Κοιτάξτε τι γράφει (ανάμεσα σε άλλα) η Wikipedia για τον Ακη Τσοζατζόπουλο:
«Το 1995 ο Άκης Τσοχατζόπουλος διετέλεσε αναπληρωτής πρωθυπουργός, κατά το διάστημα της ασθένειας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και της αδυναμίας του να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Με την ιδιότητα αυτή εκπροσώπησε την Ελλάδα στη σύνοδο κορυφής των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μαδρίτη.
Μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμά τον Ιανουάριο του 1996 λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, έθεσε υποψηφιότητα για την ανάδειξη του νέου πρωθυπουργού που θα εξέλεγε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.
Ισοψήφησε με τον Κώστα Σημίτη (από 53 ψήφοι), ενώ ακολούθησαν σε ψήφους οι Γεράσιμος Αρσένης και Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Στην επαναληπτική ψηφοφορία έλαβε 75 ψήφους, έναντι 86 του Κώστα Σημίτη. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου και μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, διεκδίκησε στο έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το χρίσμα του προέδρου του κόμματος, απέτυχε όμως να εκλεγεί με αντίπαλο τον Κώστα Σημίτη.»
Όπως καταλαβαίνετε (και δυστυχώς έχουμε ξεχάσει) έχει εκπροσωπήσει την Ελλαδα σε σύνοδο κοορυφής ως !!!!!!!!!!!!Πρωθυπουργός και παρα 11 ψήφους δεν έγινε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μετά κανονικός Πρωθυπουργός.
Πού να κτυπήσω το κεφάλι μου; Στο κουντουπιέ του Πικέ;
Αγοράσαμε υποβρύχια που γέρνουν.
Το χωράει το κεφάλι σας αυτό;
Δεν έχουμε κοινωνική πολιτική για τους παππούδες και τις γιαγιάδες και αγοράζουμε πανάκριβα υποβρύχια που γέρνουν. Και στο φινάλε τιμωρούμε τους παππούδες κι όχι αυτούς που αγοράζουν υποβρύχια που γέρνουν.
Είναι σαν να θέλω εγώ να τσακωθώ με τον Μάϊκ Τάισον σε μπαρ γιατί "φλερτάριζε" την barwoman.
Και παρα λίγο…. Στο τόοοοοοοοοοοοοσο παραλίγο αυτοί οι άνθρωποι θα μας κυβερνούσαν.
Και αντε και τη γλυτώσαμε μια φορά… πόσο σίγουροι είστε ότι την έχουμε γλυτώσει άλλες που δεν τους έτυχε η «κακιά στιγμή;» ας πούμε: σαν τα υποβρύχια που γέρνουν;
Γιατί φαντάζεστε κάτι διαφορετικό;
Εγώ δεν το φαντάζομαι. Είμαι σίγουρος.
Αλήθεια πόσο καιρό έχετε να δειτε πολιτικό και να πείτε:
-Ναι, αυτός είναι ικανός. Ναι, είναι διαφορετικός!
Προσωπικά έχει να μου τύχει από την εποχή του Τρίτση. (μεγάλη ατυχία για την Ελλάδα που έφυγε μόλις 55 ετών, το 1992)
Εικοσι ολόκληρα χρόνια. Δυο ολόκληρες γεννιές;
Μας κυβερνούν από μέτριοι έως εντελώς ακατάλληλοι.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση που η ειδησεογραφία και η ίδια η πολιτική δεν αρπάζεται στο άρμα που της προσφέρει ο Χέλμουτ Σμιτ.
Πιθανότατα κάποιοι/ες από σας να μην ξέρετε ποιος είναι ο Χέλμουτ Σμιτ (ευελπιστώ ότι θα μας κάνει την τιμή ο Μπάγιερν Μονάχου να μας πάει ένα τουρ στην ιστορία του ). Λέει προς τους Γερμανούς πολιτικούς «Να σας πάρει ο διάολος αν δεν σώσετε την Ελλάδα»… και μας εδώ μας απασχολεί αν ο Τζουμάκας διεκδικήσει την Αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Είναι σαν να βάλω μπράντεφέρ με τον Σακιλ Ο’Νηλ και να τον κερδίσω στα ίσα πίνοντας μπύρα με το ελεύθερο χέρι.
Τους «προβληματίζει» ποια είναι η γνώμη του πρώην Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και περνάνε σαν insert ατάκα τη γνώμη του πρώην Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ. Ετσι για ξεκάρφωμα.
Είναι σαν να κάνω εγω ποδιά στον Πουγιόλ.
Τι απέγινε με τη Siemens;
Με το Χρηματιστήριο;
Με τα κουνιστά υποβρύχια;
Τι απέγινε με τόσα άλλα, που βαριέμαι να εξιστορώ;
Ποιος φτάιει γι’ αυτό;
Μα βέβαια οι πολιτικοί που δεν ήταν αρκετά ικανοί να τ’ αρπάζουν (δεν γεννήθηκα χθες) αλλά ταυτόχρονα να αποδίδουν στη χώρα όσα χρειάζεται. Το να τα παίρνεις, είναι ανηθικο. Το ΜΟΝΟ να τα παίρνεις, είναι εγκλημα… Και αυτό συμβαίνει επειδή τα media, έχουν ξεχάσει εντελώς τι είναι follow up.
Ακούστε:
Aν έχω να διαλέξω μεταξύ ενός έξυπνου και ικανού απατεώνα και ενός χαζού και μέτριου απατεώνα… διαλεγω με τα χίλια τον έξυπνο… Είναι αυτονόητο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στη δημοσιογραφία και στην πολιτική βασίλεψαν οι πολλοί πολύ μέτριοι. Το’χετε προσέξει; Δεν έχουμε ούτε ΕΝΑΝ θυμωμένο πολιτικό ή δημοσιογράφο… Ή μάλλον έναν…τον Στρατή Λιαρέλλη…τον διευθυντή είδήσεων του ΑΝΤ1… που τους τα χώνει κανονικά… όλων… χωρίς τζιριτζάντζουλες… και επειδή τον ξέρω από παλιά… και εκτιμώ τους ανθρώπους, που ξεκινούν από χαμηλά και φτάνουν ψηλά με σκληρή δουλειά, εξυπνάδα, τύχη, ταλέντο και μερικές φορές κρύο αίμα… επειδή τον ξέρω σας λέω… είναι ενας τρελλός Μυτιληνιός, που το μυαλό του δουλεύει ξυράφι και είναι ένας από τους ελάχιστους που το’χει (;) το καλάμι, αλλά τουλάχιστον δεν το καβαλά… Μεγάλο πράγμα αυτο.
Το ότι βγαίνει οn camera o διευθυντής ειδήσεων δίπλα στην παρουσιάστρια του και τα χώνει είναι από μόνο του δημοσιογραφική τηλεοπτική απάντηση… δεν κάνει κουβεντούλα μαζί με άλλους 5-6 που ακολουθούν πιστά το σενάριο της σύσκεψης.
Μα ένας δεν είναι αρκετός.
ΟΚ! Αλλά είναι καλύτερα από το κανΕΝΑΣ.
Ποιος πολιτικός σήμερα παράγει πολιτική;
Απλώς διαφωνούν και βγάζουν ο ένας ανακοινώσεις εναντίον του άλλου για το ποιός είναι τιμιότερος, ικανότερος και αποτελεσματικότερος
Είναι σαν να θέλω να καρφώσω εγώ στα μούτρα του Σοφοκλή.
Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη τρύπα που μας έριξαν ΟΛΟΙ αυτοί οι μετριότατα μέτριοι… και ζούμε την μεγάλη ατυχία: να ελπίζουμε οι ίδιοι μετριότατα μέτριοι ότι θα μας βγάλουν.
Είναι σαν να θέλω εγώ να βάλω από τα 45 μέτρα γκολ στον Κασίγιας.
Εχουν περάσει 2 ολόκληρα χρόνια με πόνο, πείνα, δυστυχία, θυμό, απόγνωση, φόβο και ούτε ένας πούστης δεν μας έχει πεί τι ακριβώς έχει συμβεί.
Ούτε ένας δεν έχει βγει να πει:
-Συγγνώμη, αλλά σ’ αυτό έκανα λάθος.
Καμμιά φορά μου στέλνετε σχόλια διευκρινίζοντας ότι φταίμε και εμείς που το ένα…που το άλλο…. ΝΑΙ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ! ΝΑΙ! Φταίμε και εμείς… αλλά το λέμε. Το παραδεχόμαστε στο κάτω-κάτω… απ’ αυτούς που δεν φταίνε γενικώς, αλλά ειδικώς…δεν βγαίνει να πει ένας: φταίω!
Δεν είπα να πληρώσει…να το παραδεχθεί, είπα.
Δεν θα συμβεί ΠΟΤΕ!
Ξέρετε γιατί;
Επειδή ο ατόφιος μετριότατα μέτριος δεν μπορεί να δει το λάθος.
Το αντιληφθείς το λάθος χρειάζεται βασικά υψηλή ευφυία.
Οι μέτριοι κάνουν λάθη. Δεν βλέπουν τα λάθη.
Είναι σαν να θέλω να μιλάω εγώ για τακτική παίρνοντας συνεχώς τον λόγο από τον Ομπράντοβιτς.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου