Ακυβέρνητες ΠΑΕ, τρικυμία στο ποδόσφαιρο!!

Για πολλοστή φορά, δικαιώνονται όσοι πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας: δεν είναι τυχαίο ότι η ακυβερνησία της χώρας συμπίπτει χρονικά με την ακυβερνησία των μεγαλύτερων ομάδων.

Πλην Ολυμπιακού, οι υπόλοιπες ιστορικές ΠΑΕ αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα ρευστότητας και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν με συνέπεια τις υποχρεώσεις τους. Οι λόγοι που οδήγησαν στο οικονομικό αδιέξοδο είναι ανάλογοι με αυτούς του ελληνικού κράτους:
είναι υπερδανεισμένες, διότι προσπαθούσαν να ακολουθήσουν το δρόμο του «φουσκώματος» (μετεγγραφές αεροδρομίου) και δεν επένδυσαν στις ακαδημίες (βλέπε πρωτογενές πλεόνασμα).

• δε μπορούν πλέον να εισπράξουν τις υπέρογκες κρατικές χορηγίες που τους προσέφεραν στο παρελθόν το «φιλί της ζωής» χρεώνοντας τους φορολογούμενους πολίτες (βλέπε ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης)
• δε διαθέτουν αξιόπιστο πλάνο διεξόδου από την κρίση, γιατί οι παράγοντές τους ήταν τυχοδιώκτες, δεν ακολούθησαν τεχνοκρατικό μοντέλο ανάπτυξης και πήδηξαν πρώτοι από το καράβι (βλέπε πολιτικά κόμματα)
• αρνούνται να προσεγγίσουν ρεαλιστικά την κατάσταση και να εκπονήσουν 5ετές crisis management για την πραγματική οικονομική τους εξυγίανση
• προτιμούν να απευθυνθούν σε Τσάκες, Άραβες, Σαββίδιδες, αντιπροέδρους της Morgan Stanley και Νικολαϊδηδες επιλέγοντας εμμέσως τον εύκολο δρόμο της «πλυντηριοποίησης» (βλέπε ιδιωτικές επενδύσεις από Σαουδική Αραβία και Κίνα)

Καθρέφτης και οι συνέπειες
Σε κάθε περίπτωση, τα δεδομένα είναι σαφή: θα μειωθεί περαιτέρω το (ήδη χαμηλό) βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας και αντίστοιχα θα μειωθεί ραγδαία το (ήδη κακό) θέαμα της Super League. Κατά συνέπεια, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι θα πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης και μεγάλος αριθμός φιλάθλων θα επιλέξει το δρόμο της αδιαφορίας προς τις ομάδες. Μοιραία, λοιπόν, η καθημερινότητα θα γίνει αβάστακτη και το ελληνικό ποδοσφαιρικό προϊόν θα χάσει την ελκυστικότητά του. Ζητούμενο είναι, επομένως, η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αντίστοιχα η διατήρηση της βιωσιμότητας των ομάδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα της Super League.

Η μπάλα στην κοινωνία
Κατά γενική ομολογία, δε μπορεί να επιτευχθεί πρόοδος χωρίς υγιές κοινωνικό σύνολο με αγοραστική δύναμη και θετική ψυχολογία που ωθεί την ενεργή συμμετοχή. Επομένως, η σταδιακή μετάλλαξη του καταναλωτικού νεοέλληνα σε νεόπτωχο ευρωπαίο επηρεάζει άμεσα την ανταγωνιστικότητα των ομάδων, καθώς σημαντικό κομμάτι των ετήσιων εσόδων τους προέκυπτε από την αγορά διαρκείας / εισιτηρίων / ειδών ένδυσης κτλ. Η ραγδαία μείωση εσόδων συμπίπτει με την αδυναμία εξυπηρέτησης υπέρογκων χρεών του παρελθόντος και δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί την ύπαρξη των ομάδων. Επιβάλλεται, λοιπόν, να αλλάξει η νοοτροπία των πελατών – φιλάθλων προκειμένου να μην καταρρεύσει το «δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας»:

• επαναπροσδιορισμός στόχος και απαιτήσεων
• ψύχραιμη αντιμετώπιση των προβλημάτων, χωρίς κόμπλεξ νεοπτωχισμού
• αποδοχή της πτώσης του θεάματος της Super League
• στήριξη σε διοικήσεις που στοχεύουν στην τακτοποίηση των υποχρεώσεων και δεν υπόσχονται «μεγάλα πράγματα»
• ενεργή συμμετοχή και οικονομική βοήθεια, με μικρότερα ποσά από ότι στο παρελθόν (…ό,τι μπορεί ο καθένας)

Συμπέρασμα
Σύμφωνοι…Τα χρέη δεν τα δημιούργησαν οι φίλαθλοι, ως εκ τούτου δεν είναι υποχρεωμένοι να υποστούν τις συνέπειες της κακοδιαχείρισης των προέδρων. Αντίστοιχα, ούτε το δημόσιο χρέος το δημιούργησαν οι πολίτες και είναι ανήθικο που καλούνται να το πληρώσουν. Γνωρίζουμε ότι η αγανάκτηση ξεπερνά τα όρια της λογικής και οδηγεί σε αμοραλιστική συμπεριφορά προς οτιδήποτε απαιτεί ενεργή συμμετοχή. Δεν πρέπει, όμως, να φτάσουμε στα άκρα και να απαξιώσουμε το ποδόσφαιρο και την κοινωνία στην οποία ζούμε. Έχουμε ηθικό χρέος να πολεμήσουμε για την αναστήλωση των «γκρεμισμένων κάστρων». Το καράβι δε θα βουλιάξει αν λειτουργήσουμε «ηρωικά». Κι αφού το σώσουμε, υπάρχει χρόνος να πνίξουμε τους καπετάνιους…Άλλωστε, ήμασταν όλοι επιβάτες όταν προσπαθούσαν να σπάσουν τα παγόβουνα με καΐκια…


πηγή: overlap.gr