Πιθανότατα το συγκεκριμένο συζητήσιμο αξίωμα να βρει εφαρμογή στο
ποδόσφαιρο, αρκεί οι συγκεκριμένοι (κατά τη γνώμη μου τυχεροί)
προπονητές να αρπάξουν την ευκαιρία. Ποια είναι η ευκαιρία; Να
οριοθετήσουν στόχους προσιτούς και να καταφέρουν να αλλάξουν τον τρόπο
που πρώτα από όλα οι διοικήσεις των ομάδων τους βλέπουν τη δουλειά τους.
O μόνος κλάδος στην Ελλάδα που βγαίνει κερδισμένος από την κρίση είναι αυτός των Ελλήνων προπονητών: μικρότερες αποδοχές, αλλά περισσότερες θέσεις εργασίας. Φέτος από τις 16 ομάδες που παίρνουν μέρος στη Super League, οι 14 έχουν Έλληνα προπονητή και ως τέτοιον μετράω και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (είναι δικός μας). Δεν νομίζω ότι στα χρονικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου υπάρχει κάτι ανάλογο. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι πεδίο δόξης λαμπρόν έχουν και παλιές καραβάνες όπως ο Ντούσαν, ο Μάκης Κατσαβάκης κι ο Γιώργος Παράσχος, αλλά και νέοι και ανερχόμενοι όπως ο Μάκης Χάβος και ο Σάββας Παντελίδης και ρούκι όπως ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος και ο Γιάννης Χριστόπουλος. Στην κατηγορία υπάρχουν περιθώρια και για μοδάτους και προσφάτως απόλυτα επιτυχημένους, όπως ο Γιώργος Δώνης κι ο Νίκος Αναστόπουλος και για σκληρά παιδιά που κυνηγούν μια μεγάλη ευκαιρία όπως ο Βαγγέλης Βλάχος ή ο Γιάννης Χατζηνικολάου.
Κακό
Στα χρόνια της μεγάλης σπατάλης που προηγήθηκαν, οι προπονητές ήταν για τους περισσότερους παράγοντες κάτι σαν αναγκαίο κακό: ακόμα κι ο Ντέμης Νικολαΐδης, άνθρωπος του ποδοσφαίρου όσο λίγοι, έφτασε κάποια στιγμή να πληρώνει τέσσερις, ενώ ο πολυνίκης Σωκράτης Κόκκαλης άλλαζε τέσσερις για να κατακτήσει τον τίτλο. Με δεδομένο ότι όλοι οι παράγοντες είχαν χρήματα για ξόδεμα (χρήματα όχι πάντα δικά τους), ελάχιστοι ένιωθαν κάποιου είδους σεβασμό για τη δουλειά του προπονητή: δεν ήταν άλλωστε λίγοι που αυτή τη δουλειά δυσκολεύονταν και να τη διακρίνουν. Ακόμα και στο θυμικό των οπαδών οι πρόεδροι και οι παράγοντες ήταν σημαντικότεροι: μέχρι που τα χρήματα τελείωσαν και οι προτεραιότητες και οι στόχοι πρέπει να αναθεωρηθούν.
Τέλος
Οι ομάδες μας είναι πλέον φτωχές σε ποιότητα. Οι πιο πολλές δεν μπορούν να δίνουν ακριβά συμβόλαια, δεν είναι λίγες αυτές που βασίζονται σε νέα παιδιά και όλες έχουν ανάγκη από ιδέες και τεχνικά σχέδια: να, η ευκαιρία, μάγκες! Αυτή η διαφορετική προσέγγιση, η οποία έχει ξεκινήσει, φάνηκε και στις κρίσεις της πρεμιέρας: κανείς π.χ. δεν είπε έναν καλό λόγο για το φοβισμένο παιχνίδι του νικητή Αστέρα κόντρα στην ΑΕΚ, ενώ οι εμφανίσεις του Πανθρακικού και της Βέροιας (που έχασαν), ακόμα και της ελλειμματικής ΑΕΚ, άρεσαν και χειροκροτήθηκαν. Ύστερα από καιρό άκουσα προπονητές όπως ο Δώνης κι ο Ουζουνίδης σχεδόν να απολογούνται μετά το τέλος του ματς για τις εμφανίσεις, ενώ όσοι έδωσαν υποσχέσεις βελτίωσης (ο «Αναστό», ο Ζαρντίμ, ο Μάντζιος) το έκαναν χωρίς διάθεση αναζήτησης δικαιολογιών. Όλοι καταλαβαίνουν ότι μολονότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους είναι χειρότερο, οι απαιτήσεις θα είναι μεγαλύτερες. Θέλω να δω πόσοι θα αντέξουν την ιδιότυπη αυτή καινούρια πίεση και τι θα φτιάξουν.
Σεφ
Οι Γάλλοι λένε ότι ο καλός σεφ φαίνεται όταν έχει μέτριο υλικό: τότε πρέπει να καταπλήξει, παρουσιάζοντας σπουδαία πιάτα που δημιουργεί η φαντασία του, η ικανότητά του και η τέχνη του. Αυτό είναι μια από τις παραξενιές και του εφετινού μας πρωταθλήματος: χωρίς τους μεγάλους παίκτες που έκαναν τη διαφορά (και που συχνά φορτώνονταν και την ευθύνη), είναι φανερό σε όλους ότι οι ομάδες για να βελτιωθούν, να σουλουπωθούν και να γίνουν αγαπησιάρικες (αν όχι και ελκυστικές), πρέπει να αποκτήσουν ταυτότητα. Εκεί που διάφοροι βλέπουν αδυναμίες, οι προπονητές οι εφετινοί πρέπει να βλέπουν δυνατότητες: πρώτα από όλα τις δικές τους δυνατότητες. Ο κόσμος, μάλιστα, ακριβώς επειδή έχει αφήσει κατά μέρος τις αυταπάτες, περιμένει και είναι έτοιμος να κρίνει και να πει μπράβο, βλέποντας προσπάθεια. Το Σάββατο στο ΟΑΚΑ χειροκροτήθηκε το τρέξιμο των μικρών, στη Νέα Σμύρνη τη Δευτέρα το βράδυ, μετά το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, για τον Πανιώνιο υπήρχε ενθουσιασμός.
Σπουδαίο
Η σεζόν θα 'ναι δύσκολη. Κάποιοι θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά μπροστά σε δυσκολίες τεράστιες. Κάποιοι άλλοι δεν θ' αντέξουν, νοσταλγώντας τους καιρούς των παικταράδων. Κάποιοι θα λυγίσουν από το άγχος. Αλλά όσοι φτάσουν στο τέλος, όποιοι πετύχουν να δημιουργήσουν κάτι, ξεκινώντας σχεδόν από το μηδέν, θα είναι καταξιωμένοι δημιουργοί με παράσημο καριέρας. Οι ίδιοι θα δικαιούνται να θυμίζουν ότι πέτυχαν κάτι σπουδαίο. Κι εμείς να υποστηρίζουμε ότι στην Ελλάδα βρέθηκε κάτι που πολλοί πίστευαν πως δεν υπήρχε, δηλαδή προπονητές…
Διχασμός
Oύτε χθες αποφάσισε η Σούπερ Λίγκα τι θα κάνει με την αναδιάρθρωση των κατηγοριών και το αίτημα της Football League να αυξηθούν σε 18 οι ομάδες της μεγάλης κατηγορίας, ώστε να μπουν στο δικό της πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός Βόλου, η Καβάλα και ο Ηρακλής. Δεν έγινε ψηφοφορία, όμως υπάρχει φανερά ένας διχασμός: όσοι δεν έχουν τον πονοκέφαλο της παραμονής στην κατηγορία (ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο Αστέρας κ.λπ.) δεν θέλουν να γίνουν 18 οι ομάδες, γιατί δεν θέλουν να μειωθούν τα χρήματα από τα τηλεοπτικά. Όσοι πάλι έχουν σκοπό την παραμονή καλοβλέπουν την πιθανότητα να μειωθούν αυτοί που υποβιβάζονται από τρεις σε δύο. Νομίζω ότι υπάρχει και ένας ακόμα διχασμός: υπάρχουν εντός της Λίγκας αυτοί που θέλουν να τα έχουν καλά με τον Ιωαννίδη και την πολιτική ηγεσία κι εκείνοι που δεν καίγονται κιόλας. Ο Ιωαννίδης είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της προσπάθειας του Ολυμπιακού Βόλου, της Καβάλας και του Ηρακλή, και από όσο καταλαβαίνω για να εκμαιεύσει τη συγκατάθεση της Σούπερ Λίγκας στην επιστροφή των τριών στη Β' Εθνική χρησιμοποιεί ως δέλεαρ (τι άλλο;) τον ΟΠΑΠ. Για αυτό νομίζω η Λίγκα χθες δεν αποφάσισε τίποτα: θα μιλήσει με τον υφυπουργό και θα αποφασίσει μετά, σταθμίζοντας οικονομικά κέρδη και ζημιές.
Δύο μόνο μικρές παρατηρήσεις: η πρώτη ότι είναι ανήκουστο τρεις ομάδες να μη γνωρίζουν σε ποια κατηγορία θα παίξουν λίγες μέρες πριν από το τέλος των μεταγραφών. Το να τις τοποθετήσεις στη Β' Εθνική χωρίς να έχουν ρόστερ να ανταποκριθούν στη δυσκολία δεν λέει τίποτα. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις πιθανές συμφωνίες. Καλές και άγιες οι υποσχέσεις του υφυπουργού, αλλά ας μην ξεχνάνε στη Λίγκα ότι ο ΟΠΑΠ πάει για πώληση…
Χολέμπας
Ας φροντίσουν στον Ολυμπιακό να διαβάσει ένας παπάς τον Χολέμπας και να του κάνει έναν εξορκισμό. Ή έστω ας ασχοληθεί μαζί του μια... ξεματιάστρα. Τους τελευταίους τρεις μήνες ο συμπαθής Χοσέ αρχικά χώρισε έπειτα από έναν μόλις χρόνο γάμου, έκανε ένα κακό Euro, παραλίγο να τραυματιστεί πέφτοντας από τις σκάλες και την Κυριακή το βράδυ, όταν γύρισε ευχαριστημένος σπίτι για το καλό παιχνίδι που έκανε στη Βέροια, ανακάλυψε ότι κάποιοι του κάψανε το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να το διαρρήξουν!
Πηγή: Sportday
O μόνος κλάδος στην Ελλάδα που βγαίνει κερδισμένος από την κρίση είναι αυτός των Ελλήνων προπονητών: μικρότερες αποδοχές, αλλά περισσότερες θέσεις εργασίας. Φέτος από τις 16 ομάδες που παίρνουν μέρος στη Super League, οι 14 έχουν Έλληνα προπονητή και ως τέτοιον μετράω και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (είναι δικός μας). Δεν νομίζω ότι στα χρονικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου υπάρχει κάτι ανάλογο. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι πεδίο δόξης λαμπρόν έχουν και παλιές καραβάνες όπως ο Ντούσαν, ο Μάκης Κατσαβάκης κι ο Γιώργος Παράσχος, αλλά και νέοι και ανερχόμενοι όπως ο Μάκης Χάβος και ο Σάββας Παντελίδης και ρούκι όπως ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος και ο Γιάννης Χριστόπουλος. Στην κατηγορία υπάρχουν περιθώρια και για μοδάτους και προσφάτως απόλυτα επιτυχημένους, όπως ο Γιώργος Δώνης κι ο Νίκος Αναστόπουλος και για σκληρά παιδιά που κυνηγούν μια μεγάλη ευκαιρία όπως ο Βαγγέλης Βλάχος ή ο Γιάννης Χατζηνικολάου.
Κακό
Στα χρόνια της μεγάλης σπατάλης που προηγήθηκαν, οι προπονητές ήταν για τους περισσότερους παράγοντες κάτι σαν αναγκαίο κακό: ακόμα κι ο Ντέμης Νικολαΐδης, άνθρωπος του ποδοσφαίρου όσο λίγοι, έφτασε κάποια στιγμή να πληρώνει τέσσερις, ενώ ο πολυνίκης Σωκράτης Κόκκαλης άλλαζε τέσσερις για να κατακτήσει τον τίτλο. Με δεδομένο ότι όλοι οι παράγοντες είχαν χρήματα για ξόδεμα (χρήματα όχι πάντα δικά τους), ελάχιστοι ένιωθαν κάποιου είδους σεβασμό για τη δουλειά του προπονητή: δεν ήταν άλλωστε λίγοι που αυτή τη δουλειά δυσκολεύονταν και να τη διακρίνουν. Ακόμα και στο θυμικό των οπαδών οι πρόεδροι και οι παράγοντες ήταν σημαντικότεροι: μέχρι που τα χρήματα τελείωσαν και οι προτεραιότητες και οι στόχοι πρέπει να αναθεωρηθούν.
Τέλος
Οι ομάδες μας είναι πλέον φτωχές σε ποιότητα. Οι πιο πολλές δεν μπορούν να δίνουν ακριβά συμβόλαια, δεν είναι λίγες αυτές που βασίζονται σε νέα παιδιά και όλες έχουν ανάγκη από ιδέες και τεχνικά σχέδια: να, η ευκαιρία, μάγκες! Αυτή η διαφορετική προσέγγιση, η οποία έχει ξεκινήσει, φάνηκε και στις κρίσεις της πρεμιέρας: κανείς π.χ. δεν είπε έναν καλό λόγο για το φοβισμένο παιχνίδι του νικητή Αστέρα κόντρα στην ΑΕΚ, ενώ οι εμφανίσεις του Πανθρακικού και της Βέροιας (που έχασαν), ακόμα και της ελλειμματικής ΑΕΚ, άρεσαν και χειροκροτήθηκαν. Ύστερα από καιρό άκουσα προπονητές όπως ο Δώνης κι ο Ουζουνίδης σχεδόν να απολογούνται μετά το τέλος του ματς για τις εμφανίσεις, ενώ όσοι έδωσαν υποσχέσεις βελτίωσης (ο «Αναστό», ο Ζαρντίμ, ο Μάντζιος) το έκαναν χωρίς διάθεση αναζήτησης δικαιολογιών. Όλοι καταλαβαίνουν ότι μολονότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους είναι χειρότερο, οι απαιτήσεις θα είναι μεγαλύτερες. Θέλω να δω πόσοι θα αντέξουν την ιδιότυπη αυτή καινούρια πίεση και τι θα φτιάξουν.
Σεφ
Οι Γάλλοι λένε ότι ο καλός σεφ φαίνεται όταν έχει μέτριο υλικό: τότε πρέπει να καταπλήξει, παρουσιάζοντας σπουδαία πιάτα που δημιουργεί η φαντασία του, η ικανότητά του και η τέχνη του. Αυτό είναι μια από τις παραξενιές και του εφετινού μας πρωταθλήματος: χωρίς τους μεγάλους παίκτες που έκαναν τη διαφορά (και που συχνά φορτώνονταν και την ευθύνη), είναι φανερό σε όλους ότι οι ομάδες για να βελτιωθούν, να σουλουπωθούν και να γίνουν αγαπησιάρικες (αν όχι και ελκυστικές), πρέπει να αποκτήσουν ταυτότητα. Εκεί που διάφοροι βλέπουν αδυναμίες, οι προπονητές οι εφετινοί πρέπει να βλέπουν δυνατότητες: πρώτα από όλα τις δικές τους δυνατότητες. Ο κόσμος, μάλιστα, ακριβώς επειδή έχει αφήσει κατά μέρος τις αυταπάτες, περιμένει και είναι έτοιμος να κρίνει και να πει μπράβο, βλέποντας προσπάθεια. Το Σάββατο στο ΟΑΚΑ χειροκροτήθηκε το τρέξιμο των μικρών, στη Νέα Σμύρνη τη Δευτέρα το βράδυ, μετά το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, για τον Πανιώνιο υπήρχε ενθουσιασμός.
Σπουδαίο
Η σεζόν θα 'ναι δύσκολη. Κάποιοι θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά μπροστά σε δυσκολίες τεράστιες. Κάποιοι άλλοι δεν θ' αντέξουν, νοσταλγώντας τους καιρούς των παικταράδων. Κάποιοι θα λυγίσουν από το άγχος. Αλλά όσοι φτάσουν στο τέλος, όποιοι πετύχουν να δημιουργήσουν κάτι, ξεκινώντας σχεδόν από το μηδέν, θα είναι καταξιωμένοι δημιουργοί με παράσημο καριέρας. Οι ίδιοι θα δικαιούνται να θυμίζουν ότι πέτυχαν κάτι σπουδαίο. Κι εμείς να υποστηρίζουμε ότι στην Ελλάδα βρέθηκε κάτι που πολλοί πίστευαν πως δεν υπήρχε, δηλαδή προπονητές…
Διχασμός
Oύτε χθες αποφάσισε η Σούπερ Λίγκα τι θα κάνει με την αναδιάρθρωση των κατηγοριών και το αίτημα της Football League να αυξηθούν σε 18 οι ομάδες της μεγάλης κατηγορίας, ώστε να μπουν στο δικό της πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός Βόλου, η Καβάλα και ο Ηρακλής. Δεν έγινε ψηφοφορία, όμως υπάρχει φανερά ένας διχασμός: όσοι δεν έχουν τον πονοκέφαλο της παραμονής στην κατηγορία (ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο Αστέρας κ.λπ.) δεν θέλουν να γίνουν 18 οι ομάδες, γιατί δεν θέλουν να μειωθούν τα χρήματα από τα τηλεοπτικά. Όσοι πάλι έχουν σκοπό την παραμονή καλοβλέπουν την πιθανότητα να μειωθούν αυτοί που υποβιβάζονται από τρεις σε δύο. Νομίζω ότι υπάρχει και ένας ακόμα διχασμός: υπάρχουν εντός της Λίγκας αυτοί που θέλουν να τα έχουν καλά με τον Ιωαννίδη και την πολιτική ηγεσία κι εκείνοι που δεν καίγονται κιόλας. Ο Ιωαννίδης είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της προσπάθειας του Ολυμπιακού Βόλου, της Καβάλας και του Ηρακλή, και από όσο καταλαβαίνω για να εκμαιεύσει τη συγκατάθεση της Σούπερ Λίγκας στην επιστροφή των τριών στη Β' Εθνική χρησιμοποιεί ως δέλεαρ (τι άλλο;) τον ΟΠΑΠ. Για αυτό νομίζω η Λίγκα χθες δεν αποφάσισε τίποτα: θα μιλήσει με τον υφυπουργό και θα αποφασίσει μετά, σταθμίζοντας οικονομικά κέρδη και ζημιές.
Δύο μόνο μικρές παρατηρήσεις: η πρώτη ότι είναι ανήκουστο τρεις ομάδες να μη γνωρίζουν σε ποια κατηγορία θα παίξουν λίγες μέρες πριν από το τέλος των μεταγραφών. Το να τις τοποθετήσεις στη Β' Εθνική χωρίς να έχουν ρόστερ να ανταποκριθούν στη δυσκολία δεν λέει τίποτα. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις πιθανές συμφωνίες. Καλές και άγιες οι υποσχέσεις του υφυπουργού, αλλά ας μην ξεχνάνε στη Λίγκα ότι ο ΟΠΑΠ πάει για πώληση…
Χολέμπας
Ας φροντίσουν στον Ολυμπιακό να διαβάσει ένας παπάς τον Χολέμπας και να του κάνει έναν εξορκισμό. Ή έστω ας ασχοληθεί μαζί του μια... ξεματιάστρα. Τους τελευταίους τρεις μήνες ο συμπαθής Χοσέ αρχικά χώρισε έπειτα από έναν μόλις χρόνο γάμου, έκανε ένα κακό Euro, παραλίγο να τραυματιστεί πέφτοντας από τις σκάλες και την Κυριακή το βράδυ, όταν γύρισε ευχαριστημένος σπίτι για το καλό παιχνίδι που έκανε στη Βέροια, ανακάλυψε ότι κάποιοι του κάψανε το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να το διαρρήξουν!
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου