4-4-2 vs. 4-4-2!!

Η Κροατία ήταν η μεγάλη νικήτρια του αγώνα που έκλεισε την 1η αγωνιστική του 3ου ομίλου. Η ομάδα του Μπίλιτς παρουσίασε στο γήπεδο όλα αυτά τα στοιχεία που της έδωσαν την πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης απέναντι σε μία ομάδα που υστερούσε τεχνικά.

Σε τακτικό επίπεδο Μπίλιτς και Τραπατόνι προσέφεραν τροφή για σκέψη και κουβέντα παρουσιάζοντας στο χόρτο δύο διαφορετικά 4-4-2: ένα βρετανικό flat ο «Τραπ» κι ένα πιο σύγχρονο, «ευρωπαϊκό» ο Μπίλιτς.
Η διαφορετικότητα του 4-4-2
Η θεωρία θέλει (και εχθές επιβεβαιώθηκε) ότι 4-4-2 εναντίον 4-4-2 προσφέρει γκολ, θέαμα και ανοιχτά παιχνίδια. Αμφότεροι οι προπονητές επέλεξαν παρόμοιους τακτικούς σχηματισμούς με όμως πολύ διαφορετικές τακτικές προσεγγίσεις. Ο Μπίλιτς παρουσίασε ένα 4-4-2:
μειωμένου αγωνιστικούς πλάτους
αυξημένου αγωνιστικού βάθους
με τους μπακ (κυρίως τον Σρνα) να καλύπτουν το πλάτος του γηπεδου
με έντονη πίεση ψηλά από τα δύο φορ
με έναν κεντρικό μέσο σε ρόλο playmaker (Μόντριτς)
Από την άλλη ο Τραπατόνι είχε διαφορετική τακτική προσέγγιση με σκοπό την εκμετάλλευση των αγωνιστικών χαρακτηριστικών των παικτών του. Ο «Τραπ» παρουσίασε ένα 4-4-2:

• μειωμένου αγωνιστικού βάθους
• αυξημένου αγωνιστικού πλάτους
• με τους χαφ να καλύπτουν τις πλευρές και τους μπακ να επωμίζονται, σχεδόν αποκλειστικά, την αναχαίτιση των προσπαθειών των αντίπαλων χαφ
• με τον Ρόμπι Κιν ρε ρόλο δημιουργικού επιθετικού παίζοντας χαμηλά με σκοπό α) την σύνδεση χαφ και επίθεσης  και β) την δημιουργία χώρων δράσης στον αριστεροπόδαρο Νταφ που τοποθετήθηκε στα δεξιά για να συγκλίνει προς την εστία

Η στατιστική απεικόνιση της Ιρλανδίας, ανά ημίχρονο

Η πίεση των Κροατών έφερε την νίκη
Η αποτελεσματική πίεση των Κροατών ψηλά και τα πολλά προσωπικά λάθη των άτεχνων αμυντικών της Ιρλανδίας (απόρροια της πίεσης) ήταν το σημαντικότερο τακτικό γεγονός της αναμέτρησης. Ο Μπίλιτς τόλμησε να

• ανεβάσει την ομάδα ψηλά
• χρησιμοποιήσει τα δύο φορ του ως πρώτη αμυντική ζώνη. ενώ
• επέτρεψε στον Μόντριτς να παίξει πιο κοντά στην αντίπαλη εστία αφήνοντας τον Βουκόγιεβιτς ως μοναδικό αμυντικό χαφ.

Η τοποθέτηση παικτών ψηλά στο γήπεδο έφερε δεύτερες επιθέσεις μετά τα λάθη των αμυντικών των Ιρλανδών, μετέφερε την πίεση στην εστία των αντιπάλων και «έκοψε» τους Ντόιλ, Κιν από τις υπόλοιπες αγωνιστικές γραμμές που ήταν ήδη τοποθετημένες αρκετά πίσω από τον Τραπατόνι.
Παρά τις προσπάθειες του Κιν να γυρίσει χαμηλά για να τροφοδοτηθεί, η τροφοδότηση του επιθετικού διδύμου των Ιρλανδών έγινε με βαθιές μπαλιές από πίσω ή με σέντρες κυρίως από τον Μακ Γκίντι. Ο Μπίλιτς είχε πετύχει τον  κύριο τακτικό του στόχο: την απομόνωση του επιθετικού διδύμου του αντιπάλου.

Η στατιστική απεικόνιση της Κροατίας, ανά ημίχρονο

Τα ζεύγη του 4-4-2
Αν η πίεση ήταν το «κλειδί» της νίκης, η άψογη συνεργασία συγκεκριμένων «σετ» παικτών στο γήπεδο ήταν το γεγονός που συντέλεσε στην εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων που επέφερε η πίεση. Όπως έχουμε αναφέρει το 4-4-2 δίνει την δυνατότητα δημιουργίας  μέσα στο παιχνίδι ζεύγη παικτών  – τόσο κάθετα όσο και οριζόντια – που ευνοούν την ανάπτυξη και τους αυτοματισμούς. Τα αγωνιστικά/τεχνικά χαρακτηριστικά του ρόστερ της Κροατίας ανέδειξαν την παραπάνω ποδοσφαιρική αρχή.
Σρνα-Ράκιτιτς: Ο Σρνα κάλυψε με άνεση όλη την δεξιά πλευρά, επιχείρησε σέντρες, τοποθετήθηκε ψηλά στο γήπεδο και στην ουσία αγωνίστηκε ως εξτρέμ δίνοντας τον έξτρα παίκτη στην επίθεση. Την ίδια ώρα ο Ράκιτιτς κινήθηκε προς τον άξονα, συνέδεσε την πλευρά με τους Μάντζουκιτς/Σρνα και τροφοδότησε τον δεξιό μπακ-χαφ.

Που κινήθηκαν οι Ράκιτιτς (αριστ. εικ.) και Σρνα (δεξιά εικ.)

Μόντρις-Βουκόγιεβιτς: Ο Βουκόγιεβιτς κάλυψε εξαιρετικά όλο το πλάτος της μεσοαμυντικής ζώνης της Κροατίας επιτρέποντας στον Μόντριτς να πάρει μέτρα με την μπάλα και να παίξει πιο ψηλά στην αντίπαλη περιοχή. Η απελευθέρωση του Μόντριτς αποτέλεσε σημαντικό τακτικό γεγονός  - κάτι που ο Μπίλιτς δεν είχε επιτύχει απέναντι στην Εθνική μας στο 2-0 του Οκτωβρίου.
Μάνζουκιτς-Γέλαβιτς: Τρομερή συνεργασία στην κάθετη επιθετική ζώνη των Κροατών: τόσο σε επίπεδο ανασταλτικό με αποτελεσματική πίεση στους αντίπαλους αμυντικούς, όσο και σε επίπεδο αυτοματισμών με αμφότερους να συνεργάζονται μεταξύ τους ή με τα πλάγια χαφ που συνέκλιναν κοντά τους. Η άριστη τεχνική κατάρτιση τους και το μειωμένο αγωνιστικό πλάτος ανέδειξαν τον τακτικό σχηματισμό.
Συμπέρασμα
Ο Μπίλιτς έδωσε στον Τραπατόνι ότι ακριβώς ήθελε ο Ιταλός  - χώρο για διενέργεια αντεπιθέσεων. Εν τέλει, ο Μπίλιτς δικαιώθηκε με την επιλογή του αφού η αποτελεσματική πίεση έφερε κατοχή της μπάλας (55%), δεύτερες επιθέσεις και αποδιοργάνωση της ανάπτυξης της Ιρλανδίας. Η εξαιρετική συνεργασία συγκεκριμένων ζευγών παικτών και η παγκόσμιας κλάσης εμφάνιση του Μόντριτς ήρθε απλά να επιβεβαιώσει ότι το 4-4-2 είναι ένα υπέροχο σύστημα όταν εφαρμόζεται ορθά. Ο Μπίλιτς πλέον έχει την μεγάλη πρόκληση να εφαρμόσει τα παραπάνω απέναντι σε ομάδες… θηρία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

πηγή: overlap.gr