Λευτέρης Αντωνιάδης ή Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης (σ.σ.:Κιουτσούκ σημαίνει μικρός) όπως τον αποκαλούν οι Τούρκοι. Πρόκειται για την κορυφαία κατά πολλούς ποδοσφαιρική φυσιογνωμία στην ιστορία της Φενέρμπαχτσε αλλά και του τουρκικού ποδοσφαίρου.
Ο μυθικός στράικερ κατά την διάρκεια της καριέρας του (1941-1964) αγωνίστηκε σε 752 ματς πετυχαίνοντας 506 γκολ!
Άφησε την τελευταία πνοή του στις 13 Ιανουαρίου 2012 σε ηλικία 87 ετών. Στην κηδεία του παρέστησαν χιλιάδες Τούρκοι πολίτες προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ ακόμη και συντηρητικοί μουσουλμάνοι άναψαν ένα κεράκι στη μνήμη του, στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην Πρίγκηπο.
Η ιστορία του Κιουτσουκαντωνιάδη μοιάζει με παραμύθι... Μεγάλωσε μαζί με τα 10 αδέρφια του στην Πρίγκηπο.
Υπηρέτησε τέσσερα χρόνια στον τουρκικό στρατό (1943-1947) για να ξεκινήσει την ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του από τη Φενέρμπαχτσε.
Ο σπουδαίος Λεφτέρ διετέλεσε αρχηγός της Εθνικής Τουρκίας σκοράροντας κατά της Ελλάδας (23/4/1948, 3-1), γεγονός που πολλοί συμπατριώτες μας δεν είδαν με καλό μάτι εκείνη την εποχή χαρακτηρίζοντας τον «προδότη».
Αν και συνήθιζε κατά την ανάκρουση του τουρκικού ύμνου να βγάζει έξω από τη φανέλα τον σταυρό που φορούσε, ουδείς τόλμησε να τον αποδοκιμάσει.
Ο Λευτέρης Αντωνιάδης αποτελούσε ιδιάζουσα περίπτωση. Αρχηγός της Εθνικής Τουρκίας, ένας Έλληνας, δηλωμένος χριστανός ορθόδοξος που τιμούσε τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας του, μολονότι ποδοσφαιρικά εκπροσωπούσε την Τουρκία.
Ουσιαστικά παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο πατρίδες και όμηρος των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων της εποχής.
Την δεκαετία του '50 ο Αντωνιάδης συγκαταλέγονταν στους κορυφαίους στράικερ του κόσμου. Έγραψε ιστορία σκοράροντας με τη φανέλα της εθνικής Τουρκίας στο Μουντιάλ του 1954 στη Γερμανία δύο γκολ.
Με τη Φενέρμπαχτσε, ο βραχύσωμος άσος έκανε πράγματα και θαύματα στη δεκαετία του '50 πετυχαίνοντας 423 γκολ σε 615 ματς!
Ο “Προφέσορας” όπως τον αποκαλούσαν ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής από τον πρωτάθλημα της Τουρκίας που μεταπήδησε σε ομάδα του εξωτερικού, παίζοντας το 1951 στη Φιορεντίνα, ενώ δεν υπήρξε ποδοσφαιρόφιλος στη γειτονική χώρα που να μην αναγνώριζε το μεγαλείο του.
Τη δεκαετία του ’60 χάρη στον Λεφτέρ πολλοί Τούρκοι τάσσονταν υπέρ της Φενέρμπαχτσε! Ο Αντωνιάδης πέρασε δύσκολες στιγμές κατά την διάρκεια των “Σεπτεμβριανών”, στο οργανωμένο πογκρόμ της νύκτας της 6η Σεπτεμβρίου 1955 όπου προκλήθηκαν βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών Ελλήνων πολιτών.
Τούρκοι εξτρεμιστές είχαν φτάσει έξω από την οικία του Αντωνιάδη απειλώντας τον. Στην πλέον κρίσιμη στιγμή, οπαδοί της Φενέρμπαχτσε κατάφεραν να αποτρέψουν τα χειρότερα υπερασπίζοντας το ίνδαλμα τους.
Τότε πολλοί θεώρησαν ως δεδομένο πως ο σπουδαίος γκολτζής θα επέστρεφε στην Ελλάδα, όμως παρά την ένταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Kωνσταντινούπολη επέλεξε να υπερασπιστεί το σπίτι του.
Οι Τούρκοι ποδοσφαιρόφιλοι σέβονταν τον άσο της Φενέρμπαχτσε. Όποιο κατάστημα και αν επισκέπτονταν δεν τον άφηναν να πληρώνει, ενώ άπαντες υποκλίνονταν σε κάθε πέρασμα του.
Για να τον τιμήσουν οι Τούρκοι, εκτός έδωσαν σε δρόμο της Πριγκήπου το όνομα του ενώ φιλοτέχνησαν και την προτομή του, η οποία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το «Σουκρού Σαράτσογλου», έδρα της Φενέρμπαχτσε!
Το 1964 στη δύση της καριέρας του, ο Κιουτσουκαντωνιάδης, φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ. Ο τότε πρόεδρος της «'Ενωσης», Κλεάνθης Μαρόπουλος σκαρφίστηκε ένα τρικ προκειμένου να τον πείσει να συνεχίσει την καριέρα του με τον “Δικέφαλο” στο στήθος.
«Μία φορά νικήσαμε με την Φενέρμπαχτσε την ΑΕΚ 6-0. Οι Μαρόπουλος και Ξένος έπαιζαν στην ΑΕΚ. Σκόραρα τέσσερα γκολ.
Ο Μαρόπουλος ήταν καλός άνθρωπος και αγαπούσε την ΑΕΚ πάρα πολύ. Εκείνη την εποχή όμως ο σύλλογος δεν είχε λεφτά. Έτσι σκέφτηκε να μου ζητήσει αυτόγραφο.
‘Λεφτέρ, έλα να υπογράψεις εδώ. Θέλω το αυτόγραφο σου από τη στιγμή που έχεις σκοράρει τόσα πολλά γκολ εναντίον μας’ μου είπε. Πράγματι, υπέγραψα δίχως να κοιτάξω. Ήταν ένα μπλε χαρτί. Εκείνη την εποχή ήμουν προπονητής του Αιγάλεω.
Την επόμενη μέρα ο Μαρόπουλος μετέφερε την ιστορία στον Τύπο λέγοντας. ‘Ο Λεφτέρ ονειρεύονταν να μείνει στο Αιγάλεω, όμως υπέγραψε στην ΑΕΚ’. Η υπογραφή που έβαλα δεν ήταν μόνο αυτό αυτόγραφο αλλά και το νέο μου συμβόλαιο» είχε δηλώσει ο “προφέσορας”.
Με τους «κιτρινόμαυρους» αγωνίστηκε μόλις πέντε φορές. «Θυμάμαι έναν παίκτη από τον Πόντο που αγωνιζόταν στα αριστερά έχει είχε εκπληκτικό άλμα. Το όνομα του ήταν Παπαϊωάνου.
Ήταν καλός παίκτης με δυνατά πόδια. Τον έβλεπες που πηδούσε πολύ ψηλά. Εξαιρετικός και ο σέντερ φορ Νεστορίδης. Έπαιζαν συνέχεια το 1-2 μεταξύ τους» έλεγε χαρακτηριστικά
Ο Λεφτέρ αποχώρησε από την ΑΕΚ, όχι όμως και από το ποδόσφαιρο επιστρέφοντας στη Φενέρμπαχτσε.
«Κάποιοι φίλοι, και δημοσιογράφοι με έπεισαν πως θα έπρεπε να βοηθήσω την Φενέρμπαχτσε καθώς υπήρχαν πολλοί τραυματισμοί αλλά και τιμωρημένοι παίκτες. Νομίζω πως έπρεπε να παίξουμε και έναν αγώνα στη Σμύρνη.
Επειδή όμως φοβόμουν τα αεροπλάνα δεν ταξίδεψα και έτσι σταμάτησα το ποδόσφαιρο».
Στα 46 του, ο «θρύλος» του τουρκικού ποδοσφαίρου τέθηκε αντίπαλος της ΑΕΚ σε φιλικό στη Νέα Φιλαδέλφεια.
«Ήμουν πολύ μεγάλος τότε, 46 ετών. Χάσαμε, ενώ αστόχησα και σε πέναλτι. Σε όλη την καριέρα μου στην Φενέρμπαχτσε, που διήρκεσε για 20 χρόνια έχασα μόλις τρία πέναλτι.
Στην AEK ήξεραν τη στρατηγική μου αλλά και τα τρικ που έκανα. Ο Σεραφείδης ήταν συμπαίκτης μου και γνώρισε πως εκτελούσα τα πέναλτι».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τον είχε αποκαλέσει “Μπουγιούκ Αντωνιάδη” δηλαδή «μεγάλο Αντωνιάδη», ενώ ο Χακάν Σουκούρ, ένας από τους σπουδαιότερους γκολτζήδες όλων των εποχών στην Τουρκία, τον επισκεπτόταν συχνά προκειμένου να ακούσει τις συμβουλές.
«Το ξέρω πως με αγαπά. Ήθελε τη συμβουλή μου στο παρελθόν για ένα σημαντικό θέμα. Μου έστειλε τη φανέλα της Γαλατασαράι, ως δώρο και την έδωσα στον εγγονό μου.
Δεν την φόρεσε ποτέ όμως γιατί είναι οπαδός της Φενέρμπαχτσε» έλεγε, αναφερόμενος στον Χακάν Σουκούρ.
Με τον Αντωνιάδη είχε έρθει σε επαφή και ο Ντέμης Νικολαΐδης το 2004 στο περιθώριο του φιλικού της ΑΕΚ με την Γαλατασαράι στην Πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου