Και ξαφνικά σχίστηκε το παραπέτασμα του ουρανού και ενεφανίσθει ο
Ντρίσα Ντιακιτέ. Το μαύρο σκυλί του πολέμου, όλα τα σφάζει, όλα τα
μαχαιρώνει. Το "εργαλείο", ο "πασπαρτού", το "χαφ που δαγκώνει", αυτός
που τρέχει με φόρα κυνηγόσκυλου όταν το αφεντικό του χτυπήσει τη
μπεκάτσα.
Ανέκαθεν οι αθλητικές εφημερίδες ήταν πρόθυμες να αποθεώσουν, τον κάθε Φέλιξ Μπόρχα, να τον βαφτίσουν κόμπρα και να εξιτάρουν τη φαντασία του κάθε οπαδού. Τώρα με την κρίση το φαινόμενο έχει οξυνθεί και αφορά όλα τα ΜΜΕ, που ναι μεν χρησιμοποιούν με ευκολία τον όποιον περίεργο. Για να μιλήσουμε τώρα με τη γλώσσα της αλήθειας, ο Ολυμπιακός πήρε στην τούρλα του Σαββάτου, έναν ποδοσφαιριστή που είχε μείνει ελεύθερος από την 13η ομάδα του γαλλικού πρωταθλήματος. Και είχε μείνει στα αζήτητα από τον Ιούνιο, μέχρι το τέλος Αυγούστου, όταν και ολοκληρώθηκε η κανονική μεταγραφική περίοδος και μεταγραφές έκαναν πλέον η Ζενίτ στη Ρωσία και κάποιες λοιπές ποδοσφαιρικές δυνάμεις. Επί του πρακταίου, βέβαια, τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του; Στα τρισήμιση κατοστάρικα είναι το κασέ του κατά τα άλλα συμπαθούς Ντιακιτέ.
Για επίπεδο Ολυμπιακού, δηλαδή, τι είχαμε, τι χάσαμε. Με όλα τα δεδομένα ωστόσο να είναι εις βάρος του. Οι 16 όλες κι όλες συμμετοχές, πέρσι σε μια μέτρια ομάδα του Σαμπιονά. Ότι παρά το γεγονός ότι είναι 27 χρονών, δεν συγκινήθηκε κανείς να ενδιαφερθεί για πάρτη του. Ότι δεν έχει κάνει προετοιμασία και θα αργήσει να ενσωματωθεί. Ότι όσοι βλέπουν γαλλικό πρωτάθλημα κι έχουν προσωπική άποψη, μιλάνε για έναν αργό και βαρύ ποδοσφαιριστή. Ότι η "πρώτη θέση" του είναι δεξί μπακ και εναλλακτική αυτή του αμυντικού χαφ για την οποία τον πήρε ο Ολυμπιακός.
Επειδή, όμως, η ελπίδα πεθαίνει προτελευταία (αφού τελευταίος θα πεθάνει ο Μητσοτάκης) υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να πέσουμε σε λαχείο. Σε περίπτωση-Μοντεστό. Κι αυτός είχε έρθει στο λάου-λάου χωρίς πολλές φανφάρες, αλλά τελικά αποδείχτηκε όντως πασπαρτού που βούλωσε πολλές τρύπες. Αφού βγήκε, λοιπόν, η πρώτη περίπτωση φθηνού και καλού από τη Γαλλία, γιατί να μη βγει και η δεύτερη; Οψόμεθα.
Και στην τελική δεν πρόκειται να είναι κατά τη διάρκεια της σεζόν το κεφαλιώδες ζήτημα του Ολυμπιακού, ο Ντρίσα Ντιακιτέ. Και χωρίς άλλωστε να θέλω να ευλογήσω τα γένια, η ταπεινότητα μου είχε ήδη τοποθετήσει απέναντι στους πολυπληθείς αναγνώστες του Sport24.gr από τις 28 Ιονίου ενεστώτος έτους. Σε περισπούδαστο άρθρο, που είχε τίτλο "Τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε ξεχάστε τον" (έτσι πάει. Όταν οι δημοσιογράφοι πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους, την κάνουν γαργάρα. Όταν πέφτουν μέσα θριαμβολογούν και μοστράρουν φωτογραφία).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, δεν επρόκειτο για κάτι δύσκολο. Ευκολάκι ήτανε. Δεν χρειαζότανε να έχεις τις ικανότητες του Μάντη Κάλχα, για να πάρεις χαμπάρι ότι ο επόμενος είναι κατώτερος του προηγούμενου.
Η ταπεινότητα μου έγραψε επί λέξη: "ο επόμενος Ολυμπιακός, θα είναι τελείως διαφορετικός σε σχέση με το ρόστερ, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να είναι τόσο καλός σαν του Ερνέστο Βαλβέρδε και ειδικότερα στην Ευρώπη". Δεν είχαν καν αρχίσει τότε οι μεταγραφές, αλλά αυτό που θα ακολουθούσε ήταν αναπόφευκτο.
Η ομάδα του Ολυμπιακού, ήταν ήδη ακριβή για το φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα. Με τους αντιπάλους του, να φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο ήταν δεδομένο ότι ο Μαρινάκης από τη δικιά του πλευρά θα μαζευόταν. Κι αυτό έγινε. Όταν ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, ρίχνει το μπάτζετ κατά το 30%, με το να το ρίξει ο Ολυμπιακός 21% θεωρητικά η ψαλίδα σε σχέση με πέρσι ανοίγει, δεν κλείνει. Και δεν λέμε σε σχέση με τον ΠΑΟΚ, που το έριξε κατά 50%.
Διαφαινόμενο ήταν, λοιπόν, ότι σε σχέση με τους παίκτες που έφευγαν, δεν επρόκειτο να έρθουν καλύτεροι, ή έστω ισάξιοι. Ν' αρχίζουμε να μετράμε για ακόμη μια φορά: Μέλμπεργκ, Αβραάμ (μέχρι να επανέλθει), Μαρκάνο, Ουρμπάιθ, Μακούν, Μιραλάς και να προσθέσουμε στον ήδη 35άρη Ιμπαγάσα έναν ακόμη χρόνο. Να αρχίσουμε να μετράμε κι αυτούς που ήρθαν: Σιόβας, Κοντρέρας και Μανωλάς, που δεν παίζει ούτε τώρα που έχει θλάση ο Χιλιανός. Τάτος και Βλαχοδήμος, που ο Ζαρντίμ άφησε εκτός λίστας για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Μασάντο είναι καλός παίκτης, αλλά Μιραλάς δεν είναι και περιμένουμε να δούμε τον Γκρέκο.
Το διαφαινόμενο που λέγαμε έγινε πλέον εμφανές: ότι η ζυγαριά γέρνει εμφανώς υπέρ αυτών που έφυγαν και εις βάρος αυτών που ήρθαν. Ταυτόχρονα ήρθε και καινούργιος προπονητής. Με μεγαλύτερη μέχρι τώρα ομάδα που έχει δουλέψει τη Μπράγκα. Όπως ξεκινάνε άλλωστε και οι περισσότεροι που δεν έχουν την τύχη του Γκουαρντιόλα, η πρώτη ομάδα στην προπονητική τους καριέρα να είναι η Μπαρτσελόνα του Μέσι και των Τσάβι-Ινιέστα. Η νοτροπία-Μπράγκα, όμως, είναι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη νοοτροπία-Βαλβέρδε. Ο Ερνέστο μάρκαρε ψηλά μέχρι και στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Άρσεναλ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Λεονάρντο έπαιξε με δύο ζώνες άμυνας μέσα στο Καραϊσκάκη με τον Λεβαδειακό. Με την τετράδα της άμυνας στη μεγάλη περιοχή και τους κόφτες στα χαφ κάτω από τη σέντρα.
Πηγή: Sport24.gr
Ανέκαθεν οι αθλητικές εφημερίδες ήταν πρόθυμες να αποθεώσουν, τον κάθε Φέλιξ Μπόρχα, να τον βαφτίσουν κόμπρα και να εξιτάρουν τη φαντασία του κάθε οπαδού. Τώρα με την κρίση το φαινόμενο έχει οξυνθεί και αφορά όλα τα ΜΜΕ, που ναι μεν χρησιμοποιούν με ευκολία τον όποιον περίεργο. Για να μιλήσουμε τώρα με τη γλώσσα της αλήθειας, ο Ολυμπιακός πήρε στην τούρλα του Σαββάτου, έναν ποδοσφαιριστή που είχε μείνει ελεύθερος από την 13η ομάδα του γαλλικού πρωταθλήματος. Και είχε μείνει στα αζήτητα από τον Ιούνιο, μέχρι το τέλος Αυγούστου, όταν και ολοκληρώθηκε η κανονική μεταγραφική περίοδος και μεταγραφές έκαναν πλέον η Ζενίτ στη Ρωσία και κάποιες λοιπές ποδοσφαιρικές δυνάμεις. Επί του πρακταίου, βέβαια, τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του; Στα τρισήμιση κατοστάρικα είναι το κασέ του κατά τα άλλα συμπαθούς Ντιακιτέ.
Για επίπεδο Ολυμπιακού, δηλαδή, τι είχαμε, τι χάσαμε. Με όλα τα δεδομένα ωστόσο να είναι εις βάρος του. Οι 16 όλες κι όλες συμμετοχές, πέρσι σε μια μέτρια ομάδα του Σαμπιονά. Ότι παρά το γεγονός ότι είναι 27 χρονών, δεν συγκινήθηκε κανείς να ενδιαφερθεί για πάρτη του. Ότι δεν έχει κάνει προετοιμασία και θα αργήσει να ενσωματωθεί. Ότι όσοι βλέπουν γαλλικό πρωτάθλημα κι έχουν προσωπική άποψη, μιλάνε για έναν αργό και βαρύ ποδοσφαιριστή. Ότι η "πρώτη θέση" του είναι δεξί μπακ και εναλλακτική αυτή του αμυντικού χαφ για την οποία τον πήρε ο Ολυμπιακός.
Επειδή, όμως, η ελπίδα πεθαίνει προτελευταία (αφού τελευταίος θα πεθάνει ο Μητσοτάκης) υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να πέσουμε σε λαχείο. Σε περίπτωση-Μοντεστό. Κι αυτός είχε έρθει στο λάου-λάου χωρίς πολλές φανφάρες, αλλά τελικά αποδείχτηκε όντως πασπαρτού που βούλωσε πολλές τρύπες. Αφού βγήκε, λοιπόν, η πρώτη περίπτωση φθηνού και καλού από τη Γαλλία, γιατί να μη βγει και η δεύτερη; Οψόμεθα.
Και στην τελική δεν πρόκειται να είναι κατά τη διάρκεια της σεζόν το κεφαλιώδες ζήτημα του Ολυμπιακού, ο Ντρίσα Ντιακιτέ. Και χωρίς άλλωστε να θέλω να ευλογήσω τα γένια, η ταπεινότητα μου είχε ήδη τοποθετήσει απέναντι στους πολυπληθείς αναγνώστες του Sport24.gr από τις 28 Ιονίου ενεστώτος έτους. Σε περισπούδαστο άρθρο, που είχε τίτλο "Τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε ξεχάστε τον" (έτσι πάει. Όταν οι δημοσιογράφοι πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους, την κάνουν γαργάρα. Όταν πέφτουν μέσα θριαμβολογούν και μοστράρουν φωτογραφία).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, δεν επρόκειτο για κάτι δύσκολο. Ευκολάκι ήτανε. Δεν χρειαζότανε να έχεις τις ικανότητες του Μάντη Κάλχα, για να πάρεις χαμπάρι ότι ο επόμενος είναι κατώτερος του προηγούμενου.
Η ταπεινότητα μου έγραψε επί λέξη: "ο επόμενος Ολυμπιακός, θα είναι τελείως διαφορετικός σε σχέση με το ρόστερ, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να είναι τόσο καλός σαν του Ερνέστο Βαλβέρδε και ειδικότερα στην Ευρώπη". Δεν είχαν καν αρχίσει τότε οι μεταγραφές, αλλά αυτό που θα ακολουθούσε ήταν αναπόφευκτο.
Η ομάδα του Ολυμπιακού, ήταν ήδη ακριβή για το φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα. Με τους αντιπάλους του, να φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο ήταν δεδομένο ότι ο Μαρινάκης από τη δικιά του πλευρά θα μαζευόταν. Κι αυτό έγινε. Όταν ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, ρίχνει το μπάτζετ κατά το 30%, με το να το ρίξει ο Ολυμπιακός 21% θεωρητικά η ψαλίδα σε σχέση με πέρσι ανοίγει, δεν κλείνει. Και δεν λέμε σε σχέση με τον ΠΑΟΚ, που το έριξε κατά 50%.
Διαφαινόμενο ήταν, λοιπόν, ότι σε σχέση με τους παίκτες που έφευγαν, δεν επρόκειτο να έρθουν καλύτεροι, ή έστω ισάξιοι. Ν' αρχίζουμε να μετράμε για ακόμη μια φορά: Μέλμπεργκ, Αβραάμ (μέχρι να επανέλθει), Μαρκάνο, Ουρμπάιθ, Μακούν, Μιραλάς και να προσθέσουμε στον ήδη 35άρη Ιμπαγάσα έναν ακόμη χρόνο. Να αρχίσουμε να μετράμε κι αυτούς που ήρθαν: Σιόβας, Κοντρέρας και Μανωλάς, που δεν παίζει ούτε τώρα που έχει θλάση ο Χιλιανός. Τάτος και Βλαχοδήμος, που ο Ζαρντίμ άφησε εκτός λίστας για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Μασάντο είναι καλός παίκτης, αλλά Μιραλάς δεν είναι και περιμένουμε να δούμε τον Γκρέκο.
Το διαφαινόμενο που λέγαμε έγινε πλέον εμφανές: ότι η ζυγαριά γέρνει εμφανώς υπέρ αυτών που έφυγαν και εις βάρος αυτών που ήρθαν. Ταυτόχρονα ήρθε και καινούργιος προπονητής. Με μεγαλύτερη μέχρι τώρα ομάδα που έχει δουλέψει τη Μπράγκα. Όπως ξεκινάνε άλλωστε και οι περισσότεροι που δεν έχουν την τύχη του Γκουαρντιόλα, η πρώτη ομάδα στην προπονητική τους καριέρα να είναι η Μπαρτσελόνα του Μέσι και των Τσάβι-Ινιέστα. Η νοτροπία-Μπράγκα, όμως, είναι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη νοοτροπία-Βαλβέρδε. Ο Ερνέστο μάρκαρε ψηλά μέχρι και στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Άρσεναλ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Λεονάρντο έπαιξε με δύο ζώνες άμυνας μέσα στο Καραϊσκάκη με τον Λεβαδειακό. Με την τετράδα της άμυνας στη μεγάλη περιοχή και τους κόφτες στα χαφ κάτω από τη σέντρα.
Πηγή: Sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου