Δεν είπε κανείς ότι… έκαναν και το σταυρό τους που είδαν τον Αντώνη Νικοπολίδη να έχει το πρόσταγμα στην τελευταία προπόνηση για τον αγώνα με τον ΠΑΣ, αλλά ότι «απαλλάχθηκαν» από τον Πορτογάλο είναι μία πραγματικότητα.
Ο Ζαρντίμ δεν ήταν η προσωπικότητα που απέπνεε σεβασμό στα αποδυτήρια, είτε με το κύρος, είτε με την επιβλητική φιγούρα του. Δεν τους έπειθε.
Όπως και ουδέποτε έπεισε τον Βαγγέλη Μαρινάκη ως άξιος διάδοχος του Ερνέστο Βαλβέρδε. Όχι υπό την έννοια μιας «κόπιας», ενός «κλώνου» του Ισπανού, γιατί τουλάχιστον μέχρι νεοτέρας στο απώτερο μέλλον, το κεφάλαιο «τσινγκούρι» θέλησαν από την πλατεία Αλεξάνδρας, από την πρώτη στιγμή να σφραγιστεί για όλους. Δεν έψαξαν από το καλοκαίρι οι «ερυθρόλευκοι» για τον «αντί-Βαλβέρδε», ούτε και σκόπευαν φυσικά να αφήσουν το… φάντασμά του να πλανάται στην ατμόσφαιρα του Καραϊσκάκη. Ο Ζαρντίμ κρίθηκε και απορρίφθηκε καθαρά υπό το πρίσμα των αγωνιστικών αποτελεσμάτων του, όλους αυτούς τους μήνες που κάθισε στον Ολυμπιακό.
Κι όταν αναφερόμαστε σε αγωνιστικά αποτελέσματα, δεν μιλάμε για τις νίκες του Ολυμπιακού και την «τρελή» απόσταση που τον χωρίζει από τους άλλους στο βαθμολογικό πίνακα, γιατί αυτό κάπου ήταν αναμενόμενο. Εύλογο.
Ή αν προτιμάτε, αυτό δα έλειπε, με τόσο χρήμα που έχει πέσει στους πρωταθλητές, με τόσους ποιοτικούς, αξιόλογους ποδοσφαιριστές, σπάνια πολυτέλεια για έναν τεχνικό αυτό το περίσσευμα σε λύσεις από το ρόστερ ανά πάσα στιγμή και τέτοιες ιδανικές συνθήκες εν γένει, να μην παίρνει ο Ολυμπιακός τα παιχνίδια στην Ελλάδα!
Και όμως στα τρεις πιο δύσκολες αποστολές του 1ου γύρου (δύο ταξίδια στη Θεσσαλονίκη και κόντρα σε τούτο τον φετινό «λίγο», μικρούτσικο Παναθηναϊκός), ο Ζαρντίμ μάλλον… κατάφερε να φέρει ισοπαλίες!
Εξάλλου με το να νικάς στη Λιβαδειά στην τελευταία φάση του αγώνα ή να κάμπτεις την αντίσταση της Καβάλας στο β’ μέρος χωρίς να έχεις κάνει ευκαιρία στο πρώτο 45λεπτο, άραγε αυτή η πληθώρα ποιοτικών ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού χρειάζεται κατεύθυνση από κάποιον προπονητή που περπατάει και… τρίζει ο τόπος με την παρουσία του; Όχι βέβαια. Και… με αυτόματο πιλότο το ίδιο θα κατάφερνε η τεράστια «ερυθρόλευκη» ανωτερότητα!
Οι βασικές αδυναμίες του Πορτογάλου
Ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε μπάλα. Δεν «χόρταινε» το κοινό του. Η εικόνα δεν διορθωνόταν με την παρέλευση αγώνων, εβδομάδων, μηνών. Μάλλον χειροτέρευε κιόλας, αν κρίνει κανείς τη «χαρτογράφηση» της ομάδας στα γήπεδα από τις αρχές Δεκέμβρη μέχρι σήμερα!
Ο Ζαρντίμ δεν μπορούσε να κρύψει βασικές αδυναμίες του για να ηγείται της κορυφαίας ομάδας της Ελλάδας και να κάνει θριαμβευτικό πρωταθλητισμό:
1. Ήταν άτολμος, φοβιτσιάρης, απέφευγε το οποιοδήποτε ρίσκο. Λένε, π.χ., ότι ακόμα και την ιδέα να παίξει αμυντικό χαφ ο Σιόβας στο Λονδίνο με την Άρσεναλ, συνεργάτες του την έβαλαν στο μυαλό του με το «πες, πες»…
Αυτή επίσης ήταν η αιτία που δεν εμπιστευόταν καθόλου ή πολύ σπάνια τα νέα, αξιόλογα παιδιά, π.χ. Φετφατζίδη, Βλαχοδήμο, κλπ.
2. Ενώ – κατά την προσφιλή φιλοσοφία και τακτική του Βαγγέλη Μαρινάκη – είχε ανακηρυχθεί με την υπογραφή του στα συμβόλαια άρχοντας των αποδυτηρίων, εκείνος ένιωθε μια μόνιμη, ανεξήγητη πίεση, ένα ανυπέρβλητο άγχος να κερδίζει τα παιχνίδια.
Προφανώς λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που του εξασφάλιζε ο Ολυμπιακός, ζώντας μια κατάσταση υψηλών προσδοκιών και απαιτήσεων. Που δεν τις είχε φυσικά στην Μπράγκα και στην προγενέστερη σταδιοδρομία του και που ίσως δεν τις… άντεχε. Ήταν too much γι αυτόν. Δεν περιγράφεται, δεν αναλύεται αλλιώς.
3. Ήταν γενικά ένας προπονητής χωρίς ιδιαίτερη βούληση και τσαγανό. Προβλέψιμος ακόμα και στο σταθερό – δίχως την παραμικρή απόκλιση – στυλ πανηγυρισμού του! Άχρωμος, άοσμος και όχι… άγευστος. Ξινός πιο πολύ.
Μαζί με τους παίκτες, ο Ζαρντίμ προειδοποιήθηκε εύσχημα, αλλά με απόλυτη σαφήνεια (…) από τον Μαρινάκη πολλάκις. Με αλήθειες που έκαιγαν. Ο φαληρικός «ναός» άδειαζε ολοένα και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου. Φαινόμενο πρωτοφανές για τα δεδομένα του Ολυμπιακού και την συνήθη συμπεριφορά των «γαύρων»!
Και πώς να μην συνέβαινε αυτό όταν ο κόσμος δεν ευχαριστιόταν τον Ολυμπιακό. Δεν τον απολάμβανε. Δεν ήταν αυτός που έπρεπε και αυτός που ονειρεύεται κάθε οπαδός του. Με πρώτο από όλους τον μεγαλύτερο οπαδό, τον πρόεδρό του, ο οποίος κάθε ώρα και στιγμή έχει το feeling της την κερκίδας. Γιατί εκείνος πρώτος επιθυμεί να τη χαίρεται, να τη θαυμάζει την ομάδα, να τον γεμίζει, να τον εκφράζει…
Μια του… Ζαρντίμ, λοιπόν, μετά την λαϊκή αντίδραση του «ξεφωνήματος» στις 7 Οκτωβρίου στο φινάλε του 1-0 επί του Αστέρα.
Δύο του… Ζαρντίμ όταν ο πρόεδρος αναγκάστηκε με την παρατεταμένη κακή απόδοση να ξανά-κατέβει μετέπειτα στο Ρέντη. Τρεις την περασμένη Πέμπτη και… «καληνύχτα Ζήτα».
Ο Πορτογάλος είχε χάσει νωρίς το παιχνίδι των εντυπώσεων απέναντι σε όλους και, βέβαια, στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και δεν είναι ψέματα ότι το «διπλό» στο Μονπελιέ τον… έσωσε, όπως και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός εξακολουθεί αήττητος στη Λίγκα.
Όμως αυτό το «οικτίρισμα» της Παρασκευής από μεριάς του - ειδικά μετά τα «καυτά λόγια» του ηγέτη των «ερυθρολεύκων» το πρωί της Πέμπτης – στα αποδυτήρια, παρουσία των παικτών, του στυλ «τι έχουμε κάνει και μας πυροβολούν!», έδειξε ότι τελικά, η νοοτροπία και ο ψυχισμός του ήταν ξένος προς τον Ολυμπιακό και τα «ερυθρόλευκα θέλω».
Προφανώς, κατά συνέπεια, δεν υπήρχε περίπτωση να συνέλθει η ομάδα και να παίξει την μπάλα που μπορεί και την αξίζουν αυτοί οι παίκτες…
Υ.Γ.: Στη φάση της αναζήτησης του διαδόχου, έχουν βγει από το συρτάρι και μελετώνται ενδελεχώς οι συστάσεις Βαλβέρδε στην ισπανική αγορά. Εξετάζονται πρώτα τα ονόματα συναδέλφων του που είχε προτείνει από το καλοκαίρι ο Ερνέστο.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου