Ανάμεσα στα άλλα που αποδεικνύουν πόσο χαμηλά έχει πέσει ο Αρης και πόσο απαξιώθηκε τα τελευταία χρόνια, είναι και αυτή η είδηση περί της «τζάμπα διαφήμισης» στο «Κλεάνθης Βικελίδης»
Ορισμένοι μπορεί να πέφτουν από τα σύννεφα, αλλά για τους γνωρίζοντες δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη το γεγονός ότι ο Αρης δεν μπορεί να πουλήσει διαφημιστικές πινακίδες στο γήπεδό του, παρότι τα εντός έδρας παιχνίδια του καλύπτονται τηλεοπτικά.
Μεγαλύτερη απόδειξη από αυτή για την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της δυναμικής του, δεν μπορεί να υπάρξει. Ακούω από κάποιους να μιλάνε ακόμη και τώρα για «μαγαζί γωνία» και γελάω. Γελάω διότι καταλαβαίνω ότι είτε είναι άσχετοι αυτοί που τα λένε, είτε απλά θέλουν να βαυκαλίζονται, να ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι ιδιοτελείς. Εκείνοι, δηλαδή, που επιμένουν να παρουσιάζουν τον Αρη ως ένα τεράστιο μέγεθος, ώστε να μεγαλοποιούν την κάθε αποτυχία του και να προκαλούν κρίσεις κάθε λίγο και λιγάκι.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι. Είναι αυτοί που προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο του Αρη ότι η ομάδα τους θα μπορούσε να έχει έναν τεράστιο επιχειρηματία για να την χρηματοδοτεί, ενώ κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί ούτε κι αν γυρνούσε ο κόσμος ανάποδα.
Πώς μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι θα έρθει ένας πανίσχυρος επιχειρηματίας να επενδύσει στον Αρη, όταν δεν ενδιαφέρεται ούτε ένας μεσαίος επιχειρηματίας να προβάλλει την εταιρεία του μέσω μιας διαφημιστικής πινακίδας στο «Κλεάνθης Βικελίδης», για την οποία θα πληρώσει 5.000 ευρώ το χρόνο, για 15 τηλεοπτικά παιχνίδια;
Λέτε να είναι τόσο… large ο Αλεξ Κάλας, που καλεί κάθε ενδιαφερόμενο να διαφημιστεί στον Αρη χωρίς να πληρώσει μέχρι το τέλος της σεζόν; Όχι, δεν είναι… Το κάνει επειδή οι συνεργάτες του βγήκαν το προηγούμενο διάστημα στη γύρα για να δούνε πώς θα μπορέσουν να αυξήσουν τα έσοδα του Αρη, μέσω διάφορων εμπορικών εκμεταλλεύσεων, αλλά διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι τους γυρνάνε την πλάτη.
Συνεπώς, μιλάμε για ένα brand το οποίο δεν «πουλάει» και το οποίο για να αποκτήσει και πάλι αξία, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εξυγιανθεί πρώτα η ομάδα, να επιστρέψει στο φυσικό της χώρο, να ξαναφέρει τον κόσμο δίπλα της.
Για να γίνουν όλα αυτά, όμως, θα πρέπει ορισμένοι να αφήσουν τον Αρη ήσυχο να δουλέψει. Διότι οι μέθοδοι των επισκέψεων στις προπονήσεις, των απειλών και των τελεσίγραφων, χρησιμοποιήθηκαν και πέρσι και πρόπερσι και παλαιότερα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Με τσαμπουκάδες δεν πρόκειται να παίξουν καλύτερα οι παίκτες, ούτε να κοουτσάρει καλύτερα ο Καλαϊτζίδης. Οι τσαμπουκάδες μόνο μεγαλύτερη πίεση φέρνουν, μεγαλύτερη αναστάτωση προκαλούν, παρά… ξυπνάνε την ομάδα, όπως ορισμένοι νομίζουν, έστω κι αν έχουμε πλείστα όσα παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου