Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει του χρόνου στο Πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα, με Ολυμπιακό, Παναθηναικό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ηρακλή και, από τη μεθεπόμενη χρονιά, με τον Αρη να συμπληρώνει την εξάδα των μεγάλων, που έχουν τους περισσότερους και πιο φανατικούς οπαδούς στη χώρα. Οταν η απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού για διεξαγωγή των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών βρίσκεται σε ισχύ, αλλά συμβαίνουν όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ στη ρεβάνς του Κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό, το συμπέρασμα είναι αυτονόητο: Ο «κάφρος» δεν νοιάζεται για τις ποινές που επιβάλλονται σε βάρος της ομάδας του. Ούτε βάζει τα κλάματα επειδή δεν θα πάει στο γήπεδο σε δυο - τρεις αγώνες. Περιμένει πότε θα μπορέσει να ξαναπάει και είναι έτοιμος, ανά πάσα στιγμή, να παρουσιάσει μεγαλοπρεπώς, ξανά και ξανά, τα «ανδραγαθήματά» του.
Η ιστορία έχει διδάξει ότι ούτε το λουκέτο στα γήπεδα, ούτε τα πρόστιμα σε βάρος των ομάδων αποτρέπουν τη δράση των ταραχοποιών. Το σκεπτικό του νομοθέτη ήταν ανέκαθεν να υφίστανται πίεση οι ομάδες ώστε να ελέγχουν τους φανατικούς οπαδούς τους. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν είναι ότι δεν θέλουν. Είναι ότι, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν. Δεν μπορεί, φερ’ ειπείν, ο Μελισσανίδης να ελέγξει τους 30, ή τους 100 που μπούκαραν στο στάδιο. Δεν μπορεί ο Σαββίδης να ελέγξει τον βλάκα που πετάει το αντικείμενο στον παίκτης του Ολυμπιακού. Δεν μπορεί ο Μαρινάκης να ελέγξει τους άλλους τους βλάκες που σημάδευαν τον παίκτη του ΠΑΟΚ. Δεν μπορεί ο Αλαφούζος να ελέγξει τους «άγριους» που μπούκαραν στη Λεωφόρο. Πόσες φορές πρέπει να δούμε το ίδιο έργο για να το εμπεδώσουμε;
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να ισχύουν οι ποινές σε βάρος των ομάδων. Ισχύουν σε όλο τον κόσμο. Λέω ότι δεν αρκούν. Χρειάζονται και άλλα μέτρα, τα οποία ποτέ δεν εφάρμοσε η αδιάφορη, ανεύθυνη και άτολμη ελληνική πολιτεία. Καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός δεν ασχολήθηκαν ποτέ σοβαρά με το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα, για να αντιγράψουν, έστω, τους τρόπους με τους οποίους έλυσαν μια για πάντα το δικό τους πρόβλημα όλες οι σοβαρές χώρες του πλανήτη. Στην Ελλάδα, έχουμε βρει μόνο τις εύκολες λύσεις και όχι τις ουσιαστικές. Κλείνουμε τα γήπεδα, απαγορεύουμε την παρουσία οπαδών της φιλοξενούμενης ομάδας, κοπανάμε αβέρτα πρόστιμα στις ΠΑΕ, αλλά αφήνουμε πάντοτε ανεξέλεγκτους και ατιμώρητους τους φυσικούς αυτουργούς των κρουσμάτων βίας, οι οποίοι στις άλλες χώρες δεν διανοούνται να προκαλέσουν επεισόδια στα γήπεδα, γιατί ξέρουν πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολη θα γίνει η ζωή τους στη συνέχεια...
Μας... ξεφεύγει όμως και κάτι άλλο. Το οποίο είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Ποτέ δεν έγινε στην Ελλάδα η παραμικρή προσπάθεια να πάψουν να υφίστανται οι αιτίες που παράγουν βία. Ποτέ δε ενδιαφερθήκαμε να αποκτήσουμε ποδόσφαιρο γνήσιο, αυθεντικό, αξιόπιστο. Ποτέ δεν κάναμε προσπάθεια να βελτιώσουμε τους δύο τομείς που προκαλούν εκρήξεις. Τη διαιτησία και την αθλητική δικαιοσύνη. Και ποτέ δεν έγινε οργανωμένη προσπάθεια για να εμποδιστεί η υποταγή της ΕΠΟ στα συμφέροντα του εκάστοτε ισχυρού του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Οι πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης αναλώθηκαν στα γνωστά μέτρα σε βάρος των ομάδων. Είναι ενέργειες εντυπωσιασμού, που θέλουν να μας δείξουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Περιμένω, λοιπόν, να δω την εφαρμογή και των υπόλοιπων μέτρων, που στόχο έχουν την τιμωρία των δραστών, αλλά και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου, με την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αν δεν προχωρήσουμε σ’ αυτούς τους δύο τομείς, η καφρίλα θα είναι πάντα εδώ, θα ζει και θα βασιλεύει.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου