Γράφει ο Κ. Μπότσαρης...
Ε και; Τέσσερις ολόκληρους βαθμούς πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό και στην ίδια γραμμή αφετηρίας με Ατρόμητο και ΑΕΚ. Κι όμως είχε τη δυνατότητα η διαφορά να ήταν μικρότερη - αναφορικά με όλα όσα έγιναν στη Λιβαδειά - ή ... μηδαμινή αν είχε αποφύγει κακοτοπιές που έλαβαν χώρα στην Τούμπα.
Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά, που προκύπτει ένα αρνητικό αποτέλεσμα, καταβάλλεται προσπάθεια να μην υπάρχει απαξιωτική κρίση, να μην τονιστεί το αρνητικό του πράγματος για να επικεντρωθούν όλοι στην ανασυγκρότηση δυνάμεων και στην προσπάθεια να διορθωθεί όποιο κακώς κείμενο υπάρχει. Τα χρονικά περιθώρια που ακολουθούσαν επέτρεπαν στη δημιουργία μιας ψευδαίσθησης για δυνατότητες βελτίωσης, ανάκαμψης και το κυριότερο μη επανάληψης λαθών που έχουν κοστίσει.
Στην πράξη αποδεικνύεται πως ο χρόνος περνάει και τίποτα δεν αλλάζει στο αγωνιστικό τμήμα του «Δικεφάλου». Η απόλυτη προσπάθεια όλων είναι απαραίτητη ούτως ή άλλως για να μπορεί να καλύπτεται η κακή μέρα του ενός ή του άλλου, είτε αυτός συμβάλει από θέση εκτός αγωνιστικού χώρου είτε από θέση εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Τη θεωρία του αδιάφορου Λεβαδειακού δε θα την προσυπογράψω επειδή διαπίστωσα ιδίοις όμμασι τη λογική διάθεση των γηπεδούχων για το νικηφόρο αποτέλεσμα και τις αντιδράσεις τους την ώρα του αγώνα όπως επίσης και τις αντίστοιχες που ακολούθησαν το τέλος του.
Καιρό τώρα από αυτό εδώ το σημείο είχαμε δηλώσει πως δε συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία που εκφράζεται δημόσια από τους πρωταγωνιστές για κάτι θετικό στα πλέι οφ σύμφωνα με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα. Εκλείπει η συνοχή, η σύμπνοια, η συναίσθηση της κατάστασης και των αναγκών της με προεκτάσεις που φτάνουν κι επηρεάζουν τους φιλάθλους της ομάδας. Το πλέον απαραίτητο κομμάτι εδώ και χρόνια στη λειτουργία αυτού του ζωντανού οργανισμού. Η απαξίωση μοιάζει να ξεκινάει μέσα από την ίδια την ομάδα κι όταν το φαινόμενο βγαίνει εκτός πολλαπλασιάζεται από κάθε είδους καλοθελητές που περιμένουν στη γωνία για να εκδικηθούν επικαλούμενοι τη δική τους ευεργετική (;) θεωρία για τη λειτουργία της ΠΑΕ, αν και στην πραγματικότητα όλα ξεκινούν κι εξαρτώνται από τις μικρές ή μεγάλες επιδιώξεις και συμφέροντα του καθενός.
Δε χωρά αμφιβολία πως η ομάδα έπρεπε να φτάσει στην έναρξη των πλέι οφ δίχως οι παίκτες της να έχουν την έγνοια των καρτών. Η σωστή διαχείριση του υλικού ήταν κάτι περισσότερο από απαραίτητη εντούτοις η διαρκής αλλαγή προσώπων στο αρχικό σχήμα φαίνεται να έχει μπερδέψει τους πάντες, παίζοντας κι αυτό το γεγονός το ρόλο του στην έλλειψη συνοχής. Φτάνοντας σ’ ένα τόσο κρίσιμο σημείο όπου η νίκη ήταν απαραίτητη δε χωρούν σκέψεις για πειραματισμούς. Μάχεσαι με ότι καλύτερο διαθέτεις προκειμένου να μη βρεθείς προ αρνητικών εκπλήξεων, όπως και συνέβη. Οι κάθε είδους αγωνιστικές αλχημείες την ώρα του αγώνα κάποιες φορές θα βοηθήσουν, όχι όμως πάντα. Δεν είναι ο κανόνας μα η εξαίρεση.
Βρισκόμαστε στο τελευταίο κι εκ των πραγμάτων στο πλέον κρίσιμο σημείο της σεζόν. Εδώ που θα καθοριστούν τα πάντα για τον επίλογο της τρέχουσας σεζόν και για την έναρξη της προσεχούς. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για τη διόρθωση πιθανόν λαθών που μπορούν να γίνουν από εδώ και στο εξής. Αν δεν υπήρχαν οι δυνατότητες κανείς δε θ’ αντιδρούσε. Οταν όμως η ομάδα προηγείται δυο φορές και μάλιστα η δεύτερη είναι ελάχιστα λεπτά πριν από το τέλος της αναμέτρησης τότε είναι άξια της μοίρας της. Δεν υπάρχει το αντανακλαστικό της αυτοσυντήρησης, για να μπορέσει να διαφυλάξει το σκορ κόντρα σε μια επαρχιακή ομάδα, που αγωνίζεται στην έδρα της μεν αλλά με ελλείψεις δε.
Εκεί πρέπει να υπάρξει η αρωγή από την τεχνική ηγεσία, η μέριμνα για να μπορέσει να την προφυλάξει από το ... απίθανο που για μια ακόμη φορά συνέβη εις βάρος του ΠΑΟΚ. Η ομάδα μόλις έκανε το 2-3 αφενός θεώρησε πως ο αγώνας τελείωσε αφετέρου λειτούργησε σα να μην τη νοιάζουν τα νώτα της αλλά το πως θα βγει στην επίθεση για ν’ αυξήσει το σκορ. Η εικόνα της και στα δυο γκολ που δέχεται ακολούθως είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη. Το σκωτσέζικο ντουζ στο οποίο υποχρεώνουν τους πάντες κοστίζει, δημιουργεί απαξίωση κι έλλειψη διάθεσης για στήριξη στα πλέι οφ. Οπως είχε πει κι ο Πάμπλο Γκαρσία πρόσφατα επιτρέπεται να πέφτεις, επιβάλλεται να σηκωθείς αλλά όχι να ξαναπέφτεις και να σηκώνεσαι διαρκώς γιατί η ιδιαιτερότητα της προσπάθειας ξεφτίζει, καταντά συνήθεια και χάνει την αξία της. Κουράστηκαν και κούρασαν ...
Κάποια πράγματα δε χρίζουν ιδιαίτερων οδηγιών και υποδείξεων, ανήκουν στο πλαίσιο των αυτονόητων λογικών κι ενεργειών που έχει την υποχρέωση να διέπουν έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή υψηλού επιπέδου. Υπάρχουν οφειλές στους ποδοσφαιριστές αλλά προσωπικά αυτό δε συνιστά άλλοθι. Ποτέ και κανείς δεν έχασε τα χρήματά του από αυτήν την ομάδα και δεν είναι της ώρας να καθίσουμε και ν’ απαριθμήσουμε περιπτώσεις προσώπων που κανονικά έπρεπε να πληρώσουν αντί να πληρωθούν δίχως να έχουν την παραμικρή προσφορά στην ομάδα. Κι αν στο παρελθόν τα περιθώρια τέτοιων άστοχων επιλογών υπήρχαν πλέον δεν υφίστανται.
Το κλίμα στην ομάδα δε φαίνεται καλό. Ποδοσφαιριστής σκοράρει και δεν πανηγυρίζει. Συμπαίκτες μαλώνουν μεταξύ τους στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα επειδή δεν μπορούν να συνεννοηθούν για την αλληλοκάλυψη. Η ομάδα δέχεται γκολ κι ορισμένοι παίκτες μουρμουρίζουν κοιτώντας προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Ο ΠΑΟΚ χάνει στη Λιβαδειά με τον τρόπο που χάνει, σα να μη γνώριζε τί πρέπει να κάνει ακόμη και μετά το 3-3 κι όλοι την επόμενη ημέρα αναχωρούν για ξεκούραση. Σαφώς υπάρχουν υπεύθυνοι που γνωρίζουν καλύτερα από τη δική μου, ταπεινή άποψη, μόνο που οι λογικές τους που τους ακολούθησαν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν δε μοιάζουν να τους δικαιώνουν.
Την αντίστοιχη περυσινή χρονική στιγμή ο «Δικέφαλος» βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο. Εφτασε μέχρι τους «32» του Europa League, αποκλείστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου και συμμετέχει στα πλέι οφ. Ναι μεν οι συνθήκες της ομάδες, ακόμη και σ’ επίπεδο προσώπων, ήταν διαφορετικές αλλά το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ομάδες. Το να κατηγορήσεις συγκεκριμένα πρόσωπα για κακή ημέρα ή κακή απόδοση είναι εύκολο μεν αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Αν υπήρχε η συνολική υπερπροσπάθεια το λάθος του ενός θα διορθωνόταν από τους άλλους. Η διορθωτική κίνηση από τον πάγκο θα έμοιαζε περιττή αφού μια κουβέντα, μια παρότρυνση μεταξύ των ποδοσφαιριστών στα τελευταία κρίσιμα λεπτά θα μπορούσε ν’ αποδειχτεί αρκετή.
Στην εικόνα της άδειας Τούμπας έχουν όλοι μερίδιο ευθύνης και η τεχνική ηγεσία με τους ποδοσφαιριστές δεν εξαιρούνται από τον κανόνα. Η εμπιστοσύνη έχει πάει ... περίπατο κι η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή για να καλύψει πάσης φύσεως αμαρτίες. Μπορεί να συμβεί την πρώτη φορά, μπορεί τη δεύτερη αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα προκύψει το ... απροχώρητο. Κι αν αυτό βιώνουμε αυτή τη στιγμή θα πρέπει να υπάρξει δραματική διαφοροποίηση της αγωνιστικής εικόνας για ν' αναθερμανθεί το ενδιαφέρον του κόσμου.
Την ίδια στιγμή η μόδα των φερόμενων ως υποψήφιοι επενδυτές επιστρέφει. Η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να καταστήσει δημόσια σαφείς τους όρους που ακόμη - ακόμη δικαιούται κάποιος να έχει αυτόν τον τίτλο και μέσα από την αναλυτική ενημέρωση προς τους θεσμικούς φορείς να μην επιτρέπει την παραμικρή εις βάρος της «σκιά». Διαφορετικά η υπόθεση «ανοικοδόμηση εμπιστοσύνης» είναι δυσοίωνη. Η αναμενόμενη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου Ζήση Βρύζα χαρακτηρίζεται και είναι κρίσιμη. Ωστόσο, πλέον κρίσιμες είναι οι πράξεις όλων για όλα όσα ακολουθήσουν από εδώ και στο εξής. Ολοι έχουν συμμετοχή, είτε στηρίζουν είτε απέχουν κι όλοι θα έχουν ευθύνη για το δρόμο που πήρε, παίρνει ή θα πάρει ο ΠΑΟΚ στο εγγύς μέλλον.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους ....
Πηγή: novasports.gr
Ε και; Τέσσερις ολόκληρους βαθμούς πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό και στην ίδια γραμμή αφετηρίας με Ατρόμητο και ΑΕΚ. Κι όμως είχε τη δυνατότητα η διαφορά να ήταν μικρότερη - αναφορικά με όλα όσα έγιναν στη Λιβαδειά - ή ... μηδαμινή αν είχε αποφύγει κακοτοπιές που έλαβαν χώρα στην Τούμπα.
Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά, που προκύπτει ένα αρνητικό αποτέλεσμα, καταβάλλεται προσπάθεια να μην υπάρχει απαξιωτική κρίση, να μην τονιστεί το αρνητικό του πράγματος για να επικεντρωθούν όλοι στην ανασυγκρότηση δυνάμεων και στην προσπάθεια να διορθωθεί όποιο κακώς κείμενο υπάρχει. Τα χρονικά περιθώρια που ακολουθούσαν επέτρεπαν στη δημιουργία μιας ψευδαίσθησης για δυνατότητες βελτίωσης, ανάκαμψης και το κυριότερο μη επανάληψης λαθών που έχουν κοστίσει.
Στην πράξη αποδεικνύεται πως ο χρόνος περνάει και τίποτα δεν αλλάζει στο αγωνιστικό τμήμα του «Δικεφάλου». Η απόλυτη προσπάθεια όλων είναι απαραίτητη ούτως ή άλλως για να μπορεί να καλύπτεται η κακή μέρα του ενός ή του άλλου, είτε αυτός συμβάλει από θέση εκτός αγωνιστικού χώρου είτε από θέση εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Τη θεωρία του αδιάφορου Λεβαδειακού δε θα την προσυπογράψω επειδή διαπίστωσα ιδίοις όμμασι τη λογική διάθεση των γηπεδούχων για το νικηφόρο αποτέλεσμα και τις αντιδράσεις τους την ώρα του αγώνα όπως επίσης και τις αντίστοιχες που ακολούθησαν το τέλος του.
Καιρό τώρα από αυτό εδώ το σημείο είχαμε δηλώσει πως δε συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία που εκφράζεται δημόσια από τους πρωταγωνιστές για κάτι θετικό στα πλέι οφ σύμφωνα με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα. Εκλείπει η συνοχή, η σύμπνοια, η συναίσθηση της κατάστασης και των αναγκών της με προεκτάσεις που φτάνουν κι επηρεάζουν τους φιλάθλους της ομάδας. Το πλέον απαραίτητο κομμάτι εδώ και χρόνια στη λειτουργία αυτού του ζωντανού οργανισμού. Η απαξίωση μοιάζει να ξεκινάει μέσα από την ίδια την ομάδα κι όταν το φαινόμενο βγαίνει εκτός πολλαπλασιάζεται από κάθε είδους καλοθελητές που περιμένουν στη γωνία για να εκδικηθούν επικαλούμενοι τη δική τους ευεργετική (;) θεωρία για τη λειτουργία της ΠΑΕ, αν και στην πραγματικότητα όλα ξεκινούν κι εξαρτώνται από τις μικρές ή μεγάλες επιδιώξεις και συμφέροντα του καθενός.
Δε χωρά αμφιβολία πως η ομάδα έπρεπε να φτάσει στην έναρξη των πλέι οφ δίχως οι παίκτες της να έχουν την έγνοια των καρτών. Η σωστή διαχείριση του υλικού ήταν κάτι περισσότερο από απαραίτητη εντούτοις η διαρκής αλλαγή προσώπων στο αρχικό σχήμα φαίνεται να έχει μπερδέψει τους πάντες, παίζοντας κι αυτό το γεγονός το ρόλο του στην έλλειψη συνοχής. Φτάνοντας σ’ ένα τόσο κρίσιμο σημείο όπου η νίκη ήταν απαραίτητη δε χωρούν σκέψεις για πειραματισμούς. Μάχεσαι με ότι καλύτερο διαθέτεις προκειμένου να μη βρεθείς προ αρνητικών εκπλήξεων, όπως και συνέβη. Οι κάθε είδους αγωνιστικές αλχημείες την ώρα του αγώνα κάποιες φορές θα βοηθήσουν, όχι όμως πάντα. Δεν είναι ο κανόνας μα η εξαίρεση.
Βρισκόμαστε στο τελευταίο κι εκ των πραγμάτων στο πλέον κρίσιμο σημείο της σεζόν. Εδώ που θα καθοριστούν τα πάντα για τον επίλογο της τρέχουσας σεζόν και για την έναρξη της προσεχούς. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για τη διόρθωση πιθανόν λαθών που μπορούν να γίνουν από εδώ και στο εξής. Αν δεν υπήρχαν οι δυνατότητες κανείς δε θ’ αντιδρούσε. Οταν όμως η ομάδα προηγείται δυο φορές και μάλιστα η δεύτερη είναι ελάχιστα λεπτά πριν από το τέλος της αναμέτρησης τότε είναι άξια της μοίρας της. Δεν υπάρχει το αντανακλαστικό της αυτοσυντήρησης, για να μπορέσει να διαφυλάξει το σκορ κόντρα σε μια επαρχιακή ομάδα, που αγωνίζεται στην έδρα της μεν αλλά με ελλείψεις δε.
Εκεί πρέπει να υπάρξει η αρωγή από την τεχνική ηγεσία, η μέριμνα για να μπορέσει να την προφυλάξει από το ... απίθανο που για μια ακόμη φορά συνέβη εις βάρος του ΠΑΟΚ. Η ομάδα μόλις έκανε το 2-3 αφενός θεώρησε πως ο αγώνας τελείωσε αφετέρου λειτούργησε σα να μην τη νοιάζουν τα νώτα της αλλά το πως θα βγει στην επίθεση για ν’ αυξήσει το σκορ. Η εικόνα της και στα δυο γκολ που δέχεται ακολούθως είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη. Το σκωτσέζικο ντουζ στο οποίο υποχρεώνουν τους πάντες κοστίζει, δημιουργεί απαξίωση κι έλλειψη διάθεσης για στήριξη στα πλέι οφ. Οπως είχε πει κι ο Πάμπλο Γκαρσία πρόσφατα επιτρέπεται να πέφτεις, επιβάλλεται να σηκωθείς αλλά όχι να ξαναπέφτεις και να σηκώνεσαι διαρκώς γιατί η ιδιαιτερότητα της προσπάθειας ξεφτίζει, καταντά συνήθεια και χάνει την αξία της. Κουράστηκαν και κούρασαν ...
Κάποια πράγματα δε χρίζουν ιδιαίτερων οδηγιών και υποδείξεων, ανήκουν στο πλαίσιο των αυτονόητων λογικών κι ενεργειών που έχει την υποχρέωση να διέπουν έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή υψηλού επιπέδου. Υπάρχουν οφειλές στους ποδοσφαιριστές αλλά προσωπικά αυτό δε συνιστά άλλοθι. Ποτέ και κανείς δεν έχασε τα χρήματά του από αυτήν την ομάδα και δεν είναι της ώρας να καθίσουμε και ν’ απαριθμήσουμε περιπτώσεις προσώπων που κανονικά έπρεπε να πληρώσουν αντί να πληρωθούν δίχως να έχουν την παραμικρή προσφορά στην ομάδα. Κι αν στο παρελθόν τα περιθώρια τέτοιων άστοχων επιλογών υπήρχαν πλέον δεν υφίστανται.
Το κλίμα στην ομάδα δε φαίνεται καλό. Ποδοσφαιριστής σκοράρει και δεν πανηγυρίζει. Συμπαίκτες μαλώνουν μεταξύ τους στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα επειδή δεν μπορούν να συνεννοηθούν για την αλληλοκάλυψη. Η ομάδα δέχεται γκολ κι ορισμένοι παίκτες μουρμουρίζουν κοιτώντας προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Ο ΠΑΟΚ χάνει στη Λιβαδειά με τον τρόπο που χάνει, σα να μη γνώριζε τί πρέπει να κάνει ακόμη και μετά το 3-3 κι όλοι την επόμενη ημέρα αναχωρούν για ξεκούραση. Σαφώς υπάρχουν υπεύθυνοι που γνωρίζουν καλύτερα από τη δική μου, ταπεινή άποψη, μόνο που οι λογικές τους που τους ακολούθησαν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν δε μοιάζουν να τους δικαιώνουν.
Την αντίστοιχη περυσινή χρονική στιγμή ο «Δικέφαλος» βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο. Εφτασε μέχρι τους «32» του Europa League, αποκλείστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου και συμμετέχει στα πλέι οφ. Ναι μεν οι συνθήκες της ομάδες, ακόμη και σ’ επίπεδο προσώπων, ήταν διαφορετικές αλλά το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ομάδες. Το να κατηγορήσεις συγκεκριμένα πρόσωπα για κακή ημέρα ή κακή απόδοση είναι εύκολο μεν αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Αν υπήρχε η συνολική υπερπροσπάθεια το λάθος του ενός θα διορθωνόταν από τους άλλους. Η διορθωτική κίνηση από τον πάγκο θα έμοιαζε περιττή αφού μια κουβέντα, μια παρότρυνση μεταξύ των ποδοσφαιριστών στα τελευταία κρίσιμα λεπτά θα μπορούσε ν’ αποδειχτεί αρκετή.
Στην εικόνα της άδειας Τούμπας έχουν όλοι μερίδιο ευθύνης και η τεχνική ηγεσία με τους ποδοσφαιριστές δεν εξαιρούνται από τον κανόνα. Η εμπιστοσύνη έχει πάει ... περίπατο κι η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή για να καλύψει πάσης φύσεως αμαρτίες. Μπορεί να συμβεί την πρώτη φορά, μπορεί τη δεύτερη αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα προκύψει το ... απροχώρητο. Κι αν αυτό βιώνουμε αυτή τη στιγμή θα πρέπει να υπάρξει δραματική διαφοροποίηση της αγωνιστικής εικόνας για ν' αναθερμανθεί το ενδιαφέρον του κόσμου.
Την ίδια στιγμή η μόδα των φερόμενων ως υποψήφιοι επενδυτές επιστρέφει. Η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να καταστήσει δημόσια σαφείς τους όρους που ακόμη - ακόμη δικαιούται κάποιος να έχει αυτόν τον τίτλο και μέσα από την αναλυτική ενημέρωση προς τους θεσμικούς φορείς να μην επιτρέπει την παραμικρή εις βάρος της «σκιά». Διαφορετικά η υπόθεση «ανοικοδόμηση εμπιστοσύνης» είναι δυσοίωνη. Η αναμενόμενη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου Ζήση Βρύζα χαρακτηρίζεται και είναι κρίσιμη. Ωστόσο, πλέον κρίσιμες είναι οι πράξεις όλων για όλα όσα ακολουθήσουν από εδώ και στο εξής. Ολοι έχουν συμμετοχή, είτε στηρίζουν είτε απέχουν κι όλοι θα έχουν ευθύνη για το δρόμο που πήρε, παίρνει ή θα πάρει ο ΠΑΟΚ στο εγγύς μέλλον.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους ....
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου