο πάντως δεν παύει να είναι και το ρεαλιστικό της ιστορίας: Ζήτημα Ολυμπιακού θα είναι το κορυφαίο ματς του προγράμματος της 5ης αγωνιστικής.
Από την απόδοση των Ερυθρολεύκων, όπως και σε κάθε παιχνίδι στην Ελλάδα, εξαρτάται η κατάληξη του. Οι πρωταθλητές από την απόδοση τους “κρίνουν” την τύχη τους στις εσωτερικές υποχρεώσεις.
Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός θα μπει το Σάββατο στον αγώνα αποφασισμένος για μιας εικονικής πραγματικότητας αναμέτρηση με την Μάλμε (απαιτήσεων Champions League), θα έχει πάρα πολλές; πιθανότητες να βγει νικητής.
Ειδάλλως, με μέτριες έως αδιάφορες ή κακές εμφανίσεις όπως στο Αγρίνιο, δεν μπορείς να έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Εκτός κι αν... από σπόντα σου ανθίσει ρόδο, σαν πως έγινε με τον ΠΑΟΚ στην αρχή της εβδομάδας. Που χωρίς να πιάσει απόδοση νίκησε με ένα γκολ από πέναλτι και από το “καλησπέρα”.
Αυτά όμως είναι έκτακτα οφέλη στο ποδόσφαιρο. Συνήθως παίρνεις ό,τι αξίζεις...
Αυτογκόλ λασπολογίας
Έχει καταστρατηγηθεί κάθε κανόνας δημοσιογραφικής λειτουργίας στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου! Έχει καταργηθεί κάθε έννοια δεοντολογίας, επιπέδου λόγου και γραφής! Έχουν καταπατηθεί φαίνεται μέχρι και τα ανθρώπινα όρια ηθικής!Ερωτάται ποδοσφαιριστής, στο ραδιοφωνικό αέρα, αν ήταν “στημένος”;
Ευθέως!
Αν τα... είχε πάρει από τους “άλλους” για να βλάψει την ομάδα του; Αν “μιλήθηκε” προς όφελος του αντιπάλου;
Τον πιάσανε “νέο” αυτό τον δύσμοιρο τον Κάργα και τον αποκάλεσαν “ατιμασμένο”, να λέμε τα πράματα όπως είναι.
Βαριά η κατηγορία. Σε ένα παιδί που του συνέβη το χειρότερο απρόοπτο μέσα στο ματς και από αυτογκόλ του έχασε η Παναχαϊκή ένα παιχνίδι εξαιρετικό γι' αυτήν απέναντι στον Ολυμπιακό.
Το τι θέλανε να πούνε και να “βγάλουν” είναι ξεκάθαρο. Σαν την ερώτηση που υποβλήθηκε στον παίκτη της Πατρινής ομάδας: “Ήσουνα στημένος;”. Ενήργησες για λογαριασμό του Ολυμπιακού, δηλαδή!
Που επειδή δεν έπιασε καλή απόδοση, του ήταν απαραίτητος αυτός ο τρόπος να πάρει το παιχνίδι για... να μην αποκλειστεί από τη συνέχεια του Κυπέλλου. Με το σύστημα των ομίλων!
Και που με αυτή τη λογική του...ανισόρροπου παραλόγου, τα δεκάδες αυτογκόλ που μπαίνουν κάθε σαββατοκύριακο σε όλο τον κόσμο, θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει εξονυχιστικές έρευνες για τη... γνησιότητα τους.
Και που, εξάλλου, αν ήτανε να κριθεί ένας αγώνας τέτοιας σημασίας... τελικού και ο ποδοσφαιριστής θα... έδενε ή θα έλυνε - αναλόγως με το... συνθηματικό της συνωμοσίας του πατσά - τα παπούτσια του στη σέντρα (πού 'σαι μεγάλε Χάρρυ Κλυνν με τις αθάνατες ατάκες σου!), θα σημειωνόταν το αυτογκόλ-δώρο με αυτό τον τρόπο.
Με τέτοιο “ξεμπρόστιασμα”. Σαν του “στημένου Κάργα”!
Ε, ναι όμως. Ουάου. Δεν είπαμε; Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός...
Και που είναι στα αστέρια και η θέα από κάτω, από τα έγκατα, δεν διακρίνεται ει μη μόνο με τηλεσκοπικό φακό...
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου