Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Γήπεδα με ονοματεπώνυμο! (Β’ μέρος)

Γράφει ο Δημήτρης Μπασμπαρέλας
Το "Μetrosport.gr" σας μεταφέρει το δεύτερο μέρος των γηπέδων με... ονοματεπώνυμο, των οποίων η ιστορία τους είναι ταυτισμένη αναμφίβολα με ανθρώπους, που έμειναν χαραγμένοι για πάντα στις μνήμες των φιλάθλων των ομάδων τους. Γήπεδα γνωστά, που γνωρίζουν οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι, αλλά και γήπεδα που δεν τα ξέρουν τόσο όσοι δεν ασχολούνται επισταμένα με το ποδόσφαιρο.


Οπως το γήπεδο της Ερκουλες για παράδειγμα στο Αλικάντε της Ισπανίας. Το Στάδιο Χοσέ Ρίκο Πέρεθ, που χτίστηκε το 1974. Χρησιμοποιείται πιο πολύ για αγώνες ποδοσφαίρου. Ενα ακόμη γήπεδο είναι αυτό της Ελτσε, το Μαρτίνεθ Βαλέρο.


Δεν είναι πολλά, μη νομίζετε. Κυρίως στην Ισπανία και την Ιταλία είναι τα περισσότερα, όπως εξάλλου καταγράψαμε και στο πρώτο μέρος του αφιερώματος. Πάμε να δούμε, τώρα, πιο αναλυτικά τα υπόλοιπα γήπεδα, με ονοματεπώνυμο, έτσι ώστε να εμπλουτίσουμε κι άλλο τις γνώσεις μας:


ΒΙΘΕΝΤΕ ΚΑΛΝΤΕΡΟΝ (Ατλέτικο Μαδρίτης)

Το γήπεδο της Ατλέτικο Μαδρίτης, το ιστορικό Καλντερόν, αρχικά λεγόταν "Μανθανάρες", λόγω της περιοχής, που βρίσκεται, αλλά μετονομάστηκε σε Βιθέντε Καλντερόν στις 14-07-1971, μετά από ομόφωνη συνάντηση των ιθυνόντων από τον τότε πρόεδρο της Ατλέτικο. Για την ακρίβεια, η γενική συνέλευση του συλλόγου αποφάσισε να αλλάξει την ονομασία του γηπέδου για να τιμήσει με αυτόν τον τρόπο τον ιστορικό πρόεδρο της ομάδας, τον Βιθέντε Καλντερόν. Την ίδια εποχή έγιναν έργα εκσυγχρονισμού στους εξωτερικούς χώρους και έναν χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1972, το γήπεδο της Ατλέτικο παρουσιάστηκε με καινούργια μορφή και όνομα στο κοινό του με μια λαμπρή τελετή και ένα φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στις εθνικές ομάδες της Ισπανίας και της Ουρουγουάης. Παρούσα όλη η αφρόκρεμα της πολιτικής με προεξάρχοντα τον αρχηγό του ισπανικού κράτους αρχιστράτηγο Φρανθίσκο Φράνκο και τον τότε ακόμα πρίγκιπα της Ισπανίας Χουάν Κάρλος τον 1ο. Το ξεφωνητό, που έφαγε ο δικτάτορας την ώρα της εισόδου του στο προεδρικό πάλκο, δεν είχε προηγούμενο στην ισπανική πρωτεύουσα και τόνιζε για μια ακόμα φορά την ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στους οπαδούς της "Ατλέτι" και σε αυτούς της Ρεάλ.


ΜΑΡΚ ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΠΕΝΤΕΓΚΟΝΤΙ (Βερόνα)

Το γήπεδο «Marc’ Antonio Bentegodi» βρίσκεται στη Βερόνα και είναι η έδρα της Ελλάς Βερόνα και της Κιέβο Βερόνα, ενώ στις 6 Απριλίου του 2014 έκανε το ντεμπούτο της εκεί και η τρίτη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, η Βίρτους Βερόνα. Η χωρητικότητά του έχει διαφοροποιηθεί με το πέρασμα των ετών, ιδιαίτερα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας του 1990. Σήμερα είναι 42.160 θέσεων, μοιρασμένες σε τρία επικαλυπτόμενα διαζώματα. Το «Μπεντεγκόντι» μοιάζει εσωτερικά με ένα μεγάλο αμφιθέατρο σε σχήμα ελλειπτικό. Πήρε το όνομά του στη μνήμη του Μαρκ’ Αντόνιο Μπεντεγκόντι, ιστορικού ευεργέτη των σπορ στη Βερόνα του 19ου αιώνα.


ΚΟΝΣΤΑΝΤ ΒΑΝ ΝΤΕΝ ΣΤΟΚ (Αντερλεχτ)

Πρόκειται για το γήπεδο της Άντερλεχτ. Ο Βαν ντεν Στοκ ήταν πρόεδρος και συνάμα πρώην παίκτης της Βελγικής ομάδας. Επίσης, υπήρξε και προπονητής της Εθνικής Βελγίου (1958-1968). Είναι πατέρας του τωρινού προέδρου, Ρότζερ. Η οικογένεια Βαν ντεν Στοκ είναι διάσημη επίσης για τις μπύρες Μπέλβε και Κρίκ.


ΕΝΙΟ ΤΑΡΤΙΝΙ (Πάρμα)

Το στάδιο της Πάρμα «γεννήθηκε» αρχικά ως «Stadio Comunale», αλλά έλαβε μεταθανάτια το όνομα του κατασκευαστή του και προέδρου της «Parma Foot Ball Club», Ενιο Ταρντίνι, ο οποίος δεν έζησε για να δει την ολοκλήρωση του έργου του (σ.σ. απεβίωσε τον Αύγουστο του 1923 και τα έργα ολοκληρώθηκαν το 1924). Η αψίδα του θριάμβου στην είσοδο υπήρχε ασφαλώς από την αρχή και το γήπεδο είναι το τρίτο παλαιότερο στην Ιταλία, μετά το «Φεράρις» της Γένοβας και το «Arena Garibaldi» της Πίζας. Το 2002, χάρη σε μια συμφωνία μεταξύ του Δήμου και της Πάρμα, ο σύλλογος των «τζαλομπλού» απέκτησε την διαχείριση του γηπέδου για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Ο Ενιο Ταρντίνι ήταν δικηγόρος στο επάγγελμα...


ΣΑΜΠΑΝ ΝΤΑΛΜΑ (Μπορντό)

Ο σύλλογος της Μπορντό αγωνίζεται στο «Stade Chaban Delmas», χωρητικότητας 34.000 θεατών, το οποίο φέρει το όνομα ενός παλιού δημάρχου της γαλλικής πόλης του Μπορντό. Παλιότερα το γήπεδο ονομαζόταν "Parc Lescure".


ΑΡΜΑΝΤΟ ΠΙΚΙ (Λιβόρνο)

Το «Stadio Armando Picchi» είναι μια αθλητική εγκατάσταση στο Λιβόρνο που άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το 1935 και φιλοξενεί τους εντός έδρας αγώνες της Λιβόρνο. Από το 1990 το στάδιο φέρει το όνομα του Αρμάντο Πίκι, αμυντικού και αρχηγού της «Μεγάλης Ιντερ» της δεκαετίας του 1960 που κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης και δύο Διηπειρωτικά με τους «νερατζούρι». Ο Πίκι, που ήταν από το Λιβόρνο, θεωρείται ακόμη και σήμερα η πιο σημαντική προσωπικότητα, που έχει παράγει ο αθλητισμός της πόλης μαζί με την Χρυσή Ολυμπιονίκη τζουντόκα, Τζούλια Κινταβάλε. Ο Πίκι γεννημένος στις 20 Ιουνίου 1935 άφησε την τελευταία του πνοή το 1971 και δεκαεννιά χρόνια μετά τιμήθηκε από τους συντοπίτες του.

ΖΟΦΡΟΥΑ ΓΚΙΣΑΡ (Σεντ Ετιέν)

Ηταν Γάλλος επιχειρηματίας. Γεννήθηκε το 1867 και απεβίωσε το 1940. Είναι ο ιδρυτής πολλών επιχειρήσεων, μεταξύ αυτών και καζίνο. Με τον πατέρα του είχαν μπακάλικο και ξεκίνησαν από τα χαμηλά για να φτάσει ψηλά. Το γήπεδο της Σεντ Ετιέν πήρε το όνομα του, επειδή το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται το γήπεδο είναι στην ιδοκτησία των καζίνο. Το γήπεδο έχει πλέον ανακαινιστεί για να φιλοξενήσει το Euro 2016. Η χωρητικότητα του είναι μειωμένη, με 26.747 θέσεις να είναι διαθέσιμες.

ΧΟΣΕ ΘΟΡΙΓΙΑ (Βαγιαδολίδ)

Ο Χοσέ Θορίγια Μοράλ (σ.σ. στα ισπανικά είναι José Zorrilla y Moral, 21 Φεβρουαρίου 1817 - 23 Ιανουαρίου 1893) ήταν ένας ισπανός ρομαντικός ποιητής και δραματουργός. Γεννήθηκε στο Βαγιαδολίδ, ήταν μάλιστα γιος δικαστή, τον οποίο ο Φερδινάνδος Ζ΄ εμπιστευόταν ιδιαίτερα.

ΡΕΝΑΤΟ ΝΤΑΛ΄ΑΡΑ (Μπολόνια)

Το γήπεδο «Ρενάτο Νταλ’ Αρα» είναι η μεγαλύτερη αθλητική εγκατάσταση στην πόλη της Μπολόνια και επονομάστηκε έτσι στη μνήμη του Ρενάτο Νταλ’ Αρα, προέδρου της Μπολόνια (σ.σ. ήταν στον θώκο από το 1934 ως το 1964), ο οποίος απεβίωσε τρεις ημέρες πριν από τον νικηφόρο αγώνα μπαράζ με την Ιντερ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 1963-64.Το γήπεδο ανακαινίστηκε πλήρως για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Εισήχθησαν νέες έξοδοι κινδύνου, ξανά-φτιάχτηκε η πίστα του στίβου και προστέθηκαν νέες σειρές καθισμάτων. Τέλος, φτιάχτηκε νέο στέγαστρο για την εξέδρα και καθαρίστηκαν όλες οι προσόψεις.

ΦΡΙΤΣ ΒΑΛΤΕΡ ΣΤΑΝΤΙΟΝ (Καϊζερλάσουτερν)

Πέθανε στα 81 χρόνια του πριν δει το γήπεδο της αγαπημένης του Καϊζερσλάουτερν να παίρνει το όνομά του και να χρησιμοποιείται για το Μουντιάλ του 2006. Ηταν ο πρώτος «Κάϊζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου. Ο αρχηγός της ομάδας, που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1954 στην Ελβετία. Διέθετε μεγάλη γκάμα στο παιχνίδι του, υψηλή τεχνική και ξεχώρισε για τα ωραία σουτ και με έντονη προσωπικότητα μέσα στο γήπεδο. Μετά το παγκόσμιο κύπελλο του 1954, δήλωσε ότι έκλεισε ο κύκλος του στην εθνική ομάδα. Όμως ο Χιγκεσμπέργκερ, ο προπονητής που τον πίστεψε τον έπεισε να πάει και το 1958 στην Σουηδία. Εκεί πήρε την 4η θέση. Ήταν ήδη 38 χρόνων. Οταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο αντί να γίνει προπονητής προτίμησε να ασχοληθεί με το εμπόριο και να γράψει βιβλία με τις ποδοσφαιρικές του αναμνήσεις.


Ο Σιρέα, ο Πότσο και το «Ντέλε Αλπι»

Μπορεί το Στάδιο «Ντέλε Αλπι», το παλιό γήπεδο της Γιουβέντους, να μην έχει το όνομα κάποιου ανθρώπου, ωστόσο θα πρέπει να καταγραφεί, ότι η ιστορία της ονομασίας, παρουσιάζει επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί η επιλογή του ονόματος του νέου γηπέδου χαρακτηρίστηκε από μια ένθερμη συζήτηση.

Υπήρξαν αρκετές προτάσεις, από το νέο «nuovo stadio Comunale», στο στάδιο «Grande Torino», αλλά προφανώς αυτό το τελευταίο δεν ήταν δημοφιλές στη Γιουβέντους και στους οπαδούς της που θα μοιράζονταν το γήπεδο με τη «γκρανάτα».

Μεταξύ άλλων το 1989 βρήκε τραγικό θάνατο ο Γκαετάνο Σιρέα, ιστορική «σημαία» της Γιουβέντους της δεκαετίας του εβδομήντα και του ογδόντα και το όνομά του προστέθηκε ως επιλογή μεταξύ των υποψηφίων ονομάτων για το στάδιο. Μία άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση ήταν να αφιερωθεί το γήπεδο στον Βιτόριο Πότσο, γέννημα της πόλης και εθνικός προπονητής της Ιταλίας, παγκόσμιος πρωταθλητής το 1934 και το 1938.

Ωστόσο, υπήρξε αντίδραση από αυτούς που υποστήριξαν ότι το όνομα του Πότσο ήταν συνδεδεμένο με τις αθλητικές επιτυχίες της φασιστικής περιόδου, έτσι στο τέλος επιλέχτηκε μια πιο ουδέτερη λύση, «Στάδιο των Αλπεων».





*Πηγή: metrosport.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: