Η ΟΜΑΔΑ και ο εξωγήινος Σπανούλης!!

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει την αντίδραση του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο, αποθεώνει τον Σπανούλη, αλλά όχι για τους 27 πόντους του και αναφέρεται στην ομαδική δουλειά των «ερυθρολεύκων».

Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να συζητάω με τους κολλητούς μου για μπάσκετ και να μιλάω σαν προπονητής. Όχι αγωνιστικά φυσικά, αλλά ως προς την πνευματικές ιδιαιτερότητες του παιχνιδιού. Όταν γράφω λοιπόν πως το ματς στο ΣΕΦ με την Λαμποράλ είναι επικίνδυνο και χρειάζεται τεράστια προσοχή, δεν το κάνω ούτε για να καλύψω τα νώτα μου, ούτε για να χαρίσω άλλοθι στους παίκτες σε περίπτωση ήττας, ούτε τίποτα.
Το γράφω γιατί αυτό πιστεύω.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια με τη μορφή που έχει το Top 16 με έχουν κάνει σοφότερο, πιο έμπειρο. Αντιμετωπίζω διαφορετικά τα ματς. Φανταστείτε λοιπόν πόσο σοφότεροι είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές.
Η ψαλίδα έχει μικρύνει. Αν ξεκινήσει ο αντίπαλος και τα βάζει από παντού και αν εσύ είσαι άστοχος και ολίγον χαλαρός στα αμυντικά σου καθήκοντα, συμβαίνει όσα είδαμε στο πρώτο ημίχρονο με τη Λαμποράλ.
Η διαφορά είναι πως με τον Ολυμπιακό στο παρκέ καμία ομάδα δε μπορεί να εφησυχάσει ούτε για δύο λεπτά. Αυτό που συνέβη στο δεύτερο εικοσάλεπτο ελάχιστες ομάδες μπορούν να το κάνουν και οι Πειραιώτες είναι μία από τις ελάχιστες.
ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Αυτά που έκανε ο Σπανούλης στην τρίτη περίοδο είναι εξωγήινα με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά πολλά από αυτά δε θα τα κατάφερνε αν δεν τον βοηθούσαν οι συμπαίκτες του. Αν δεν του πάσαραν όταν έπρεπε, αν δεν του σκρίναραν όταν έπρεπε και αν δεν έβγαζαν τη μία άμυνα μετά την άλλη.
Το χάρισμα του Σπανούλη και η έφεση στο σκοράρισμα είναι αδιαμφισβήτητη. Επιτρέψτε μου όμως να μην το αποθεώσω για τους 27 πόντους ή για τους 15 μόνο στο τρίτο δεκάλεπτο.
Θα τον αποθεώσω για το δεύτερο κλέψιμο που έκανε. Στο 36’ με το σκορ στο 67-53 πιέζει τον Άνταμς ο οποίος χάνει τον έλεγχο της μπάλας και βουτάει στο παρκέ για να την κάνει δική του.
Θα τον αποθεώσω γιατί η έναρξη του 4^ου δεκαλέπτου τον βρήκε στον πάγκο, αλλά όρθιο να χειροκροτεί και να εμψυχώνει τις προσπάθειες των πέντε συμπαικτών του που αγωνίζονταν.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ
Στο πρώτο ημίχρονο εκτός από αστεία άμυνα ο Ολυμπιακός βιαζόταν. Ειλικρινά τα ποσοστά ήταν άθλια, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί. Στην επίθεση τους έβλεπα και νόμιζα πως ήθελε ένα λεπτό για τη λήξη και έχαναν 8 πόντους!
Τόσο βιαστικά έπαιζαν. Λες και υπάρχει δεκάποντο στο μπάσκετ που σε μία επίθεση θα τους επέτρεπε να καλύψουν τη διαφορά που είχε πάρει η Λαμποράλ.
Όταν στο δεύτερο ημίχρονο ηρέμησαν, η κατάσταση άλλαξε. Πραγματικά η αμυντική αντίδραση του Ολυμπιακού ήταν η πλέον ιδανική. Πίεση στα γκαρντ, αργούσαν να ξεκινήσουν την επίθεσή τους, χέρια ανοικτά ώστε να κλείνουν τους διαδρόμους πάσας, μπλοκ άουτ. Τα πάντα.
ΥΓ: Αν ο Ολυμπιακός στα επόμενα τρία ματς (Αναντολού εκτός, ΤΣΣΚΑ εντός, Νίζνι εκτός) κάνει δύο νίκες θα πρέπει να αυτοκτονήσει για να μην έχει πλεονέκτημα έδρας.
ΥΓ 2: Πολύτιμη η συνεισφορά των Μάντζαρη και Χάντερ στην αντίδραση του Ολυμπιακού. Μπορεί να μην αποτυπώνεται πλήρως με στατιστικά, αλλά ήταν τρομερή.
ΥΓ 3: Ο Αρτσιόμ Παρακχούσκι θέλει δέκα Μαριάνοβιτς στην καθισιά του.
ΥΓ 4: Γνωρίζοντας κάπως τον τρόπο σκέψης του Ίβκοβιτς πιστεύω πως έχασε επίτηδες με τόση διαφορά για να «σκίζει» τους παίκτες του μία εβδομάδα. Το -19 κάνει το ματς του Ολυμπιακού πολύ πιο δύσκολο από ότι ήταν.
ΥΓ 5: Δεν το είπε ένας, αλλά 3-4… «ο κόουτς μας ηρέμησε». Αυτό αποτελεί μεγάλο εύσημο για τον Σφαιρόπουλο. Μεγαλύτερο από τα όποια αγωνιστικά στοιχεία έχει περάσει στη φιλοσοφία της ομάδας.
ΥΓ 6: Κρίμα να μη γεμίζει το ΣΕΦ.
ΥΓ 7: 4/4 και το μπλουζάκι από τη Μαδρίτη.
ΥΓ 8: Η παρακάτω φωτογραφία είναι ο Ολυμπιακός. Ο φωτογραφικός φακός δεν έπιασε και τους άλλους τρεις με ερυθρόλευκες φανέλες που έσπευσαν να σηκώσουν τον αρχηγό τους από το παρκέ.

*Πηγή: gazzetta.gr*