Εν τόπω χλοερώ…!!

Μπορεί κανείς να έχει χιλιάδες διαφορές, με τον Φέργκιουσον. Και για τις πρακτικές του, και για την συμπεριφορά του στους αγώνες, και για τον χαρακτήρατου. Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.

Αλλά το πλακάτ του Τέβεζ, με το RIP (Rest in Peace ή «εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ,εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός» στα Ελληνικά…) ξεπέρασε κάθε όριο. Ούτε ως κακόγουστο χιούμορ, μπορεί να σταθεί η κίνηση τουΑργεντινού. Μπορεί να μην τον αγαπάς τον Σκωτσέζο, αλλά διάολε, οφείλεις νασεβαστείς αυτά, που έχει πετύχει. Έδειξε όμως κάτι το όλο σκηνικό.
Πως ακόμη και στην πιο «πολιτισμένη ποδοσφαιρικά» σύγχρονη χώρα, τηνΑγγλία, η αντιπαράθεση ετών, δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Ίσως να καλύπτεταικάπως, από την political correct, πλέον αντιμετώπιση των πραγμάτων. Όμως τα αληθινά αισθήματα, που μπορεί να χωρίσουν τους οπαδούς δύο ομάδων, όπως ηΣίτυ και η Γιουνάιτεντ, πάντα θα υπάρχουν.
Το ζητούμενο είναι, όταν εκτονώνονται ή αναδύονται στην επιφάνεια, νασταματούν έστω και στην «αμφισβητούμενη» ενέργεια του Αργεντινού. Διότι τότε,μία επίσημη συγγνώμη, μπορεί να επιφέρει την ίαση της βλάβης, που έχειπροκληθεί. Αν όμως συμβαίνουν τα άρρωστα γεγονότα, που παρακολουθήσαμε για μίαακόμη φορά στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα σε «πράσινους» και «κόκκινους», δυστυχώς δεν υπάρχει καμμία σωτηρία.
Δεν προσδοκώ ασφαλώς, την ειρηνική συνύπαρξη των δύο πλευρών. Είναιουτοπικό. Ακόμη και τα βίντεο, που έδειχναν μια παρέα με κόκκινα και πράσινακασκόλ, να φωνάζουν μαζί για την Ελλάδα, είναι μία εξαίρεση. Και αν θέλετε,πέρα και του «λογικού», με δεδομένη την φύση του Έλληνα. Όπως επίσης κατανοώ καιτην στενοχώρια, που υπήρξε σε μεγάλη μάζα, οπαδών του Παναθηναϊκού, για τηνκατάκτηση του Κυπέλλου από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο θα γινόταν και σε αντίστροφηπερίπτωση.
Μέχρις εκεί είναι ανεκτό. Το να φτάνουν πάλι όμως, το 2012, να ανοίγουνκεφάλια, έξω από το σύμβολο του Ελληνισμού, την Αγιά Σοφιά, για το μεγαλείο τουΟλυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί να γίνεται πια αποδεκτό. Θα μουπείτε, εδώ διαλύεται το σύμπαν, αυτό σε ενόχλησε. Έχετε δίκιο.
Όμως πιστεύω,πως αν καταφέρουμε να βρούμε μια μέση οδό, σε αυτό το ζήτημα, ως κοινωνία, τότε έχουμε ελπίδα να αντιμετωπίσουμε ωριμότερα, αυτό που θα ακολουθήσει πιθανόταταμετά τις εκλογές ή, ο μη γένοιτο, σε περίπτωση επιστροφής στην δραχμή. Γιατίεκεί, πραγματικά ο ένας θα ανοίγει το κεφάλι του άλλου, από την πείνα και τηνεξαθλίωση. Και τότε θα πούμε «R.I.P» συνολικά ως έθνος.
Πηγή: pamesports.gr