Κεφάλαιο δεύτερο...
Ο Άρης έχασε στις 2 Μαρτίου του 1985 στη Νέα Σμύρνη από τον Πανιώνιο και από τότε πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια και 80 νίκες, ανάμεσα στις οποίες 10 συνεχόμενες επί του ΠΑΟΚ, μέχρι ο Γιάννης Ιωαννίδης να φύγει από ένα γήπεδο της Ελλάδας με το κίτρινο φύλλο αγώνα. Ήταν η εποχή που... τις Πέμπτες τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη είχαν αργία και τα delivery έκαναν χρυσές δουλειές, η εποχή που σε όλη την Ελλάδα ήθελαν να δουν από κοντά τον Άρη, του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών, η εποχή οι αγώνες Άρης - ΠΑΟΚ ήταν bigger than life, τόσο για τους παίκτες που έπαιζαν, όσο και για τους φιλάθλους και τους δημοσιογράφους που τα παρακολουθούσαν.
Η δήλωση του Παναγιώτη Φασούλα, ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα, που βρήκε τον ΠΑΟΚ νικητή με 78-81, ήταν ενδεικτική της πίεσης που ένιωθαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ να καταρρίψουν το "κιτρινόμαυρο" κάστρο. "Πέντε χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή" είπε η "Αράχνη" του ελληνικού μπάσκετ, που παρέα με τον Κόρφα, τον Πρέλεβιτς , τον Σταυρόπουλο και τον Μάικ Τζόνσον, που μετέπειτα έπαιξε στον Άρη και προπονητή τον Αμερικανό Τζόνι Νιούμαν, ήταν οι πρωταγωνιστές της μεγάλης νίκης του ΠΑΟΚ, που πανηγυρίστηκε σαν... τίτλος από τους φιλάθλους του Δικεφάλου.
Στην πραγματικότητα, παρά τη μεγάλη νίκη, ο ΠΑΟΚ συνέχισε να βλέπει την πλάτη του Άρη μέχρι και το 1991, καθώς ο Αυτοκράτορας πήρε άλλα τρία πρωταθλήματα (1989, 1990, 1991) και ο ΠΑΟΚ περίμενε το 1992 για να δει τη μεγάλη εκείνη ομάδα των 80s και των 90s να πανηγυρίζει έναν τίτλο, αν και στον τελικό του 1992, αντίπαλος δεν ήταν ο Άρης, αλλά ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη και του Πάσπαλιε.
πηγή: gazzetta.gr
Ο Άρης έχασε στις 2 Μαρτίου του 1985 στη Νέα Σμύρνη από τον Πανιώνιο και από τότε πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια και 80 νίκες, ανάμεσα στις οποίες 10 συνεχόμενες επί του ΠΑΟΚ, μέχρι ο Γιάννης Ιωαννίδης να φύγει από ένα γήπεδο της Ελλάδας με το κίτρινο φύλλο αγώνα. Ήταν η εποχή που... τις Πέμπτες τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη είχαν αργία και τα delivery έκαναν χρυσές δουλειές, η εποχή που σε όλη την Ελλάδα ήθελαν να δουν από κοντά τον Άρη, του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών, η εποχή οι αγώνες Άρης - ΠΑΟΚ ήταν bigger than life, τόσο για τους παίκτες που έπαιζαν, όσο και για τους φιλάθλους και τους δημοσιογράφους που τα παρακολουθούσαν.
Η δήλωση του Παναγιώτη Φασούλα, ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα, που βρήκε τον ΠΑΟΚ νικητή με 78-81, ήταν ενδεικτική της πίεσης που ένιωθαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ να καταρρίψουν το "κιτρινόμαυρο" κάστρο. "Πέντε χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή" είπε η "Αράχνη" του ελληνικού μπάσκετ, που παρέα με τον Κόρφα, τον Πρέλεβιτς , τον Σταυρόπουλο και τον Μάικ Τζόνσον, που μετέπειτα έπαιξε στον Άρη και προπονητή τον Αμερικανό Τζόνι Νιούμαν, ήταν οι πρωταγωνιστές της μεγάλης νίκης του ΠΑΟΚ, που πανηγυρίστηκε σαν... τίτλος από τους φιλάθλους του Δικεφάλου.
Στην πραγματικότητα, παρά τη μεγάλη νίκη, ο ΠΑΟΚ συνέχισε να βλέπει την πλάτη του Άρη μέχρι και το 1991, καθώς ο Αυτοκράτορας πήρε άλλα τρία πρωταθλήματα (1989, 1990, 1991) και ο ΠΑΟΚ περίμενε το 1992 για να δει τη μεγάλη εκείνη ομάδα των 80s και των 90s να πανηγυρίζει έναν τίτλο, αν και στον τελικό του 1992, αντίπαλος δεν ήταν ο Άρης, αλλά ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη και του Πάσπαλιε.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου