Ομάδα-διαφήμιση!!

Η παρουσία του ΠΑΟΚ στο Europa League, αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα αποτελεί για τους ξένους παίκτες του την καλύτερη ευκαιρία να παρουσιάσουν τα αγωνιστικά τους προσόντα. Και η αλήθεια είναι πως δεν περνούν απαρατήρητοι...

Η ανοδική πορεία του "δικεφάλου" των τελευταίων χρόνων και ιδιαίτερα οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις στην Ευρώπη αποτέλεσαν τεράστια ευκαιρία "διαφήμισης" για το σύνολο των παικτών της ομάδας. Η αξία τους ανέβηκε στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και συνάμα έστρεψαν πάνω τους τα μάτια των σκάουτερ μεγάλων ομάδων, αλλά και ομοσπονδιακών τεχνικών.
Και αν για τους Φωτάκη, Μαλεζά, Σαλπιγγίδη, Χαλκιά και Αθανασιάδη ήταν εύκολο να πείσουν τον Φερνάντο Σάντος για την αξία τους και να πάρουν την πολυπόθητη πρόσκληση στην εθνική ομάδα, δεν ήταν το ίδιο εύκολο και για τους προπονητές της Κολομβίας, της Ρουμανίας και της Χιλής για να δουν την πρόοδο των παικτών που τους ενδιαφέρουν και αγωνίζονται στην Ελλάδα. Οι επιτυχίες, όμως, του ΠΑΟΚ τους "ανάγκασαν" να το κάνουν.
Το άλμα του Βιεϊρίνια
Μεγαλύτερο παράδειγμα αποτελεί η κλήση του Αντελίνο Βιεϊρίνια στην εθνική Πορτογαλίας. Παρότι ο Πάουλο Μπέντο έχει πολλές και σούπερ ποιοτικές επιλογές για τη θέση που αγωνίζεται ο μεσοεπιθετικός του ΠΑΟΚ, πείστηκε παρακολουθώντας τον να αγωνίζεται με την ασπρόμαυρη φανέλα πως αξίζει να κληθεί σε αγώνες, που κρίνουν, μάλιστα, τα πάντα για την εθνική τους ομάδα (αυτούς με τη Βοσνία για τα μπαράζ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος).
Το "βάπτισμα" του Αρίας
Ο Ντιέγκο Αρίας κλήθηκε στην εθνική Κολομβίας για πρώτη φορά από τον Λεονέλ Άλβαρες που θεώρησε βλέποντας αγώνες της φετινής σεζόν πως μπορεί να προσφέρει λύσεις παίζοντας στο πλευρό πολύ μεγάλων παικτών όπως είναι οι Γκουαρίν, Φαλκάο.
Οι περιπτώσεις Λαζάρ, Κοντρέρας
Δεν είναι, όμως, μόνο οι δυο τους. Από τη στιγμή που ήρθε στον ΠΑΟΚ, ο Κοστίν Λαζάρ επέστρεψε στις υποχρεώσεις της εθνικής Ρουμανίας όντας βασικός και αναντικατάστατος από τον Βίκτορ Πιτούρκα. Ακόμη και ο Πάμπλο Κοντρέρας διατηρεί τη θέση του στο βασικό σχήμα έχοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του Κλαούντιο Μπόργκι.
Πηγή: contra.gr