Το ρίσκο του Μαρινάκη!

Ο Χρήστος Σταθόπουλος γράφει για το ρίσκο του Ολυμπιακού, με την απομάκρυνση του Λεονάρντο Ζαρντίμ, αναλύει τα υπέρ και τα κατά και παίρνει θέση για την επόμενη κίνηση.

Η απόλυση του Λεονάρντο Ζαρντίμ από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού σηκώνει πολύ κουβέντα, μην πούμε και τσιγάρο. Οι «ερυθρόλευκοι» επτά μήνες μετά την πρόσληψη του Πορτογάλου τεχνικού είναι αήττητοι στο πρωτάθλημα, βρίσκονται στο δρόμο για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και έχουν ακόμη υποχρεώσεις στην Ευρώπη.
Γιατί οι πρωταθλητές έφτασαν στα άκρα με τον 38χρονο προπονητή; Τι άλλο ζητούσαν; «Τρένο» σε αποτελεσματικότητα η ομάδα, αποδυτήρια σε πολύ καλό κλίμα, προπονητής με φιλοδοξίες και εργατικότητα, όχι ιδιαίτερα ακριβός για τα οικονομικά δεδομένα και το μέγεθος του Βαγγέλη Μαρινάκη, αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις στο Champions League, αλλά το… πασαπόρτι, πασαπόρτι.
Ο Ζαρντίμ πλήρωσε τις εμφανίσεις της ομάδας του. Κερασάκι στο… πικρό γλυκό της μέτριας –συνήθως- εικόνας, η γιούχα από τους οργανωμένους στο ματς Κυπέλλου της περασμένης Τετάρτης κόντρα στην Καβάλα.
Από όποια πλευρά και να δει κανείς το ζήτημα, προκύπτουν επιχειρήματα τόσο για τους υπέρμαχους της απόφασης της διοίκησης των Πειραιωτών, όσο και για τους πολέμιους.
Μπορούμε άνετα να ισχυριστούμε ότι δεν συνέτρεχε λόγος ανησυχίας, με δεδομένη τη (βαθμολογική) διαφορά του Ολυμπιακού από τους υπόλοιπους της Super League και ειδικά από τους παραδοσιακούς του αντιπάλους.
Με την ίδια ευκολία, βέβαια, δικαιούμαστε να ισχυριστούμε πως με βάση το έμψυχο υλικό στο Ρέντη, το έργο έπρεπε να είναι πιο συναρπαστικό, να μας ξαφνιάζει ευχάριστα πού και πού και να μας πηγαίνει κάθε φορά (έστω και λίγο) παραπέρα.
Αν εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε –από τη μία πλευρά- ότι έχουμε περάσει τα μέσα της σεζόν και η ομάδα του 38χρονου κόουτς είχε βασικές ελλείψεις στο παιχνίδι της. Τα έγραψα μετά το ματς στη Λιβαδειά. Δεν είναι δυνατόν να προσπαθεί ο Ολυμπιακός με γιόμες και να μη διαθέτει εναλλακτική πρόταση.
Η άλλη πλευρά, πάλι, θα προσπεράσει όλα τα παραπάνω και θα φτάσει απευθείας στο τέρμα: σχεδόν παντού νίκες και τουλάχιστον ικανοποιητικές εμφανίσεις τις βραδιές που η ομάδα εκπροσωπούσε (και) τα ελληνικά χρώματα στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Θα αναφερθούμε και σε ένα τρίτο ζήτημα. Ισως το βασικότερο θέμα συζήτησης στα οπαδικά πηγαδάκια: μεταγραφές. Οι μεν λένε ότι ο Ολυμπιακός έχασε σημαντικές μονάδες, χωρίς να καλυφθούν επάξια τα κενά που δημιουργήθηκαν. Μιραλάς, Μέλμπεργκ σε πρώτο πλάνο και Ιμπαγάσα σε δεύτερο, με δεδομένο ότι ο Αργεντινός «ξεκινάει» από τον πάγκο και βλέπουμε…
Η απάντηση σε αυτό είναι ότι στη θέση του Μέλμπεργκ ήρθαν τρεις: Κοντρέρας, Μανωλάς, Σιόβας. Για το… πόστο του Κάνιο, αποκτήθηκε ο Μασάντο, άσχετα αν με τη σειρά του κολυμπάει ακόμη στα ρηχά. Οσον αφορά τον Μιραλάς, ναι, η θέση έμεινε ορφανή, με τις ελπίδες για ανάδειξη του καλύτερου περσινού ρούκι, Βλαχοδήμου, να αποδεικνύονται μέχρι στιγμής φρούδες.
Οι απαντήσεις λοιπόν, στο ερώτημα εάν έπραξε σωστά ο Ολυμπιακός να χωρίσει με τον Πορτογάλο τεχνικό, ποικίλουν και είναι… παντός καιρού.
Αυτό που προσωπικά θεωρώ ουσιαστικό αυτή τη στιγμή, είναι το ρίσκο που παίρνει ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού. Διότι αν δεν κλείσει γρήγορα καλό προπονητή, ο κίνδυνος να επαναληφθούν οι γκρίνιες αν όλα δεν κυλήσουν κατ’ ευχήν, είναι υπαρκτός. Ποιος μας λέει ότι η ομάδα θα συνεχίσει να παίρνει τα ίδια αποτελέσματα μετά το πρώτο ματς με τον υπηρεσιακό τεχνικό, που συνήθως η αλλαγή «συνοδεύεται» από νίκη; Σε αυτό προσθέστε ότι ένας αναγνωρισμένος κόουτς θα έχει όλη την άνεση να χτίσει την ομάδα της επόμενης σεζόν.
Επιπλέον, τι είναι αυτό που εγγυάται στη διοίκηση ότι το νταμπλ είναι στο τσεπάκι; Και μην πει κανείς ότι το Κύπελλο είναι τριτοτέταρτη προτεραιότητα. Για ποιους λόγους είμαστε βέβαιοι ότι κόντρα στη Λεβάντε θα συνεχιστούν οι καλές ευρωπαϊκές εμφανίσεις του Champions League;
Σαφώς και όλα αυτά μπορεί να αποδειχθούν απλά λόγια να ‘χουμε να λέμε και ο Θρύλος να φτάσει ως το τέλος της σεζόν και του Κυπέλλου, με κεκτημένη ταχύτητα και με τη φόρα που του δίνει η μεγάλη απόσταση που έχει εξασφαλίσει από τον ΠΑΟΚ και τους από κάτω.
Όμως, εάν η διοίκηση, με την απόφαση έκδοσης διαζυγίου με τον Ζαρντίμ, παραδέχεται το λάθος της, τώρα πρέπει να σκεφτεί πολύ καλύτερα την επόμενη κίνηση και τελική επιλογή της. Εάν δεν θέλει να επαναληφθεί η τωρινή ιστορία, που φαντάζομαι δεν ικανοποιεί κανέναν…


πηγή: gazzetta.gr