Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος
απαντούν στο ερώτημα αν τελικά στην Ελλάδα απαγορεύεται στους μικρούς να
κερδίσουν τους μεγάλους…
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Δεν μπορούν, αλλά ας τους επιτρέψουν να δοκιμάσουν
Είναι αξίωμα για αυτούς που αγαπούν πραγματικά το μπάσκετ… Πρέπει να είναι κανόνας (με σαφείς αποδείξεις) για τον οπαδό, αυτόν που λατρεύει την ομάδα του κι επιθυμεί την πρόοδο της… Αν υποστηρίζεις τον Παναθηναϊκό, ή τον Ολυμπιακό (πλέον) δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την υποστήριξη (πρωταρχικά) όλων των υπόλοιπων ομάδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Όταν αγαπάς τον Παναθηναϊκό, ή τον Ολυμπιακό οφείλεις, πια, να υποστηρίζεις τον Κολοσσό, τον Πανιώνιο, το Ρέθυμνο, το Περιστέρι και (γιατί όχι) τον Αρη ή τον ΠΑΟΚ…
Οι μύστες της θρησκείας του μπάσκετ αντιλαμβάνονται τι εννοώ, οι υπόλοιποι πιθανότατα όχι, έχοντας κι αυτοί τα δικά τους ισχυρά επιχειρήματα βεβαίως… Ας μην το εξηγήσουμε τώρα όμως… Η ουσία είναι ότι όλοι, γυρίζουν την πλάτη προς το ίδιο το ενδιαφέρον τους, μία κανονική περίοδο δηλαδή με ανατροπές, εκπλήξεις, μεγαλύτερη προσπάθεια κι αβεβαιότητα. Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή που θα γίνει ο δεύτερος αγώνας στο ΣΕΦ μεταξύ των δύο αιωνίων, θα ξέρουμε και ποια θα είναι η ομάδα που θα καταλάβει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο…
Τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρη αυτή η εικόνα. Φέτος, τουλάχιστον, υπήρξε και μία μικρή αμφισβήτηση… Η ήττα του Παναθηναϊκού στην Καβάλα σε συνδυασμό με την γενικότερη εικόνα των δύο αιώνιων, ξεσήκωσε τη κατακαθισμένη σκόνη… Όπως πριν το ματς του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο, η τη χθεσινή αναμέτρηση της Ρόδου. Μας ικανοποιεί όμως; Η ερώτηση είναι ρητορική, διότι η απάντηση συναρτάται από την αφετηρία που έχει καθένας. Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο στο μπάσκετ, θα ισχύουν οι κανόνες της ίδιας της ζωής, το ενδιαφέρον θα είναι μηδενικό.
Το πρωτάθλημα θα είναι εξαθλιωμένο, οι μικροί δε θα έχουν λόγο ύπαρξης και από τον Σεπτέμβριο θα περιμένουμε να έρθει ο Μάιος για να δούμε τους τελικούς, στην έδρα τους ενός ή του άλλου. Τα γήπεδα θα παραμένουν άδεια, οι παράγοντες θα βρίσκουν ευκαιρία να μην πληρώνουν τους παίκτες και οι χορηγοί΄-διαφημιζόμενοι (όσοι λιγοστοί έχουν απομείνει) θα γυρνούν την πλάτη σε ένα προϊόν, που δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς… Ούτε τα πλέι οφ! Η διαφορά δυναμικότητας των δύο σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους είναι δεδομένη… Χαώδης!
Από πότε όμως, στον αθλητισμό είναι υποχρεωτικό πάντα, μα πάντα, να κερδίζει ο καλύτερος; Αν ήταν έτσι, τότε, δε θα υπήρχε λόγος να γίνονται αγώνες… Τα πρωταθλήματα θα κρίνονταν από τους υπολογιστές, όπως ακριβώς και το footballmanager… Δυστυχώς, θα συμφωνήσω με τον Κασελάκη (που, παρεμπιπτόντως, έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την ήττα της ομάδας του με την τεχνική ποινή που δέχθηκε) και τη δήλωση που έκανε χθες… «Στην Ελλάδα απαγορεύεται να κερδίσουν οι μικροί»… Κι όμως έτσι είναι! Απαγορεύεται! Τα παραδείγματα, μπορεί να μην είναι πολλά, αλλά όσοι θυμούνται, θυμούνται. Τη στιγμή που ο μικρός, έστω και για ένα βράδυ, θα επιχειρήσει να σηκώσει κεφάλι, θα βρεθούν κάποιοι να του κόψουν… Βίαια κι αναίτια. Ξέρετε κάτι; Δε φταίνε οι ομάδες… Ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε ο Ολυμπιακός! Το εννοώ…
Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι διαφορετικά… Το κλίμα, αλλά και το επίπεδο είναι τέτοιο, που οι μεγάλοι ίσως να επιδιώκουν την εύνοια, ακόμα κι όταν αντιμετωπίσουν τα …Θρύψαλα Κορυδαλλού. Στο μπάσκετ, δε συμβαίνει το ίδιο. Η εύνοια έρχεται μέσα από την αδυναμία των διαιτητών να διαχειριστούν το μεγάλο βάρος που τους προκαλείται, διευθύνοντας έναν αγώνα (που στραβώνει) για κάποιον μεγάλο.
Ο Ηλυσιακός ηττήθηκε στο ΣΕΦ εξαιτίας 2-3 σφυριγμάτων στα τελευταία κρίσιμα λεπτά… Αντιστοίχως, ο Παναθηναϊκός πριν από 1-2 χρόνια, δεν έχασε από τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ διότι οι διαιτητές αρνήθηκαν να σφυρίξουν στο τέλος φάουλ που είχε γίνει (αν δε με απατά η μνήμη μου) στον Μονρό… Αυτό δε σημαίνει ότι οι διαιτητές είναι «στημένοι»… Όχι! Απλά, εκείνη τη στιγμή δεν έχουν την ικανότητα και την προσωπικότητα να σηκώσουν το βάρος ενός ορθού κρίσιμου σφυρίγματος, που θα είναι εναντίον του μεγάλου. Για τους δικούς τους λόγους, που δε χρειάζεται να αναλύσουμε…
Είναι πολύ λογικό για κάθε ισχυρό, σε όλα τα αθλήματα του κόσμου, σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου, να απολαμβάνει της εύνοιας σε κάποιες στιγμές… Ειδικά όταν παίζει εντός έδρας… Είναι λογικό (ίσως κι ανθρώπινο) ο διαιτητής να «προσφέρει» στον ισχυρό κάποια επιπλέον σφυρίγματα… Είναι τελείως παράλογο όμως, να καθορίζει την εξέλιξη του αγώνα… Και δυστυχώς (ξαναγράφω) στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει πολύ συχνά. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που οι μικροί (έστω και για ένα βράδυ) θα προσπαθήσουν να κοιτάξουν στα μάτια τον μεγάλο. Δεν ευθύνονται οι ομάδες όμως...
Τουλάχιστον όχι τόσο, όσο ευθύνονται αυτοί που με τα σφυρίγματά τους, δίνουν το τέμπο και τη φυσιογνωμία του αγώνα. Συμφωνώ, ότι ο Ηλυσιακός και καμία άλλη ομάδα, έχει την ποιότητα να κερδίσει τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό… Εντός ή εκτός έδρας… Και μία φορά που συνέβη, με την Καβάλα να κερδίζει τον Παναθηναϊκό, έγινε γιατί οι μεν βρέθηκαν στην ημέρα της ζωής τους και οι πράσινοι στη χειρότερη… Συμβαίνουν κι αυτά… Αν τα αποτελέσματα στον αθλητισμό, όμως, κρίνονταν βάσει την ποιότητας, των μπάτζετ της ατομικής αξίας και της ιστορίας, τότε, δε θα υπήρχαν εκπλήξεις, ούτε ενδιαφέρον, ούτε φυσικά κόσμος να παρακολουθεί. Θα ζούσαμε σε έναν κόσμο ηλεκτρονικό, όπου οι «εγκέφαλοι» κάποιων συστημάτων θα έβγαζαν τον τελικό νικητή. Χωρίς να υπάρχουν, αγώνες, σκορ, παίκτες, θεατές… Δεν είναι έτσι όμως ρε μάγκες…
Συμφωνώ, οι μικροί, δεν μπορούν… Διότι και τη στιγμή που θα πρέπει να μπει ένα μεγάλο σουτ, πιθανότατα δε θα βρει στόχο εξαιτίας τους άγχους ή της μεγάλης επιθυμίας… Αλλά, πριν φτάσουμε εκεί, ας τους προσφέρουμε το λογικό κι αυτονόητο. Την ισοτιμία! Ας τους αφήσουμε να δείξουν αν μπορούν ή όχι! Και στην Ελλάδα, δεν τους αφήνουμε… Ουτε για ένα βράδυ… Και δεν είναι κρίμα… Είναι απάνθρωπο εκτός από άδικο…
Υ.Γ. Ολοι διαμαρτύρονται όταν αδικούνται… Εχει βγει ποτέ να πει κανείς ότι «Λυπάμαι, διότι ευνοήθηκα;»… Κανείς! Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους μεγάλους… Αλλά και τους μικρομεσαίους! Κι εν τέλει, ειλικρινά δεν έχω ιδέα αν πρέπει να υπάρχει έστω και μία ομάδα που δικαιούται να φωνάζει για τη διαιτησία… Διότι σε αυτό το γαϊτανάκι, υπάρχουν αυτοί που έχουν την εύνοια, κι άλλες που θα ήθελαν, έχουν προσπαθήσει, αλλά δε μπορούν… Κι αυτή η αναφορά δε γίνεται για τους δύο μεγάλους, αλλά και για τις 14 ομάδες της Α1!
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Δυστυχώς, δεν μπορούν
Οι λεγόμενοι "μικροί" της Α1 μπορούν να νικήσουν τους "μεγάλους" μόνο όταν οι "μεγάλοι" το επιτρέψουν. Αυτό είναι το κακό του ελληνικού πρωταθλήματος, γι αυτό και το ενδιαφέρον για την κανονική περίοδο είναι ανύπαρκτο. Το ότι έχασε ο Παναθηναϊκός από την Καβάλα είναι μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και έγινε στην αρχή της σεζόν. Οσο περνάει ο χρόνος, οι πιθανότητες έκπληξης λιγοστεύουν.
Αλλωστε δεν είναι μόνο οι "μικροί" που δεν μπορούν να κερδίσουν, ακόμα και ομάδες με ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, παίρνουν συγχαρητήρια απλά και μόνο αν κοιτάξουν στα μάτια τπν Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Την Τετάρτη, λοιπόν, ο Ηλυσιακός άγγιξε το θαύμα. Οι 300 που πήγαν στο ΣΕΦ ήταν έτοιμοι να δουν έναν περίπατο του Ολυμπιακού και είδαν για ένα ημίχρονο περίπατο από τον Ηλυσιακό! Με 17 πόντους προηγήθηκαν οι φιλοξενούμενοι στις αρχές της επανάληψης και έφτασαν μια ανάσα από τη μεγάλη έκπληξη...
Το ματς δεν το έδειξε η τηλεόραση και ελάχιστοι έχουν άποψη για το τι έγινε στο ΣΕΦ. Ο Ηλυσιακός διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη διαιτησία και έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι για άλλη μια φορά το μεγάλο ψάρι έφαγε το μικρό.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είχε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει μεγάλο ψάρι στο μπάσκετ και φέτος υπάρχουν ματς που ο αντίπαλος αισθάνεται αδικημένος... Οπως έγινε στο παιχνίδι με τον Αρη για παράδειγμα ή τώρα στην περίπτωση του Ηλυσιακού... Αλλά απ' αυτό μέχρι να προκύπτουν τέτοιες θεωρίες και να βγαίνει ο Ολυμπιακός δυνάστης των μικρών του ελληνικού μπάσκετ, υπάρχει τεράστια διαφορά.
Θέλετε να δούμε τι έγινε στο ΣΕΦ; Ο Ολυμπιακός πράγματι πήρε δύο σφυρίγματα έδρας, που τον βοήθησαν στην ανατροπή... Το ένα ήταν το κόψιμο του Παπανικολάου στο λέι απ του Τόμπσον (η μπάλα είχε βρει καθαρά το ταμπλό), το άλλο ήταν το φάουλ του Κασελάκη στον Παπανικολάου και η τεχνική ποινή. Είναι σαφές ότι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς πίεσε τους διαιτητές στο τελευταίο δεκάλεπτο και οι τρεις ρέφερι δεν άντεξαν. Γι αυτό και οι ερυθρόλευκοι σούταραν πολλές βολές στην τέταρτη περίοδο...
Ομως για 30 λεπτά ο Ηλυσιακός δεν είχε παράπονο. Κάθε άλλο. Μέχρι το 30' είχε εκτελέσει πολλές περισσότερες βολές από τον Ολυμπιακό και οι διαιτητές τον αντιμετώπισαν σαν να είναι αυτός ο μεγάλος. Ο Ιβκοβιτς δέχθηκε τεχνική ποινή, υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τον Ολυμπιακό.
Αν το δούμε συνολικά, η ΚΕΔ επέλεξε ένα άπειρο τρίο για ένα ματς που φαινομενικά θα ήταν εύκολο, για να δώσει την ευκαιρία στους διαιτητές να μπουν στο κλίμα της Α1. Ο Γκούμας προσπάθησε να κρατήσει το παιχνίδι ως πρώτος ρέφερι, αλλά ο Κοτσιμός και ο Τσώνος δεν τα κατάφεραν και είναι λογικό.
Γιατί ξαφνικά το παιχνίδι έγινε μάχη. Και ο Ντούντα ως παλιά καραβάνα πίεσε τους νεαρούς διαιτητές στο όριο.
Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Ηλυσιακός μπορούσε να νικήσει. Αν ευστοχούσε ο Νάνα στο τρίποντο στα 35'', τώρα θα λέγαμε για τη μεγάλη έκπληξη. Ο Ηλυσιακός είναι άξιος συγχαρητηρίων, έκανε σπουδαία εμφάνιση και έχασε ένα ματς, όπως έχει κερδίσει πολλά άλλα με τον ίδιο τρόπο. Οσο για τον Ολυμπιακό, γλίτωσε χάρη στον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, γι αυτό και ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έδωσε σύνθημα για αλλαγές. Κατάλαβε πως δεν πάει άλλο με ορισμένους.
Αλλά ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός νίκησε. Και το ότι οι "μικροί" σπάνια θα κερδίζουν τους μεγάλους, δεν αλλάζει. Και δεν είναι θέμα διαιτησίας.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν μπορούν, αλλά ας τους επιτρέψουν να δοκιμάσουν
Είναι αξίωμα για αυτούς που αγαπούν πραγματικά το μπάσκετ… Πρέπει να είναι κανόνας (με σαφείς αποδείξεις) για τον οπαδό, αυτόν που λατρεύει την ομάδα του κι επιθυμεί την πρόοδο της… Αν υποστηρίζεις τον Παναθηναϊκό, ή τον Ολυμπιακό (πλέον) δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την υποστήριξη (πρωταρχικά) όλων των υπόλοιπων ομάδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Όταν αγαπάς τον Παναθηναϊκό, ή τον Ολυμπιακό οφείλεις, πια, να υποστηρίζεις τον Κολοσσό, τον Πανιώνιο, το Ρέθυμνο, το Περιστέρι και (γιατί όχι) τον Αρη ή τον ΠΑΟΚ…
Οι μύστες της θρησκείας του μπάσκετ αντιλαμβάνονται τι εννοώ, οι υπόλοιποι πιθανότατα όχι, έχοντας κι αυτοί τα δικά τους ισχυρά επιχειρήματα βεβαίως… Ας μην το εξηγήσουμε τώρα όμως… Η ουσία είναι ότι όλοι, γυρίζουν την πλάτη προς το ίδιο το ενδιαφέρον τους, μία κανονική περίοδο δηλαδή με ανατροπές, εκπλήξεις, μεγαλύτερη προσπάθεια κι αβεβαιότητα. Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή που θα γίνει ο δεύτερος αγώνας στο ΣΕΦ μεταξύ των δύο αιωνίων, θα ξέρουμε και ποια θα είναι η ομάδα που θα καταλάβει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο…
Τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρη αυτή η εικόνα. Φέτος, τουλάχιστον, υπήρξε και μία μικρή αμφισβήτηση… Η ήττα του Παναθηναϊκού στην Καβάλα σε συνδυασμό με την γενικότερη εικόνα των δύο αιώνιων, ξεσήκωσε τη κατακαθισμένη σκόνη… Όπως πριν το ματς του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο, η τη χθεσινή αναμέτρηση της Ρόδου. Μας ικανοποιεί όμως; Η ερώτηση είναι ρητορική, διότι η απάντηση συναρτάται από την αφετηρία που έχει καθένας. Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο στο μπάσκετ, θα ισχύουν οι κανόνες της ίδιας της ζωής, το ενδιαφέρον θα είναι μηδενικό.
Το πρωτάθλημα θα είναι εξαθλιωμένο, οι μικροί δε θα έχουν λόγο ύπαρξης και από τον Σεπτέμβριο θα περιμένουμε να έρθει ο Μάιος για να δούμε τους τελικούς, στην έδρα τους ενός ή του άλλου. Τα γήπεδα θα παραμένουν άδεια, οι παράγοντες θα βρίσκουν ευκαιρία να μην πληρώνουν τους παίκτες και οι χορηγοί΄-διαφημιζόμενοι (όσοι λιγοστοί έχουν απομείνει) θα γυρνούν την πλάτη σε ένα προϊόν, που δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς… Ούτε τα πλέι οφ! Η διαφορά δυναμικότητας των δύο σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους είναι δεδομένη… Χαώδης!
Από πότε όμως, στον αθλητισμό είναι υποχρεωτικό πάντα, μα πάντα, να κερδίζει ο καλύτερος; Αν ήταν έτσι, τότε, δε θα υπήρχε λόγος να γίνονται αγώνες… Τα πρωταθλήματα θα κρίνονταν από τους υπολογιστές, όπως ακριβώς και το footballmanager… Δυστυχώς, θα συμφωνήσω με τον Κασελάκη (που, παρεμπιπτόντως, έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την ήττα της ομάδας του με την τεχνική ποινή που δέχθηκε) και τη δήλωση που έκανε χθες… «Στην Ελλάδα απαγορεύεται να κερδίσουν οι μικροί»… Κι όμως έτσι είναι! Απαγορεύεται! Τα παραδείγματα, μπορεί να μην είναι πολλά, αλλά όσοι θυμούνται, θυμούνται. Τη στιγμή που ο μικρός, έστω και για ένα βράδυ, θα επιχειρήσει να σηκώσει κεφάλι, θα βρεθούν κάποιοι να του κόψουν… Βίαια κι αναίτια. Ξέρετε κάτι; Δε φταίνε οι ομάδες… Ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε ο Ολυμπιακός! Το εννοώ…
Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι διαφορετικά… Το κλίμα, αλλά και το επίπεδο είναι τέτοιο, που οι μεγάλοι ίσως να επιδιώκουν την εύνοια, ακόμα κι όταν αντιμετωπίσουν τα …Θρύψαλα Κορυδαλλού. Στο μπάσκετ, δε συμβαίνει το ίδιο. Η εύνοια έρχεται μέσα από την αδυναμία των διαιτητών να διαχειριστούν το μεγάλο βάρος που τους προκαλείται, διευθύνοντας έναν αγώνα (που στραβώνει) για κάποιον μεγάλο.
Ο Ηλυσιακός ηττήθηκε στο ΣΕΦ εξαιτίας 2-3 σφυριγμάτων στα τελευταία κρίσιμα λεπτά… Αντιστοίχως, ο Παναθηναϊκός πριν από 1-2 χρόνια, δεν έχασε από τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ διότι οι διαιτητές αρνήθηκαν να σφυρίξουν στο τέλος φάουλ που είχε γίνει (αν δε με απατά η μνήμη μου) στον Μονρό… Αυτό δε σημαίνει ότι οι διαιτητές είναι «στημένοι»… Όχι! Απλά, εκείνη τη στιγμή δεν έχουν την ικανότητα και την προσωπικότητα να σηκώσουν το βάρος ενός ορθού κρίσιμου σφυρίγματος, που θα είναι εναντίον του μεγάλου. Για τους δικούς τους λόγους, που δε χρειάζεται να αναλύσουμε…
Είναι πολύ λογικό για κάθε ισχυρό, σε όλα τα αθλήματα του κόσμου, σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου, να απολαμβάνει της εύνοιας σε κάποιες στιγμές… Ειδικά όταν παίζει εντός έδρας… Είναι λογικό (ίσως κι ανθρώπινο) ο διαιτητής να «προσφέρει» στον ισχυρό κάποια επιπλέον σφυρίγματα… Είναι τελείως παράλογο όμως, να καθορίζει την εξέλιξη του αγώνα… Και δυστυχώς (ξαναγράφω) στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει πολύ συχνά. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που οι μικροί (έστω και για ένα βράδυ) θα προσπαθήσουν να κοιτάξουν στα μάτια τον μεγάλο. Δεν ευθύνονται οι ομάδες όμως...
Τουλάχιστον όχι τόσο, όσο ευθύνονται αυτοί που με τα σφυρίγματά τους, δίνουν το τέμπο και τη φυσιογνωμία του αγώνα. Συμφωνώ, ότι ο Ηλυσιακός και καμία άλλη ομάδα, έχει την ποιότητα να κερδίσει τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό… Εντός ή εκτός έδρας… Και μία φορά που συνέβη, με την Καβάλα να κερδίζει τον Παναθηναϊκό, έγινε γιατί οι μεν βρέθηκαν στην ημέρα της ζωής τους και οι πράσινοι στη χειρότερη… Συμβαίνουν κι αυτά… Αν τα αποτελέσματα στον αθλητισμό, όμως, κρίνονταν βάσει την ποιότητας, των μπάτζετ της ατομικής αξίας και της ιστορίας, τότε, δε θα υπήρχαν εκπλήξεις, ούτε ενδιαφέρον, ούτε φυσικά κόσμος να παρακολουθεί. Θα ζούσαμε σε έναν κόσμο ηλεκτρονικό, όπου οι «εγκέφαλοι» κάποιων συστημάτων θα έβγαζαν τον τελικό νικητή. Χωρίς να υπάρχουν, αγώνες, σκορ, παίκτες, θεατές… Δεν είναι έτσι όμως ρε μάγκες…
Συμφωνώ, οι μικροί, δεν μπορούν… Διότι και τη στιγμή που θα πρέπει να μπει ένα μεγάλο σουτ, πιθανότατα δε θα βρει στόχο εξαιτίας τους άγχους ή της μεγάλης επιθυμίας… Αλλά, πριν φτάσουμε εκεί, ας τους προσφέρουμε το λογικό κι αυτονόητο. Την ισοτιμία! Ας τους αφήσουμε να δείξουν αν μπορούν ή όχι! Και στην Ελλάδα, δεν τους αφήνουμε… Ουτε για ένα βράδυ… Και δεν είναι κρίμα… Είναι απάνθρωπο εκτός από άδικο…
Υ.Γ. Ολοι διαμαρτύρονται όταν αδικούνται… Εχει βγει ποτέ να πει κανείς ότι «Λυπάμαι, διότι ευνοήθηκα;»… Κανείς! Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους μεγάλους… Αλλά και τους μικρομεσαίους! Κι εν τέλει, ειλικρινά δεν έχω ιδέα αν πρέπει να υπάρχει έστω και μία ομάδα που δικαιούται να φωνάζει για τη διαιτησία… Διότι σε αυτό το γαϊτανάκι, υπάρχουν αυτοί που έχουν την εύνοια, κι άλλες που θα ήθελαν, έχουν προσπαθήσει, αλλά δε μπορούν… Κι αυτή η αναφορά δε γίνεται για τους δύο μεγάλους, αλλά και για τις 14 ομάδες της Α1!
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Δυστυχώς, δεν μπορούν
Οι λεγόμενοι "μικροί" της Α1 μπορούν να νικήσουν τους "μεγάλους" μόνο όταν οι "μεγάλοι" το επιτρέψουν. Αυτό είναι το κακό του ελληνικού πρωταθλήματος, γι αυτό και το ενδιαφέρον για την κανονική περίοδο είναι ανύπαρκτο. Το ότι έχασε ο Παναθηναϊκός από την Καβάλα είναι μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και έγινε στην αρχή της σεζόν. Οσο περνάει ο χρόνος, οι πιθανότητες έκπληξης λιγοστεύουν.
Αλλωστε δεν είναι μόνο οι "μικροί" που δεν μπορούν να κερδίσουν, ακόμα και ομάδες με ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, παίρνουν συγχαρητήρια απλά και μόνο αν κοιτάξουν στα μάτια τπν Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Την Τετάρτη, λοιπόν, ο Ηλυσιακός άγγιξε το θαύμα. Οι 300 που πήγαν στο ΣΕΦ ήταν έτοιμοι να δουν έναν περίπατο του Ολυμπιακού και είδαν για ένα ημίχρονο περίπατο από τον Ηλυσιακό! Με 17 πόντους προηγήθηκαν οι φιλοξενούμενοι στις αρχές της επανάληψης και έφτασαν μια ανάσα από τη μεγάλη έκπληξη...
Το ματς δεν το έδειξε η τηλεόραση και ελάχιστοι έχουν άποψη για το τι έγινε στο ΣΕΦ. Ο Ηλυσιακός διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη διαιτησία και έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι για άλλη μια φορά το μεγάλο ψάρι έφαγε το μικρό.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είχε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει μεγάλο ψάρι στο μπάσκετ και φέτος υπάρχουν ματς που ο αντίπαλος αισθάνεται αδικημένος... Οπως έγινε στο παιχνίδι με τον Αρη για παράδειγμα ή τώρα στην περίπτωση του Ηλυσιακού... Αλλά απ' αυτό μέχρι να προκύπτουν τέτοιες θεωρίες και να βγαίνει ο Ολυμπιακός δυνάστης των μικρών του ελληνικού μπάσκετ, υπάρχει τεράστια διαφορά.
Θέλετε να δούμε τι έγινε στο ΣΕΦ; Ο Ολυμπιακός πράγματι πήρε δύο σφυρίγματα έδρας, που τον βοήθησαν στην ανατροπή... Το ένα ήταν το κόψιμο του Παπανικολάου στο λέι απ του Τόμπσον (η μπάλα είχε βρει καθαρά το ταμπλό), το άλλο ήταν το φάουλ του Κασελάκη στον Παπανικολάου και η τεχνική ποινή. Είναι σαφές ότι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς πίεσε τους διαιτητές στο τελευταίο δεκάλεπτο και οι τρεις ρέφερι δεν άντεξαν. Γι αυτό και οι ερυθρόλευκοι σούταραν πολλές βολές στην τέταρτη περίοδο...
Ομως για 30 λεπτά ο Ηλυσιακός δεν είχε παράπονο. Κάθε άλλο. Μέχρι το 30' είχε εκτελέσει πολλές περισσότερες βολές από τον Ολυμπιακό και οι διαιτητές τον αντιμετώπισαν σαν να είναι αυτός ο μεγάλος. Ο Ιβκοβιτς δέχθηκε τεχνική ποινή, υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τον Ολυμπιακό.
Αν το δούμε συνολικά, η ΚΕΔ επέλεξε ένα άπειρο τρίο για ένα ματς που φαινομενικά θα ήταν εύκολο, για να δώσει την ευκαιρία στους διαιτητές να μπουν στο κλίμα της Α1. Ο Γκούμας προσπάθησε να κρατήσει το παιχνίδι ως πρώτος ρέφερι, αλλά ο Κοτσιμός και ο Τσώνος δεν τα κατάφεραν και είναι λογικό.
Γιατί ξαφνικά το παιχνίδι έγινε μάχη. Και ο Ντούντα ως παλιά καραβάνα πίεσε τους νεαρούς διαιτητές στο όριο.
Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Ηλυσιακός μπορούσε να νικήσει. Αν ευστοχούσε ο Νάνα στο τρίποντο στα 35'', τώρα θα λέγαμε για τη μεγάλη έκπληξη. Ο Ηλυσιακός είναι άξιος συγχαρητηρίων, έκανε σπουδαία εμφάνιση και έχασε ένα ματς, όπως έχει κερδίσει πολλά άλλα με τον ίδιο τρόπο. Οσο για τον Ολυμπιακό, γλίτωσε χάρη στον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, γι αυτό και ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έδωσε σύνθημα για αλλαγές. Κατάλαβε πως δεν πάει άλλο με ορισμένους.
Αλλά ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός νίκησε. Και το ότι οι "μικροί" σπάνια θα κερδίζουν τους μεγάλους, δεν αλλάζει. Και δεν είναι θέμα διαιτησίας.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου