Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι οι αποκλεισμοί των λιονταριών έχουν ένα
κοινό χαρακτηριστικό: την ατυχία και την ψυχική κατάρρευση των παικτών
στο τέλος των παιχνιδιών. Όταν, δηλαδή, η μπάλα….καίει και τα πόδια
βαραίνουν).
Διαχρονική έλλειψη τερματοφύλακα
Οι Άγγλοι διέθεταν κατά καιρούς εξαιρετικούς επιθετικούς, μέσους και αμυντικούς που μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων όταν αγωνίζονταν στα πρωταθλήματά τους. Επίσης, η αγωνιστική ομοιογένεια της ομάδας ήταν συνήθως ικανοποιητική ενώ η μαχητικότητα διέκρινε πάντα όσους φορούσαν το εθνόσημο στο στήθος.
Ωστόσο, παρά το υψηλό κίνητρο για διάκριση, η Αγγλία δεν ένιωθε ποτέ σιγουριά κάτω από τα δοκάρια καθώς οι τερματοφύλακές της ήταν διαχρονικά κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα (i) να δημιουργείται ανασφάλεια στους αμυντικούς και να προσφέρεται ευκαιρία για σκοράρισμα στους αντιπάλους από «ανύποπτες φάσεις», (ii) να χάνονται προκρίσεις στα πέναλτι.
Υπερβολική πίεση από τα ΜΜΕ και στρεβλώσεις
Όσοι έζησαν στην Αγγλία ή ασχολούνται «εντατικά» με το νησί καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοούμε. Η κορόνα στο κεφάλι του κάθε ποδοσφαιρόφιλου Άγγλου είναι η εθνική του ομάδα:
η ταύτιση και η στήριξη με αυτήν είναι ένα χαρακτηριστικό που συναντάμε
στον υπερθετικό βαθμό και δε σχετίζεται με τη νοοτροπία του κόσμου σε
καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Μοιραία, λοιπόν, η κοινωνία της Βρετανίας
αντιμετωπίζει την εθνική Αγγλίας ως «κέντρο του κόσμου»
κατά τη διάρκεια των Euro. Οι εφημερίδες και τα κανάλια ασχολούνται
τόσο πολύ με τα πεπραγμένα παικτών και προπονητή που αγγίζουν τα όρια
της παράνοιας, καθώς εστιάζουν συχνά στην προσωπική ζωή των stars, τα
εσωτερικά προβλήματα στα αποδυτήρια και τα…κουτσομπολιά. Είναι,
επομένως, φυσιολογικό να αποσπάται η συγκέντρωση / ηρεμία των παικτών
διότι τα ΜΜΕ δημοσιεύουν θέματα που επηρεάζουν την ψυχολογία αρκετών εξ
αυτών, σχολιάζοντας κυρίως εξωαγωνιστικά θέματα.
Επιπρόσθετα, η σκληρή κριτική σε όλους ανεξαιρέτως τους προπονητές αμέσως μετά από κάθε παιχνίδι διαταράσσει τις ισορροπίες. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που, τελικά, κλονίζει την ψυχική ηρεμία και επηρεάζει τις αποφάσεις τους με αποτέλεσμα να γίνονται «αλλαγές τελευταίας στιγμής» είτε σε επίπεδο προσώπων είτε τακτικής. Είναι τόσο έντονη / συντονισμένη η πίεση των ΜΜΕ και έχει τέτοια διεισδυτικότητα στην αγγλική κοινωνία που, δυστυχώς, αναγκάζει την ομάδα να αλλάξει όσα προγραμμάτιζε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να καταστεί ευάλωτη στα κρίσιμα παιχνίδια.
Όλοι οι αποκλεισμοί στο… «παρά πέντε» ή στα πέναλτι
Euro 1992: αποκλεισμός από τη φάση των ομίλων χωρίς γκολ από τον Λίνεκερ
Μετά από δύο «λευκές ισοπαλίες» απέναντι σε Δανία και Γαλλία, οι Άγγλοι γνώριζαν πως η νίκη απέναντι στην Σουηδία ήταν συνώνυμο της πρόκρισης. Εκείνες τις μέρες, ολόκληρο το νησί είχε κάνει «παύση εργασιών» και ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτό το παιχνίδι. Οι Άγγλοι μπήκαν δυνατά και προηγήθηκαν στο 4ο λεπτό με γκολ του Πλατ. Ωστόσο, το γκολ του Έρικσον στο 51ο κλόνισε την εμπιστοσύνη των παικτών στις δυνατότητές τους. Το καθοριστικό γκολ του Μπρολίν στο 82ο έριξε, τελικά, στο καναβάτσο τα λιοντάρια.
Euro 1996: ακατανόητη αλλαγή συστήματος στον ημιτελικό και αποκλεισμός
Η Αγγλία παρατάχθηκε με κλασσικό 4-4-2 σε όλα τα παιχνίδια μέχρι τον ημιτελικό. Αυτό ήταν το σύστημα που διασφάλιζε αγωνιστική ομοιογένεια και αποτελεσματικότητα, καθώς οδήγησε σε 7 γκολ ενεργητικό και μόλις 2 παθητικό απέναντι σε Ισπανία-Ολλανδία-Σκοτία-Ελβετία. Ωστόσο, το…φόβητρο της Γερμανίας και η πίεση των ΜΜΕ ανάγκασαν τον Βέναμπλς να αλλάξει το σύστημα στον ημιτελικό και να το τροποποιήσει σε 3-5-2. Παρά το γεγονός ότι τα λιοντάρια ευτύχησαν να προηγηθούν στο 3ο λεπτό με τον Σίρερ, εντούτοις ισοφαρίστηκαν γρήγορα και δεν κατάφεραν να κερδίσουν το παιχνίδι (ούτε στην παράταση). Η ψυχοφθόρος διαδικασία των πέναλτι απέδειξε ότι «το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζουν 11 εναντίον 11 και το τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».
Euro 2000: δεν αρκούν τα ονόματα για να περάσεις τον όμιλο
Η αναμφισβήτητη ποιότητα των Μπέκαμ-Σκόουλς-Σίρερ-Όουεν-Κάμπελ-Νέβιλ έδωσε δικαίωμα για όνειρα στους φιλάθλους. Την ήττα από την Πορτογαλία στην πρεμιέρα ακολούθησε η νίκη επί της Γερμανίας, ως εκ τούτου η πίεση για το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στην Ρουμανία ήταν και πάλι αφόρητη. Τα λιοντάρια έκαναν την ανατροπή καθώς «γύρισαν» το 0-1 σε 2-1, δίνοντας αίσθηση αγωνιστικής υπεροχής. Ωστόσο, «μπλόκαραν» στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφεραν να χάσουν με 3-2 στο 89ο λεπτό. Έμοιαζε απίστευτο, αλλά και πάλι η Αγγλία αποκλείστηκε στο «παρά πέντε».
Euro 2004: Το φάντασμα των πέναλτι εμφανίστηκε στον προημιτελικό
Την ήττα από τη Γαλλία στην πρεμιέρα ακολούθησαν δύο εμφατικές νίκες επί της Ελβετίας (3-0) και της Κροατίας (4-2). Το roster των Άγγλων έμοιαζε πιο δυνατό από ποτέ και οι αξιώσεις για κατάκτηση του τροπαίου ήταν μεγάλες. Για ακόμα μία φορά, τα λιοντάρια προηγήθηκαν με το «καλημέρα» (γκολ Όουεν στο 3ο λεπτό) και ισοφαρίστηκαν στο τέλος (γκολ Πόστιγκα στο 83ο). Παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ στην παράταση, εντούτοις κατάφεραν να ισοφαρίσουν και οδήγησαν το παιχνίδι στα πέναλτι. Η άστοχη εκτέλεση του Μπέκαμ στο πρώτο πέναλτι και του Βασέλ στο 6ο ήταν αρκετές για να προσφέρουν στους διοργανωτές Πορτογάλους την πρόκριση.
Συμπέρασμα
Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται για μία χώρα που…ζει για το ποδόσφαιρο αλλά στραγγαλίζει την ομάδα της από υπερβολική αγάπη. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα ΜΜΕ στο νησί και η ατυχία έχουν οδηγήσει σε επικούς αποκλεισμούς με κοινή συνισταμένη την κατάρρευση στα τελευταία λεπτά ή στα πέναλτι. Απομένει να διαπιστώσουμε αν θα σπάσει αυτή η κατάρα και θα χαρίσει, επιτέλους, στιγμές χαράς σε ένα έθνος που αγαπάει την εθνική του ομάδα περισσότερο από κάθε άλλο.
πηγή: overlap.gr
Διαχρονική έλλειψη τερματοφύλακα
Οι Άγγλοι διέθεταν κατά καιρούς εξαιρετικούς επιθετικούς, μέσους και αμυντικούς που μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων όταν αγωνίζονταν στα πρωταθλήματά τους. Επίσης, η αγωνιστική ομοιογένεια της ομάδας ήταν συνήθως ικανοποιητική ενώ η μαχητικότητα διέκρινε πάντα όσους φορούσαν το εθνόσημο στο στήθος.
Ωστόσο, παρά το υψηλό κίνητρο για διάκριση, η Αγγλία δεν ένιωθε ποτέ σιγουριά κάτω από τα δοκάρια καθώς οι τερματοφύλακές της ήταν διαχρονικά κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα (i) να δημιουργείται ανασφάλεια στους αμυντικούς και να προσφέρεται ευκαιρία για σκοράρισμα στους αντιπάλους από «ανύποπτες φάσεις», (ii) να χάνονται προκρίσεις στα πέναλτι.
- Euro 1992: Γούντς
- Euro 1996: Σίμαν
- Euro 2000: Σίμαν / Μάρτιν
- Euro 2008: Τζέιμς
Υπερβολική πίεση από τα ΜΜΕ και στρεβλώσεις
Η Αγγλία στο Euro 1996
Επιπρόσθετα, η σκληρή κριτική σε όλους ανεξαιρέτως τους προπονητές αμέσως μετά από κάθε παιχνίδι διαταράσσει τις ισορροπίες. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που, τελικά, κλονίζει την ψυχική ηρεμία και επηρεάζει τις αποφάσεις τους με αποτέλεσμα να γίνονται «αλλαγές τελευταίας στιγμής» είτε σε επίπεδο προσώπων είτε τακτικής. Είναι τόσο έντονη / συντονισμένη η πίεση των ΜΜΕ και έχει τέτοια διεισδυτικότητα στην αγγλική κοινωνία που, δυστυχώς, αναγκάζει την ομάδα να αλλάξει όσα προγραμμάτιζε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να καταστεί ευάλωτη στα κρίσιμα παιχνίδια.
Η Αγγλία στο Euro 2000
Euro 1992: αποκλεισμός από τη φάση των ομίλων χωρίς γκολ από τον Λίνεκερ
Μετά από δύο «λευκές ισοπαλίες» απέναντι σε Δανία και Γαλλία, οι Άγγλοι γνώριζαν πως η νίκη απέναντι στην Σουηδία ήταν συνώνυμο της πρόκρισης. Εκείνες τις μέρες, ολόκληρο το νησί είχε κάνει «παύση εργασιών» και ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτό το παιχνίδι. Οι Άγγλοι μπήκαν δυνατά και προηγήθηκαν στο 4ο λεπτό με γκολ του Πλατ. Ωστόσο, το γκολ του Έρικσον στο 51ο κλόνισε την εμπιστοσύνη των παικτών στις δυνατότητές τους. Το καθοριστικό γκολ του Μπρολίν στο 82ο έριξε, τελικά, στο καναβάτσο τα λιοντάρια.
Euro 1996: ακατανόητη αλλαγή συστήματος στον ημιτελικό και αποκλεισμός
Η Αγγλία παρατάχθηκε με κλασσικό 4-4-2 σε όλα τα παιχνίδια μέχρι τον ημιτελικό. Αυτό ήταν το σύστημα που διασφάλιζε αγωνιστική ομοιογένεια και αποτελεσματικότητα, καθώς οδήγησε σε 7 γκολ ενεργητικό και μόλις 2 παθητικό απέναντι σε Ισπανία-Ολλανδία-Σκοτία-Ελβετία. Ωστόσο, το…φόβητρο της Γερμανίας και η πίεση των ΜΜΕ ανάγκασαν τον Βέναμπλς να αλλάξει το σύστημα στον ημιτελικό και να το τροποποιήσει σε 3-5-2. Παρά το γεγονός ότι τα λιοντάρια ευτύχησαν να προηγηθούν στο 3ο λεπτό με τον Σίρερ, εντούτοις ισοφαρίστηκαν γρήγορα και δεν κατάφεραν να κερδίσουν το παιχνίδι (ούτε στην παράταση). Η ψυχοφθόρος διαδικασία των πέναλτι απέδειξε ότι «το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζουν 11 εναντίον 11 και το τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».
Η Αγγλία στο Euro 2004
Η αναμφισβήτητη ποιότητα των Μπέκαμ-Σκόουλς-Σίρερ-Όουεν-Κάμπελ-Νέβιλ έδωσε δικαίωμα για όνειρα στους φιλάθλους. Την ήττα από την Πορτογαλία στην πρεμιέρα ακολούθησε η νίκη επί της Γερμανίας, ως εκ τούτου η πίεση για το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στην Ρουμανία ήταν και πάλι αφόρητη. Τα λιοντάρια έκαναν την ανατροπή καθώς «γύρισαν» το 0-1 σε 2-1, δίνοντας αίσθηση αγωνιστικής υπεροχής. Ωστόσο, «μπλόκαραν» στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφεραν να χάσουν με 3-2 στο 89ο λεπτό. Έμοιαζε απίστευτο, αλλά και πάλι η Αγγλία αποκλείστηκε στο «παρά πέντε».
Euro 2004: Το φάντασμα των πέναλτι εμφανίστηκε στον προημιτελικό
Την ήττα από τη Γαλλία στην πρεμιέρα ακολούθησαν δύο εμφατικές νίκες επί της Ελβετίας (3-0) και της Κροατίας (4-2). Το roster των Άγγλων έμοιαζε πιο δυνατό από ποτέ και οι αξιώσεις για κατάκτηση του τροπαίου ήταν μεγάλες. Για ακόμα μία φορά, τα λιοντάρια προηγήθηκαν με το «καλημέρα» (γκολ Όουεν στο 3ο λεπτό) και ισοφαρίστηκαν στο τέλος (γκολ Πόστιγκα στο 83ο). Παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ στην παράταση, εντούτοις κατάφεραν να ισοφαρίσουν και οδήγησαν το παιχνίδι στα πέναλτι. Η άστοχη εκτέλεση του Μπέκαμ στο πρώτο πέναλτι και του Βασέλ στο 6ο ήταν αρκετές για να προσφέρουν στους διοργανωτές Πορτογάλους την πρόκριση.
Συμπέρασμα
Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται για μία χώρα που…ζει για το ποδόσφαιρο αλλά στραγγαλίζει την ομάδα της από υπερβολική αγάπη. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα ΜΜΕ στο νησί και η ατυχία έχουν οδηγήσει σε επικούς αποκλεισμούς με κοινή συνισταμένη την κατάρρευση στα τελευταία λεπτά ή στα πέναλτι. Απομένει να διαπιστώσουμε αν θα σπάσει αυτή η κατάρα και θα χαρίσει, επιτέλους, στιγμές χαράς σε ένα έθνος που αγαπάει την εθνική του ομάδα περισσότερο από κάθε άλλο.
πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου