Κι αυτό ήταν η παρουσία της νέας ομάδας του Παναθηναϊκού. Νέας από κάθε άποψη και κυριολεκτικά. Και αγωνιστικά αλλά και ηλικιακά.
Ακόμα δηλαδή κι αν δεν γινόταν αυτή η εκπληκτική ανατροπή στα τελευταία δευτερόλεπτα και πάλι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να μιλάει για μια νέα ομάδα που έδωσε υποσχέσεις και όλα τα σχετικά.
Μόνο που καταλαβαίνετε όλοι, ότι σε περίπτωση ήττας, όλα αυτά θα πήγαιναν αδιάβαστα. Οι περισσότεροι θα θεωρούσαν ότι λεγόντουσαν για να γλυκαθεί το χάπι της ήττας και οι υπόλοιποι δεν θα είχαν -τις πρώτες ώρες τουλάχιστον- την όρεξη να σκεφτούν τα όποια θετικά μετά από μια ήττα-αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό.
Η πλάκα όμως είναι, πως το ίδιο θα κληθούν να κάνουν και τώρα ή έστω το ίδιο πρέπει να κάνουν και τώρα.
Παρά δηλαδή τον λογικότατο ενθουσιασμό έως ντελίριο που θα τους έχει πιάσει μετά την εκπληκτική ανατροπή και νίκη-πρόκριση-κούπα για τον Παναθηναϊκό, όταν ηρεμήσουν και σκεφτούν με πιο κρύο αίμα ή πιο ψύχραιμα, θα δουν ότι ο πραγματικός λόγος της χαράς τους θα πρέπει να είναι άλλος.
Θα πρέπει να είναι δηλαδή, η ικανοποίηση ή η διάλυση αν θέλετε των όποιων αμφιβολιών είχαν μέχρι χθες, πως ο Παναθηναϊκός μπορεί και την ομάδα να ανανεώσει και να μείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα επίπεδα και να διατηρήσει μαζί με όλα αυτά αυτό το περίφημο και μοναδικό DNA του νικητή και πρωταθλητή, με το οποίο είναι μπολιασμένη αυτή η φανέλα με τα έξι αστέρια και τις αμέτρητες κούπες.
Το ότι δεν τελείωσε εδώ η ιστορία, είναι σωστό. Το ότι η ομάδα αυτή έχει πολύ δρόμο μπροστά της και ασφαλώς θα έχει και σκαμπανεβάσματα, είναι κι αυγό σωστό. Όπως επίσης σωστό είναι και το ότι γενικότερα στον αθλητισμό ένα παιχνίδι από μόνο του μπορεί και να μη λέει τίποτε.
Άλλο τόσο σωστό όμως είναι, ότι το δείγμα γραφής και από πλευράς ποιότητας και από πλευράς ψυχολογίας και νοοτροπίας που έδειξε απόψε η εντελώς νέα ομάδα του Παναθηναϊκού, μας επιτρέπει να ξεπερνάμε -με το σχετικό μέτρο βέβαια- όλες αυτές τις λογικές ενστάσεις και να μιλάμε για μια ομάδα που έδειξε ότι μπορεί να πάρει την καυτή σκυτάλη από τα βαριά χέρια και μυαλά που διαδέχεται.
Από κει και πέρα, ιδιαίτερες λεπτομέρειες υπήρξαν, πάντα υπάρχουν και πόσο μάλλον σε ένα άθλημα σαν το μπάσκετ που έμεναν ακόμα τέσσερα δέκατα του δευτερολέπτου και ακόμα δεν είχες πει τέλειωσε το παιχνίδι.
Όμως απόψε πήγαν περίπατο και οι λεπτομέρειες και όλα.
Καθώς δεν νομίζω ότι πολλοί από μας και από σας πίστευαν ότι αυτή η νέα ομάδα θα μπορούσε να φέρει τα πάνω κάτω τόσο εντυπωσιακά.
Ας μην ξεχνάμε. Μιλάμε επί της ουσίας για τον μισό σχεδόν Παναθηναϊκό από πλευράς απουσιών και για παιδιά που μέχρι χθες αυτή τη φανέλα και αυτή την ομάδα -όπως και αρκετούς από τους συμπαίκτες τους- τους έβλεπαν μόνο στην τηλεόραση ή στα ...όνειρά τους.
Για να σας πω την αλήθεια μάλιστα, όταν πλησίαζε το παιχνίδι στο τέλος και ειδικά εκεί που ο Ολυμπιακός ξαναπήρε προβάδισμα δέκα πόντων, στην ουσία σκεφτόμουν να ξεκινήσω το κομμάτι με το πόσο άτυχος είναι ο Παναθηναϊκός που τούτυχε τέτοιο παιχνίδι με το ξεκίνημα της σεζόν και που ότι και να πεις για την απόδοση ή για τις υποσχέσεις που άφησε αυτή η ομάδα, θα πνιγόταν στην πίκρα, τη στεναχώρια και γιατί όχι και τη μουρμούρα από την ήττα μέσα στο σπίτι σου από τον Ολυμπιακό.
Να όμως που αυτά τα πιτσιρίκια, ο μέγας Διαμαντίδης και αυτός ο περίεργος τύπος από την Ουρουγουάη έστειλαν αδιάβαστους και τους ...προλόγους και τους ...επιλόγους.
Οι τύποι είναι πραγματικά απίστευτοι. Και έδειξαν πως μας επιφυλάσσουν πολλές ακόμα τέτοιες βραδιές.
Και για να πω αυτό που σίγουρα σκέφτονται όλοι, σκεφθείτε τι θα γίνει όταν γυρίσουν και οι ...παλιοί, γίνουν καλά και οι ...άλλοι και οι νέοι γίνουν ακόμα πιο ωραίοι χρόνο με τον χρόνο.
Απλά σκεφθείτε το.*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου