Τα πρώτα συμπεράσματα του νέου ΠΑΟ!!

Με σχετική ευκολία επιβλήθηκε ο Παναθηναϊκός της σαφώς κατώτερης Μάδεργουελ στον επαναληπτικό στης Σκωτίας διαμορφώνοντας το τελικό σκορ της σειράς στο εντυπωσιακό ομολογουμένως 5-0. Οι πράσινοι παρουσιάστηκαν αρκετά σοβαροί και πλήρως συγκεντρωμένοι στο πλάνο του προπονητή τους, κρύβοντας επιμελώς την μειωμένη ποιότητα που αντικειμενικά έχουν σε σχέση με πέρυσι.

Στην αντίπερα όχθη η Μάδεργουελ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα βασικά πλεονεκτήματα που έχει απέναντι στους πράσινους (δύναμη και ύψος) αλλά η έλλειψη τέχνης ήταν κάτι παραπάνω από διακριτή στον σύνολο του ΜακΚολ. Επιπλέον, το 0-2 του πρώτου παιχνιδιού δεν άφηνε και πολλές πιθανότητες πρόκρισης στους Σκωτσέζους, πράγμα που αποτυπώθηκε και από τη γενικότερη συμπεριφορά της Μάδεργουελ στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ.
Το πλάνο ΜακΚολ
Ο Σκωτσέζος κόουτς ξεκίνησε την ομάδα του με το αγαπημένο του 4-4-2 αλλά η πλήρης επικράτηση του ΠΑΟ στον άξονα, (επιτυχημένο pressing στις δευτέρες μπάλες στο set παιχνίδι της Μάδεργουελ) και τα αμυντικά προβλήματα που παρουσίασε η Μάδεργουελ τον έκαναν να το εγκαταλείψει και να προσαρμόσει την ομάδα του νωρίς σε ένα 3-6-1 που όμως δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η γενικότερη φιλοσοφία του ΜακΚολ δεν ξέφυγε από αυτή του πρώτου ματς. Η τακτική που επέλεξε ο Σκωτσέζος τεχνικός περιελάμβανε:
Αργό τέμπο ανάπτυξης
Μεγάλες μεταβιβάσεις προς την επιθετική γραμμή της ομάδας (κυρίως λόγω του προαναφερθέντος pressing των πρασίνων)
Ασφυκτικό man to man στον Λάζο όταν αυτό κινείτο μετά το κέντρο του γηπέδου
Σχετικά αυξημένο βάθος της αμυντικής γραμμής
Το αποτέλεσμα του πρώτου ματς όμως μείωσε αισθητά το κίνητρο και στις δύο ομάδες, αν και κάποιος θα περίμενε πολύ περισσότερο “ποδοσφαιρικό πείσμα” από τους Σκωτσέζους. Αποτέλεσμα του παραπάνω ήταν η Μάδεργουελ να μην καταφέρει (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) να πλησιάσει με αξιώσεις την εστία του Καρνέζη. Χαρακτηριστικό της ελλιπούς ποιότητας της Μάδεργουελ ήταν το γεγονός πως οποιαδήποτε ευκαιρία κι αν έκανε η Σκωτσέζικη ομάδα προήλθε από ατομικά λάθη των παικτών του Παναθηναϊκού.
Παναθηναϊκός ’12 vs Παναθηναϊκός ‘13
Το συγκεκριμένο παιχνίδι προσφέρθηκε για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την γενικότερη φιλοσοφία που θέλει να ακολουθήσει ο Πορτογάλος τη φετινή σεζόν. Συγκεκριμένα, ο Πορτογάλος δείχνει ότι θα χρησιμοποιήσει ένα αρκετά αξιόπιστο ποδοσφαιρικό κόλπο. Έχοντας φορτωθεί εξολοκλήρου τον μεταγραφικό σχεδιασμό, ο κόουτς δείχνει ότι θέλει να δημιουργήσει ένα σύνολο με αυξημένη τακτική πειθαρχία και ρυθμό, θυσιάζοντας λίγο από την λεγόμενη “ποιότητα”. Πιο συγκεκριμένα:
Τοποθετεί στην ενδεκάδα του πολυθεσίτες ώστε να μπορούν να αλλάζουν ρόλους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (χαρακτηριστικό το παράδειγμα των συνεχών εναλλαγών θέσεων τον Ζέκα/Μαρίνου και Ζέκα/ Σισοκό/ Λάζου)
Βασίζει πολλά στο pressing στη δεύτερη μπάλα με συχνές αλληλοκαλύψεις στις πλάγιες γραμμές. Σκοπός του να κλέψει μπάλες στο κέντρο και να βρει τις αμυντικές γραμμές του αντιπάλου “ανοικτές”, προσέγγιση που λάνσαρε στην Ελλάδα επιτυχώς ο Βαλβέρδε
Ανεβάζει ψηλά τη ζώνη του και μειώνει αισθητά τις αποστάσεις των δύο αμυντικών γραμμών και τοποθετεί δύο γρήγορους αμυντικούς χαφ με αυξημένη τακτική πειθαρχία
Προορίζει τον Ζέκα για τον άξονα –εάν παραμείνει ο Κουίνσι- ώστε να εκμεταλλευτεί το “εγκεφαλικό” αμυντικό παιχνίδι και τα πνευμόνια του Πορτογάλου
Εκμεταλλευόμενος το πλεονέκτημα του Βιτόλο (έναντι του Σιμάο) θέλει να αυξήσει το ρυθμό το ρυθμό της ομάδας και να περάσει τη μπάλα κάθετα σε μειωμένους χρόνους
Τοποθετεί τον Λάζο ανάμεσα τις γραμμές του αντίπαλου ώστε να απασχολείται συνεχώς ένα αμυντικό χαφ, και να ευνοείται η κυκλοφορία της μπάλας. Η επιπολαιότητα του Χριστοδουλόπουλου επισκιάζεται από την πολύ καλή “πλάτη” του και την ταχύτητα που δίνει στην επιθετική γραμμή του ΠΑΟ
Σχόλιο: Η γενικότερη εικόνα που σου αφήνει από το γήπεδο ο Παναθηναϊκός είναι πως πρόκειται για μια φρέσκια ομάδα με έμφαση στο physical μέρος του παιχνιδιού και αυξημένη συγκέντρωση. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο θα παρατήρησαν την διαφορά του φετινού από τον περσινό Χάρη Μαυρία. Ο μικρός είναι πολύ πιο εκρηκτικός και δείχνει αρκετά πιο δεμένος σωματικά.
Ο Φερέιρα γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα πως με τα υπάρχοντα δεδομένα ο Παναθηναϊκός είναι σχεδόν αδύνατο να κάνει control game. Από τον περσινό –καλό- Παναθηναϊκό της προηγούμενης σεζόν (1ος γύρος) απουσιάζουν οι Λέτο, Κουίνσι, Κατσουράνης-ανέτοιμος- και Κλέιτον. Βασικό κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω παικτών είναι ότι “ξέρουν μπάλα αλλά δεν ξέρουν ποδόσφαιρο”. Ο Πορτογάλος τους τοποθέτησε σε πολύ κοντινές αποστάσεις και ζήτησε από τον κάθε ένα ξεχωριστά διαφορετικά πράγματα στο γήπεδο. Η συνταγή πέτυχε όσο έπαιζαν οι συγκεκριμένοι παίκτες. Η έλλειψη εναλλακτικών επιλογών σε συγκεκριμένες θέσεις όμως μπλόκαρε την ομάδα, που “ξεκουρδίστηκε” πλήρως με τον τραυματισμό του Λέτο.
Συμπέρασμα
Ο Φερέιρα φέτος αύξησε τον βάθος του πάγκου του και γέμισε το ρόστερ με “εργάτες” σε μια προσπάθεια να βγάλει τη σεζόν όσο καλύτερα γίνεται. Η συμπεριφορά της ομάδας με αντίπαλους επιπέδου Μάδεγουελ δείχνει αρκετά συνεπής, χωρίς όμως αυτό να διασφαλίζει την ποδοσφαιρική παρουσία που οραματίζεται ο κόσμος της ομάδας για τη φετινή σεζόν. Μπορεί αρχικά να “ξενερώνει” το μέσο φίλαθλο, αλλά με μια δεύτερη ματιά, το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά “έβγαλε –οικονομικά- τη χρονιά”, επιτρέπει στον Φερέιρα να δουλέψει με λιγότερο άγχος, σε μια περίοδο που το Ελληνικό ποδόσφαιρο προσπαθεί να δημιουργήσει –επιτέλους- από τα σπλάχνα του.
ΠΗΓΗ: Overlap.gr