Είσαι καλά, γιατρέσσα μου;

Ακόμα μια Τρίτη, ακόμα μια ρετρό ιστορία, αυτή τη φορά με την παλιοπαρέα των έιτις να παραδίνεται στη μυσταγωγία των... καζανιών. Βγάζαμε τσίπουρο, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Γράφει ο Μίλτος ο Νταλικέρης.

Το σκηνικό ίδιο. Βροχή. Ψιλή, ποτιστική, ασταμάτητη. Μέρες έβρεχε. «Θα σαπίσουμε», έλεγε ο Μαστρομανέλος, ο οποίος μισάνοιγε το πρωί το γκαράζι, έβαζε μια ταμπέλα «ΕΠΗΣΤΡΕΦΟ ΑΜΕΣΟΣ» στο μισοανεβασμένο ρολό και κατηφόριζε για τον καφενέ του Μπάφα, να στριμωχτεί ανάμεσα στο αγαπημένο του τραπέζι και το τζάκι και να τη βγάλει εκεί μέχρι να τον φωνάξει κανένας πελάτης ή... μέχρι το μεσημέρι, που ήταν και το πιο σύνηθες. Εκείνη τη μέρα δεν το σήκωσε καθόλου το ρολό, ούτε ταμπελάκι έβαλε. «Θα ανοίξω το βράδυ», είπε τάχα εμπιστευτικά στον Μπάφα, κλείνοντάς του το μάτι.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr