Δεν
έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, όμως όχι στα δυόμισι, αλλά ούτε σε
εκατόν δυόμισι χρόνια, δεν θα ξεχάσω τη συγκίνηση που διαπερνούσε
σύγκορμο τον Αντρέα Μολφέτα ένα καλοκαιρινό απόβραδο του 2012...
Είχα την τιμή να με προσκαλέσει ο ίδιος ο συχωρεμένος πια πρόεδρος (και παλαιότερα παίκτης, προπονητής και έφορος) της ομάδας στην εκδήλωση της παρουσίασης του καθ' όλα παράτολμου και πρωτοποριακού προγράμματος μετοχοποίησης της ΚΑΕ, το οποίο είχε και έναν ωραίο και πιασάρικο τίτλο, που μάλιστα έκανε και ρίμα...
Ο Απόλλων είναι όλων!
Δυστυχώς, αυτός ο αξιολάτρευτος λεβεντάνθρωπος έφυγε από τη ζωή στις 21 Νοεμβρίου του 2013 και δεν θα δει τον Απόλλωνα του να επιστρέφει εκεί όπου είχε βρέθηκε για πρώτη φορά στις 13 Απριλίου του 1997: σε έναν τελικό Κυπέλλου, που περισσότερο απ' όλους θα ήθελαν να τον ξαναπαίξουν ο Νίκος Βετούλας και ο Νίκος Αργυρόπουλος. Ελόγου τους , ο νυν προπονητής και ο νυν αρχηγός είναι οι... επιζήσαντες από το θρίλερ του τελικού με τον Ολυμπιακό (80-78) στο ΟΑΚΑ, όπου ο τότε προπονητής των "μελανόλευκων", Βαγγέλης Αλεξανδρής έδωσε ένα άνευ αντικρίσματος έρεισμα στον... Γκρεγκ Πόποβιτς ώστε να το επικαλεσθεί μετά από 16 χρόνια!
Οπως ο "Τίγρης" επέλεξε να μην κάνει φάουλ μετά το τρίποντο του Κώστα Χατζόπουλου και τον "κάρφωσε" ο Δημήτρης Παπανικολάου στην εκπνοή, ομοίως και (στον έκτο τελικό του ΝΒΑ, το 2013), ο "Pop" άφησε τον Ρέι Αλεν να εκτελέσει από τη γωνία και, κατά το κοινώς και αγοραίως λεγόμενον, τον.. ήπιε!
Ανοίγω εδώ μια μικρή παρένθεση, διότι -όπως συμβαίνει με όλες τις ισχυρές προσωπικότητες- ο Πόποβιτς είναι αγύριστο κεφάλι σε όλα του: όχι μόνο διότι ουδέποτε παραδέχθηκε το λάθος του (που ωστόσο για την αμερικανική ηθική αποτελεί το "δέον γενέσθαι"), αλλά επειδή εξακολουθεί να στέκεται στον προμαχώνα του και να υποστηρίζει τις ιδέες του μέχρι τελικής πτώσεως...
Τα ξημερώματα του Σαββάτου, που έτυχε να μεταδίδω στον ΟΤΕ ΤV το θρίλερ των τριών παρατάσεων με το Πόρτλαντ, ρωτήθηκε από τον (ασφαλώς υποψιασμένο για τις λακωνικές και ενίοτε ειρωνικές δηλώσεις του Πόποβιτς στις σύντομες συνεντεύξεις μεσούντος ενός αγώνα), Ισμαελ Γκουτέριεζ πού αποδίδει την αστοχία της ομάδας του και χωρίς να σκεφτεί καθόλου, του απάντησε: "Θα δω το ματς στο dvd και θα σου πω"!
Ο Βετούλας πάλι δεν έχει κανέναν, μα κανέναν λόγο να δει τον ημιτελικό με τη Νέα Κηφισιά στο dvd, διότι με την αρχαιοελληνική λογική του "φείδου χρόνου", προτιμά να "κόψει" φάσεις του (προσεχούς αντιπάλου του στη Basket League) Κόροιβου ή να ανακαλύψει, όπως το συνηθίζει, κάποιο λαβράκι που μπορεί να παίζει στο πρωτάθλημα των νησιών Φερόε, των νησιών Φίτζι και δεν συμμαζεύεται!
Δεν το γράφω, για να του χρυσώσω το χάπι από τα... βελάσματα στο Ζηρίνειο ή από τη θεωρία συνωμοσίας που έχω αναπαράγει πλείστες όσες φορές ότι τάχα τις μισές ασίστ του τις έβαζε ο συμμαθητής του από το σχολείο, που δούλευε τότε στη στατιστική υπηρεσία (!), αλλά επειδή πρόκειται για μια πραγματικότητα: όλη η ελληνική μπασκετική πιάτσα γνωρίζει καλά ότι ο Νίκος είναι ένας από τους πιο ψαγμένους προπονητές και συν τοις άλλοις μπορεί να καυχιέται πως οι επιτυχίες του Απόλλωνα, στον πάγκο του οποίου βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια, φέρουν την έντονη προσωπική σφραγίδα του!
Από χθες το βράδυ ο Απόλλων είναι στ' αλήθεια όλων: όχι μονάχα όλων των Πατρινών, αλλά όλων των... Ελλήνων, καθότι προκρίθηκε στον 40ό τελικό του Κυπέλλου και αναβιώνει εις διπλούν μάλιστα τον μύθο της... Μαρίας της Πενταγιώτισσας!
Για χάρη της καλλονής από τους Πενταγιούς της Φωκίδας γράφτηκε το δημώδες άσμα " Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια και στης Μαρίτσας την ποδιά σφάζονται παλικάρια" και αντιστοίχως αυτή τη στιγμή στην ποδιά των Πατρινών σφάζονται ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ (ερίζοντας ποιος θα περάσει στον τελικό) και η Νέα Κηφισιά!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν εννοώ (σε ό,τι αφορά στην ΑΕΝΚ) ότι ... εσφάγη από τη διαιτησία, όπως υποστήριξε-και μάλιστα έργω- η σύζυγος του Ηλία Παπαθεοδώρου, απλώς συνδυάζω την εθιμοτυπία της σφαγής των αμνών με το "μπεεεε", που μετά την Πάτρα, ακούστηκε χθες και στο Ζηρίνειο!
Δεν συγχωρώ τον Ηλία για τις ακραίες αντιδράσεις του, αλλά τον συγχαίρω για το ισχυρό μνημονικό του, διότι πράγματι η πατρότητα της χθεσινής δήλωσης του ανήκει στον παρακαθήμενο του προπονητή, ο οποίος στις 13 Μαρτίου 2013 μετά τη λήξη του αγώνα Απόλλων Πατρών-Ρέθυμνο (65-75) είχε πει το εξής: "Μπεεεε! Ετσι κάνουν τα πρόβατα προτού τα σφάξουν! Στην προπόνηση έχουμε μάθει να παίζουμε πέντε εναντίον πέντε και όχι οκτώ εναντίον πέντε, όπως συνέβη σήμερα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Είτε αρέσει, είτε όχι, εγώ δεν θα κάνω τον Καραγκιόζη για τον κόσμο"!
Δεν συγχωρώ επίσης και τη σύζυγο του Ηλία, μάλιστα οι αναγνώστες του www.gazzetta.gr ενδεχομένως θυμούνται ότι για τον ίδιο λόγο (αλλά μονάχα για ένα μανιφέστο στο Facebook και όχι για τις χθεσινές χοντράδες χθες) είχα... ξεφωνίσει την κόρη του Σούλη Μαρκόπουλου: θεωρώ ότι κανένα μέλος, καμιάς οικογένειας, κανενός επαγγελματία σε έναν χώρο δεν νομιμοποιείται να ομιλεί ή-ακόμη χειρότερα-να δρα αντ' αυτού, χώρια που ειδικώς ο προπονητής της ΑΕΚ έχει αποδείξει ότι μπορεί να δρα και μόνος του!
Οφείλω επίσης να συγχαρώ και τον διαιτητή Τόμι Σχοινά διότι εάν πράγματι παρότρυνε στη σύζυγο του προπονητή της Νέας Κηφισιάς να πάει στην κουζίνα της να μαγειρέψει, τότε αυτό σημαίνει πως είναι γνώστης της ελληνικής μπασκετικής και δη της διαιτητικής ιστορίας, διότι τέτοια κουβέντα είχε ν' ακουστεί στα ελληνικά γήπεδα εδώ και 35 χρόνια!
Το "παρακαλώ μαντάμ, πηγαίνετε στην κουζίνα σας να μαγειρέψετε" (ή να κεντήσετε ή να πλύνετε τα πιάτα σας) ήταν μια από τις συνηθισμένες ατάκες του μακαρίτη του Νίκου Κουμπούρη, που μάλιστα την πρωτοείπε στη μάνα του συχωρεμένου ελ του Ιωνικού Νικαίας, Κώστα Πετρίδη!
Με όλα αυτά που συνέβησαν προχθές στο Ζηρίνειο, θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, αλλά οι Πατρινοί επιφυλάσσονται να παρουσιάσουν αυτό το best seller τους ως πρόλογο του καρναβαλιού! Θα ήθελαν πολύ δηλαδή να δουν την επιχείρηση κατάκτησης του τροπαίου να συνδυάζεται με το trademark της πόλης τους, καθώς ο τελικός έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί το Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου, που, πέφτει πάνω στην τελευταία Αποκριά!
Αργεί βεβαίως πολύ αυτός ο τελικός , άλλωστε το Σάββατο ο Απόλλων έχει να παίξει έναν... παμπελοποννησιακό τελικό με τον Κόροιβο Αμαλιάδας, που του χάλασε κιόλας το αριστούργημα στην έως τώρα πορεία του στο Κύπελλο! Σοβαρολογώ, διότι ο Κόροιβος υπήρξε η μόνη ομάδα την οποία οι Αχαιοί (στην πορεία τους προς τον τελικό) έβγαλαν νοκ άουτ ως γηπεδούχοι και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία. Ανέκαθεν ο Απόλλων παρουσιάζεται πολύ αδύναμος μακριά από την Πάτρα και μάλιστα στο παρελθόν έκανε χρόνια για να φύγει νικητής από μια ξένη έδρα. Ηδη στο πρωτάθλημα της σεζόν 2014-15 μετρά έξι ήττες σε ισάριθμα εκτός έδρας ματς, ωστόσο στο εφετινό Κύπελλο κατάφερε να αλώσει το Μετς (Παγκράτι), τη Βέροια (Φίλιππος), τη Νέα Σμύρνη (Πανιώνιος) και το Ζηρίνειο (Νέα Κηφισιά).
Η επόμενη πρόκληση για τους.... μινάρες (όπως αυτοσαρκάζονται οι Πατρινοί) είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι όποτε, όπου, όπως και με όποιον αντίπαλο παίξουν στον τελικό, θα επιδιώξουν όχι μόνο να κατακτήσουν τον πρώτο τίτλο στην ιστορία τους, αλλά και να απενοχοποιήσουν και να εξαγνίσουν έναν ολόκληρο θεσμό!
Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο όπου (σε 71 τελικούς) δυο φορές η Λάρισα και από μία ο ΟΦΗ και η Καστοριά κατάφεραν να σπάσουν το κατεστημένο των ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στο μπάσκετ εδώ και 39 χρόνια, καμιά ομάδα της επαρχίας (ή της περιφέρειας, όπως ορίζει το σύγχρονο πρωτόκολλο) δεν έχει καταφέρει να δει χαρά στα σκέλια της!
Δεν είναι βεβαίως και πολλές αυτές που έφτασαν σε έναν τελικό: εκτός από τον Απόλλωνα (1997, 2015), αυτό το παράσημο κοσμεί μόνον το Ρέθυμνο, που το 2007, όντας ακόμη (όπως ο Πανελλήνιος, το 1987, κόντρα στον Αρη) μια ομάδα της Α2, αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό.
Εδώ και 42 χρόνια (από το 1972 όταν έκανε το ντεμπούτο του στην Α' Εθνική) ο Απόλλων αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ και εάν το πεπρωμένο της διοργάνωσης γράφει ότι κάποια στιγμή μια ομάδα εκτός των τειχών (των δυο μεγάλων αστικών κέντρων) θα κατακτήσει ένα τρόπαιο, δικαιούται να είναι αυτός που θα πάρει την παρθενιά!
ΥΓ: Δεν ήμουν στο Ζηρίνειο και μακαρίζω τον εαυτό μου που έμπλεξα με τη δουλειά στο γραφείο και δεν πρόλαβα. Το εννοώ αυτό διότι πολύ φοβάμαι ότι θα απογοητευόμουν πολύ από τις διάφορες συμπεριφορές οι οποίες δεν συνάδουν με το ήθος και το ύφος της ΑΕΝΚ και μάλιστα το αδικούν κατάφωρα και το στιγματίζουν, ελπίζω όχι ανεξίτηλα. Θα απογοητευόμουν εις τριπλούν μάλιστα: λιγότερο ως δημοσιογράφος, περισσότερο ως λάτρης του μπάσκετ και ακόμη περισσότερο ως πατέρας ενός αγοριού που ανήκει στις ακαδημίες της ΑΕΝΚ! Ξέρω, λοιπόν, από πρώτο χέρι -και το διαπιστώνω επί καθημερινής βάσεως- πόση έμφαση δίνει ο σύλλογος στην ηθική, στο αθλητικό πνεύμα και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και γι' αυτόν τον επί πλέον λόγο πιστεύω ότι έχει την υποχρέωση να μην κάνει εξαιρέσεις και εκπτώσεις στην εφαρμογή των κανόνων της σωστής συμπεριφοράς. Αυτό αφορά τους πάντες και κυρίως τα ανήλικα παιδιά που μαζεύονται στην εξέδρα και η βωμολοχία τους θυμίζει την παλιά Τρούμπα!
Είχα την τιμή να με προσκαλέσει ο ίδιος ο συχωρεμένος πια πρόεδρος (και παλαιότερα παίκτης, προπονητής και έφορος) της ομάδας στην εκδήλωση της παρουσίασης του καθ' όλα παράτολμου και πρωτοποριακού προγράμματος μετοχοποίησης της ΚΑΕ, το οποίο είχε και έναν ωραίο και πιασάρικο τίτλο, που μάλιστα έκανε και ρίμα...
Ο Απόλλων είναι όλων!
Δυστυχώς, αυτός ο αξιολάτρευτος λεβεντάνθρωπος έφυγε από τη ζωή στις 21 Νοεμβρίου του 2013 και δεν θα δει τον Απόλλωνα του να επιστρέφει εκεί όπου είχε βρέθηκε για πρώτη φορά στις 13 Απριλίου του 1997: σε έναν τελικό Κυπέλλου, που περισσότερο απ' όλους θα ήθελαν να τον ξαναπαίξουν ο Νίκος Βετούλας και ο Νίκος Αργυρόπουλος. Ελόγου τους , ο νυν προπονητής και ο νυν αρχηγός είναι οι... επιζήσαντες από το θρίλερ του τελικού με τον Ολυμπιακό (80-78) στο ΟΑΚΑ, όπου ο τότε προπονητής των "μελανόλευκων", Βαγγέλης Αλεξανδρής έδωσε ένα άνευ αντικρίσματος έρεισμα στον... Γκρεγκ Πόποβιτς ώστε να το επικαλεσθεί μετά από 16 χρόνια!
Οπως ο "Τίγρης" επέλεξε να μην κάνει φάουλ μετά το τρίποντο του Κώστα Χατζόπουλου και τον "κάρφωσε" ο Δημήτρης Παπανικολάου στην εκπνοή, ομοίως και (στον έκτο τελικό του ΝΒΑ, το 2013), ο "Pop" άφησε τον Ρέι Αλεν να εκτελέσει από τη γωνία και, κατά το κοινώς και αγοραίως λεγόμενον, τον.. ήπιε!
Ανοίγω εδώ μια μικρή παρένθεση, διότι -όπως συμβαίνει με όλες τις ισχυρές προσωπικότητες- ο Πόποβιτς είναι αγύριστο κεφάλι σε όλα του: όχι μόνο διότι ουδέποτε παραδέχθηκε το λάθος του (που ωστόσο για την αμερικανική ηθική αποτελεί το "δέον γενέσθαι"), αλλά επειδή εξακολουθεί να στέκεται στον προμαχώνα του και να υποστηρίζει τις ιδέες του μέχρι τελικής πτώσεως...
Τα ξημερώματα του Σαββάτου, που έτυχε να μεταδίδω στον ΟΤΕ ΤV το θρίλερ των τριών παρατάσεων με το Πόρτλαντ, ρωτήθηκε από τον (ασφαλώς υποψιασμένο για τις λακωνικές και ενίοτε ειρωνικές δηλώσεις του Πόποβιτς στις σύντομες συνεντεύξεις μεσούντος ενός αγώνα), Ισμαελ Γκουτέριεζ πού αποδίδει την αστοχία της ομάδας του και χωρίς να σκεφτεί καθόλου, του απάντησε: "Θα δω το ματς στο dvd και θα σου πω"!
Ο Βετούλας πάλι δεν έχει κανέναν, μα κανέναν λόγο να δει τον ημιτελικό με τη Νέα Κηφισιά στο dvd, διότι με την αρχαιοελληνική λογική του "φείδου χρόνου", προτιμά να "κόψει" φάσεις του (προσεχούς αντιπάλου του στη Basket League) Κόροιβου ή να ανακαλύψει, όπως το συνηθίζει, κάποιο λαβράκι που μπορεί να παίζει στο πρωτάθλημα των νησιών Φερόε, των νησιών Φίτζι και δεν συμμαζεύεται!
Δεν το γράφω, για να του χρυσώσω το χάπι από τα... βελάσματα στο Ζηρίνειο ή από τη θεωρία συνωμοσίας που έχω αναπαράγει πλείστες όσες φορές ότι τάχα τις μισές ασίστ του τις έβαζε ο συμμαθητής του από το σχολείο, που δούλευε τότε στη στατιστική υπηρεσία (!), αλλά επειδή πρόκειται για μια πραγματικότητα: όλη η ελληνική μπασκετική πιάτσα γνωρίζει καλά ότι ο Νίκος είναι ένας από τους πιο ψαγμένους προπονητές και συν τοις άλλοις μπορεί να καυχιέται πως οι επιτυχίες του Απόλλωνα, στον πάγκο του οποίου βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια, φέρουν την έντονη προσωπική σφραγίδα του!
Από χθες το βράδυ ο Απόλλων είναι στ' αλήθεια όλων: όχι μονάχα όλων των Πατρινών, αλλά όλων των... Ελλήνων, καθότι προκρίθηκε στον 40ό τελικό του Κυπέλλου και αναβιώνει εις διπλούν μάλιστα τον μύθο της... Μαρίας της Πενταγιώτισσας!
Για χάρη της καλλονής από τους Πενταγιούς της Φωκίδας γράφτηκε το δημώδες άσμα " Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια και στης Μαρίτσας την ποδιά σφάζονται παλικάρια" και αντιστοίχως αυτή τη στιγμή στην ποδιά των Πατρινών σφάζονται ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ (ερίζοντας ποιος θα περάσει στον τελικό) και η Νέα Κηφισιά!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν εννοώ (σε ό,τι αφορά στην ΑΕΝΚ) ότι ... εσφάγη από τη διαιτησία, όπως υποστήριξε-και μάλιστα έργω- η σύζυγος του Ηλία Παπαθεοδώρου, απλώς συνδυάζω την εθιμοτυπία της σφαγής των αμνών με το "μπεεεε", που μετά την Πάτρα, ακούστηκε χθες και στο Ζηρίνειο!
Δεν συγχωρώ τον Ηλία για τις ακραίες αντιδράσεις του, αλλά τον συγχαίρω για το ισχυρό μνημονικό του, διότι πράγματι η πατρότητα της χθεσινής δήλωσης του ανήκει στον παρακαθήμενο του προπονητή, ο οποίος στις 13 Μαρτίου 2013 μετά τη λήξη του αγώνα Απόλλων Πατρών-Ρέθυμνο (65-75) είχε πει το εξής: "Μπεεεε! Ετσι κάνουν τα πρόβατα προτού τα σφάξουν! Στην προπόνηση έχουμε μάθει να παίζουμε πέντε εναντίον πέντε και όχι οκτώ εναντίον πέντε, όπως συνέβη σήμερα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Είτε αρέσει, είτε όχι, εγώ δεν θα κάνω τον Καραγκιόζη για τον κόσμο"!
Δεν συγχωρώ επίσης και τη σύζυγο του Ηλία, μάλιστα οι αναγνώστες του www.gazzetta.gr ενδεχομένως θυμούνται ότι για τον ίδιο λόγο (αλλά μονάχα για ένα μανιφέστο στο Facebook και όχι για τις χθεσινές χοντράδες χθες) είχα... ξεφωνίσει την κόρη του Σούλη Μαρκόπουλου: θεωρώ ότι κανένα μέλος, καμιάς οικογένειας, κανενός επαγγελματία σε έναν χώρο δεν νομιμοποιείται να ομιλεί ή-ακόμη χειρότερα-να δρα αντ' αυτού, χώρια που ειδικώς ο προπονητής της ΑΕΚ έχει αποδείξει ότι μπορεί να δρα και μόνος του!
Οφείλω επίσης να συγχαρώ και τον διαιτητή Τόμι Σχοινά διότι εάν πράγματι παρότρυνε στη σύζυγο του προπονητή της Νέας Κηφισιάς να πάει στην κουζίνα της να μαγειρέψει, τότε αυτό σημαίνει πως είναι γνώστης της ελληνικής μπασκετικής και δη της διαιτητικής ιστορίας, διότι τέτοια κουβέντα είχε ν' ακουστεί στα ελληνικά γήπεδα εδώ και 35 χρόνια!
Το "παρακαλώ μαντάμ, πηγαίνετε στην κουζίνα σας να μαγειρέψετε" (ή να κεντήσετε ή να πλύνετε τα πιάτα σας) ήταν μια από τις συνηθισμένες ατάκες του μακαρίτη του Νίκου Κουμπούρη, που μάλιστα την πρωτοείπε στη μάνα του συχωρεμένου ελ του Ιωνικού Νικαίας, Κώστα Πετρίδη!
Με όλα αυτά που συνέβησαν προχθές στο Ζηρίνειο, θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, αλλά οι Πατρινοί επιφυλάσσονται να παρουσιάσουν αυτό το best seller τους ως πρόλογο του καρναβαλιού! Θα ήθελαν πολύ δηλαδή να δουν την επιχείρηση κατάκτησης του τροπαίου να συνδυάζεται με το trademark της πόλης τους, καθώς ο τελικός έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί το Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου, που, πέφτει πάνω στην τελευταία Αποκριά!
Αργεί βεβαίως πολύ αυτός ο τελικός , άλλωστε το Σάββατο ο Απόλλων έχει να παίξει έναν... παμπελοποννησιακό τελικό με τον Κόροιβο Αμαλιάδας, που του χάλασε κιόλας το αριστούργημα στην έως τώρα πορεία του στο Κύπελλο! Σοβαρολογώ, διότι ο Κόροιβος υπήρξε η μόνη ομάδα την οποία οι Αχαιοί (στην πορεία τους προς τον τελικό) έβγαλαν νοκ άουτ ως γηπεδούχοι και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία. Ανέκαθεν ο Απόλλων παρουσιάζεται πολύ αδύναμος μακριά από την Πάτρα και μάλιστα στο παρελθόν έκανε χρόνια για να φύγει νικητής από μια ξένη έδρα. Ηδη στο πρωτάθλημα της σεζόν 2014-15 μετρά έξι ήττες σε ισάριθμα εκτός έδρας ματς, ωστόσο στο εφετινό Κύπελλο κατάφερε να αλώσει το Μετς (Παγκράτι), τη Βέροια (Φίλιππος), τη Νέα Σμύρνη (Πανιώνιος) και το Ζηρίνειο (Νέα Κηφισιά).
Η επόμενη πρόκληση για τους.... μινάρες (όπως αυτοσαρκάζονται οι Πατρινοί) είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι όποτε, όπου, όπως και με όποιον αντίπαλο παίξουν στον τελικό, θα επιδιώξουν όχι μόνο να κατακτήσουν τον πρώτο τίτλο στην ιστορία τους, αλλά και να απενοχοποιήσουν και να εξαγνίσουν έναν ολόκληρο θεσμό!
Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο όπου (σε 71 τελικούς) δυο φορές η Λάρισα και από μία ο ΟΦΗ και η Καστοριά κατάφεραν να σπάσουν το κατεστημένο των ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στο μπάσκετ εδώ και 39 χρόνια, καμιά ομάδα της επαρχίας (ή της περιφέρειας, όπως ορίζει το σύγχρονο πρωτόκολλο) δεν έχει καταφέρει να δει χαρά στα σκέλια της!
Δεν είναι βεβαίως και πολλές αυτές που έφτασαν σε έναν τελικό: εκτός από τον Απόλλωνα (1997, 2015), αυτό το παράσημο κοσμεί μόνον το Ρέθυμνο, που το 2007, όντας ακόμη (όπως ο Πανελλήνιος, το 1987, κόντρα στον Αρη) μια ομάδα της Α2, αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό.
Εδώ και 42 χρόνια (από το 1972 όταν έκανε το ντεμπούτο του στην Α' Εθνική) ο Απόλλων αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ και εάν το πεπρωμένο της διοργάνωσης γράφει ότι κάποια στιγμή μια ομάδα εκτός των τειχών (των δυο μεγάλων αστικών κέντρων) θα κατακτήσει ένα τρόπαιο, δικαιούται να είναι αυτός που θα πάρει την παρθενιά!
ΥΓ: Δεν ήμουν στο Ζηρίνειο και μακαρίζω τον εαυτό μου που έμπλεξα με τη δουλειά στο γραφείο και δεν πρόλαβα. Το εννοώ αυτό διότι πολύ φοβάμαι ότι θα απογοητευόμουν πολύ από τις διάφορες συμπεριφορές οι οποίες δεν συνάδουν με το ήθος και το ύφος της ΑΕΝΚ και μάλιστα το αδικούν κατάφωρα και το στιγματίζουν, ελπίζω όχι ανεξίτηλα. Θα απογοητευόμουν εις τριπλούν μάλιστα: λιγότερο ως δημοσιογράφος, περισσότερο ως λάτρης του μπάσκετ και ακόμη περισσότερο ως πατέρας ενός αγοριού που ανήκει στις ακαδημίες της ΑΕΝΚ! Ξέρω, λοιπόν, από πρώτο χέρι -και το διαπιστώνω επί καθημερινής βάσεως- πόση έμφαση δίνει ο σύλλογος στην ηθική, στο αθλητικό πνεύμα και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και γι' αυτόν τον επί πλέον λόγο πιστεύω ότι έχει την υποχρέωση να μην κάνει εξαιρέσεις και εκπτώσεις στην εφαρμογή των κανόνων της σωστής συμπεριφοράς. Αυτό αφορά τους πάντες και κυρίως τα ανήλικα παιδιά που μαζεύονται στην εξέδρα και η βωμολοχία τους θυμίζει την παλιά Τρούμπα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου