Βασικά ο Γεωργιάδης είχε ευθύβολο πόδι, σωστό ένστικτο και το
απαραίτητο timing, που αποδείχθηκαν πολύ πιο χρήσιμα από το ευήκοον ους,
όπως επίσης το ρίσκο του Μπόλονι απέβη πολύ πιο ωφέλιμο από το βόλεμα
του Κωστένογλου....
...και γι' αυτό μάρτυς τους ο Θεός!
Αυτό πάλι δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά το διάβασα στις δηλώσεις τόσο του σκόρερ όσο και του προπονητή του ΠΑΟΚ, οι οποίοι δεν φάνηκαν αχάριστοι και απέδωσαν, ως όφειλαν, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ!
Α, για να μην το ξεχάσω: στην προκειμένη περίπτωση η ευαγγελική ρήση έχει ουσιαστικό νόημα, καθότι από το 1967 έως το 1981 ο ΠΑΟΚ απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι 136 μετρημένες φορές: τόσα είναι τα γκολ που έχει πετύχει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, ο Σταύρος Σαράφης, ο οποίος λόγω του αρχοντικού στυλ και της ηγετικής φυσιογνωμίας του επονομαζόταν «Καίσαρας»!
Ναι, ομολογώ πως τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα και ο Γεωργιάδης πρέπει να φάει πολλά ψωμιά ακόμη (για την ακρίβεια 133) ώστε να γίνει Καίσαρας στη θέση του Καίσαρα, αλλά τουλάχιστον αυτός μπορεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή εκείνες οι δυο πολυκατοικίες στην Τσιμισκή θα γίνουν δικές του!
Το γράφω αυτό διότι το 1976 που ο Σαράφης έκλεισε οκταετία στον ΠΑΟΚ τον πλεύρισε η ΑΕΚ και ο συχωρεμένος ο Μπάρλος του πρόσφερε πέντε εκατομμύρια, τα οποία, όπως είπε αργότερα ο «Καίσαρας» σε μια συνέντευξή του, «εκείνη την εποχή έφταναν για να αγοράσεις δύο πολυκατοικίες στην Τσιμισκή»!
Για την Ιστορία, ο Σαράφης έμεινε πιστός στρατιώτης του ΠΑΟΚ και τότε που ο Παντελάκης τον κράτησε με ένα εκατομμύριο και το 1981, όταν προτού καν αποσώσει τη δήλωση αποχώρησής του από την ενεργό δράση, εμφανίστηκε ο Βουλινός και άφησε μπροστά του μια τσάντα με τρία εκατομμύρια δραχμές και μια βίζα για να ταξιδέψει την άλλη μέρα στη Ρουμανία, όπου έκανε την προετοιμασία του ο Μακεδονικός!
Αυτές βεβαίως είναι ιστορίες (τριών) συχωρεμένων προέδρων, αλλά η πρώτη έμελλε να επαναληφθεί το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Γεωργιάδης εξαργύρωσε τη δημοσιότητα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τον Πανσερραϊκό σε όλα τα χρώματα και για κάμποσες μέρες αισθανόταν όπως ο Χούλιο Μπάλμας στην κωμωδία «Η Ρένα είναι οφσάιντ»!
Το εννοώ αυτό διότι εκείνο το καλοκαίρι ενδιαφέρθηκαν για πάρτη του και ο Κοκκιναϊκός και ο Πρασιναϊκός και ο Κιτριναϊκός, που μάλιστα βρέθηκε πιο κοντά απ' όλους στην απόκτησή του: η ΑΕΚ πρόσφερε στον Πανσερραϊκό 550.000 ευρώ, 2-3 παίκτες και τα έσοδα ενός φιλικού αγώνα, αλλά ο Πέτρος Θεοδωρίδης αρνήθηκε και έναν χρόνο αργότερα ο Γιώργος Γεωργιάδης του Κωνσταντίνου βρέθηκε στην Τούμπα.
Αναφέρω και το πατρώνυμο του 25χρονου ποδοσφαιριστή, ώστε να διαχωρίζεται από δυο συνονόματούς του, που επειδή μάλιστα υπήρξαν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό κουβαλούσαν συνεχώς και το όνομα του πατέρα τους: ο μεν του Γεωργίου, ο δε του Σάββα!
Παρεμπιπτόντως, από μια τέτοια σύμπτωση προέκυψε και το (κατ' ουσίαν κάλπικο) επώνυμο του «ξανθού», ο οποίος βεβαίως δεν λέγεται Ιωαννίδης, αλλά Δαΐτσης, ωστόσο επειδή στην τάξη του πατέρα του υπήρχαν δύο Δημήτρηδες Δαΐτσηδες, ο δάσκαλος αποφάσισε να τους ξεχωρίζει με τα πατρώνυμά τους...
...και από το πολύ «ο του Ιωάννου» εξαλείφθηκε ο Δαΐτσης και έμεινε ο Ιωαννίδης!
Προχθές το βράδυ ο του Κωνσταντίνου υπήρξε η χρυσή αλλαγή του Μπόλονι: κλήθηκε από τον πάγκο στο 74' και μπορεί ο ΠΑΟΚ να έχασε το overlapping του Λίνο, αλλά 13 λεπτά αργότερα (και μάλιστα σε μια κλασική μπασκετική φάση, σαν follow μετά από επιθετικό ριμπάουντ, μέσα στην... κίνηση) βρήκε το γκολ, τους τρεις βαθμούς και μια καυτή ανάσα στο σβέρκο του προπορευόμενου στην ειδική βαθμολογία των πλέι οφ Παναθηναϊκού!
Βρήκε κι άλλα πράγματα ο ΠΑΟΚ με αυτό το γκολ: τη συνέχιση (έστω και με εκπτώσεις) στο φετινό σερί του κόντρα στην ΑΕΚ, το δικαίωμα στο όνειρο του Τσάμπιονς Λιγκ και την πολυπόθητη εργασιακή ειρήνη σε μια περίοδο όπου ολούθε γύρω του γίνεται ένας κακός χαμός με τους Σαββίδηδες και τους Καμπάνηδες!
Μ' αυτά και μ' αυτά, ο (κάθε) Γεωργιάδης μπορεί να αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματικός από τον κάθε υποψήφιο επενδυτή και αυτό ο ΠΑΟΚ το ξέρει καλά από τη μεγάλη και ατέρμονη στρατιά που εδώ και χρόνια παρίσταναν τους μεσσίες και στο τέλος της ημέρας αποδείχτηκαν παπατζήδες!
Μπορεί επίσης ο (κάθε) Γεωργιάδης να σηκώνεται μόλις του κάνει νεύμα ο (κάθε) Μπόλονι και όταν ξανασυναντιούνται μετά τη λήξη του ματς να συνειδητοποιούν ότι όντως ο Θεός όχι μόνο ήταν μαζί τους, αλλά πρέπει να 'χε κοπανήσει και κανά ποτηράκι «Μαλαματίνα»!
Πηγή: Goal
...και γι' αυτό μάρτυς τους ο Θεός!
Αυτό πάλι δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά το διάβασα στις δηλώσεις τόσο του σκόρερ όσο και του προπονητή του ΠΑΟΚ, οι οποίοι δεν φάνηκαν αχάριστοι και απέδωσαν, ως όφειλαν, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ!
Α, για να μην το ξεχάσω: στην προκειμένη περίπτωση η ευαγγελική ρήση έχει ουσιαστικό νόημα, καθότι από το 1967 έως το 1981 ο ΠΑΟΚ απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι 136 μετρημένες φορές: τόσα είναι τα γκολ που έχει πετύχει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, ο Σταύρος Σαράφης, ο οποίος λόγω του αρχοντικού στυλ και της ηγετικής φυσιογνωμίας του επονομαζόταν «Καίσαρας»!
Ναι, ομολογώ πως τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα και ο Γεωργιάδης πρέπει να φάει πολλά ψωμιά ακόμη (για την ακρίβεια 133) ώστε να γίνει Καίσαρας στη θέση του Καίσαρα, αλλά τουλάχιστον αυτός μπορεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή εκείνες οι δυο πολυκατοικίες στην Τσιμισκή θα γίνουν δικές του!
Το γράφω αυτό διότι το 1976 που ο Σαράφης έκλεισε οκταετία στον ΠΑΟΚ τον πλεύρισε η ΑΕΚ και ο συχωρεμένος ο Μπάρλος του πρόσφερε πέντε εκατομμύρια, τα οποία, όπως είπε αργότερα ο «Καίσαρας» σε μια συνέντευξή του, «εκείνη την εποχή έφταναν για να αγοράσεις δύο πολυκατοικίες στην Τσιμισκή»!
Για την Ιστορία, ο Σαράφης έμεινε πιστός στρατιώτης του ΠΑΟΚ και τότε που ο Παντελάκης τον κράτησε με ένα εκατομμύριο και το 1981, όταν προτού καν αποσώσει τη δήλωση αποχώρησής του από την ενεργό δράση, εμφανίστηκε ο Βουλινός και άφησε μπροστά του μια τσάντα με τρία εκατομμύρια δραχμές και μια βίζα για να ταξιδέψει την άλλη μέρα στη Ρουμανία, όπου έκανε την προετοιμασία του ο Μακεδονικός!
Αυτές βεβαίως είναι ιστορίες (τριών) συχωρεμένων προέδρων, αλλά η πρώτη έμελλε να επαναληφθεί το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Γεωργιάδης εξαργύρωσε τη δημοσιότητα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τον Πανσερραϊκό σε όλα τα χρώματα και για κάμποσες μέρες αισθανόταν όπως ο Χούλιο Μπάλμας στην κωμωδία «Η Ρένα είναι οφσάιντ»!
Το εννοώ αυτό διότι εκείνο το καλοκαίρι ενδιαφέρθηκαν για πάρτη του και ο Κοκκιναϊκός και ο Πρασιναϊκός και ο Κιτριναϊκός, που μάλιστα βρέθηκε πιο κοντά απ' όλους στην απόκτησή του: η ΑΕΚ πρόσφερε στον Πανσερραϊκό 550.000 ευρώ, 2-3 παίκτες και τα έσοδα ενός φιλικού αγώνα, αλλά ο Πέτρος Θεοδωρίδης αρνήθηκε και έναν χρόνο αργότερα ο Γιώργος Γεωργιάδης του Κωνσταντίνου βρέθηκε στην Τούμπα.
Αναφέρω και το πατρώνυμο του 25χρονου ποδοσφαιριστή, ώστε να διαχωρίζεται από δυο συνονόματούς του, που επειδή μάλιστα υπήρξαν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό κουβαλούσαν συνεχώς και το όνομα του πατέρα τους: ο μεν του Γεωργίου, ο δε του Σάββα!
Παρεμπιπτόντως, από μια τέτοια σύμπτωση προέκυψε και το (κατ' ουσίαν κάλπικο) επώνυμο του «ξανθού», ο οποίος βεβαίως δεν λέγεται Ιωαννίδης, αλλά Δαΐτσης, ωστόσο επειδή στην τάξη του πατέρα του υπήρχαν δύο Δημήτρηδες Δαΐτσηδες, ο δάσκαλος αποφάσισε να τους ξεχωρίζει με τα πατρώνυμά τους...
...και από το πολύ «ο του Ιωάννου» εξαλείφθηκε ο Δαΐτσης και έμεινε ο Ιωαννίδης!
Προχθές το βράδυ ο του Κωνσταντίνου υπήρξε η χρυσή αλλαγή του Μπόλονι: κλήθηκε από τον πάγκο στο 74' και μπορεί ο ΠΑΟΚ να έχασε το overlapping του Λίνο, αλλά 13 λεπτά αργότερα (και μάλιστα σε μια κλασική μπασκετική φάση, σαν follow μετά από επιθετικό ριμπάουντ, μέσα στην... κίνηση) βρήκε το γκολ, τους τρεις βαθμούς και μια καυτή ανάσα στο σβέρκο του προπορευόμενου στην ειδική βαθμολογία των πλέι οφ Παναθηναϊκού!
Βρήκε κι άλλα πράγματα ο ΠΑΟΚ με αυτό το γκολ: τη συνέχιση (έστω και με εκπτώσεις) στο φετινό σερί του κόντρα στην ΑΕΚ, το δικαίωμα στο όνειρο του Τσάμπιονς Λιγκ και την πολυπόθητη εργασιακή ειρήνη σε μια περίοδο όπου ολούθε γύρω του γίνεται ένας κακός χαμός με τους Σαββίδηδες και τους Καμπάνηδες!
Μ' αυτά και μ' αυτά, ο (κάθε) Γεωργιάδης μπορεί να αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματικός από τον κάθε υποψήφιο επενδυτή και αυτό ο ΠΑΟΚ το ξέρει καλά από τη μεγάλη και ατέρμονη στρατιά που εδώ και χρόνια παρίσταναν τους μεσσίες και στο τέλος της ημέρας αποδείχτηκαν παπατζήδες!
Μπορεί επίσης ο (κάθε) Γεωργιάδης να σηκώνεται μόλις του κάνει νεύμα ο (κάθε) Μπόλονι και όταν ξανασυναντιούνται μετά τη λήξη του ματς να συνειδητοποιούν ότι όντως ο Θεός όχι μόνο ήταν μαζί τους, αλλά πρέπει να 'χε κοπανήσει και κανά ποτηράκι «Μαλαματίνα»!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου