Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Η δική μου γνώμη για την “επόμενη μέρα”

Ετσι είναι, όπου φτώχεια και γκρίνια. Όλα όσα συμβαίνουν στον Αρη τις τελευταίες μέρες ήταν αναπόφευκτα, αφού δεν μπορεί κανείς Αρειανός να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η χρονιά κατέληξε σε αποτυχία. Για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Γράφει ο Παντελής Ζουμπούλης
Η δική μου γνώμη για την “επόμενη μέρα”
Όλα όσα συμβαίνουν στον ΑΡΗ τις τελευταίες μέρες ήταν αναπόφευκτα, αφού δεν μπορεί κανείς Αρειανός να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η χρονιά κατέληξε σε αποτυχία. Για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν.
Όλα όσα συμβαίνουν δεν θα πρέπει να προκαλούν έκπληξη σε κανέναν. Και υποθέτω ότι δεν προκαλούν. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες… Στο δια ταύτα. Η μεγαλύτερη κουβέντα γίνεται γύρω από την επόμενη μέρα του συλλόγου και λιγότερο για τα αίτια που φτάσαμε στην 9η θέση. Γι’ αυτό και ‘γω θα εστιάσω στην επόμενη μέρα. Για τους λόγους που η χρονιά τελείωσε άδοξα έχω άποψη, αλλά θα την καταθέσω τις επόμενες μέρες. Σήμερα θέλω να καταθέσω την γνώμη μου για την επόμενη μέρα. Τη γνώμη μου, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο…
Εχουμε και λέμε:
1ο δεδομένο: Η νυν διοίκηση έχει φτάσει ταβάνι. Οικονομικά. Στην μορφή που είναι σήμερα δεν μπορεί να προχωρήσει κι αυτό είναι πασιφανές.
2ο δεδομένο: Η «Κοινωνία Μελών ΑΡΗ», όντας μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, δεν μπορεί επίσης να ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον ρόλο, πλέον. Δεν γίνεται με μόλις 1.445 ταμειακώς τακτοποιημένα μέλη…
3ο δεδομένο: Για το μέλλον της ΠΑΕ έχει εκδηλωθεί μόνο μία εναλλακτική λύση διεξόδου από το πρόβλημα. Όχι ολοκληρωμένη ακόμη, κάτι που περιμένουμε να συμβεί όμως άμεσα. Μιλάμε για την πρόταση του Γιάννη Κόντη και του ξένου επενδυτικού φορέα.
4ο δεδομένο: Η «Αρης Ενότητα» παρενέβη με μία ανακοίνωση στην οποία ζητάει από την διοίκηση της ΠΑΕ να παραιτηθεί, από την «Κοινωνία Μελών» να προκηρύξει έκτακτη γενική συνέλευση και ότι ο κόσμος θα βγάλει τον ΑΡΗ από το αδιέξοδο.
5ο δεδομένο: Στο τραπέζι έχει πέσει και το εξής ερώτημα: Αν ο ΑΡΗΣ είναι έτοιμος να φύγει από το μοντέλο της «Κοινωνίας Μελών» και να πάει πάλι σ’ αυτό το επενδυτή;

Για όλα τα παραπάνω ακούγονται πολλές απόψεις. Η δική μου άποψη είναι η εξής:

Πιστεύω ότι ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί πλέον να βρει διέξοδο στο οικονομικό του πρόβλημα με λύσεις «εκ των έσω». Εχουν εξαντληθεί. Η «Κοινωνία Μελών ΑΡΗ» δεν μπορεί και όσοι επιμένουν σ’ αυτήν, αγνοούν τρεις παραμέτρους: Πρώτον, όταν «γεννήθηκε» η «Κοινωνία Μελών» κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την κρίση που μαστίζει σήμερα το ποδόσφαιρο, γεγονός που δυστυχώς φρενάρει και την δική της εξέλιξη. Δεύτερον, δυστυχώς το εγχείρημα αυτό το απαξιώνουν διαρκώς άνθρωποι μέσα στην ίδια την οικογένεια του ΑΡΗ. Και τρίτον, δεν γίνεται να επικαλούμαστε συνεχώς τον κόσμο. Δεν αντέχει άλλο η τσέπη του απλού φιλαθλου, έχει τόσα προβλήματα στην καθημερινότητά του. Απόδειξη όλων των παραπάνω, τα μόλις 1445 τακτοποιημένα μέλη…
Γι’ αυτό θεωρώ ότι η παρέμβαση του «Αρης Ενότητα» είναι… να ‘χαμε να λέγαμε. Δεν έχει ουσία, δεν αποτελεί καν πρόταση για την επόμενη μέρα του ΑΡΗ. Επιπλέον, ο ΑΡΗΣ δεν διαθέτει, ούτε «μεγάλα πορτοφόλια» όπως υπάρχουν στον ΠΑΟ ο Αλαφούζος και ο Βγενόπουλος για να βγουν μπροστά…

Θεωρώ, λοιπόν, ότι οι συνθήκες που επικρατούν, πλέον, στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μας αναγκάζουν να στραφούμε πάλι στο μοντέλο του επενδυτή. Ο οποίος είναι λογικό να ζητάει και τις μετοχές. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, χωρίς… χρήμα δεν υπάρχει επόμενη μέρα. Βλέπουμε τι συμβαίνει και σε άλλα «μαγαζιά γωνία». Οσοι δεν το αποδέχονται αυτό, δεν αντιλαμβάνονται, προφανώς, τι συμβαίνει γύρω τους και δεν σκέφτονται ρεαλιστικά.
Θα πει κανείς ότι ο ΑΡΗΣ έχει «καεί στο παρελθόν από επενδυτές». Σύμφωνοι. Υπάρχει, όμως, άλλη πρακτική λύση σήμερα; Που το προϊόν του ποδοσφαίρου απαξιώνετε, που τα έσοδα μειώνονται δραστικά και που ο ΑΡΗΣ ειδικότερα υπέστη μεγάλη ζημία που για δεύτερη σεζόν μένει εκτός Ευρώπης; Τα διαρκείας μειώθηκαν, τα εισιτήρια το ίδιο και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα μειωθούν κι άλλο τη νέα περίοδο.
Δέχομαι τον όποιο αντίλογο, αλλά γόνιμο και με επιχειρήματα, για να καταλήξουμε κάπου. Όπως πιστεύω ότι επιχειρηματολόγησα και ‘γω.
Οχι του στυλ «θα βοηθήσει ο κόσμος» ή «ας φύγουν αυτοί που είναι σήμερα, θα βρεθεί λύση γιατί ο ΑΡΗΣ είναι μαγαζί γωνία». Αυτά, προσωπικά, τα θεωρώ λαϊκισμό και ανήκουν σε μία άλλη εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί. Όχι στη σημερινή.
Νομίζω ότι πρέπει να πάμε ξανά στο μοντέλο του επενδυτή, βάζοντας τις απαραίτητες δικλείδες με γνώμονα τα λάθη του παρελθόντος. Και δεν χρειάζεται να ακυρωθεί ο ρόλος της «Κοινωνίας Μελών». Ο φορέας χρειάζεται ως ελεγκτικό όργανο και επιπλέον μπορεί να ενισχύσει το πρεστίζ του ΑΡΗ, εφόσον σαν σύλλογος πάψουμε εμείς οι ίδιοι να τον «τσαλακώνουμε» και τον βάλουμε ξανά σε σωστές βάσεις.
Είμαι της άποψης να ακούσουμε την πρόταση του Γιάννη Κόντη και μετά να επιλέξουμε με ποιον τρόπο θα εφαρμοστεί στον ΑΡΗ, εφόσον κριθεί ότι είναι προς συμφέρον του ΑΡΗ. Εφόσον εγγυάται την βιωσιμότητα του ΑΡΗ, δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει εμπόδιο η φόρμουλα εφαρμογής της. Ολοι αυτοί που απλώς ασκούν κριτική, όχι μόνο δεν διαθέτουν plan b, αλλά είναι και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, που ο σύλλογος βρίσκεται σήμερα εδώ. Και μία απλή «συγνώμη» δεν απαλλάσσονται των ευθυνών τους.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν την προσωπική, ταπεινή, μου άποψη. Δεν διεκδικώ το αλάθητο, δεν το διεκδίκησα ποτέ. Δέχομαι τον αντίλογο, αρκεί να είναι τεκμηριωμένος. Και είναι από τις ελάχιστες φορές (νομίζω η πρώτη…) που χρησιμοποιώ πρώτο ενικό, αν αυτό σημαίνει κάτι…
Πηγή: allaboutaris.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: