Χρειάστηκε να καβαλήσει τα 56 του και να συμπληρώσει περί τα 25 χρόνια στην προπονητική ο Μαουρίτσιο Σάρι για να φτάσει να ζήσει τη στιγμή που το έργο του αρχίζει να γνωρίζει πανευρωπαϊκή απήχηση. Αναγκάστηκε άλλωστε να περιμένει μέχρι τα 55 του μέχρι να προπονήσει για πρώτη φορά μια ομάδα στην Serie A, κι αυτό το πέτυχε επειδή προβιβάστηκε μαζί της, με την Εμπολι, στην πρώτη κατηγορία. Οι θεωρητικοί του ποδοσφαίρου, αυτοί που μελετούν και αναλύουν τη δουλειά που παρουσιάζουν οι προπονητές, τον αναγνώριζαν εδώ και χρόνια. Δεν υπήρξε όμως σύλλογος της Serie A να του εμπιστευτεί τον πάγκο του. Δεν είχε γίνει γνωστός ως ποδοσφαιριστής, δεν έχει λαμπερό παρουσιαστικό, ως μανιώδης καπνιστής έχει εντελώς “αντιποδοσφαιρικό” σουλούπι, κι όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να μην πέφτει πολύ φως στη δουλειά που παρουσίαζε κατά την διάρκεια των δύο πρώτων δεκαετιών της ζωής του ως προπονητής.
Με αυτά που πετυχαίνει σήμερα χάρη και στην εύνοια της τύχης, αφού χωρίς αυτή δεν θα τον είχε εμπιστευθεί το περασμένο καλοκαίρι ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις, που είχε ξεμείνει από προπονητές, ο Σάρι δίνει πολύ κουράγιο στον ανώνυμο και άσημο προπονητή που επιμένει να δουλεύει με το όραμα να τύχει μια μέρα προβολής και αναγνώρισης η δουλειά του και να γίνει αυτή και μόνο αυτή το διαβατήριο για την ανέλιξή του στην ποδοσφαιρική κοινωνία.
Μέχρι περίπου τα 41 του ο Σάρι έκανε και δεύτερη δουλειά προκειμένου να χρηματοδοτεί το μεράκι του για την προπονητική. Το πρωί ήταν τραπεζικός υπάλληλος και το απόγευμα προπονητής. Παράτησε τη σιγουριά της τράπεζας δίχως καμιά εγγύηση ότι θα καταφέρει μια μέρα να φέρνει φαΐ στο τραπέζι μόνο από την προπονητική και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο σε μια εποχή που παιδευόταν με ομάδες τοπικών κατηγοριών. Πίστεψε στον εαυτό του σε μια εποχή που δεν υπήρχαν πολλοί με την πίστη ότι θα εξελιχθεί σε επαγγελματία προπονητή και χρειάστηκε να δοκιμαστεί επί περίπου μια 5ετία μέχρι να φτάσει στην Serie B με την Πεσκάρα.
Το πρώτο προπονητικό μεγαλείο του σε μεγάλη κοινή θέα ήταν η Εμπολι της περσινής σεζόν. Στη σεζόν της επιστροφής της στην Serie A χάρη σε αυτόν, ο Σάρι κατάφερε να σώσει με σχετική άνεση την ομάδα με το μικρότερο μπάτζετ και τις μικρότερες αμοιβές στην μεγάλη κατηγορία και να κερδίσει επαίνους για την ποιότητα της δουλειάς του. Δεν πήρε όμως το μερίδιο προβολής που του αντιστοιχούσε, και τούτο επειδή αρνούνταν τις προσκλήσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές με βασικό επιχείρημα ότι αυτές κάνουν trash τηλεόραση ή ποδοσφαιρικό τηλεμάρκετινγκ και όχι ουσιαστικές συζητήσεις για το ποδόσφαιρο.
Στην πρώτη του φορά με ακριβούς ποδοσφαιριστές και ποιοτικό ρόστερ, ο Σάρι δείχνει μια Νάπολι που κινείται στο τερέν με συγχρονισμό και αρμονία κινήσεων μπαλέτου. Ολοι αμύνονται και όλοι επιτίθενται, με ταχύτατη μετάβαση από την φάση της άμυνας σε αυτή της επίθεσης και ταχύτητα και μεγάλη ακρίβεια στις κοντινές πάσες για την ανάπτυξη, κάνουν παιχνίδι κατοχής και το εκμεταλλεύονται μετουσιώνοντας την γενική κατοχή σε σημαντικό αριθμό ευκαιριών ανά παιχνίδι (17 σουτ ανά ματς). Ο Σάρι δείχνει μια σπουδαία τακτική εφαρμογή του 4-3-3 και του 4-3-1-2 που συνήθως επιλέγει, ανεβάζει διαρκώς τον χρόνο κατοχής της μπάλας στο επιθετικό 1/3 του τερέν, πετυχαίνει το 90% των γκολ με δημιουργία ευκαιριών σε ανοιχτό παιχνίδι και καταφέρνει να λύνει πολύ σύνθετα προβλήματα που του βάζουν αντίπαλοι σαν την κυριακάτικη πολύ καλά δουλεμένη Φιορεντίνα του Πάουλο Σόουζα στο Σαν Πάολο.
Η πατέντα του να παρακολουθεί μέσα από μια κάμερα τοποθετημένη σε drone την συμπεριφορά της αμυντικής γραμμής του έχει ήδη γίνει αντικείμενο μελέτης από αρκετούς προπονητές με βαρύτερο brand name. Το ίδιο και το ρεπερτόριο από 33 διαφορετικές συγχρονισμένες κινήσεις για τις στημένες φάσεις, ασχέτως αν εκείνος θεωρεί υποτιμητικό για την δουλειά του να επιδιώκει το γκολ μόνο μέσα από αυτές. Ο Σάρι ήδη κερδίζει αυτό για το οποίο μόχθησε: αναγνώριση.
Είναι νωρίς για να εκτιμήσει κανείς αν ο Σάρι ήταν/είναι τόσο ώριμος και καλά προετοιμασμένος για να διαχειριστεί την πίεση των προσδοκιών που έχει πλέον δημιουργήσει στους “στερημένους” οπαδούς της Νάπολι που ήδη ονειρεύονται τον τίτλο μετά από 26 χρόνια. Δεν είναι καθόλου νωρίς όμως για να διαπιστώσει κανείς ότι ένας 56χρονος προπονητής έχει φέρει πολύ καθαρό αέρα στην Serie A με μια δουλειά που αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολλοί ικανοί προπονητές εκεί έξω αρκεί κανείς να μη κάνει το λάθος να κοιτάζει μόνο τους αναγνωρίσιμους και να μη κάνει το λάθος να πιστεύει ότι ικανοί είναι μόνο οι προπονητές που έκαναν επιτυχημένη ποδοσφαιρική καριέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου