Απογοητευμένος με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, λόγω της κρίσης, εμφανίστηκε ο Κριστιάν Πορτίγια. Ο Ισπανός μέσος του Άρη τόνισε πως είναι ικανοποιημένος με την έως τώρα παρουσία του στους «κίτρινους», ενώ συμπλήρωσε πως του κάνει εντύπωση το μεγάλο ρόστερ της ομάδας (38 ποδοσφαιριστές), καθώς επίσης και οι συχνές αλλαγές προπονητών. Ο Πορτίγια μίλησε στην εφημερίδα «El Diario Montanes». Αναλυτικά δήλωσε:
Σου λείπει η πατρίδα; «Ναι, είχα να έρθω 5-6 μήνες, αλλά εκμεταλλεύτηκα τη διακοπή στο ελληνικό πρωτάθλημα και ζήτησα λίγες μέρες άδεια για να έρθω και να κάνω κάποιες δουλειές. Δυστυχώς δεν έχω πολλές ευκαιρίες να έρχομαι στην Ισπανία».
Η Ελλάδα, πέρα από ένας καλός τουριστικός προορισμός, έχει γίνει και το σπίτι για πολλούς πρώην παίκτες της Σανταντέρ. Εσύ, ο Βιτόλο, ο Οριόλ, ο Μαρκάνο... «Πράγματι. Χρειάστηκε καιρός για να προσαρμοστώ και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι περίεργη, αλλά είμαι χαρούμενος εδώ».
Συνολικά 18 Ισπανοί παίκτες παίζουν στην Ελλάδα. Πώς το εξηγείς αυτό; «Όταν δεν έχεις ευκαιρίες να αγωνιστείς στην Ισπανία, το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μία καλή επιλογή για κάποιον, τόσο σαν παίκτη όσο και σαν άνθρωπο».
Στενοχωρήθηκες που έπρεπε να μεταναστεύσεις; «Όχι, γιατί θέλω να παίζω ποδόσφαιρο και από τη στιγμή που κάνω αυτό που μου αρέσει, δεν με ενοχλεί. Είμαι περήφανος που μπορώ να αγωνίζομαι σε αυτό το επίπεδο».
Είναι στην Ελλάδα τα πράγματα τόσο άσχημα όσο φαίνονται σε μας από την ισπανική τηλεόραση; «Πιστεύω πως είναι ακόμη χειρότερα. Παρακολουθώ και από την Ελλάδα της ειδήσεις στην ισπανική τηλεόραση και δεν αντικατοπτρίζονται τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν. Δεν βλέπουν την καθημερινότητα. Ασχολούνται μόνο με την παραίτηση του Παπανδρέου και την έλευση του Παπαδήμου. Όμως τα πραγματικά προβλήματα είναι αυτά που αντιμετωπίζει ο κόσμος».
Και στην Ισπανία υπάρχει δυσαρέσκεια για την οικονομική κατάσταση... «Ναι, αλλά μιλάμε για ένα διαφορετικό επίπεδο κρίσης. Στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Ο κόσμος ζει καλύτερα στην Ισπανία. Έχω φίλους στην Ελλάδα που έπρεπε να κλείσουν τα μαγαζιά τους ή που έπρεπε να δεχτούν μείωση αποδοχών. Δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν σε πολυτέλειες, όπως το να τρώνε έξω κάποια φορά».
Αυτή η κατάσταση επηρεάζει και το ποδόσφαιρο; «Φυσικά. Οι χορηγοί μπορούν να διαθέσουν λιγότερα χρήματα και αυτό τελικά επηρεάζει και τους παίκτες. Είναι μία άσχημη κατάσταση για όλους».
Τι ρόλο παίζει το ποδόσφαιρο σε όλη αυτή την κατάσταση; «Για τους Έλληνες είναι μια διέξοδος σε όλα τους τα προβλήματα. Αν η ομάδα κερδίζει, ξεφεύγουν από αυτά για λίγο, αλλά όταν χάνει, είναι σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι πριν και... αγριεύουν λίγο».
Στην Ισπανία ανέκαθεν θεωρούσαν τους Έλληνες οπαδούς επικίνδυνους... «Οι ελληνικές έδρες είναι από τις πιο 'καυτές' του κόσμου. Σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα ο κόσμος σε υποστηρίζει. Οι 25.000 που έρχονται στο γήπεδο δεν σταματούν να μας ενθαρρύνουν και να αποδοκιμάζουν τον αντίπαλο».
-Το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό;
«Σε κάποιους τομείς, ναι. Υπάρχουν ομάδες με γήπεδα σκέτη καταστροφή. Στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας υπάρχουν πολύ καλύτερα γήπεδα. Και είναι δύσκολο να κερδίσεις τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Υπάρχουν 5-6 ομάδες που ξεχωρίζουν. Όταν αντιμετωπίζεις τις υπόλοιπες τα παιχνίδια είναι άσχημα».
Από μακριά φαίνεται ένα περίεργο πρωτάθλημα. Άρχισε με 14 ομάδες και τώρα μπήκαν δύο νέες... «Είναι καταστροφή. Μερικές φορές παίζαμε ένα ματς και είχαμε δύο εβδομάδες διακοπή, γιατί το επόμενο ήταν απέναντι σε ομάδα που είχε υποβιβαστεί για στημένα παιχνίδια. Τώρα οι ομάδες έγιναν πάλι 16, αλλά θα πρέπει να παίζουμε δύο φορές την εβδομάδα για να συμπληρωθεί το πρόγραμμα. Στον Άρη έχουμε 38 παίκτες στο ρόστερ».
Είναι δύσκολο για έναν προπονητή να κάνει προπόνηση με τόσους παίκτες; «Είναι πολύπλοκο. Από τη μέρα που ήρθα στον Άρη είχα πέντε διαφορετικούς προπονητές και είναι δύσκολο».
Με τον Πολωνό Μίχαλ Πρόμπιερζ πώς συνεννοείστε; «Έχουμε διερμηνέα στην προπόνηση και στους αγώνες, ενώ χρησιμοποιούμε όλοι κάποιες λέξεις στα αγγλικά και τα ελληνικά».
Συνεργάστηκες και με τον Έκτορ Κούπερ... «Ναι, αλλά μόνο για τρεις εβδομάδες κι έπαιξα σε ένα ματς. Είχα λίγο χρόνο για να τον γνωρίσω, αλλά η καριέρα του μιλά από μόνη της. Στην Ελλάδα ήταν όλοι πολύ ικανοποιημένοι με τη δουλειά του.».
Η αποχώρησή σου από τη Σανταντέρ δεν ήταν από την μπροστινή πόρτα. Σε ενοχλεί αυτό ακόμη; «Έφυγα από την πίσω πόρτα, αλλά δεν ευθύνομαι εγώ γι' αυτό. Δεν με εμπιστεύονταν. Ο Φρανθίσκο Περνία δεν με ήθελε και με έδιωξε, αν και τον εκτιμώ επειδή μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην ομάδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου