Η Εθνική ομάδα λοιπόν, είχε μια βασική διαφορά σε σχέση με την Εθνική που ξέραμε, μετά το παιχνίδι και την ήττα από τη Ρουμανία. Κι αυτή ήταν η ...αντιμετώπισή της.
Από την περιγραφή του αγώνα μέχρι και τα σχόλια ή τις αναλύσεις που ακολούθησαν, η διαφορά ήταν εμφανέστατη έως ...άγαρμπη. Η Εθνική του Ρανιέρι έπαψε να έχει την ασυλία που είχε η Εθνική Ελλάδας μετά το Γιούρο στην Πορτογαλία.
Οι παίκτες της έπαψαν να "έχουν δίκιο" σε κάθε φάση, να είναι όλα τα φάουλ υπέρ τους, να είναι όλες οι προσπάθειές τους επιτυχημένες, να είναι ολες οι ενέργειες των αντιπάλων της ...αντιαθλητικές που χρήζουν τουλάχιστον ...κίτρινης κάρτας, να είναι όλες οι αποφάσεις του διαιτητή εναντίον τους.
Η Εθνική έπαψε να αντιμετωπίζεται ως επιτυχημένη, ακόμα και μετά από τραγικές εμφανίσεις ή άτυχα αποτελέσματα.
Η Εθνική του Ρανιέρι, μπήκε κατ΄ ευθείαν στο στόχαστρο. Και φυσικά και ο προπονητής της από το πρώτο κιόλας παιχνίδι. Η εξήγηση γι΄ αυτή την μεταστροφή είναι -δυστυχώς- πολύ απλή.
Και είναι τα αντανακλαστικά ενός ολόκληρου κυκλώματος που δώδεκα χρόνια τώρα αποτελούσε ένα "κλειστό κλαμπ" γύρω και μέσα στην Εθνική Ελλάδας και το οποίο βλέπει ξαφνικά όχι μόνο να χάνει τα ...παραδοσιακά στηρίγματά του, αλλά να ...μην έχει και λόγο σ΄ αυτήν.
Έκανε λέει, λάθος επιλογές ο Ρανιέρι.
Και ποιές ήταν αυτές;
Ότι έβαλε τον Διαμαντάκο ...αριστερό εξτρέμ. Σωστό αυτό από πρώτη ματιά. Όμως ο Σαμαράς ή ο Γκέκας που έπαιξαν άπειρες φορές στην ίδια θέση παλιότερα, από πότε ήταν ...κλασσικά αριστερά εξτρέμ και αντιμετωπιζόταν σαν ...εκπληκτικό τρικ και έμπνευση η χρησιμοποίησή τους εκεί;
Δεν είχε καλή απόδοση η Εθνική και αυτό ήταν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα από την ...ήττα, είπαν κάποιοι άλλοι.
Προφανώς η προηγούμενη Εθνική, μας καθήλωνε με την απόδοσή της και την ...ποδοσφαιρική ομορφιά που έβγαζε μέσα στο γήπεδο.
Ο Λάζαρος και ο Κονέ είχαν θέση δικαιωματικά στην αρχική ενδεκάδα, είπαν κάποιοι άλλοι.
Δεν θυμάμαι ποτέ μέχρι τώρα ειδικά γι΄αυτούς τους δύο να αντιμετωπίζεται σαν ...λάθος η μη χρησιμοποίησή τους στην αρχική ενδεκάδα και ειδικά με την έκφραση "δικαιωματικά" όταν ήταν να πάρουν τη θέση συγκεκριμένων "αγαπημένων" παιδιών σ΄ αυτήν.
Μια ευκαιρία, ή μια σε βάρος μας απόφαση του διαιτητή, γινόταν σημαία άλλες φορές.
Όμως και το δοκάρι του Τοροσίδη και το μονότερμα στο ένα τρίτο του γηπέδου και το πέναλτι που δεν έδωσε ο διαιτητής στο δεύτερο ημίχρονο στην Εθνική μας ...πνίγηκαν και στα σχόλια και στις αναλύσεις.
Κάποιος όμως στη ...φούρια του, είπε και μια ...αλήθεια.
Αν νόμιζαν όλοι πως φεύγοντας από την Εθνική ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης και κάποιοι από την παλιά φουρνιά και παίζοντας επιθετικά θα κατάφερναν ότι κατάφερε τόσα χρόνια η Εθνική, είναι γελασμένοι, τόνισε.
Κι αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η Εθνική μπήκε στο στόχαστρο από την πρώτη μέρα μαζί και ο Ρανιέρι, πολύ απλά γιατί ...πείραξαν.
Πείραξαν το "οικοδόμημα" έτσι όπως είχε χτιστεί και από πλευράς προσώπων και από πλευράς ποδοσφαιρικής λογικής, και από πλευράς περίγυρου και ΜΜΕ.
Γι΄ αυτό και τέλος πια η ασυλία, τέλος όλα. Η Εθνική και ο Ρανιέρι, θα πρέπει να καταλάβουν από δω και πέρα, πως θα παίζουν κόντρα, εκτός από τους αντιπάλους τους κάθε φορά και σ΄ αυτούς που μέχρι τώρα αποτελούσαν τον άμεσο περίγυρο και καθόριζαν το κλίμα, την ψυχολογία και πολλές φορές και τις ...αποφάσεις και επιλογές της.
Σε σχέση με τον Παναθηναϊκό τώρα.
Ολοκληρώθηκε και τυπικά η εικόνα του φετινού ρόστερ για τον Παναθηναϊκό.
Αυτή είναι, αυτή θα είναι και τέλος.
Η πραγματικότητα από μόνη της λοιπόν, ποτέ δεν είναι καλή ή κακή.
Έχει να κάνει και με τις αντικειμενικές δυνατότητες που έχει ο καθένας για να τη διαμορφώσει.
Και ο σημερινός Παναθηναϊκός ΑΥΤΕΣ τις δυνατότητες είχε.
Αυτά μπορούσε αυτά έκανε.
Ήταν αντικειμενικό γεγονός, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα και κυρίως χρήμα για κάτι καλύτερο. Το λέγαμε και το ξαναλέγαμε από την αρχή του καλοκαιριού.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι αυτό.
Η πραγματικότητα ποτέ δεν είναι πρόβλημα αρκεί να την ξέρει ο κόσμος. Κι από κει και πέρα όποιος το αντέχει το στηρίζει και το παρακολουθεί, όποιος όχι ...δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα.
Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό, ήταν ότι αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα, ποτέ δεν παρουσιάστηκε έτσι όπως ήταν.
Κι αν ο Αλαφούζος στα ...ψιλά και σιγανά των κάθε φορά δημόσιων τοποθετήσεών του το ξεκαθάριζε λέγοντας, πως ότι χρήματα και έσοδα βρεθούν θα πάνε στην οικονομική εξυγίανση και όχι σε μεταγραφές, την ίδια στιγμή όλοι οι άνθρωποί του και κυρίως η ΠΑΕ, έβγαζε άλλο πράγμα προς τα έξω.
Σχεδιασμός, ετοιμότητα, παίκτες εδώ, παίκτες εκεί, διαπραγματεύσεις, εναλλακτικές λύσεις και πάει λέγοντας.
Δεν ξέρω αν αυτές οι δύο ...τακτικές ήταν σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους ώστε και ...ο κόσμος να ελπίζει διαρκώς και να μη διαμαρτύρεται αλλά και την αλήθεια να έχουμε πει, αλλά η ουσία είναι μία.
Απ΄ αυτή την τακτική κανείς δεν κέρδισε.
Και δεν κέρδισε, ακριβώς γιατί δεν δόθηκε για μια ακόμα φορά στον κόσμο, η πραγματική εικόνα του συλλόγου και οι αντικειμενικές δυνατότητές του.
Κι αυτό ήταν και εξακολουθεί να είναι -όσο ακολουθείται ακόμα ή ίδια τακτική με φόντο πλέον τον ...Γενάρη- το πρόβλημα. Και όχι η πραγματική εικόνα της ομάδας, που και πάλι θα κληθεί να υπερασπίσει με όσες δυνατότητες ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ έχει, μια βαριά φανέλα και ταυτόχρονα ένα κόσμο που άλλα περιμένει, σαφώς επηρεασμένος από το ...περιτύλιγμα με το οποίο του παρουσιάζουν καθημερινά την πραγματικότητα.
Γι΄ αυτό ακριβώς τον λόγο, ο Παναθηναϊκός είναι επιρρεπής πλέον και σε ένα ακόμα λάθος.
Στο να γκρεμίσει με ευκολία ότι προσπαθούσε ένα χρόνο τώρα, καθώς όταν η πραγματικότητα έχει δοθεί με τέτοιο τρόπο προς τα έξω, το πιθανότερο είναι να αναζητούνται διαρκώς εξιλαστήρια θύματα για κάθε αναποδιά και να έχουμε αλλεπάλληλους αποκεφαλισμούς στο ποδοσφαιρικό τμήμα και τη δομή του.
Προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσουμε την πραγματικότητα που παρουσιάσαμε, ενώ για την αντικειμενική πραγματικότητα, πιθανότατα όλα αυτά να είναι και εξηγήσιμα και αναμενόμενα και να μην είχαν ανάγκη ...αποκεφαλισμούς για να ερμηνευθούν ή να περάσουν μαλακά προς τον κόσμο. *Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου