Η τηλεοπτική κάλυψη από τη novaτου φάιναλ φορ των ομάδων Κ17 έδωσε σε
όλους την δυνατότητα να παρακολουθήσουν αυτά τα νέα παιδιά που έχουν ως
όνειρο την μεγάλη καριέρα.
Γράφω το κείμενο πριν από τον τελικό ανάμεσα στον ΑΡΗ και τον ΠΑΟΚ γιατί απλά δεν έχει σημασία ποιος από τους δυο θα κερδίσει σήμερα. Είναι νικητές όλα τα παιδιά που στελεχώνουν αυτές τις ομάδες, όπως και τα παιδιά του Πανιωνίου και του Ολυμπιακού που έχασαν στα ημιτελικά.
Είναι τεράστια υπόθεση για τον ΑΡΗ και τον ΠΑΟΚ που δείχνουν τον δρόμο τα τελευταία χρόνια. Ο ΑΡΗΣ πέρσι κατέκτησε το πρωτάθλημα Κ20, φέτος τερμάτισε 4ος με μικρή διαφορά από τον πρώτο Παναθηναικό, δυο βαθμούς πίσω από ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ.
Δείχνουν δηλαδή οι δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά στα τμήματα υποδομής, ενώ αν θελήσουμε να το επεκτείνουμε και λίγο, πολύ καλή δουλειά γίνεται και στις ακαδημίες (Ο ΑΡΗΣ πχ αναδείχθηκε πρωταθλητής σε παίδες, προπαίδες).
Από τότε που ξεκίνησα να δημοσιογραφώ ακούω το σλόγκαν να εμπιστευτούμε τα δικά μας παιδιά με… επέκταση για τα ελληνόπουλα.
Πάντα ήμουν και είμαι της άποψης ότι οι ομάδες πρέπει να επιλέγουν με βάση το αν κάποιος ποδοσφαιριστής είναι καλός και έχει τις δυνατότητες να παίξει κι όχι αν είναι Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Έλληνας ή Αλβανός.
Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν πιστώνονται σε κανένα γιατί πολύ απλά ελάχιστοι ασχολούνται αν η πρώτη ομάδα πάει καλά. Μάλιστα η κάκιστη παρουσία του ΑΡΗ φέτος έχει σκεπάσει το θετικό της αξιοποίησης νέων παιδιών από τον σύλλογο.
Κανείς δεν ασχολείται με την προώθηση 7 παιδιών στην πρώτη ομάδα, τον πρωταθλητή πέρσι ΑΡΗ του Νίκου Πασσιαλή ή την Κ17 που σταθερά πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια υπό την καθοδήγηση του Τάσου Θέου.
Όλοι είχαν άποψη για τις λάθος επιλογές, τις πολλές μεταγραφές ή το ρόστερ των 37 παικτών στο ξεκίνημα της σεζόν.
Και ξαφνικά επειδή η τηλεόραση έδειξε δυο παιχνίδια, έχουν πέσει όλοι πάνω σε αυτά τα παιδιά. Οι πιο… ασχέτως επικίνδυνοι ζητούν την στελέχωση των πρώτων ομάδων με αυτά τα παιδιά παραβλέποντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στην Κ17 και μία επαγγελματική ομάδα.
Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές σε αυτές τις περιπτώσεις και είναι πολύ εύκολο αυτή η γέννηση υψηλότατων προσδοκιών από αυτά τα παιδιά ακόμα και να τους καταστρέψει.
Για τον ΑΡΗ βέβαια είναι μονόδρομος να στηριχθεί ΚΑΙ σε δικά του παιδιά. Φαίνεται όμως ξεκάθαρα ότι δεν είναι δυνατόν να στηριχθείς μόνο εκεί. Σε κάθε 10 που ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα 1-2 τελικά θα… πιάσουν με πλέον πρόσφατο το παράδειγμα του Γιαννιώτα.
Μιλάμε όμως για ένα ποδοσφαιριστή που δούλεψε απίστευτα φέτος και θα συνεχίσει να το πράττει. Τέτοια χαρακτηριστικά δείχνει να έχει ο Αντωνιάδης της Κ17. Δείχνει ότι μπορεί να βρεθεί στην πρώτη ομάδα και να κάνει καριέρα. Χρειάζεται όμως δουλειά, δουλειά, δουλειά και μυαλό.
Είναι αλήθεια ότι για αυτά τα παιδιά η απογείωση από την ανώμαλη προσγείωση απέχει ελάχιστα, ειδικά όταν… πιλότοι αναλαμβάνουν διάφοροι μάνατζερ που έχουν ως στόχο το περιστασιακό κέρδος.
Οι… γονείς είναι αυτοί που μπορούν να… σώσουν τα παιδιά τους και πραγματικά να τους οδηγήσουν σε μεγάλη καριέρα. Αρκεί να αντιληφθούν άπαντες ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ που χωρίζει αυτά τα τμήματα από την ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ και να πράξουν αναλόγως προστατεύοντας τα σε υπέρτατο βαθμό.
Υ.Γ. 1 Βρήκα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τα νέα παιδιά καθώς από το τελευταίο μου σημείωμα επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα στα διοικητικά. Έστω και με λίγες μέρες καθυστέρηση ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί η ΛΥΣΗ και αυτή είναι μόνο μία. ΧΡΗΜΑΤΑ άμεσα. Όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε τις ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ και να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ και ποιοι μπορούν να βγάλουν την ομάδα από το αδιέξοδο.
Υ.Γ.2 Το ύφος του κειμένου είναι διαφορετικό, αλλά συγνώμη δεν μπορώ να μην το γράψω. Αυτός ο Γιάχος που δεν έδωσε το πέναλτι στον Φωτάκη είναι ο ίδιος που στο Βικελίδης δεν έδωσε δυο μαρς πέναλτι στον ΑΡΗ (μην ξαναβάζουμε τις φωτό με τις αγκαλόιες Μαλεζά σε Ιάκομπ) κι άλλα δυο στο ματς με τον ΟΣΦΠ. Είναι ο ίδιος που στο κύπελλο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ έδωσε το πέναλτι που δεν Θα έδινε ούτε ο Μπόλονι. Τότε φυσικά δεν ήταν ανεπαρκής και λίγος όπως τον χαρακτηρίζει τώρα ο ΠΑΟΚ. Τότε αυτοί που σήμερα φωνάζουν δεν έβαλαν τις φωτογραφίες με τα διαιτητικά του εγκλήματα.
Τα πάντα όμως είναι δανεικά. Όταν παίρνεις, κάποια στιγμή έρχεται και η στιγμή να δώσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ο ΑΡΗΣ σε μία ολόκληρη σεζόν ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΠΕΝΑΛΤΙ, ενώ δικαιούταν τουλάχιστον 6-7 καραμπινάτα.
Υ.Γ.3 Εκτός του Αντωνιάδη που ξεχώρισε σαν την μύγα μέσα στο γάλα υπάρχουν και 2-3 ακόμα παίκτες που με πολύ δουλειά μπορούν να κάνουν καριέρα και πρέπει να προσεχθούν. Δεν τους... φοβάμαι με Τάσο Θέο και Νίκο Πασσιαλή που συνεχίζουν το έργο τους με τις αρχές του Στέφανου Γιώρη.
Γράφω το κείμενο πριν από τον τελικό ανάμεσα στον ΑΡΗ και τον ΠΑΟΚ γιατί απλά δεν έχει σημασία ποιος από τους δυο θα κερδίσει σήμερα. Είναι νικητές όλα τα παιδιά που στελεχώνουν αυτές τις ομάδες, όπως και τα παιδιά του Πανιωνίου και του Ολυμπιακού που έχασαν στα ημιτελικά.
Είναι τεράστια υπόθεση για τον ΑΡΗ και τον ΠΑΟΚ που δείχνουν τον δρόμο τα τελευταία χρόνια. Ο ΑΡΗΣ πέρσι κατέκτησε το πρωτάθλημα Κ20, φέτος τερμάτισε 4ος με μικρή διαφορά από τον πρώτο Παναθηναικό, δυο βαθμούς πίσω από ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ.
Δείχνουν δηλαδή οι δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά στα τμήματα υποδομής, ενώ αν θελήσουμε να το επεκτείνουμε και λίγο, πολύ καλή δουλειά γίνεται και στις ακαδημίες (Ο ΑΡΗΣ πχ αναδείχθηκε πρωταθλητής σε παίδες, προπαίδες).
Από τότε που ξεκίνησα να δημοσιογραφώ ακούω το σλόγκαν να εμπιστευτούμε τα δικά μας παιδιά με… επέκταση για τα ελληνόπουλα.
Πάντα ήμουν και είμαι της άποψης ότι οι ομάδες πρέπει να επιλέγουν με βάση το αν κάποιος ποδοσφαιριστής είναι καλός και έχει τις δυνατότητες να παίξει κι όχι αν είναι Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Έλληνας ή Αλβανός.
Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν πιστώνονται σε κανένα γιατί πολύ απλά ελάχιστοι ασχολούνται αν η πρώτη ομάδα πάει καλά. Μάλιστα η κάκιστη παρουσία του ΑΡΗ φέτος έχει σκεπάσει το θετικό της αξιοποίησης νέων παιδιών από τον σύλλογο.
Κανείς δεν ασχολείται με την προώθηση 7 παιδιών στην πρώτη ομάδα, τον πρωταθλητή πέρσι ΑΡΗ του Νίκου Πασσιαλή ή την Κ17 που σταθερά πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια υπό την καθοδήγηση του Τάσου Θέου.
Όλοι είχαν άποψη για τις λάθος επιλογές, τις πολλές μεταγραφές ή το ρόστερ των 37 παικτών στο ξεκίνημα της σεζόν.
Και ξαφνικά επειδή η τηλεόραση έδειξε δυο παιχνίδια, έχουν πέσει όλοι πάνω σε αυτά τα παιδιά. Οι πιο… ασχέτως επικίνδυνοι ζητούν την στελέχωση των πρώτων ομάδων με αυτά τα παιδιά παραβλέποντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στην Κ17 και μία επαγγελματική ομάδα.
Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές σε αυτές τις περιπτώσεις και είναι πολύ εύκολο αυτή η γέννηση υψηλότατων προσδοκιών από αυτά τα παιδιά ακόμα και να τους καταστρέψει.
Για τον ΑΡΗ βέβαια είναι μονόδρομος να στηριχθεί ΚΑΙ σε δικά του παιδιά. Φαίνεται όμως ξεκάθαρα ότι δεν είναι δυνατόν να στηριχθείς μόνο εκεί. Σε κάθε 10 που ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα 1-2 τελικά θα… πιάσουν με πλέον πρόσφατο το παράδειγμα του Γιαννιώτα.
Μιλάμε όμως για ένα ποδοσφαιριστή που δούλεψε απίστευτα φέτος και θα συνεχίσει να το πράττει. Τέτοια χαρακτηριστικά δείχνει να έχει ο Αντωνιάδης της Κ17. Δείχνει ότι μπορεί να βρεθεί στην πρώτη ομάδα και να κάνει καριέρα. Χρειάζεται όμως δουλειά, δουλειά, δουλειά και μυαλό.
Είναι αλήθεια ότι για αυτά τα παιδιά η απογείωση από την ανώμαλη προσγείωση απέχει ελάχιστα, ειδικά όταν… πιλότοι αναλαμβάνουν διάφοροι μάνατζερ που έχουν ως στόχο το περιστασιακό κέρδος.
Οι… γονείς είναι αυτοί που μπορούν να… σώσουν τα παιδιά τους και πραγματικά να τους οδηγήσουν σε μεγάλη καριέρα. Αρκεί να αντιληφθούν άπαντες ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ που χωρίζει αυτά τα τμήματα από την ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ και να πράξουν αναλόγως προστατεύοντας τα σε υπέρτατο βαθμό.
Υ.Γ. 1 Βρήκα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τα νέα παιδιά καθώς από το τελευταίο μου σημείωμα επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα στα διοικητικά. Έστω και με λίγες μέρες καθυστέρηση ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί η ΛΥΣΗ και αυτή είναι μόνο μία. ΧΡΗΜΑΤΑ άμεσα. Όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε τις ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ και να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ και ποιοι μπορούν να βγάλουν την ομάδα από το αδιέξοδο.
Υ.Γ.2 Το ύφος του κειμένου είναι διαφορετικό, αλλά συγνώμη δεν μπορώ να μην το γράψω. Αυτός ο Γιάχος που δεν έδωσε το πέναλτι στον Φωτάκη είναι ο ίδιος που στο Βικελίδης δεν έδωσε δυο μαρς πέναλτι στον ΑΡΗ (μην ξαναβάζουμε τις φωτό με τις αγκαλόιες Μαλεζά σε Ιάκομπ) κι άλλα δυο στο ματς με τον ΟΣΦΠ. Είναι ο ίδιος που στο κύπελλο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ έδωσε το πέναλτι που δεν Θα έδινε ούτε ο Μπόλονι. Τότε φυσικά δεν ήταν ανεπαρκής και λίγος όπως τον χαρακτηρίζει τώρα ο ΠΑΟΚ. Τότε αυτοί που σήμερα φωνάζουν δεν έβαλαν τις φωτογραφίες με τα διαιτητικά του εγκλήματα.
Τα πάντα όμως είναι δανεικά. Όταν παίρνεις, κάποια στιγμή έρχεται και η στιγμή να δώσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ο ΑΡΗΣ σε μία ολόκληρη σεζόν ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΠΕΝΑΛΤΙ, ενώ δικαιούταν τουλάχιστον 6-7 καραμπινάτα.
Υ.Γ.3 Εκτός του Αντωνιάδη που ξεχώρισε σαν την μύγα μέσα στο γάλα υπάρχουν και 2-3 ακόμα παίκτες που με πολύ δουλειά μπορούν να κάνουν καριέρα και πρέπει να προσεχθούν. Δεν τους... φοβάμαι με Τάσο Θέο και Νίκο Πασσιαλή που συνεχίζουν το έργο τους με τις αρχές του Στέφανου Γιώρη.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου