Το διαβάσατε το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» με τις ΕΠΩΝΥΜΕΣ μαρτυρίες
παικτών της Β΄ και της Γ΄ Εθνικής; Να το διαβάσετε:
(http://www.gazzetta.gr/football-league/article/item/277927-%C2%ABdaneika-gia-na-pao-proponisi%C2%BB).
Είναι συγκλονιστικό.
Λέει μεταξύ άλλων ο Κώστας Γεωργιάδης της Αναγέννησης Επανωμής: "Καθημερινά κάνω 80 χιλιόμετρα για να πάω στην προπόνηση και να γυρίσω σπίτι μου. Τα χρήματα που βάζω είναι περισσότερα από αυτά που βγάζω. Ψάχνω 20 ευρώ δανεικά για να πάω στην προπόνηση.
Πολλές φορές έρχομαι στο δίλημμα να βάλω βενζίνη για να πάω στην προπόνηση ή να πάρω γάλα για το παιδί μου; Οι ξένοι της ομάδας ζουν ένα δράμα. Εχουν φέρει εδώ τις οικογένειές τους και δεν έχουν να πάρουν ούτε ψωμί. Η προπόνηση γίνεται με μόλις οχτώ μπάλες, ενώ τα παπούτσια τα αγοράζουμε μόνοι μας».
Τα λέει όπως τα ζει. Ξερά. «Κυνικά». Ισως και να κρύβει πολλά άλλα, για να μην… εξευτελίσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ίσως και την ομάδα του. Αυτές είναι οι συνθήκες στην συντριπτική πλειονότητα των ομάδων σ΄ αυτές τις κατηγορίες. Από πρόπερσι και πέρυσι. Εφέτος ήταν ακόμη πιο πιεστική, λόγω της εκκρεμότητας με τα χρήματα του ΟΠΑΠ. Κάποιος θα αντιπαρατάξει το (λογικό) επιχείρημα: «καιρός ήταν να γίνουν ερασιτεχνικές αυτές οι κατηγορίες, να υπάρχουν μόνο για να αναδεικνύονται ωραίοι πιτσιρικάδες, καλή αφορμή δίνεται με την οικονομική κρίση που ελαχιστοποιεί τα έσοδα από χορηγούς». Δεν διαφωνώ.
Σκέφτομαι όμως: ποιος γουστάρει περισσότερο το ποδόσφαιρο, το άθλημα; Ο Γεωργιάδης ή ο Λέτο που παραμένει στο αθλητικό κέντρο της Μπολόνια; Ο Μπατίστ που κάνει καθαρισμό στο γόνατό του κάθε καλοκαίρι ή ο Χονδροκούκης που προπονούνταν με παγωνιά στον Αγιο Κοσμά όλο το χειμώνα, επειδή δεν είχαν χρήματα για πετρέλαιο; Ο Τζιμπούρ που το παλεύει με την χονδροπάθεια ή τα κορίτσια του πόλο που ξυπνούν κάθε μέρα στις 6 για διπλή (ή και τριπλή) προπόνηση, όπως και όλοι οι κολυμβητές και οι κολυμβήτριες; Οι αναρίθμητοι ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές που έχουν υποστεί κατάγματα, επεμβάσεις στον χιαστό, δεκάδες ταλαιπωρίες, ή οι… ερασιτέχνες;
Οι μπασκετμπολίστες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που ετοιμάζονται για το Final 4 ή οι κοπέλες στην Α2 και… κάτω, οι περισσότερες εκ των οποίων κάνουν καθημερινά προπόνηση, ασφαλώς δεν παίρνουν φράγκο και ταυτόχρονα σπουδάζουν, εργάζονται, κάνουν ταξίδια με πούλμαν και αεροπλάνα μετά από… εράνους;
Τι είναι στ’ αλήθεια «ερασιτεχνικό» και τι «επαγγελματικό»; Διότι εγώ βλέπω ότι υπάρχουν χιλιάδες Ελληνες αθλητές σε πολλά διαφορετικά αγωνίσματα και σπορ που συμπεριφέρονται «επαγγελματικά» απέναντι σ’ αυτό που λατρεύουν και αμείβονται… ερασιτεχνικά.
Γιατί όλοι αυτοί, να το ξέρετε, είναι συγκάτοικοι στην τρέλα τους. Στο πάθος τους, στην κ…α τους. Και είναι αμέτρητοι και αμέτρητες εκείνοι οι εξουθενωμένοι οικονομικά που συνεχίζουν και δεν το βάζουν κάτω, που αθλούνται σε επαγγελματικό επίπεδο και με ζήλο πρωταθλητών, ζώντας στην καθημερινότητά τους με δανεικά από φίλους, με χαρτζιλίκια από τους γονείς, με ψίχουλα από τις δουλειές τους. Είναι σαφέστατα η πλειονότητα.
Και επειδή έριξα μια ματιά και στην πρόσφατη ανακοίνωση των προϋπολογισμών για τις ομοσπονδίες, αυτό θα συνεχιστεί από την ελληνική Πολιτεία, η οποία αδυνατεί (το πιο… ευγενικό που μπορώ να πω, για να μην ισχυριστώ ότι επιτρέπει με τον τρόπο της) τη βία στα γήπεδα. Και αφήνει αβοήθητους στην ωραία τρέλα τους και στο μεροδούλι-μεροφάι τους ανθρώπους οι οποίοι σε αθλήματα πλην ποδοσφαίρου τα οποία ασφαλώς τα media λόγω εμπορικότητας θυμούνται μόνο στα χρυσά και στα ασημένια.
Ηταν αφορμή το καταπληκτικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» που αναπαρήγαγε το «gazzetta.gr». Απλώς αφορμή. Γιατί ο καθένας μας έχει τουλάχιστον μια τέτοια «δική» του ιστορία από το περιβάλλον και τον κύκλο του να θυμηθεί και να διηγηθεί.
Και όλοι μας πρέπει να τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό σ΄ αυτή την τρέλα! Να σεβόμαστε εξίσου τον Γεωργιάδη της Επανωμής που αναρωτιέται κάθε ημέρα αν τα λεφτά για την βενζίνη της προπόνησης θα τα κρατήσει για την οικογένειά του, με τον Σισέ, τον Μιραλάς, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη και τα άλλα παιδιά…
Υ.Γ.: Μια μορφή «τρέλας» είναι και τα δικά μας «8Χ8» στις 10 και στις 11 το βράδυ. Σκέψου: πόση ευεξία νιώθεις όταν γυρίζεις σπίτι και δεν μπορείς να κοιμηθείς πριν από τις 3; Αυτή είναι η αυθεντική «ερασιτεχνική» τρέλα, η δική μας. Η «τρέλα» όσων προπονούνται καθημερινά, παίζουν ή αγωνίζονται ή προετοιμάζονται για αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο, ή για τουρνουά στο εξωτερικό είναι διαφορετική. Είπαμε: επαγγελματική συνέπεια στην λατρεία (την οποία πολλάκις καπηλεύονται και εκμεταλλεύονται διάφοροι τυχάρπαστοι «γύρω γύρω») ερασιτεχνισμός σε όλα τα υπόλοιπα..
πηγή:gazzetta.gr
Λέει μεταξύ άλλων ο Κώστας Γεωργιάδης της Αναγέννησης Επανωμής: "Καθημερινά κάνω 80 χιλιόμετρα για να πάω στην προπόνηση και να γυρίσω σπίτι μου. Τα χρήματα που βάζω είναι περισσότερα από αυτά που βγάζω. Ψάχνω 20 ευρώ δανεικά για να πάω στην προπόνηση.
Πολλές φορές έρχομαι στο δίλημμα να βάλω βενζίνη για να πάω στην προπόνηση ή να πάρω γάλα για το παιδί μου; Οι ξένοι της ομάδας ζουν ένα δράμα. Εχουν φέρει εδώ τις οικογένειές τους και δεν έχουν να πάρουν ούτε ψωμί. Η προπόνηση γίνεται με μόλις οχτώ μπάλες, ενώ τα παπούτσια τα αγοράζουμε μόνοι μας».
Τα λέει όπως τα ζει. Ξερά. «Κυνικά». Ισως και να κρύβει πολλά άλλα, για να μην… εξευτελίσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ίσως και την ομάδα του. Αυτές είναι οι συνθήκες στην συντριπτική πλειονότητα των ομάδων σ΄ αυτές τις κατηγορίες. Από πρόπερσι και πέρυσι. Εφέτος ήταν ακόμη πιο πιεστική, λόγω της εκκρεμότητας με τα χρήματα του ΟΠΑΠ. Κάποιος θα αντιπαρατάξει το (λογικό) επιχείρημα: «καιρός ήταν να γίνουν ερασιτεχνικές αυτές οι κατηγορίες, να υπάρχουν μόνο για να αναδεικνύονται ωραίοι πιτσιρικάδες, καλή αφορμή δίνεται με την οικονομική κρίση που ελαχιστοποιεί τα έσοδα από χορηγούς». Δεν διαφωνώ.
Σκέφτομαι όμως: ποιος γουστάρει περισσότερο το ποδόσφαιρο, το άθλημα; Ο Γεωργιάδης ή ο Λέτο που παραμένει στο αθλητικό κέντρο της Μπολόνια; Ο Μπατίστ που κάνει καθαρισμό στο γόνατό του κάθε καλοκαίρι ή ο Χονδροκούκης που προπονούνταν με παγωνιά στον Αγιο Κοσμά όλο το χειμώνα, επειδή δεν είχαν χρήματα για πετρέλαιο; Ο Τζιμπούρ που το παλεύει με την χονδροπάθεια ή τα κορίτσια του πόλο που ξυπνούν κάθε μέρα στις 6 για διπλή (ή και τριπλή) προπόνηση, όπως και όλοι οι κολυμβητές και οι κολυμβήτριες; Οι αναρίθμητοι ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές που έχουν υποστεί κατάγματα, επεμβάσεις στον χιαστό, δεκάδες ταλαιπωρίες, ή οι… ερασιτέχνες;
Οι μπασκετμπολίστες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που ετοιμάζονται για το Final 4 ή οι κοπέλες στην Α2 και… κάτω, οι περισσότερες εκ των οποίων κάνουν καθημερινά προπόνηση, ασφαλώς δεν παίρνουν φράγκο και ταυτόχρονα σπουδάζουν, εργάζονται, κάνουν ταξίδια με πούλμαν και αεροπλάνα μετά από… εράνους;
Τι είναι στ’ αλήθεια «ερασιτεχνικό» και τι «επαγγελματικό»; Διότι εγώ βλέπω ότι υπάρχουν χιλιάδες Ελληνες αθλητές σε πολλά διαφορετικά αγωνίσματα και σπορ που συμπεριφέρονται «επαγγελματικά» απέναντι σ’ αυτό που λατρεύουν και αμείβονται… ερασιτεχνικά.
Γιατί όλοι αυτοί, να το ξέρετε, είναι συγκάτοικοι στην τρέλα τους. Στο πάθος τους, στην κ…α τους. Και είναι αμέτρητοι και αμέτρητες εκείνοι οι εξουθενωμένοι οικονομικά που συνεχίζουν και δεν το βάζουν κάτω, που αθλούνται σε επαγγελματικό επίπεδο και με ζήλο πρωταθλητών, ζώντας στην καθημερινότητά τους με δανεικά από φίλους, με χαρτζιλίκια από τους γονείς, με ψίχουλα από τις δουλειές τους. Είναι σαφέστατα η πλειονότητα.
Και επειδή έριξα μια ματιά και στην πρόσφατη ανακοίνωση των προϋπολογισμών για τις ομοσπονδίες, αυτό θα συνεχιστεί από την ελληνική Πολιτεία, η οποία αδυνατεί (το πιο… ευγενικό που μπορώ να πω, για να μην ισχυριστώ ότι επιτρέπει με τον τρόπο της) τη βία στα γήπεδα. Και αφήνει αβοήθητους στην ωραία τρέλα τους και στο μεροδούλι-μεροφάι τους ανθρώπους οι οποίοι σε αθλήματα πλην ποδοσφαίρου τα οποία ασφαλώς τα media λόγω εμπορικότητας θυμούνται μόνο στα χρυσά και στα ασημένια.
Ηταν αφορμή το καταπληκτικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» που αναπαρήγαγε το «gazzetta.gr». Απλώς αφορμή. Γιατί ο καθένας μας έχει τουλάχιστον μια τέτοια «δική» του ιστορία από το περιβάλλον και τον κύκλο του να θυμηθεί και να διηγηθεί.
Και όλοι μας πρέπει να τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό σ΄ αυτή την τρέλα! Να σεβόμαστε εξίσου τον Γεωργιάδη της Επανωμής που αναρωτιέται κάθε ημέρα αν τα λεφτά για την βενζίνη της προπόνησης θα τα κρατήσει για την οικογένειά του, με τον Σισέ, τον Μιραλάς, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη και τα άλλα παιδιά…
Υ.Γ.: Μια μορφή «τρέλας» είναι και τα δικά μας «8Χ8» στις 10 και στις 11 το βράδυ. Σκέψου: πόση ευεξία νιώθεις όταν γυρίζεις σπίτι και δεν μπορείς να κοιμηθείς πριν από τις 3; Αυτή είναι η αυθεντική «ερασιτεχνική» τρέλα, η δική μας. Η «τρέλα» όσων προπονούνται καθημερινά, παίζουν ή αγωνίζονται ή προετοιμάζονται για αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο, ή για τουρνουά στο εξωτερικό είναι διαφορετική. Είπαμε: επαγγελματική συνέπεια στην λατρεία (την οποία πολλάκις καπηλεύονται και εκμεταλλεύονται διάφοροι τυχάρπαστοι «γύρω γύρω») ερασιτεχνισμός σε όλα τα υπόλοιπα..
πηγή:gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου