Την απάντηση μπορεί να την δώσει μόνο ο Scott Brooks. Ο 46χρονος
προπονητής είναι εξίσου φρέσκος, όσο κι η νεανική Oklahoma City Thunder,
που θα πάρουν για πρώτη φορά στη σύντομη ιστορία τους μέρος σε τελικό.
Πέρσι σταμάτησαν στον τελικό περιφέρειας (έπεσαν πάνω στο απροσπέλαστο
εμπόδιο του Dirk Nowitzki), ενώ πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν
για να ανατρέξουμε στους προκατόχους τους, τους Seattle Supersonics για
να θυμηθούμε τους τελικούς των Kemp-Payton με τους Bulls (1996) ή ακόμη
πιο παλιά -στο μακρινό 1979- για να φτάσουμε στον πρώτο και μοναδικό
τίτλο του οργανισμού. Από τότε, βέβαια, άλλαξαν πόλη, άλλαξαν όνομα,
άλλαξαν ταυτότητα.
Το στοίχημα με τη... μαμά
"Ή τελικούς ή τίποτα". Η Lee Brooks που μεγάλωσε μόνη της τον Scott Brooks αι τα έξι μεγαλύτερα του αδέρφια κάνοντας δύο και τρεις δουλειές (σε εργοστάσια αυτοκινήτων και χωράφια) δεν ήταν ούτε εύκολος χαρακτήρας, ούτε κάποια που αθετεί το λόγο της. Μισεί τα αεροπλάνα και τα παιχνίδια του γιου της δεν αποτελούν σοβαρό λόγο για να κάνει εξαίρεση.
Εκτός από λίγα παιχνίδια στο Sacramento, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι της στο Lathrop, είδε από κοντά τον γιο της να παίζει μόνο στους τελικούς του 1994, όταν οι Rockets κατέκτησαν το πρωτάθλημα απέναντι στους New York Knicks. Τώρα 18 χρόνια θα κάθεται και πάλι στην εξέδρα να υποστηρίζει τον γιο της. Αλλά και να τον κατακρίνει, καθώς αποτελεί έναν από τους πιο απαιτητικούς οπαδούς των Thunder. Δεν ήταν λίγες άλλωστε οι φορές μες στη σεζόν που φώναζε στην οθόνη της τηλεόρασης για τον τρόπο που παίζει η ομάδα. Ίσως για αυτό να αποφεύγει και τις πολλές παρουσίες στο γήπεδο, καθώς όπως ισχυρίζεται θα την πετούσαν συνέχεια έξω.
"Αν ήμουν τόσο σκληρός, όσο ήταν αυτή θα έπαιζα βασικός στο ΝΒΑ. Είναι σκληρή σαν καρφί" θυμάται ο Brooks. Όταν ήταν μικρός ξεγλιστρούσε από το άγρυπνο μάτι της Lee Brooks για να πάει να παίξει μπάσκετ στο γήπεδο της γειτονιάς. Βρισκόταν πέντε τετράγωνα μακριά, απόσταση την οποία κάλυπτε τρέχοντας κάνοντας ντρίμπλες. Είναι το ίδιο γήπεδο που πλέον έχει το όνομα του.
Θιασώτης του επιθετικού μπάσκετ
Οι Thunder είναι η πιο θεαματική/γρήγορη/επιθετική ομάδα του πρωταθλήματος και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν την καλύτερη επίθεση στα πλέι-οφ. Η τριπλέτα-φωτιά στην περιφέρεια (Westbrook, Harden, Durant) είναι ασταμάτητοι κι οι αντίπαλοι δύσκολα μπορούν να αντισταθμίσουν τα τρομερά επίπεδα ενέργειας που βγάζουν στο παρκέ, ειδικά στο γήπεδο τους.
Ο Brooks, άλλωστε, είναι μαθητής του... δασκάλου του. Την τριετία 2003-2006 κάθισε στο πλευρό του George Karl στους Denver Nuggets (τους απέκλεισε στον πρώτο γύρο των φετινών πλέι-οφ) και διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του, δίπλα σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς προπονητές του ΝΒΑ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και ο κορυφαίος, αλλά αυτό θα ήταν ασέβεια προς τον Don Nelson. Ήταν ουσιαστικά το μεταπτυχιακό του προπονητής της χρονιάς για το 2010, του ανθρώπου που διαδέχτηκε ως υπηρεσιακός τον PJ Carlesimo, έχοντας προηγουμένως προϋπηρεσία στο ΑΒΑ (Los Angeles Stars), στους Kings (2006-2007) και στους Sonics (2007-2008).
Οι Thunder στηρίζουν πολλά στο ατόφιο ταλέντο του Kevin Durant, του πρώτου σκόρερ του ΝΒΑ, που εκτός από την σχεδόν... εξωγήινη επαφή του με το καλάθι, έχει συνδυάσει το φονικό περιφερειακό σουτ με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα όταν βάζει τη μπάλα στο παρκέ. Ο προπονητής του, μακριά από δαιδαλώδη συστήματα, προσπαθεί να τον απομονώσει και πολλές φορές να τον χρησιμοποιήσει ως δόλωμα, στέλνοντας τον δηλαδή να κάνει ο ίδιος screen σε ικανούς slasher όπως είναι ο Westbrook κι ο Harden.
Αυτή η ταυτόχρονη παρουσία παικτών με ικανότητα στη δημιουργία τους κάνει τόσο δύσκολο το έργο των αντιπάλων τους. Παράλληλα διαθέτουν παίκτες που κυνηγούν το επιθετικό ριμπάουντ (Perkins, Ibaka) και ικανούς σουτέρ (Sefolosa, Fisher, Collison) για να υποστηρίξουν αυτό το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, στο οποίο καταφεύγουν όταν δεν μπορούν να κάνουν αυτό για το οποίο... γεννήθηκαν: να τρέχουν στον αιφνιδιασμό!
Σε μια ομάδα αστέρων οι ρολίστες κάνουν τη διαφορά
Η επιτυχία του Brooks, βέβαια, είναι άλλη. Έχει καταφέρει να παντρέψει τρεις εξαιρετικούς παίκτες στην επίθεση, να τους κάνει να παίξουν γαι την ομάδα και παράλληλα έχει δημιουργήσει έναν κορμό που τους υποστηρίζει. Ο καθένας έχει το ρόλο του και φαίνεται πολλές φορές ότι η δουλειά του Perkins στα σκριν, ή του Ibaka στα ριμπάουντ να φαντάζει πιο σημαντική από τους 40 πόντους του Durant ή του Westbrook. "'Άμυνα και box-out είναι τα δύο πράγματα που δίνω έμφαση" εξηγεί κάθε φορά στα σεμινάρια στα οποία διδάσκει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει άδικο. Οι Thunder έχουν τέτοιο φυσικό ταλέντο στην επίθεση, που το ζητούμενο είναι το πως θα σταματήσουν τον αντίπαλο και το πως θα πάρουν τη μπάλα. Τα άλλα είναι τα εύκολα.
Και αυτό σίγουρα πηγάζει από το παρελθόν του Brooks, που έπαιξε στο ΝΒΑ κουβαλώντας την ταμπέλα του ρολίστα. Πέρασε από τρία άσημα κολέγια (Texas Christian, San Joaquin Delta, UC Irvine) χωρίς να καταφέρει να γίνει ντραφτ, αλλά παρόλα αυτά κατόρθωσε να βρει -μέσω CBA και WBL- συμβόλαια σε ομάδες όπως οι Sixers, οι Timberwolves , οι Rockets, οι Mavericks, οι Knicks κι οι Cavaliers, κατακτώντας μάλιστα ένα πρωτάθλημα με το Houston (1994).
"Όταν έπαιζα δεν ήμουν ποτέ σταρ. Οπότε δεν ονειρευόμουν ποτέ ότι θα βάλω το τελευταίο σουτ. Τα δικά μου όνειρα ήταν να είμαι στην ομάδα. Και τώρα που έχω την ευκαιρία να προπονήσω μια ομάδα που πιστεύει στον εαυτό της, αυτό που με συνεχίζει να με εκπλήσσει είναι ο τρόπος που δουλεύουν και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον" λέει ο ίδιος.
Η κίνηση-ματς στα πλέι-οφ
Οι Thunder ετοιμαζόντουσαν να "κλείσουν" τη σειρά με τους πολύπειρους Spurs και να προκριθούν στους τελικούς. Το άγχος αυτή τη φορά ήταν στο δικό τους γήπεδο, παρότι είχαν πετύχει τρεις συνεχόμενες νίκες. Ήταν η σειρά του Brooks να πράξει. Σε όλη τη σειρά των πλέι-οφ ακολουθούσε το ίδιο μοτίβο: οι προπονήσεις, τα meetings, η προετοιμασία για τα παιχνίδια ήταν ίδια με την κανονική περίοδο. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο.
"Δεν βάλαμε τους βετεράνους να βγάλουν λόγο. Δουλέψαμε σαν να ήταν μια συνηθισμένη ημέρα" εξήγησε ο 46χρονος coach για τον τρόπο που αποφόρτισε την ομάδα του. Η μόνη αλλαγή που έκανε στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν να αυξήσει το χρόνο συμμετοχής του Kevin Durant, κάτι που συζήτησαν μαζί πριν το ματς.
Ο πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ του είχε εξηγήσει ότι μπορεί να βγάλει το 6ο ματς χωρίς αλλαγή. Έτσι κι έγινε. Σε 48 λεπτά ο Durant σταμάτησε στους 48 πόντους, έχοντας ακόμη 14 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Ο Brooks δίνει αρκετό χώρο στους παίκτες του, τους ακούει και συζητά μαζί τους, "ειδικά μετά το τέλος του ματς όταν είναι θυμωμένοι μαζί μου" λέει γελώντας.
Και καταλήγει αναφέροντας τα όσα ειπώθηκαν στο ημίχρονο του 6ου παιχνιδιού με τους Spurs, σ' αυτό που η ομάδα του βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. "Μιλήσαμε για μερικά πράγματα που είναι πολύ σημαντικά. Δεν είχε να κάνει με στατιστικά. Αφορούσε το ποιο είμαστε ως άνθρωποι, το ποιο είμαστε ως ομάδα, αυτό που θέλουμε να βγάλουμε στο παρκέ, τη γλώσσα του σώματος και το πως θα παίξουμε ως οικογένεια".
Για τον προπονητή με την τετραετή εμπειρία που διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι το σχήμα στο πινακάκι, ούτε τα συστήματα. Είναι οι ρόλοι κι η ομάδα. Το pick-n-role δηλαδή πάνω από το pick-n-roll.
Πηγή: Sport24.gr
Το στοίχημα με τη... μαμά
"Ή τελικούς ή τίποτα". Η Lee Brooks που μεγάλωσε μόνη της τον Scott Brooks αι τα έξι μεγαλύτερα του αδέρφια κάνοντας δύο και τρεις δουλειές (σε εργοστάσια αυτοκινήτων και χωράφια) δεν ήταν ούτε εύκολος χαρακτήρας, ούτε κάποια που αθετεί το λόγο της. Μισεί τα αεροπλάνα και τα παιχνίδια του γιου της δεν αποτελούν σοβαρό λόγο για να κάνει εξαίρεση.
Εκτός από λίγα παιχνίδια στο Sacramento, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι της στο Lathrop, είδε από κοντά τον γιο της να παίζει μόνο στους τελικούς του 1994, όταν οι Rockets κατέκτησαν το πρωτάθλημα απέναντι στους New York Knicks. Τώρα 18 χρόνια θα κάθεται και πάλι στην εξέδρα να υποστηρίζει τον γιο της. Αλλά και να τον κατακρίνει, καθώς αποτελεί έναν από τους πιο απαιτητικούς οπαδούς των Thunder. Δεν ήταν λίγες άλλωστε οι φορές μες στη σεζόν που φώναζε στην οθόνη της τηλεόρασης για τον τρόπο που παίζει η ομάδα. Ίσως για αυτό να αποφεύγει και τις πολλές παρουσίες στο γήπεδο, καθώς όπως ισχυρίζεται θα την πετούσαν συνέχεια έξω.
"Αν ήμουν τόσο σκληρός, όσο ήταν αυτή θα έπαιζα βασικός στο ΝΒΑ. Είναι σκληρή σαν καρφί" θυμάται ο Brooks. Όταν ήταν μικρός ξεγλιστρούσε από το άγρυπνο μάτι της Lee Brooks για να πάει να παίξει μπάσκετ στο γήπεδο της γειτονιάς. Βρισκόταν πέντε τετράγωνα μακριά, απόσταση την οποία κάλυπτε τρέχοντας κάνοντας ντρίμπλες. Είναι το ίδιο γήπεδο που πλέον έχει το όνομα του.
Θιασώτης του επιθετικού μπάσκετ
Οι Thunder είναι η πιο θεαματική/γρήγορη/επιθετική ομάδα του πρωταθλήματος και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν την καλύτερη επίθεση στα πλέι-οφ. Η τριπλέτα-φωτιά στην περιφέρεια (Westbrook, Harden, Durant) είναι ασταμάτητοι κι οι αντίπαλοι δύσκολα μπορούν να αντισταθμίσουν τα τρομερά επίπεδα ενέργειας που βγάζουν στο παρκέ, ειδικά στο γήπεδο τους.
Ο Brooks, άλλωστε, είναι μαθητής του... δασκάλου του. Την τριετία 2003-2006 κάθισε στο πλευρό του George Karl στους Denver Nuggets (τους απέκλεισε στον πρώτο γύρο των φετινών πλέι-οφ) και διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του, δίπλα σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς προπονητές του ΝΒΑ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και ο κορυφαίος, αλλά αυτό θα ήταν ασέβεια προς τον Don Nelson. Ήταν ουσιαστικά το μεταπτυχιακό του προπονητής της χρονιάς για το 2010, του ανθρώπου που διαδέχτηκε ως υπηρεσιακός τον PJ Carlesimo, έχοντας προηγουμένως προϋπηρεσία στο ΑΒΑ (Los Angeles Stars), στους Kings (2006-2007) και στους Sonics (2007-2008).
Οι Thunder στηρίζουν πολλά στο ατόφιο ταλέντο του Kevin Durant, του πρώτου σκόρερ του ΝΒΑ, που εκτός από την σχεδόν... εξωγήινη επαφή του με το καλάθι, έχει συνδυάσει το φονικό περιφερειακό σουτ με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα όταν βάζει τη μπάλα στο παρκέ. Ο προπονητής του, μακριά από δαιδαλώδη συστήματα, προσπαθεί να τον απομονώσει και πολλές φορές να τον χρησιμοποιήσει ως δόλωμα, στέλνοντας τον δηλαδή να κάνει ο ίδιος screen σε ικανούς slasher όπως είναι ο Westbrook κι ο Harden.
Αυτή η ταυτόχρονη παρουσία παικτών με ικανότητα στη δημιουργία τους κάνει τόσο δύσκολο το έργο των αντιπάλων τους. Παράλληλα διαθέτουν παίκτες που κυνηγούν το επιθετικό ριμπάουντ (Perkins, Ibaka) και ικανούς σουτέρ (Sefolosa, Fisher, Collison) για να υποστηρίξουν αυτό το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, στο οποίο καταφεύγουν όταν δεν μπορούν να κάνουν αυτό για το οποίο... γεννήθηκαν: να τρέχουν στον αιφνιδιασμό!
Σε μια ομάδα αστέρων οι ρολίστες κάνουν τη διαφορά
Η επιτυχία του Brooks, βέβαια, είναι άλλη. Έχει καταφέρει να παντρέψει τρεις εξαιρετικούς παίκτες στην επίθεση, να τους κάνει να παίξουν γαι την ομάδα και παράλληλα έχει δημιουργήσει έναν κορμό που τους υποστηρίζει. Ο καθένας έχει το ρόλο του και φαίνεται πολλές φορές ότι η δουλειά του Perkins στα σκριν, ή του Ibaka στα ριμπάουντ να φαντάζει πιο σημαντική από τους 40 πόντους του Durant ή του Westbrook. "'Άμυνα και box-out είναι τα δύο πράγματα που δίνω έμφαση" εξηγεί κάθε φορά στα σεμινάρια στα οποία διδάσκει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει άδικο. Οι Thunder έχουν τέτοιο φυσικό ταλέντο στην επίθεση, που το ζητούμενο είναι το πως θα σταματήσουν τον αντίπαλο και το πως θα πάρουν τη μπάλα. Τα άλλα είναι τα εύκολα.
Και αυτό σίγουρα πηγάζει από το παρελθόν του Brooks, που έπαιξε στο ΝΒΑ κουβαλώντας την ταμπέλα του ρολίστα. Πέρασε από τρία άσημα κολέγια (Texas Christian, San Joaquin Delta, UC Irvine) χωρίς να καταφέρει να γίνει ντραφτ, αλλά παρόλα αυτά κατόρθωσε να βρει -μέσω CBA και WBL- συμβόλαια σε ομάδες όπως οι Sixers, οι Timberwolves , οι Rockets, οι Mavericks, οι Knicks κι οι Cavaliers, κατακτώντας μάλιστα ένα πρωτάθλημα με το Houston (1994).
"Όταν έπαιζα δεν ήμουν ποτέ σταρ. Οπότε δεν ονειρευόμουν ποτέ ότι θα βάλω το τελευταίο σουτ. Τα δικά μου όνειρα ήταν να είμαι στην ομάδα. Και τώρα που έχω την ευκαιρία να προπονήσω μια ομάδα που πιστεύει στον εαυτό της, αυτό που με συνεχίζει να με εκπλήσσει είναι ο τρόπος που δουλεύουν και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον" λέει ο ίδιος.
Η κίνηση-ματς στα πλέι-οφ
Οι Thunder ετοιμαζόντουσαν να "κλείσουν" τη σειρά με τους πολύπειρους Spurs και να προκριθούν στους τελικούς. Το άγχος αυτή τη φορά ήταν στο δικό τους γήπεδο, παρότι είχαν πετύχει τρεις συνεχόμενες νίκες. Ήταν η σειρά του Brooks να πράξει. Σε όλη τη σειρά των πλέι-οφ ακολουθούσε το ίδιο μοτίβο: οι προπονήσεις, τα meetings, η προετοιμασία για τα παιχνίδια ήταν ίδια με την κανονική περίοδο. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο.
"Δεν βάλαμε τους βετεράνους να βγάλουν λόγο. Δουλέψαμε σαν να ήταν μια συνηθισμένη ημέρα" εξήγησε ο 46χρονος coach για τον τρόπο που αποφόρτισε την ομάδα του. Η μόνη αλλαγή που έκανε στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν να αυξήσει το χρόνο συμμετοχής του Kevin Durant, κάτι που συζήτησαν μαζί πριν το ματς.
Ο πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ του είχε εξηγήσει ότι μπορεί να βγάλει το 6ο ματς χωρίς αλλαγή. Έτσι κι έγινε. Σε 48 λεπτά ο Durant σταμάτησε στους 48 πόντους, έχοντας ακόμη 14 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Ο Brooks δίνει αρκετό χώρο στους παίκτες του, τους ακούει και συζητά μαζί τους, "ειδικά μετά το τέλος του ματς όταν είναι θυμωμένοι μαζί μου" λέει γελώντας.
Και καταλήγει αναφέροντας τα όσα ειπώθηκαν στο ημίχρονο του 6ου παιχνιδιού με τους Spurs, σ' αυτό που η ομάδα του βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. "Μιλήσαμε για μερικά πράγματα που είναι πολύ σημαντικά. Δεν είχε να κάνει με στατιστικά. Αφορούσε το ποιο είμαστε ως άνθρωποι, το ποιο είμαστε ως ομάδα, αυτό που θέλουμε να βγάλουμε στο παρκέ, τη γλώσσα του σώματος και το πως θα παίξουμε ως οικογένεια".
Για τον προπονητή με την τετραετή εμπειρία που διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι το σχήμα στο πινακάκι, ούτε τα συστήματα. Είναι οι ρόλοι κι η ομάδα. Το pick-n-role δηλαδή πάνω από το pick-n-roll.
Πηγή: Sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου