Λοιπόν, αν και συνήθως φλυαρώ, αυτή τη φορά θα λύσω το μυστήριο από την
αρχή, διότι μπορεί ο Ολυμπιακός να καθάρισε μέρα Παρασκευή την
Μπαρτσελόνα και Κυριακή την ΤΣΣΚΑ, αλλά στην πραγματικότητα αυτό το
δεύτερο ευρωπαϊκό στέμμα του το φόρεσε ένα κρύο Σαββατιάτικο απόβραδο,
στον Άγιο Θωμά, μεγάλη η χάρη Του!
Σάββατο κι απόβραδο και... ασετιλίνη, λοιπόν, όπως έγραψε κάποτε κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος! Σάββατο κι απόβραδο και... μπινελίκια εν προκειμένω! Σάββατο 21 Ιανουαρίου του 2012, μετά τη δύσκολη κι αγχωτική νίκη του Ολυμπιακού επί του ουραγού και παρθένου (0-13) Αμαρουσίου, στον επίλογο μιας εμφάνισης, που έκανε τον Ντούντα Τούρκο (στην κυριολεξία, ελέω του Φάιναλ Φορ) από το κακό του. Με το που έληξε το ματς, έβγαλε τα γυαλιά του, κατευθύνθηκε με γοργό βήμα και αγριεμένο ύφος προς τα αποδυτήρια και μισή ώρα αργότερα η καθυστερημένη προσέλευση του του στην αίθουσα Τύπου μαρτυρούσε πώς κάτι... κακό είχε συμβεί! Κακό, που μετά από τρεισήμισι μήνες αποδείχτηκε καλό: για την ακρίβεια, πολύ καλό για να φαίνεται αληθινό, αλλά είναι!
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν στα αποδυτήρια του Αγίου Θωμά. Έξω φρενών ο Ιβκοβιτς, φωνάζει τον (εκ των συνεργατών του) Χρήστο Μαρμαρινό και του ζητεί με έντονο ύφος να μεταφράζει αυτολεξεί από τα ελληνικά προς τα αγγλικά και αμέσως αρχίζει να εξαπολύει τους μύδρους του, χρησιμοποιώντας όχι απλώς βαριές, αλλά ακόμη και προσβλητικές εκφράσεις...
"Ξέρετε τι είσαστε κύριοι; Ένα τίποτε! Η μάλλον είσαστε δώδεκα... σκατά! Γελιέστε εάν νομίζετε ότι αξίζετε να παίζετε στον Ολυμπιακό! Τι κάνετε στο γήπεδο; Πιστεύετε ότι ξαφνικά γίναμε ομαδάρα και μπορεί ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του, σαν να είναι σταρ του ΝΒΑ; Εάν δεν συνέλθετε αμέσως, τότε θα καταλάβετε τι εννοώ, αλλά πιστέψτε με ότι δεν θέλετε με τίποτε να το μάθετε"!
Ευτυχώς γι' αυτούς, δεν το έμαθαν ποτέ, διότι συνεμορφώθησαν τάχιστα προς τας υποδείξεις, μάλιστα με τη λογική του "όν ου τύπτει λόγος, τύπτει ράβδος" , επιβλήθηκαν (στα σιωπηρά και χωρίς να ανακοινωθούν προς τα έξω) διάφορες τιμωρίες. Μόλις χθες το αποκάλυψε αυτό ο Ντούντα, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου μετά την ενθρόνιση του Ολυμπιακού ως αυτοκράτορα του Βυζαντίου...
Ακολούθησε η εκτός έδρας ήττα από τη Γαλατασαράι στην παράταση, στο μεταξύ άρχισαν να ενσωματώνονται ο Ντόρσι και ο Λο, ξαναβρήκε τα πατήματα του (μετά τον τραυματισμό του) ο Σπανούλης, ο Ολυμπιακός πέτυχε δύο νίκες στη σειρά επί της Αναντολού Εφές και το πράγμα φάνηκε να ισιώνει. Ξαναστράβωσε με τη συντριπτική ήττα στη Μόσχα, όπου η ΤΣΣΚΑ έκανε πάρτι στα τρίποντα απέναντι στις κακές περιστροφές των "ερυθρολεύκων", αλλά εκείνη η μαύρη νύχτα αποδείχθηκε απλώς η εξαίρεση που χρειάζεται κάθε κανόνας για να επιβεβαιώνεται...
Στις 22 Φεβρουαρίου ο Ολυμπιακός έτρωγε 32 πόντους στο κεφάλι από τους Ρώσους και στις 13 Μαΐου τους έριξε νοκ άουτ με ένα κτύπημα και τους έκανε να βλέπουν ριγέ (κόκκινες και άσπρες) πεταλούδες!
Εάν η πορεία του Ολυμπιακού μοιάζει με παραμύθι, που σώνει και καλά πρέπει να καταλήγει σε ένα "happy end" (προς χάριν του "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"), έχει και τον συγγραφέα του: όχι μονάχα τον Ντούντα, αλλά και έναν επαγγελματία του είδους, τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, ο οποίος μάλιστα έχει έτοιμο και τον τίτλο σε αυτήν την ιστορία: Το ασχημόπαπο, που έγινε κύκνος!
Εντέλει η ιστορία (ξανα)βγήκε όχι μόνο αληθινή, αλλά και πολύ γοητευτική. Επιμένω στο ότι είναι αληθινή, διότι την Κυριακή το μεσημέρι, στην τηλεοπτική εκπομπή του www.gazzetta.gr, ο Βαγγέλης Αγγέλου, που ρωτήθηκε επιμόνως για τα πιθανά τρικ, που ετοιμάζει το προπονητικό επιτελείο του Ολυμπιακού ώστε να ανατρέψει τα (σαφώς υπέρ της ΤΣΣΚΑ) δεδομένα του τελικού είπε μια μεγάλη κουβέντα: "Τα τρικ φέρνουν... τρακ! Στον Ολυμπιακό, πλέον, υπάρχει μόνο ένα τρικ κι αυτό είναι η αλήθεια"!
Ο Ιησούς Χριστός είχε πει "εγώ ειμί η αλήθεια", αλλά ο Ιβκοβιτς (και κανείς συνάδελφός του) δεν είναι θεός για να διεκδικεί την αποκλειστικότητα της αλήθειας στο... Ε9 του. Αντιθέτως δεν διεκδικεί απλώς, αλλά έχει έναν πολύ καταλυτικό ρόλο στη μεταμόρφωση του Ολυμπιακού, χώρια που μετά τη συγκλονιστική ανατροπή στον τελικό, παίρνει ένα παράσημο αρχιστράτηγου, χωρίς μάλιστα να έχει αποστρατευθεί ακόμη!
Α, μιας και έμπλεξα τα θρησκευτικά, εκεί το πήγε μέχρι ενός σημείου και ο ίδιος ο Ντούντα. Σε μια αποστροφή των δηλώσεων του στην ΕΡΤ, είπε ότι αυτό που έγινε "το ήθελε κι ο από πάνω" κι έδειξε προς τον ουρανό: ασφαλώς εννοούσε τον Θεό, αλλά η γνωριμία και η συναναστροφή μαζί του εδώ και 32 χρόνια (από τότε που κατέβηκε από το Βελιγράδι στη Θεσσαλονίκη για να αναλάβει τον Αρη, επειδή ο γιος του ο Παύλος υπέφερε από άσμα και οι γιατροί του συνέστησαν ένα πιο ήπιο κλίμα) μου επιτρέπει να υποθέσω ότι την ώρα που έδειχνε προς τα πάνω, εκτός από τον θεό είχε στο μυαλό του και τον συχωρεμένο αδερφό του, τον Σλόμπονταν (Πίβα), που ήταν κι ο μέντορας του...
Τι κατάφερε λοιπόν ο Ντούντα, με την θερμή υποστήριξη των Αγγελόπουλων και την ανταπόκριση των παικτών του; Αυτό που είχε πει κάποτε ο (παλαίμαχος σταρ των Γιάνκις) Ρέτζι Τζάκσον: "Ένας καλός μάνατζερ καταφέρνει πάντοτε να πείσει τους παίκτες του ότι είναι καλύτεροι απ' όσο πιστεύουν οι αντίπαλοι, ο κόσμος και οι ίδιοι"! Πέτυχε διάνα σε αυτή τη στόχευση ο Ιβκοβιτς, διότι αίφνης, έστω και για 12 λεπτά που ωστόσο αξίζουν όσο μια αιωνιότητα, ο Μαντζαράκος έστειλε αδιάβαστο τον Τεόντοσιτς, ο Σλούκας μοίραζε δραμαμίνες στον Σισκάουσκας και ο Πρίντεζης έκανε τον Χριάπα αλοιφή: για τον Σπανούλη δεν γράφω κουβέντα, διότι και ο ίδιος, και ο κόσμος και οι αντίπαλοι ξέρουν πόσο καλός είναι, όσο για τον Παπανικολάου δεν το συζητώ...
Ο θεός να με συγχωρέσει για την ιεροσυλία (που βεβαίως έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα), αλλά μπροστά στον Κωστάκη, ο Κιριλένκο χθες έμοιαζε με παίκτη που κατέβηκε από άλλον πλανήτη! Έχει κι όνομα αυτός ο πλανήτης: είναι ένα χωριό του νομού Τρικάλων, που λέγεται Διαλεχτό και μπορεί να καμαρώνει ότι γέννησε έναν αστέρα, ο οποίος δεν έπεσε ξαφνικά σαν κομήτης, ούτε (θα) είναι διάττων, ενώ επειδή η σκούφια του κρατά κι από ένα διπλανό χωριό, ονόματι Φωτάδα, λάμπει κιόλας εκτυφλωτικά!
Παρεμπιπτόντως ο Σπανούλης είναι σεσημασμένος στον διεθνή χώρο, ο Πρίντεζης επιδίδει σταθερά στην εφετινή σεζόν τα διαπιστευτήρια του , αλλά νομίζω ότι ο Κωστάκης, πέραν του ότι τηρεί την παράδοση του επωνύμου στα ευρωπαϊκά τρόπαια του Ολυμπιακού (μετά τον Δημήτρη το '97), απογειώθηκε σε αυτό το Φάιναλ Φορ και χάθηκε από τα ραντάρ!
Το εξομολογήθηκε αυτό και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, λίγη ώρα μετά τον τελικό λέγοντας ότι "τον είδα στο φιλικό ματς που παίξαμε την προπερασμένη εβδομάδα και τρόμαξα"!
Ο Κιριλένκο να δεις πόσο τρόμαξε, κύριε Παναγιώτη μου...
Σάββατο κι απόβραδο και... ασετιλίνη, λοιπόν, όπως έγραψε κάποτε κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος! Σάββατο κι απόβραδο και... μπινελίκια εν προκειμένω! Σάββατο 21 Ιανουαρίου του 2012, μετά τη δύσκολη κι αγχωτική νίκη του Ολυμπιακού επί του ουραγού και παρθένου (0-13) Αμαρουσίου, στον επίλογο μιας εμφάνισης, που έκανε τον Ντούντα Τούρκο (στην κυριολεξία, ελέω του Φάιναλ Φορ) από το κακό του. Με το που έληξε το ματς, έβγαλε τα γυαλιά του, κατευθύνθηκε με γοργό βήμα και αγριεμένο ύφος προς τα αποδυτήρια και μισή ώρα αργότερα η καθυστερημένη προσέλευση του του στην αίθουσα Τύπου μαρτυρούσε πώς κάτι... κακό είχε συμβεί! Κακό, που μετά από τρεισήμισι μήνες αποδείχτηκε καλό: για την ακρίβεια, πολύ καλό για να φαίνεται αληθινό, αλλά είναι!
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν στα αποδυτήρια του Αγίου Θωμά. Έξω φρενών ο Ιβκοβιτς, φωνάζει τον (εκ των συνεργατών του) Χρήστο Μαρμαρινό και του ζητεί με έντονο ύφος να μεταφράζει αυτολεξεί από τα ελληνικά προς τα αγγλικά και αμέσως αρχίζει να εξαπολύει τους μύδρους του, χρησιμοποιώντας όχι απλώς βαριές, αλλά ακόμη και προσβλητικές εκφράσεις...
"Ξέρετε τι είσαστε κύριοι; Ένα τίποτε! Η μάλλον είσαστε δώδεκα... σκατά! Γελιέστε εάν νομίζετε ότι αξίζετε να παίζετε στον Ολυμπιακό! Τι κάνετε στο γήπεδο; Πιστεύετε ότι ξαφνικά γίναμε ομαδάρα και μπορεί ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του, σαν να είναι σταρ του ΝΒΑ; Εάν δεν συνέλθετε αμέσως, τότε θα καταλάβετε τι εννοώ, αλλά πιστέψτε με ότι δεν θέλετε με τίποτε να το μάθετε"!
Ευτυχώς γι' αυτούς, δεν το έμαθαν ποτέ, διότι συνεμορφώθησαν τάχιστα προς τας υποδείξεις, μάλιστα με τη λογική του "όν ου τύπτει λόγος, τύπτει ράβδος" , επιβλήθηκαν (στα σιωπηρά και χωρίς να ανακοινωθούν προς τα έξω) διάφορες τιμωρίες. Μόλις χθες το αποκάλυψε αυτό ο Ντούντα, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου μετά την ενθρόνιση του Ολυμπιακού ως αυτοκράτορα του Βυζαντίου...
Ακολούθησε η εκτός έδρας ήττα από τη Γαλατασαράι στην παράταση, στο μεταξύ άρχισαν να ενσωματώνονται ο Ντόρσι και ο Λο, ξαναβρήκε τα πατήματα του (μετά τον τραυματισμό του) ο Σπανούλης, ο Ολυμπιακός πέτυχε δύο νίκες στη σειρά επί της Αναντολού Εφές και το πράγμα φάνηκε να ισιώνει. Ξαναστράβωσε με τη συντριπτική ήττα στη Μόσχα, όπου η ΤΣΣΚΑ έκανε πάρτι στα τρίποντα απέναντι στις κακές περιστροφές των "ερυθρολεύκων", αλλά εκείνη η μαύρη νύχτα αποδείχθηκε απλώς η εξαίρεση που χρειάζεται κάθε κανόνας για να επιβεβαιώνεται...
Στις 22 Φεβρουαρίου ο Ολυμπιακός έτρωγε 32 πόντους στο κεφάλι από τους Ρώσους και στις 13 Μαΐου τους έριξε νοκ άουτ με ένα κτύπημα και τους έκανε να βλέπουν ριγέ (κόκκινες και άσπρες) πεταλούδες!
Εάν η πορεία του Ολυμπιακού μοιάζει με παραμύθι, που σώνει και καλά πρέπει να καταλήγει σε ένα "happy end" (προς χάριν του "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"), έχει και τον συγγραφέα του: όχι μονάχα τον Ντούντα, αλλά και έναν επαγγελματία του είδους, τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, ο οποίος μάλιστα έχει έτοιμο και τον τίτλο σε αυτήν την ιστορία: Το ασχημόπαπο, που έγινε κύκνος!
Εντέλει η ιστορία (ξανα)βγήκε όχι μόνο αληθινή, αλλά και πολύ γοητευτική. Επιμένω στο ότι είναι αληθινή, διότι την Κυριακή το μεσημέρι, στην τηλεοπτική εκπομπή του www.gazzetta.gr, ο Βαγγέλης Αγγέλου, που ρωτήθηκε επιμόνως για τα πιθανά τρικ, που ετοιμάζει το προπονητικό επιτελείο του Ολυμπιακού ώστε να ανατρέψει τα (σαφώς υπέρ της ΤΣΣΚΑ) δεδομένα του τελικού είπε μια μεγάλη κουβέντα: "Τα τρικ φέρνουν... τρακ! Στον Ολυμπιακό, πλέον, υπάρχει μόνο ένα τρικ κι αυτό είναι η αλήθεια"!
Ο Ιησούς Χριστός είχε πει "εγώ ειμί η αλήθεια", αλλά ο Ιβκοβιτς (και κανείς συνάδελφός του) δεν είναι θεός για να διεκδικεί την αποκλειστικότητα της αλήθειας στο... Ε9 του. Αντιθέτως δεν διεκδικεί απλώς, αλλά έχει έναν πολύ καταλυτικό ρόλο στη μεταμόρφωση του Ολυμπιακού, χώρια που μετά τη συγκλονιστική ανατροπή στον τελικό, παίρνει ένα παράσημο αρχιστράτηγου, χωρίς μάλιστα να έχει αποστρατευθεί ακόμη!
Α, μιας και έμπλεξα τα θρησκευτικά, εκεί το πήγε μέχρι ενός σημείου και ο ίδιος ο Ντούντα. Σε μια αποστροφή των δηλώσεων του στην ΕΡΤ, είπε ότι αυτό που έγινε "το ήθελε κι ο από πάνω" κι έδειξε προς τον ουρανό: ασφαλώς εννοούσε τον Θεό, αλλά η γνωριμία και η συναναστροφή μαζί του εδώ και 32 χρόνια (από τότε που κατέβηκε από το Βελιγράδι στη Θεσσαλονίκη για να αναλάβει τον Αρη, επειδή ο γιος του ο Παύλος υπέφερε από άσμα και οι γιατροί του συνέστησαν ένα πιο ήπιο κλίμα) μου επιτρέπει να υποθέσω ότι την ώρα που έδειχνε προς τα πάνω, εκτός από τον θεό είχε στο μυαλό του και τον συχωρεμένο αδερφό του, τον Σλόμπονταν (Πίβα), που ήταν κι ο μέντορας του...
Τι κατάφερε λοιπόν ο Ντούντα, με την θερμή υποστήριξη των Αγγελόπουλων και την ανταπόκριση των παικτών του; Αυτό που είχε πει κάποτε ο (παλαίμαχος σταρ των Γιάνκις) Ρέτζι Τζάκσον: "Ένας καλός μάνατζερ καταφέρνει πάντοτε να πείσει τους παίκτες του ότι είναι καλύτεροι απ' όσο πιστεύουν οι αντίπαλοι, ο κόσμος και οι ίδιοι"! Πέτυχε διάνα σε αυτή τη στόχευση ο Ιβκοβιτς, διότι αίφνης, έστω και για 12 λεπτά που ωστόσο αξίζουν όσο μια αιωνιότητα, ο Μαντζαράκος έστειλε αδιάβαστο τον Τεόντοσιτς, ο Σλούκας μοίραζε δραμαμίνες στον Σισκάουσκας και ο Πρίντεζης έκανε τον Χριάπα αλοιφή: για τον Σπανούλη δεν γράφω κουβέντα, διότι και ο ίδιος, και ο κόσμος και οι αντίπαλοι ξέρουν πόσο καλός είναι, όσο για τον Παπανικολάου δεν το συζητώ...
Ο θεός να με συγχωρέσει για την ιεροσυλία (που βεβαίως έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα), αλλά μπροστά στον Κωστάκη, ο Κιριλένκο χθες έμοιαζε με παίκτη που κατέβηκε από άλλον πλανήτη! Έχει κι όνομα αυτός ο πλανήτης: είναι ένα χωριό του νομού Τρικάλων, που λέγεται Διαλεχτό και μπορεί να καμαρώνει ότι γέννησε έναν αστέρα, ο οποίος δεν έπεσε ξαφνικά σαν κομήτης, ούτε (θα) είναι διάττων, ενώ επειδή η σκούφια του κρατά κι από ένα διπλανό χωριό, ονόματι Φωτάδα, λάμπει κιόλας εκτυφλωτικά!
Παρεμπιπτόντως ο Σπανούλης είναι σεσημασμένος στον διεθνή χώρο, ο Πρίντεζης επιδίδει σταθερά στην εφετινή σεζόν τα διαπιστευτήρια του , αλλά νομίζω ότι ο Κωστάκης, πέραν του ότι τηρεί την παράδοση του επωνύμου στα ευρωπαϊκά τρόπαια του Ολυμπιακού (μετά τον Δημήτρη το '97), απογειώθηκε σε αυτό το Φάιναλ Φορ και χάθηκε από τα ραντάρ!
Το εξομολογήθηκε αυτό και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, λίγη ώρα μετά τον τελικό λέγοντας ότι "τον είδα στο φιλικό ματς που παίξαμε την προπερασμένη εβδομάδα και τρόμαξα"!
Ο Κιριλένκο να δεις πόσο τρόμαξε, κύριε Παναγιώτη μου...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου