Αυτά συνέβησαν στο τοπικό ντέρμπι. Όσο για το αντίστοιχο του Λεκανοπεδίου; Μην τα ρωτάτε. Μια από τα ίδια. Μας προέκυψε ένας… «νέος» Σπάθας, ο οποίος με παρτενέρ επίσης ένα νέο αστέρι επόπτη, φρόντισαν να μας κρατήσουν στο πνεύμα της ιλαροτραγωδίας που εδώ και χρόνια ζούμε στο χώρο και την οποία αποκαλούμε ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα.
Ο Δραμινός ρέφερι Κύζας -καλή του ώρα- στα πλαίσια προφανώς των υποχρεώσεων της επικείμενης διεθνοποίησής του, συνεργαζόμενος με έναν επόπτη πραγματικό «φονιά», δεν ξέφυγαν ούτε… χιλιοστό από τη γνωστή γραμμή της παράγκας. Αναλαμβάνοντας να ξεμπλοκάρουν τον βραχυκυκλωμένο Ολυμπιακό, που από το 10’ μέχρι το 60’ ήταν σαν να μην υπήρχε μέσα στο γήπεδο, αν και προηγήθηκε με ένα στημένο, εκτέλεσαν στο ακέραιο τις εντολές και την αποστολή που είχαν αναλάβει. Πενήντα ολόκληρα λεπτά μαρτυρίου για τη νεοφερμένη στην κατηγορία, αλλά μαχητική και υπέρτερη στον αγωνιστικό χώρο για το συγκεκριμένο διάστημα του αγώνα Ένωση, από μια διαιτησία προκλητική και θρασύτατη.
Η οποία εξόφθαλμα αλλοίωσε την ισονομία και τις συνθήκες της αναμέτρησης. Κύζας και επόπτης έφραξαν το δρόμο στους Ενωσίτες για την ισοφάριση, πιθανότατα για την πρωτοπορία. Το δίδυμο οδήγησε την εξαθλιωμένη για το υπόλοιπο του αγώνα ΑΕΚ σε μια ήττα και με ευρύτατο μάλιστα σκορ, το οποίο ασφαλώς ήταν και συνάρτηση της έλλειψης καλής ψυχολογίας αλλά και της απειρίας των νεαρών παικτών της, σε συνδυασμό με το σύστημα που επέλεξε ο Δέλλας για να πάρει από το παιχνίδι ό,τι μπορούσε. Υπέστησαν τα πάνδεινα οι φιλοξενούμενοι κάτω από τις ευλογίες του νέου (σίγουρα) Σπάθα και ενός επόπτη ανεκδιήγητου στην κυριολεξία, ο οποίος έπαιζε δίπλα στον Μαζουακού σαν να ήταν δωδέκατος παίκτης των γηπεδούχων.
Καταιγισμός από ατιμώρητα αντιαθλητικά και επικίνδυνα μαρκαρίσματα, διπλές, τριπλές και τετραπλές κίτρινες που θα ισοδυναμούσαν με δύο κόκκινες, ένα πέναλτι που εξαφανίστηκε (και από την Νova), το επιθετικό φάουλ στο πρώτο γκολ του Μποτία, τα δύο ανύπαρκτα οσφάιντ σε φάσεις που οδηγούσαν σε ευκαιρίες για γκολ στην ΑΕΚ και άπειρες ακόμη φάσεις εθελοτυφλίας και προστασίας του Ολυμπιακού, στιγμάτισαν το αντίστοιχο ντέρμπι του Λεκανοπεδίου.
Βέβαια, ο κύριος Κύζας από τη στιγμή που διασφαλίστηκε πλήρως η νίκη, έβλεπε και σφύριζε τα πάντα. Άριστο το παλικαράκι μετά το ξεμπλοκάρισμα του ανύπαρκτου για περισσότερα από 50 λεπτά Ολυμπιακού. Φρόντισε να βάλει και ένα κερασάκι στην τούρτα, με ένα πέναλτι που… ήταν και δεν ήταν, ώστε να αφαιρέσει το δικαίωμα από όσους είχαν το σθένος να δουν και να επισημάνουν την απαράδεκτη διαιτησία του, να το βουλώσουν. Προφανώς να σκέφτηκε: «Άστους να λένε. Τι θα μπορούν να υποστηρίξουν, μετά από ένα 4-0;». Αλλά και να διαψεύσει όλους όσοι από εμάς διατηρούμε ακόμη -δυστυχώς για αυτόν- όρθια τη συνείδησή μας και καθαρή την όρασή μας και δεν παραμυθιαζόμαστε από αυτού του είδους τις κατασκευασμένες θριαμβευτικές νίκες. Στην προκειμένη περίπτωση όμως προκύπτει ένα τεράστιο ηθικό θέμα: Παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της ατομικής (δημοσιογραφικής) συνείδησης αλλά και της συλλογικής αυτογνωσίας. Χρόνια τώρα ανεχόμαστε όλη αυτή την ιστορία. Δυστυχώς εξοικειωθήκαμε όλοι με την ανομία. Συμβαίνουν σημεία και τέρατα γύρω μας και τα αποδεχόμαστε σαν κάτι φυσιολογικό! Μας έχει συμβεί ό,τι χειρότερο και σαν άτομα και σαν κοινωνία.
Τι να πει κανείς για αυτή την ομάδα; Με το που μπαίνει στο γήπεδο, έχει επί μονίμου βάσεως στο μυαλό της πώς θα «εξυπηρετήσει» τον αντίπαλό της, προσφέροντάς του όσο γίνεται πιο γρήγορα τα καθιερωμένα «δωράκια» της από τα «στημένα» ή από κάποια αβίαστα λάθη (πραγματικές γκάφες). Κάτω κι από τις πλέον ιδανικές συνθήκες, έχοντας την επικυριαρχία με απόλυτη κατοχή, δεν το έχει σε τίποτα να βάλει τη θηλιά στο λαιμό της και να τη σφίξει με τα ίδια της τα χέρια, επιχειρώντας το ένα μετά το άλλο απονενοημένα διαβήματα αυτοχειρίας. Χθες στο τοπικό ντέρμπι είχαμε ακόμη μια επιβεβαίωση του θλιβερού «φαινομένου», με συνέπεια μια άνετη νίκη και σπουδαία ανατροπή να χαθεί στις καθυστερήσεις, μαζί με άλλους δύο βαθμούς που προστίθενται σε όσους χάθηκαν με τον ίδιο ασυγχώρητο και απίστευτο τρόπο μέχρι σήμερα. Επί του προκειμένου, τον λόγο έχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι (Αρνεσεν-Τούντορ) οι οποίοι παρά τις ολοφάνερες διαπιστωμένες αδυναμίες συγκεκριμένων αμυντικών παικτών δε δείχνουν διατεθειμένοι -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- να επιχειρήσουν τις επιβαλλόμενες διορθωτικές κινήσεις.
Τα τρία γκολ των αντιπάλων (δύο από στημένα και ένα από γκάφα μεσοεπιθετικού) για ακόμη μια φορά αποδεικνύουν τη βαριά αρρώστια της ασπρόμαυρης άμυνας.
Πάμε παρακάτω. Ο Τούντορ συνεχίζει να ανακατεύει την τράπουλα «ξοδεύοντας» πάντοτε το πρώτο 45λεπτο. Στη συνέχεια επανέρχεται και στην επανάληψη διορθώνει τα λάθη και την «ακαταστασία» που υπήρχε βλέποντας πιο καθαρά το παιχνίδι. Ο χρόνος όμως που χάνεται αποδείχθηκε πολύτιμος σε όλα τα παιχνίδια που συνέβη αυτό. Χθες η ομάδα του συνολικά ακόμη και με τις «χαλαρώσεις» της υπήρχαν κάποιες στιγμές που ήταν σαφέστατα καλύτερη από το αντίπαλό της, ίσως και μια κλάση ανώτερη.
Δυστυχώς από κοινού με τους παίκτες του είναι συνυπεύθυνοι για το ότι το 4-2 έγινε… 3-3. Ο Μπερμπάτοφ έδειχνε σκασμένος για την απώλεια του πέναλτι, ωστόσο όσοι είδαν το παιχνίδι κατάλαβαν ότι δεν έφταιγε για το 3-3 το χαμένο πέναλτι, αλλά τα αστεία γκολ που δέχθηκε και πάλι η ομάδα του. Ο Ολσεν μια φορά χρειάστηκε να επέμβει και «φράκαρισε». Το αν του έγινε φάουλ (που του έγινε) στη φάση της ισοφάρισης λίγο μετράει, τη στιγμή που το γκολ επικυρώθηκε από τον συνήθως πρόθυμο σε τέτοιες αποφάσεις όταν αφορούν τον ΠΑΟΚ, κ. Κουκουλέκη. Θηρίο ολόκληρο ο γκολκίπερ του ΠΑΟΚ έπρεπε να σηκωθεί και να «σκεπάσει» τους αντιπάλους του.
Ο Τζαβέλλας πέτυχε ένα ωραίο γκολ, αλλά έχει ευθύνη για το πρώτο (έχασε τον παίκτη που μάρκαρε) και για το αστείο φάουλ που έφερε το γκολ της ισοφάρισης. Νευρικός και συμμέτοχος ως ένα σημείο- στην ευθύνη του δεύτερου γκολ μετά το λάθος του Σάμπο- και ο Κόστα. Καλός ο Βίτορ. Μοιραίος αλλά και με δείγματα βελτίωσης ο Σάμπο. Μοναδική προσφορά του Πέλκα το ωραίο γκολ που πέτυχε. Ο Μακ χάθηκε στις παρυφές του συστήματος. Ο Μπερμπάτοφ πέτυχε ένα έξυπνο γκολ και έχασε ένα πέναλτι. Με καλές στιγμές αλλά και με αρκετές επιπολαιότητες ο Ροντρίγκες. Απροσάρμοστος ακόμη ο ποιοτικός Λέοβατς. Δεν κρίνεται ο Αθανασιάδης. Ο Κάτσε στους διακριθέντες. Ο Τζιόλης ο γνωστός ουσιαστικός παίκτης. Δεν ξέρουμε σε τι εξυπηρετούσε η αλλαγή του Μακ από τον Γκολάσα. Το ερωτηματικό που προκύπτει στη συγκεκριμένη περίπτωση για τον Τούντορ είναι ότι τη στιγμή που βλέπεις να χάνεις το παιχνίδι το ένα μετά το άλλο από τα στημένα, μήπως ήταν προτιμότερο ο Μαλεζάς να ενισχύσει την άμυνα;
ΥΓ: Επιεικώς αδόκιμες οι δηλώσεις του συμπαθέστατου Νίκου Παπαδόπουλου.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου