Η ταινία του Παπακαλιάτη έσπασε ταμεία. Η ταινία του Σεμπάστιαν Λέτο που έγραψε ο Θανάσης Λιοντζόπουλος έχει πολλά «Αν» για αυτό τον Αργεντίνο που λατρεύτηκε στον Παναθηναϊκό και άφησε το στίγμα του στην Ελλάδα.

Αν ήταν άλογο, θα ήταν άγριο. Από αυτά που θαυμάζεις, είναι υπερήφανα, ωστόσο αφήνουν να τα καβαλικέψουν και να τα οδηγήσουν στον προορισμό, μόνο όσους θέλουν εκείνα! Αυτό συνέβη, τότε που ήταν στον Ολυμπιακό. Τα χνώτα του δεν ταίριαξαν με αυτά στο λιμάνι, επέστρεψε στη Λίβερπουλ και άφησε τον Παναθηναϊκό να τον οδηγήσει, χωρίς όμως να του περάσει χαλινάρι…  Νταμπλ με τον Παναθηναϊκό, σούπερ μεταγραφή ο πολυμετοχικός!
 Αν ήταν καρδιά, θα είχε το τέλειο σχήμα και μεγάλο βάθος. Αυτό το απέδειξε όχι μόνο με την αγάπη του προς τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά και με το πώς κινήθηκε στις διαπραγματεύσεις στο οικονομικό κομμάτι. «Σας ευχαριστώ. Θα είστε πάντα στην καρδιά μου» είχε αποχαιρετήσει τους φίλους του ΠΑΟ μέσω twitter.
 Αν ήταν έφηβος, θα ήταν όλο χαμόγελα και τρέλες, σαν κι αυτές που έκανε με τα φιλαράκια του στην Παιανία, τη χρυσή εποχή του νταμπλ και την επόμενη.
 Αν ήταν πείραμα, θα ήταν εκρηκτικό, σαν το χαρακτήρα που βγάζει πολλές φορές. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει δημιουργήσει επεισόδια για διάφορους λόγους (φταίει- δεν φταίει), τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στον Παναθηναϊκό.
 Αν ήταν ταινία, θα ήταν ένα σίριαλ με πολλά επεισόδια που θα σε καθήλωνε και καθημερινά, θα έτρεχες για σταθείς εκεί στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση ή να τον δεις ζωντανά στο γήπεδο. Να τον απολαύσεις να ντριπλάρει, να παθιάζεται, να θέλει να φεύγει πάντα νικητής, να ξεσπάει…
Αν ήταν φρούτο θα ήταν εξωτικό. Με περίεργη γεύση, αλλά ιδιαίτερη, αρκετά γευστικό, μα συνάμα και περίεργο, κάτι σαν γλυκόξινο. Αυτός ήταν ο Λέτο σε σχέση με το πώς τον έβλεπαν οι συμπαίκτες του. Άλλοι τον είχαν κολλητό και άλλοι ήθελαν να μην τον είχαν δίπλα τους στα αποδυτήρια. 
Αν ήταν ζώο θα ήταν τσιτάχ, όχι μόνο για την ταχύτητά του, αλλά και για την ικανότητά του να επιβιώνει. Το τσιτάχ είναι το τελευταίο είδος της οικογένειας  Acinonyx. Και ο Λέτο, παρά το σοβαρό τραυματισμό και της μετεγχειρητικής του κατάστασης, φαίνεται πως επανήλθε δριμύτερος, κάθε μέρα είναι και πιο δυνατός. Έτοιμος να επιβιώσει και να αρχίσει ξανά τις… ταχύτητές του για να αρπάξει τα επόμενα θύματά του!
Αν ήταν είδηση, θα είχε μεγάλο τίτλο, θα ήταν πρωτοσέλιδο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σεμπάστιαν Λέτο, στην ουσία δεν έμεινε ποτέ στη σκιά  του σταρ Τζιμπρίλ Σισέ. Ακόμη και όταν αποχώρησε, ο Αργεντίνος χαφαρος με τη βοήθεια του Φερέιρα μετατράπηκε σε ένα όπλο μεγάλου βεληνεκούς. Από εκεί που σκόραρε με το σταγονόμετρο, μέχρι το μισό του πρωταθλήματος είχε σκίσει τα δίχτυα των αντιπάλων, παίρνοντας προσωπικά όχι μόνο την υπόθεση γκολ, αλλά και το… πρωτάθλημα! Σε 13 ματς είχε πετύχει 15 γκολ και είχε μοιράσει 5 ασίστ.
 Αν ήταν χορός θα ήταν ως Αργεντίνος, τάνγκο! Κι αν σε αυτό το χορό χρειάζονται δύο, ο ίδιος θα μπορούσε να τα κάνει όλα μόνος του και με το πάθος να περισσεύει, να ξεχειλίζει...
Αν υποθέσουμε ότι το τάνγκο θα ήταν με κάποιον προσωπικό αντίπαλο, ο Λέτο θα ήταν πάντα ένα βήμα… μπροστά. Όπως τότε που τον κυνηγούσαν οι αντίπαλοι, όπως τότε σε εκείνο το  «μαύρο» ντέρμπι  στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, που οι αμυντικοί έριχναν… λάσο για να τον σταματήσουν, μάταια όμως! Ο Λέτο είχε καταφέρει να ισοφαρίσει, ενώ είχε καταφέρει, έναν αμυντικό της ποιότητας του Τοροσίδη, να τον εκθέσει (είχε αποβληθεί στο τέλος).
 Είναι ποδοσφαιριστής και είναι «παίκτης άλλης διάστασης» όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ζεσουάλντο Φερέιρα μετά ένα αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ (3-2), αν και ο πορτογάλος δεν συνήθιζε να μιλάει ατομικά για ποδοσφαιριστές του. Τέτοια ταχύτητα με τη μπάλα στα πόδια, δεν θυμόμαστε από παίκτη τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα. Τεχνική, διορατικότητα, αριστερό πόδι και καλό δεξί, φαντασία, μπρίο, νεύρο και αποτελεσματικότητα στο τέλος. Μακάρι, ο τραυματισμός να μην του στερήσει τίποτα από όλα αυτά, γιατί έχει χρόνια μπροστά του (το καλοκαίρι γίνεται 27) να παίξει μπαλάρα…