Τα πρώτα χρόνια
Γεννημένος στην Γαλικία και πιο συγκεκριμένα την Λα Κορούνια στις 2 Μαϊου του 1935 διάλεξε τόσο το όνομα του πατέρα του(Σουάρεζ) όσο και της μητέρας του(Μιραμόντες). Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και πιο συγκεκριμένα, την Β ομάδα της Ντέπορ το 1949. Ξεκίνησε να αγωνίζεται ως 10άρι και έμελλε να αγωνίζεται σε αυτή την θέση μέχρι το τέλος της καριέρας του. Έμεινε για 4 ολόκληρα χρόνια στην δεύτερη ομάδα, μέχρι το 1953 -σε ηλικία 17 ετών- όπου και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα.
Αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν με την ομάδα της γεννέτηρας του. Έκανε ντεμπούτο με την Ντέπορ στις 6 Δεκέμβρη του 1953 στην συντιβή της ομάδας της Γαλικίας απ’ την Μπαρτσελόνα με 6-1. Συμπαίκτες του τότε ήταν ο Παϊνιο και ο Αρσένιο Ιγκλέσιας. Συνολικά είχε 17 συμμετοχές και 3 τέρματα. Τα νούμερα αυτά ήταν αρκετά για να τον βοηθήσουν να κάνει το μεγάλο βήμα και να πάρει μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα το 1954.
Η καταξίωση
Η πρώτη του σεζόν δεν ήταν καθόλου καλή καθώς δόθηκε δανεικός στην CD Condal όπου όμως δεν αγωνίστηκε καθόλου. Από την σεζόν 1955-56 και μέχρι το 1961 ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος των Μπλαουγκράνα όμως. Με συμπαίκτες όπως οι Λαντισλάο Κουμπάλα, Ζόλταν Τσίμπορ και Εβαρίστο και υπό τις οδηγίες του Ελένιο Ερέρα, ο Σουάρεζ πανηγύρισε το νταμπλ την σεζόν 1959-60 ενώ την επόμενη σεζόν εκτός απ’ το πρωτάθλημα η Μπαρτσελόνα κατέκτησε και το Κύπελλο Εκθέσεων.
Παράλληλα το 1960 ο Σουάρεζ ανακηρύχθηκε Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Τελευταίο του παιχνίδι με τους Μπλαουγκράνα ήταν ο τελικός του European Cup κόντρα στην Μπενφίκα, στην ήττα των Καταλανών με 3-2. Συνολικά με την Μπαρτσελόνα είχε 122 συμμετοχές και 61 τέρματα.
Την επόμενη σεζόν(1961-62) ο Σουάρεζ γίνεται ο πιο
ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, καθώς η Ίντερ αναγκάστηκε να
ξοδέχει 250 εκατομύρια Ιταλικές λίρες για να τον κάνει δικό της από την
Μπαρτσελόνα. Την ίδια σεζόν μάλιστα είχε πάρει μεταγραφή στην Ίντερ και ο μέντορας του Ελένιο Ερέρα.
Στους Νερατζούρι παρέμεινε συνολικά 9 χρόνια. Ο Ερέρα απ’ την πρώτη στιγμή της μεταγραφής του έχρησε τον Σουάρεζ βασικό, με τον Ισπανό να πανηγυρίζει 3 πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 συνεχόμενα Κύπελλα Ευρώπης καθώς επίσης και 2 διηπειρωτικά Κύπελλα. Στα 9 χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα του Μιλάνο, είχε συνολικά 328 εμφανίσεις και 55 γκολ.
Σε ηλικία 35 ετών ο Σουάρεζ όντας ελεύθερος απ’ την Ιντερ πια, παίρνει μεταγραφή για την Σαμπντόρια όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1973 σε ηλικία 38 ετών. Με την Ντόρια κατέγραψε 63 συμμετοχές και 9 τέρματα.
Η εθνική ομάδα
Ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα του Σουάρεζ αποτελεί η εθνική ομάδα της Ισπανίας. Υπηρέτησε τους Ίβηρες για 15 ολόκληρα χρόνια απ’ το 1957 έως και το 1972. Την 15ετία αυτή είχε 32 συμμετοχές και 14 τέρματα με την φανέλα με το εθνόσημο. Ντεμπούτο με τους Ίβηρες έκανε στις 6 Δεκεμβρίου του 1957(ακριβώς 5 χρόνια μετά το ντεμπούτο του με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια!) στη νίκη με 6-1 επί της Ολλανδίας.
Μεγαλύτερη διάκρισή του όμως με τους Φούριας Ρόχας αποτελεί η κατάκτηση του Euro το 1964. Οι κανόνες ήταν παρόμιοι με αυτούς του προηγούμενου Euro. Ο ανταγωνισμός πάντως ήταν μεγαλύτερος καθώς 29 ομάδες μετείχαν απ’ τα προκριματικά. Ούτε σε αυτή την διοργάνωση δεν έλειψαν τα απρόοπτα όμως, καθώς η εθνική μας ομάδα αποχώρησε απ’ την διοργάνωση καθώς ήταν αντίθετη να αντιμετωπίσει την Αλβανία στα προκριματικά. Επίσης, Αυστρία, Λουξεμβούργο και ΕΣΣΔ(κάτοχος του τροπαίου) πέρασαν χωρίς αγώνα απ’ τον πρώτο γύρο.
Στα τελικά πέρασαν 4 ομάδες. Η Δανία, η Ισπανία, η Ουγγαρία και η κάτοχος του τροπαίου Σοβιετική Ένωση. Αξίζει να αναφέρουμε πάντως την πολύ καλή παρουσία του Λουξεμβούργου που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστικε από την Δανία.
Η δεύτερη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Εθνών πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία σε 2 γήπεδα, το Σαντιάγκο Μπερναμπέου και το Κάμπ Νου. Οι ημιτελικοί ήταν Ισπανία-Ουγγαρία και ΕΣΣΔ-Δανία.
Στον πρώτο ημιτελικό, οι Ίβηρες πέρασαν στην παράταση νικώντας με 2-1 την Ουγγαρία. Το σκορ άνοιξε για τους Ισπανούς ο Περέδα στο 38′. Ενώ όλα έδειχναν πως εύκολα-δύσκολα οι Ισπανοί θα πάρουν την μεγάλη πρόκριση, ήρθε στο 84′ ο Μπένε να παγώσει το Μπερναμπέου και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Η λύτρωση για τους Ισπανούς ήρθε στο 115′ με χρυσό σκόρερ τον Αμάντσιο. Τεράστια συμβολή στην μεγάλη νίκη-πρόκριση των Ισπανών είχε το αστέρι εκείνης της ομάδας, Λουίς Σουάρες που έκανε εξαιρετικό παιχνίδι. Στον άλλο ημιτελικό του Καμπ Νου, η Σοβιετική Ένωση κέρδισε σχετικά εύκολα την Δανία με 3-0. Σκόρερς ήταν οι Βορονίν, Πονεντέλνικ και Ιβάνοφ. Έτσι στον τελικό της 21ης Ιούνη θα διασταύρωναν τα ξίφη τους οι Ισπανοί με τους Σοβιετικούς οι οποίοι ήθελαν να υπερασπιστούν το στέμα τους.
Στον μικρό τελικό, η Ουγγαρία κέρδισε στην παράταση με 3-1 την Δανία με 2 τέρματα του Νόβακ και τερμάτισε στην 3η θέση.
Στον μεγάλο τελικό, είχαμε το πιο γρήγορο γκολ της διοργάνωσης απ’ τον Περέδα μόλις στο 6ο λεπτό, έπειτα από εξαιρετική σέντρα του Σουάρεζ. Η απάντηση των Σοβιετικών όμως ήταν άμεση καθώς στο 8′ ο Κουσαϊνοφ έφερε το παιχνίδι στα ίσια ισοφαρίζοντας σε 1-1. Κι ενώ όλα έδειχναν πως το παιχνίδι θα πήγαινε στην παράταση, ήρθε ο Μαρσελίνο Μαρτίνεζ με κεφαλιά να γράψει το 2-1 και να χαρίσει στους Ίβηρες το πρώτο Ευρωπαικό Κύπελλο της ιστορίας τους,
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο
Αφού κρέμασε τα παπούτσια του ο Σουάρεζ έγινε προπονητής. Από το 1975 μέχρι το 1995 εργάστηκε σε ομάδες όπως η Ίντερ, η Σαμπντόρια, η Κάλιαρι, η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και η Αλμπαθέτε ενώ διετέλεσε και προπονητής τόσο στην εθνική νέων της Ισπανίας(1980-82), όσο και στην αντρική ομάδα της χώρας(1988-91). Σήμερα, είναι σκάουτερ στην Ίντερ.
πηγή:overlap.gr
Γεννημένος στην Γαλικία και πιο συγκεκριμένα την Λα Κορούνια στις 2 Μαϊου του 1935 διάλεξε τόσο το όνομα του πατέρα του(Σουάρεζ) όσο και της μητέρας του(Μιραμόντες). Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και πιο συγκεκριμένα, την Β ομάδα της Ντέπορ το 1949. Ξεκίνησε να αγωνίζεται ως 10άρι και έμελλε να αγωνίζεται σε αυτή την θέση μέχρι το τέλος της καριέρας του. Έμεινε για 4 ολόκληρα χρόνια στην δεύτερη ομάδα, μέχρι το 1953 -σε ηλικία 17 ετών- όπου και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα.
Αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν με την ομάδα της γεννέτηρας του. Έκανε ντεμπούτο με την Ντέπορ στις 6 Δεκέμβρη του 1953 στην συντιβή της ομάδας της Γαλικίας απ’ την Μπαρτσελόνα με 6-1. Συμπαίκτες του τότε ήταν ο Παϊνιο και ο Αρσένιο Ιγκλέσιας. Συνολικά είχε 17 συμμετοχές και 3 τέρματα. Τα νούμερα αυτά ήταν αρκετά για να τον βοηθήσουν να κάνει το μεγάλο βήμα και να πάρει μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα το 1954.
Η καταξίωση
Η πρώτη του σεζόν δεν ήταν καθόλου καλή καθώς δόθηκε δανεικός στην CD Condal όπου όμως δεν αγωνίστηκε καθόλου. Από την σεζόν 1955-56 και μέχρι το 1961 ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος των Μπλαουγκράνα όμως. Με συμπαίκτες όπως οι Λαντισλάο Κουμπάλα, Ζόλταν Τσίμπορ και Εβαρίστο και υπό τις οδηγίες του Ελένιο Ερέρα, ο Σουάρεζ πανηγύρισε το νταμπλ την σεζόν 1959-60 ενώ την επόμενη σεζόν εκτός απ’ το πρωτάθλημα η Μπαρτσελόνα κατέκτησε και το Κύπελλο Εκθέσεων.
Παράλληλα το 1960 ο Σουάρεζ ανακηρύχθηκε Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Τελευταίο του παιχνίδι με τους Μπλαουγκράνα ήταν ο τελικός του European Cup κόντρα στην Μπενφίκα, στην ήττα των Καταλανών με 3-2. Συνολικά με την Μπαρτσελόνα είχε 122 συμμετοχές και 61 τέρματα.
Tο
1960 ο Σουάρεζ ανακηρύχθηκε Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς.
Τελευταίο του παιχνίδι με τους Μπλαουγκράνα ήταν ο τελικός του European
Cup κόντρα στην Μπενφίκα
Στους Νερατζούρι παρέμεινε συνολικά 9 χρόνια. Ο Ερέρα απ’ την πρώτη στιγμή της μεταγραφής του έχρησε τον Σουάρεζ βασικό, με τον Ισπανό να πανηγυρίζει 3 πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 συνεχόμενα Κύπελλα Ευρώπης καθώς επίσης και 2 διηπειρωτικά Κύπελλα. Στα 9 χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα του Μιλάνο, είχε συνολικά 328 εμφανίσεις και 55 γκολ.
Σε ηλικία 35 ετών ο Σουάρεζ όντας ελεύθερος απ’ την Ιντερ πια, παίρνει μεταγραφή για την Σαμπντόρια όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1973 σε ηλικία 38 ετών. Με την Ντόρια κατέγραψε 63 συμμετοχές και 9 τέρματα.
Η εθνική ομάδα
Ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα του Σουάρεζ αποτελεί η εθνική ομάδα της Ισπανίας. Υπηρέτησε τους Ίβηρες για 15 ολόκληρα χρόνια απ’ το 1957 έως και το 1972. Την 15ετία αυτή είχε 32 συμμετοχές και 14 τέρματα με την φανέλα με το εθνόσημο. Ντεμπούτο με τους Ίβηρες έκανε στις 6 Δεκεμβρίου του 1957(ακριβώς 5 χρόνια μετά το ντεμπούτο του με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια!) στη νίκη με 6-1 επί της Ολλανδίας.
Μεγαλύτερη διάκρισή του όμως με τους Φούριας Ρόχας αποτελεί η κατάκτηση του Euro το 1964. Οι κανόνες ήταν παρόμιοι με αυτούς του προηγούμενου Euro. Ο ανταγωνισμός πάντως ήταν μεγαλύτερος καθώς 29 ομάδες μετείχαν απ’ τα προκριματικά. Ούτε σε αυτή την διοργάνωση δεν έλειψαν τα απρόοπτα όμως, καθώς η εθνική μας ομάδα αποχώρησε απ’ την διοργάνωση καθώς ήταν αντίθετη να αντιμετωπίσει την Αλβανία στα προκριματικά. Επίσης, Αυστρία, Λουξεμβούργο και ΕΣΣΔ(κάτοχος του τροπαίου) πέρασαν χωρίς αγώνα απ’ τον πρώτο γύρο.
Στα τελικά πέρασαν 4 ομάδες. Η Δανία, η Ισπανία, η Ουγγαρία και η κάτοχος του τροπαίου Σοβιετική Ένωση. Αξίζει να αναφέρουμε πάντως την πολύ καλή παρουσία του Λουξεμβούργου που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστικε από την Δανία.
Η δεύτερη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Εθνών πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία σε 2 γήπεδα, το Σαντιάγκο Μπερναμπέου και το Κάμπ Νου. Οι ημιτελικοί ήταν Ισπανία-Ουγγαρία και ΕΣΣΔ-Δανία.
Στον πρώτο ημιτελικό, οι Ίβηρες πέρασαν στην παράταση νικώντας με 2-1 την Ουγγαρία. Το σκορ άνοιξε για τους Ισπανούς ο Περέδα στο 38′. Ενώ όλα έδειχναν πως εύκολα-δύσκολα οι Ισπανοί θα πάρουν την μεγάλη πρόκριση, ήρθε στο 84′ ο Μπένε να παγώσει το Μπερναμπέου και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Η λύτρωση για τους Ισπανούς ήρθε στο 115′ με χρυσό σκόρερ τον Αμάντσιο. Τεράστια συμβολή στην μεγάλη νίκη-πρόκριση των Ισπανών είχε το αστέρι εκείνης της ομάδας, Λουίς Σουάρες που έκανε εξαιρετικό παιχνίδι. Στον άλλο ημιτελικό του Καμπ Νου, η Σοβιετική Ένωση κέρδισε σχετικά εύκολα την Δανία με 3-0. Σκόρερς ήταν οι Βορονίν, Πονεντέλνικ και Ιβάνοφ. Έτσι στον τελικό της 21ης Ιούνη θα διασταύρωναν τα ξίφη τους οι Ισπανοί με τους Σοβιετικούς οι οποίοι ήθελαν να υπερασπιστούν το στέμα τους.
Στον μικρό τελικό, η Ουγγαρία κέρδισε στην παράταση με 3-1 την Δανία με 2 τέρματα του Νόβακ και τερμάτισε στην 3η θέση.
Στον μεγάλο τελικό, είχαμε το πιο γρήγορο γκολ της διοργάνωσης απ’ τον Περέδα μόλις στο 6ο λεπτό, έπειτα από εξαιρετική σέντρα του Σουάρεζ. Η απάντηση των Σοβιετικών όμως ήταν άμεση καθώς στο 8′ ο Κουσαϊνοφ έφερε το παιχνίδι στα ίσια ισοφαρίζοντας σε 1-1. Κι ενώ όλα έδειχναν πως το παιχνίδι θα πήγαινε στην παράταση, ήρθε ο Μαρσελίνο Μαρτίνεζ με κεφαλιά να γράψει το 2-1 και να χαρίσει στους Ίβηρες το πρώτο Ευρωπαικό Κύπελλο της ιστορίας τους,
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο
Αφού κρέμασε τα παπούτσια του ο Σουάρεζ έγινε προπονητής. Από το 1975 μέχρι το 1995 εργάστηκε σε ομάδες όπως η Ίντερ, η Σαμπντόρια, η Κάλιαρι, η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και η Αλμπαθέτε ενώ διετέλεσε και προπονητής τόσο στην εθνική νέων της Ισπανίας(1980-82), όσο και στην αντρική ομάδα της χώρας(1988-91). Σήμερα, είναι σκάουτερ στην Ίντερ.
πηγή:overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου